บ้านลีซูน้ำริน...หมู่บ้านกลางหุบเขาปางมะผ้า

หรือว่า "สายหมอก" แทนความหมายของคำว่า "เหงา"

คราใดก็ตามที่ผมนำเสนอภาพของสายหมอก หลายคนบอกว่า เหงาๆ

หรือเป็นเพราะคนถ่ายภาพขี้เหงา หรือบรรยากาศของภาพชวนเหงา

ขอบคุณครับ

• ชอบสายหมอกยามเช้า
• ขาดคนอยู่ใกล้ ไปหาเอาข้างหน้าได้ไหม
• ยิ้ม ยิ้ม

รูปลูกศรบนป้ายจราจร เหมือนจะมีนัยยะว่า เป็นหนทางหักโค้ง..ควรระวังนะคะ

ในสายหมอกเหมือนมีความเศร้ารออยู่ แต่ก็ดูมีความลึกลับน่าค้นหาเป็นรางวัลเหมือนกัน...ดูรูปนี้นึกถึงคำว่า เหมย...เพราะชอบคำว่า เหมยแบบเมืองๆมากกว่าคำว่าหมอกค่ะ

ขอบคุณครับ อาจารย์ทั้งสองท่าน

อาจารย์ขจิต

ชอบสายหมอกยามเช้า ช่วงนี้กำลังสวยครับ ที่กาญจนบุรี อาจสวยอีกแบบแต่แม่ฮ่องสอนก็สวยอีกแบบเช่นกันครับ

..................................

อาจารย์จันทรัตน์

"เหมย"  ฟังดูและคิดตาม เหมือนๆกับจะบอกว่า ช้า ล่องลอย และเยือกเย็น

บรรยากาศที่นิ่งๆ ครื้มๆทำให้หลายคนนึกถึงความเหงาที่มาพร้อมกับความเย็นเยือก

ผมก็ชอบคำว่า "เหมย"ครับ

ฉันก็เป็นอีกคน ที่หลงเสน่ห์ของ ปางมะผ้า

ถึงแม้ว่าจะอยู่ที่นั่นมาตั้งแต่เด็ก

และพอจากปางมะผ้ามา ก็ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง

หมอก ยามเช้าที่นั่น

• ในทุก ๆ หมู่บ้านมีเรื่องเล่าอันไม่รู้จบ ทั้งวิถีบรรพชนละวิถีการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย
• วันอาทิตย์ผมไปเยือนโรงเรียนอันไกลดพ้นในชัยภูมิ  ไปถึงที่โน่น 9 โมงเช้าอากาศเย็นมาก ครูและนิสิตเล่าว่าเช้า ๆ ที่นี่จะถูกห่มคลุมด้วยทะเลหมอก ..มืดสลัว ๆ  เนียนเบานุ่ม และอ้างว้างน่าดู  (นี่กระมัง..ที่ทำให้ครูย้ายออกไปเกือบหมด)
• และขณะที่ผมยืนพูดกลางสนามฟุตบอล เหลือบเห็นชาวบ้านหลายคนหลั่งน้ำตา...ในบางเรื่องราว ..ตอนนี้กำลังจัดเตรียมภาพเพื่อเขียนบันทึก..คงไม่นานจะได้อ่านบันทึกจากผม (ต้นลมหนาว สานปัญญา)
• และดูภาพอีกครั้ง  ..ยังไง  สายหมอก ก็ดูเคว้งและอ้างว้าง..ส่วนคนถ่ายภาพจะขี้เหงาหรือไม่ อันนั้นผมไม่แน่ใจ...คุณเอกเท่านั้นที่จะรู้ดีกว่าใครอื่น...แต่ที่แน่ ๆ คนถ่ายภาพละเอียดอ่อนต่อเรื่องรอบข้างเสมอ ครับ

ดินแดนที่เย็นยะเยือก ดินแดนแห่งการรวมหลากหลายแห่งเผ่าพันธุ์  ดินแดนที่ประกอบไปด้วยหลากสีสัน หลากสรรค์  ของธรรมชาติ  แต่บังเอิญธรรมชาติสวยเกินไปจนผู้คนที่คอยแวะเยียมเยือนเกือบมองข้ามสิ่งที่สวยงามบนแก่นแท้ของวัตรจักรของ ธรรม-ชาติ

แวะเข้ามาทักทายคะ