วันศุกร์ที่ 3 พ.ย. 2549 มารับมอบหมายงานศูนย์คุณภาพ..จากพี่นุชปิยวรรณ..ด้วยความหวาดหวั่นว่าจะวางแผนงานอย่างไรกับการเป็นหัวหน้างานNICUและการทำงานศูนย์คุณภาพ 2 วัน / สัปดาห์
สิ่งที่ได้รับฟังจากพี่นุชคือแผนงานที่ปฏิบัติไปแล้วในปี2549 ผลงานและปัญหาที่พบ ซึ่งขณะนี่ทุกหน่วยงานทำผู้นำพาทำแล้ว...แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจกับกิจกรรมที่ทำไปแค่ไหน ในการนำมากำหนดเป็นแผนพัฒนาคุณภาพหน่วยงานเพราะที่พบบางหน่วยเขียนแผนไม่ตรงกับคุณภาพที่ต้องการ
ทุกหน่วยงานทำผู้นำพาทบทวนแล้ว.. แต่ส่วนใหญ่รู้สึกว่าเป็นภาระ งานที่เพิ่มขึ้นมา,ไม่มีเวลาทำ 12 ทบทวน สุดท้ายก็เบื่อ ไม่มีผลงาน และเสนอแนะให้เลิกทำหรือไม่ต้องเร่งรัดให้ทำได้ไหม
สิ่งนี้คือโจทย์ที่เราต้องฝ่าฟันไปให้ได้ ว่าถ้าเราต้องการไปเชียงใหม่ ถ้าได้แต่นึก...แต่ไม่ขับรถ เราจะไปถึงเชียงใหม่ได้อย่างไร ถ้าเราได้ขับรถ จะช้าจะเร็วก็ได้ถึงแน่ ในการเดินทางอาจพบทางขรุขระบ้าง ทางโค้งอันตรายบ้าง ขับนานๆก็อาจง่วงนอนได้
แต่ถ้าเราช่วยกัน..ใครรู้เส้นทางเลี่ยงเมืองก็บอกเส้นทางจะทำให้เราถึงเส้นชัยได้เร็วขึ้น ใครขับรถเป็นก็มาช่วยกันขับ ใครขับรถไม่เป็นก็ไม่ใช่ว่าไม่มีประโยชน์ อาจช่วยให้ผ้าเย็น ชวนพูดคุยแก้ง่วง เราก็จะถึงเป้าหมายด้วยกันอย่างปลอดภัยมีความสุข แถมอิ่มท้อง ได้ฟังนิทาน (ที่บางครั้งก็แอบเก็บไปเล่าให้เพื่อนกลุ่มอื่นฟังได้ ) ได้ฝึกร้องเพลง จนมีเพลงประจำตัวไปก็ตั้งหลายคน โอ้ย..มากมายสาธยายไม่หมดว่าในระหว่างการเดินทางนั้น ถ้าเราช่วยกันคนละไม้คนละมือ เราก็จะถึงเส้นชัยอย่างมีความสุขได้ แม้ว่าเราจะอ่อนเพลียบ้าง เหนื่อยไปบ้างหรือถ้าโชคไม่ดีอาจต้องช่วยกันเข็นรถบ้าง แต่ท่ามกลางความทุกข์ยาก เราก็อาจได้พบมิตรภาพจากใครสักคนก็ได้ ที่บางคนหาทั้งชีวิตยังไม่พบเลย
มาถึงบรรทัดนี้ก็เกิดแรงฮึดขึ้นมาว่า แม้ตอนนี้เราขับรถไม่เป็น เราจะลองหัดขับดู แต่ถ้าใครขับเป็นแล้วจะมาแนะนำ หรือมาช่วยขับให้ ก็ไม่น้อยใจหรอกนะ แต่ถ้าจะขับไล่เราออกจากศูนย์คุณภาพตอนนี้...เสียใจด้วย อุตส่าห์เลื่อยขาเก้าอี้พี่นุชมาตั้งนาน 5...5....HA....HA
กำลังทดลองลงข้อมูลในgotoknow เหมือนกันเลยค่ะพี่ รวมทั้งงานที่ทำอยู่ก็ทดลอง และระดม+ระบมสมองกันอยู่
มาร่วมกันขับเคลื่อนด้วยกันนะคะ ... ขอ link blog มาที่ ลานแลกเปลี่ยนเรียนรู้กรมอนามัยด้วยนะคะ ทั้ง blog และ planet
ทำไมเงียบไป เขียนอีกสิคะ รออ่านอยู่ค่ะ