วิชาชีพกิจกรรมบำบัดนี้ทำให้ผมได้สะท้อนความเป็นตัวตนจนแยกไม่ออกระหว่าง ชีวิต กับ งาน และผมได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับรองศาสตราจารย์ นายแพทย์ เทอดชัย ชีวะเกตุ ผู้ก่อตั้งวิชาชีพกิจกรรมบำบัดและกายอุปกรณ์ไทยที่มีความมุ่งมั่นในการนำศาสตร์และศิลป์ทางกิจกรรมบำบัดจากต่างประเทศมาเปิดหลักสูตรแรกของเมืองไทย ณ ม.เชียงใหม่ ซึ่งท่านอาจารย์มีความภาคภูมิใจในการปลูกเมล็ดพันธุ์แล้วกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ที่แตกกิ่งก้านสาขาอย่างงดงาม ขณะที่ผมเองเคยได้เรียนรู้จากงานประชุมกิจกรรมบำบัดโลกที่เล่าว่า "งานกิจกรรมบำบัดเสมือนกับการปลูกต้นไม้ในทะเลทราย ซึ่งผู้ปลูกต้องเสียสละ อดทน และหมั่นดูแลด้วยความรักอย่างต่อเนื่องและยาวนาน"
ดร.ป๊อปครบอายุ 39 ในปีนี้และวิชาชีพกิจกรรมบำบัดที่ดร.ป๊อปรักก็อายุครบ 35 ปีในปีนี้ เลข 35 มีความเชื่อมโยงกับดร.ป๊อป คือ ผมเริ่มเข้าเรียนกิจกรรมบำบัด มช. ด้วยรหัส 3511101 หรือในปีการศึกษา 2535 และเป็นจำนวนนศ.กิจกรรมบำบัดรุ่นแรกของม.มหิดล
ผมประทับใจมากๆที่ชีวิตหลังอัมพาตของผมจะได้มีโอกาสได้รับเชิญให้พูดถึง "อดีตที่เป็นผู้นำวิชาชีพที่ประสบความสำเร็จ และอนาคตที่จะพัฒนาวิชาชีพให้ประสบความสุข" ในงานประชุมวิชาการ 35 ปีกิจกรรมบำบัดไทย ณ เชียงใหม่ ซึ่งผมยกอดีตจากการทำงานเมื่อ พ.ศ. 2550 กับหัวเรื่องในนสพ.ผู้จัดการรายวัน คือ "กิจกรรมบำบัด...ศาสตร์ที่เลือนหายในประเทศไทย" จนมาสู่พ.ศ. 2557 กับหัวเรื่องในนสพ.กรุงเทพธุรกิจ คือ "ถึงเวลา...บำบัดตัวเอง"
ขอแสดงความยินดีกับผู้บริหาร คณาจารย์ นักวิชาชีพ และนักศึกษา เนื่องในโอกาสครบรอบ 35 ปี กิจกรรมบำบัดไทย
“ผมย้อนกลับไปสมัยเป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัด รหัส 3511101มีความตั้งใจแสวงหาบทบาทของนักกิจกรรมบำบัดต่อคนไทย จนหลังศึกษาต่อเป็น ดร.กิจกรรมบำบัด ก็มีความตั้งใจแสวงหาความหมายของวิชาชีพกิจกรรมบำบัดต่อคนไทย หลังก่อตั้งกิจกรรมบำบัดศึกษา ณ ม.มหิดล ก็มีความตั้งใจแสวงหาคุณค่าของวิชาชีพกิจกรรมบำบัดต่อสังคมไทย สุดท้ายหลังเจ็บป่วย ผมจึงมีความตั้งใจแสวงหาโอกาสในการพัฒนาทักษะชีวิตและสุขภาวะด้วยศาสตร์และศิลป์ทางกิจกรรมบำบัดตามบริบทผู้นำที่หลากหลาย ได้แก่ ผู้นำแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ผู้นำแห่งการสื่อสารมวลชน ผู้นำแห่งการคิดเชิงระบบ ผู้นำแห่งการทำงานสหวิชาชีพ และผู้นำแห่งจิตอาสากับเครือข่ายประชาชน” ผมคิดว่า “เราจะไม่เป็นแค่ผู้บำบัดฟื้นฟูและส่งเสริมสุขภาพด้วยกิจกรรมบำบัดในสถานพยาบาลต่างๆ” ... ถ้าเรานับต่อไปอีก 35 ปี เราควรเห็นอนาคตของกิจกรรมบำบัดไทยในโอกาสครบรอบ 70 ปีว่า “เราควรจะเป็นผู้นำเชิงระบบในการประเมินและสร้างเสริมสุขภาพด้วยกิจกรรมบำบัดในบ้าน วัด โรงเรียน มหาวิทยาลัย โรงงาน ที่ทำงาน สถานพยาบาล และศูนย์สุขภาพชุมชนต่างๆ ทั่วประเทศไทย พร้อมกับมีกิจกรรมบำบัดศึกษาเฉพาะทาง (ตามภาวะกลุ่มโรค, ตามช่วงวัย, ตามกลุ่มความบกพร่อง, และตามกลุ่มความสามารถ) ทั้งในและต่างประเทศมากขึ้น”
ด้วยความรักและเคารพอย่างสูงในพระคุณของคณาจารย์นักกิจกรรมบำบัด
ด้วยความรักและนับถือในความร่วมมือของพี่น้องเพื่อนนักกิจกรรมบำบัด
ด้วยรักและคิดถึงในความตั้งใจของนักศึกษากิจกรรมบำบัด
อาจารย์ ดร. ศุภลักษณ์ เข็มทอง
ประธานหลักสูตรกิจกรรมบำบัด
คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล
และความฝันในวิชาชีพนี้ของดร.ป๊อป ก็คือ การที่พิมพ์คำว่า กิจกรรมบำบัด ใน Google แล้วมี Blog กิจกรรมบำบัดชีวิต กับ กิจกรรมบำบัดผ่านวิกีพีเดีย ที่ตนเองได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ไว้ตลอด 7 ปีหลังจบดร.ทางกิจกรรมบำบัด ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่และพยายามรักษาชีวิตหลังอัมพาตของผม คือ การเปิดหลักสูตรกิจกรรมบำบัดในรูปแบบต่างๆ ให้เข้าถึงประชาชนไทยมากที่สุด
ข้อคิดที่ผมได้รับจากงานนี้คือ นักกิจกรรมบำบัดพึงตื่นรู้และตระหนักรู้ถึงการดูแลตนเองให้พร้อมก่อนการดูแลผู้อื่นด้วยความสุขในการฝึกฝนใช้ปัญญาทั้ง 9 ด้าน ตามรูปภาพดังต่อไปนี้:-
ชื่นชม เป็นกำลังใจค่ะ
ชื่นชม ดร.ป๊อบนะคะ ที่ รพ.พระศรีมหาโพธิ์เคยมีนักกิจกรรมบำบัด 1 คนย้ายมาทดแทนคนเก่า เคยทำงานแบบทีมคร่อมสายงานด้วยกัน ดูเธอไม่ค่อยมีความสุขกับการทำงานนัก ดิฉันจะขออนุญาตแนะนำให้เธอเข้า GTK เพื่อศึกษา ทำความรู้จักกับ ดร.ป๊อบนะคะ เผื่อเธอจะมีแรงจูงใจมากขึ้น
ขอบพระคุณมากครับคุณถาวรและคุณบุษยมาศ
ยินดีเพิ่มแรงจูงใจให้นักกิจกรรมบำบัดที่รพ.พระศรีมหาโพธิ์ครับผม ขอขอบพระคุณพี่ดารนีที่ให้ความกรุณาช่วยเหลือนักกิจกรรมบำบัดครับผม
ขอบพระคุณมากครับคุณหมอสุขจันทร์
อ่านแล้วมีความสุขกับการพัฒนาดีๆของการบำบัดไทยค่ะ
ชื่นชม และขอ ยกย่องในการทำความดี เพื่อสังคมค่ะ ... ทำต่อไปเรื่อยๆ นะคะ ... ความสุขจากการให้และได้ทำ ยิ่งใหญ่เสมอค่ะ
ขอบพระคุณมากครับพี่นงนาทและพี่ดร.เปิ้น
ขอบพระคุณมากครับคุณบูรพากรณ์