เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนความสุข - ความอบอุ่นประจำวันที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๗
ความสุขของครอบครัว...ทุกครอบครัวสามารถสร้างให้เกิดได้ด้วยวิธีง่าย ๆ...
การได้อยู่ใกล้ชิดกัน...การได้สัมผัสความรู้สึกของกันและกัน...นั่นคือ
การสร้างความอบอุ่นและความสุขให้เกิดขึ้นได้และยังเป็นพื้นฐานและภูมิคุ้มกัน
ในยามที่ตนเองได้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า...
สัปดาห์นี้ "ฟ้าคราม" มาทำงานกับย่าที่มหาวิทยาลัยอีกเช่นเคย...
หนูให้แม่อ้อม Line หาย่าตั้งแต่วันศุกร์แล้วว่า...ย่าจะให้ฟ้าครามไปทำงานด้วยหรือเปล่า?
เพราะว่าบางสัปดาห์ย่ามีประชุมสภามหาวิทยาลัย ย่าจะไม่นำหนูมาด้วย...
ย่าตอบแม่อ้อมไปว่า..."เอามาสิ!!!"...
ตอนเช้าระหว่างนั่งรถมาจากบ้านพรหมพิรามเพื่อเข้ามาที่บ้านที่พิษณุโลก...
หนูดูสดชื่น แจ่มใส...หนูนั่งท่อง ก. ไก่ - ฮ. นก ฮูก ให้ย่าฟัง...หนูท่องได้จนครบอักษร
ตัวสุดท้าย หนูไม่ได้ท่องว่า ฮ.นกฮูกตาโต แต่หนูกลับท่องว่า...ฮ.นกฮูก ตาตี๋...ย่าถามหนูว่า
ตาตี๋เหมือนใคร?...หนูตอบว่า "เหมือนฟ้าฯ ไง"...เสร็จแล้วก็หันมายิ้มตาตี๋ใส่ย่า...
หนูท่อง 1 - 10 ได้แล้ว พร้อม ๆ กับ one - ten...และสามารถท่อง A - Z ได้แล้ว...
ย่าสังเกตว่า...หนูเป็นเด็กที่มีความจำดีคนหนึ่ง เมื่อเปรียบเทียบกับลุงภัครเมื่อตอนเด็ก ๆ...
ความจริง พ่อเพรียงของหนูก็เรียนเก่ง เพียงแต่มาสะดุด ติดขัดกับชีวิตเมื่อตอนวัยรุ่นนิดหนึ่ง...
คราวนี้ ย่าจึงเลี้ยงหนูอย่างดี ไม่ให้พลาดเหมือนคราวพ่อเพรียงแล้ว...บทเรียนของความผิดพลาด
สามารถเป็น "ครู" ของย่าและปู่เร ได้เป็นอย่างดี...
เมื่อวานเย็น แม่อ้อมจะใช้ไม้ตีเจ้าทองกวาว (แมว) ที่ชอบเข้ามาคลุกอยู่กับคน ซึ่งพวกเรากำลัง
กินอาหารกันอยู่...เจ้าฟ้าครามจะพูดว่า..."อย่าไปตีมัน...สงสารมัน"...เออแน่ะ!!! อายุยังไม่ทันถึง
๓ ขวบ หนูรู้จักคำว่า "สงสาร" แล้ว...แม่อ้อมบอกว่า..."ช่างพูด" เสียจริง ๆ...
เวลาไปตลาดนัดกัน หนูเห็นลุงขอทานที่นั่งขอเงิน...หนูเห็นทุกครั้ง หนูจะมาขอเงินย่าและแม่อ้อม
และนำเอาไปให้ลุงขอทานคนนั้น จนเขาจำเจ้าฟ้าครามได้...ทุกครั้งที่เห็นลุงขอทานจะยิ้ม
และพูดกับย่าว่า..."ฟ้าคราม น่ารัก รู้จักแบ่งปัน"...ลุงขอทานบอกว่า...ไม่ต้องให้ลุงมากหรอก
แต่ขอให้เพียงเล็กน้อยก็พอ...เพราะเป็นการแบ่งปันสิ่งของให้กันและกัน...นี่คือ "ความคิดของลุงขอทาน"
ซึ่งการทำแบบนี้...เจ้าฟ้าครามรู้ว่าเป็นการแบ่งปันสิ่งของให้กันและกัน...โตขึ้นจะได้ติดเป็นนิสัย
รู้จักแบ่งปันให้กันและกัน...
ภาพข้างล่างเป็นภาพแห่งความสุขและความอบอุ่นของครอบครัวของเรา...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๗
ความเห็น (8)
สีหน้า แววตา มีความสุขจริงๆ ค่ะ น่ารักจุงเบย
ประทับใจคุณย่าคุณหลานคู่นี้สุดๆ เลยค่ะ ขอนำไปเป็นกรณีตัวอย่างในบันทึกตอนที่ 2 ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ดร.เปิ้ล...
"ครอบครัวมีสุข" ค่ะ...ทุกครอบครัวสร้างได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ 
ยินดีค่ะ...
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุกท่านค่ะ
หลานสาวของคุณย่าน่ารักมากค่ะ
ปลูกฝังความเมตตา เอื้ออาทรแต่น้อย แบ่งปันเป็นน้ำใจอันประเสริฐแท้ โตขึ้นทำนายได้เลยว่ามีแต่ความเจริญและมีแต่ผู้คอยค้ำชูดูแล
ขอขอบคุณคุณ nui 
+ คุณ prayat 
ด้วยค่ะ