อิ่มใจจัง … ไปกาญจนดิษฐ์

ระหว่างวันที่ 10-13 พฤษภาคม 2557 ผู้เขียนและเพื่อน ๆ ได้ร่วมเดินทางไปกับมูลนิธิศุภนิมิต แห่งประเทศไทย (World Vision Foundation of Thailand) เพื่อเยี่ยมโครงการพัฒนาชุมชนให้เป็นพื้นที่แบบพึ่งพาตนเองและยั่งยืนที่กาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี เดินทางโดยรถตู้ 6 คัน จำนวนผู้เดินทางประมาณ 30 คน นั่งแบบสบาย ๆ แวะรับประทานอาหารเช้าที่เขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี ทานอาหารกลางวันที่ริมชายหาด อ.บ้านกรูด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ คณะเราพักที่นีด้า ร็อค รีสอร์ท อ.ขนอม 2 คืน และโรงแรมเอสพารา แกรนด์ อ.เมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานีอีก 1 คืน

ทริปนี้นอกจากจะได้เยี่ยมชมกลุ่มงานอาชีพต่าง ๆ ที่มูลนิธิให้การสนับสนุน เช่น ทำกุ้งเสียบ แชมพู ไข่เค็ม การฝึกลิงเก็บมะพร้าว แล้วผู้เขียนยังได้แวะเยี่ยมนักเรียนและครอบครัวที่ให้ความอุปการะ ซึ่งอยู่ในจังหวัดนี้รวม 4 คน เป็นเด็กหญิง 2 คน และเด็กชาย 2 คน

เด็ก ๆ แต่ละคนล้วนมีความเป็นอยู่ที่ลำบากกว่าเด็กทั่วไป มีปัญหาชีวิตตั้งแต่เยาว์วัย บางคนอยู่ในชุมชนที่ห่างไกลจากโรงเรียนมาก บางคนไม่มีที่อยู่เป็นของตนเอง บางคนพ่อแม่แยกทางกัน บางคนไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่อยู่กับญาติพี่น้องหรือตายาย ขาดการติดต่อกับพ่อแม่ ทำให้เขาขาดความอบอุ่น บางคนประสบหลาย ๆ ปัญหารวมกัน

การให้ความช่วยเหลือแบ่งปันให้น้อง ๆ เหล่านี้อย่างต่อเนื่อง จะทำให้เขามีกำลังใจต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ มีความหวังว่าเขาจะได้เรียนจนจบตามความสามารถของเขาอย่างแน่นอน เชื่อว่าเขาจะมุ่งมั่นในการเรียนมากขึ้นและมีความสุขมากขึ้น ทุกคนที่ได้คุยด้วย ผู้เขียนบอกกับเขาว่า การศึกษาจะทำให้เขามีโอกาสในชีวิตมากขึ้น มีทางเลือกมากขึ้น มีอาชีพและรายได้สูงขึ้น จะสามารถช่วยเหลือครอบครัวและพ่อแม่ได้มากขึ้น และผู้เขียนหวังว่าเมื่อน้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ หากมีโอกาส น้อง ๆ คงจะได้ช่วยเหลือและแบ่งปันคนอื่น ๆ ที่ขาดแคลน ให้เขาได้รับโอกาสเช่นเดียวกับที่น้อง ๆ ได้รับต่อไป พูดถึงตรงนี้ มีเด็กหญิงคนหนึ่งน้ำตาคลอด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ ต่อไปนี้เป็นรายละเอียดย่อ ๆ ของเด็ก 4 คนที่ได้รับการอุปการะค่ะ

ครอบครัวที่ 1 มีลูก 2 คน พ่อแม่แยกทางกัน ลูกอยู่กับแม่ในบ้านเช่าราคาเดือนละ 300 บาท บ้านพ่อกับภรรยาใหม่อยู่ใกล้ ๆ กับบ้านที่เช่าอยู่ น้องคนนี้พูดน้อย ไม่ร่าเริงเหมือนเด็กทั่วไป มีความเป็นมิตร แต่ไม่กล้าแสดงออก นิ่ง ไม่ค่อยตอบคำถาม การเรียนได้เกรดเฉลี่ย 2.3 ในที่สุดน้องตอบว่าอยากเป็นหมอ เห็นได้ชัดว่าน้องดีใจมากที่พวกเราไปเยี่ยม และให้กำลังใจ เมื่อเยี่ยมเสร็จและเดินทางออกมาจากบ้านน้องสักพัก จึงสังเกตว่าน้องและเพื่อนคนหนึ่งเดินตามมาส่งผู้เขียนอยู่ห่าง ๆ จึงได้หยุดคุยกันระหว่างทาง และถ่ายรูปไว้อีกเป็นที่ระลึก

ครอบครัวที่ 2 พ่อแม่แยกทางกัน มีลูกชาย 1 คน ลูกอยู่กับแม่ น้องคนนี้หน้าตาคมเข้มน่ารัก ดวงตาข้างหนึ่งของน้องบอด เนื่องจากเศษกรวดกระเด็นมาเข้าตาเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แม่ของน้องพาไปหาหมอ แต่ไม่ได้รับการรักษาอย่างจริงจัง จากสายตาที่เคยเห็นได้ราง ๆ บัดนี้มองไม่เห็นแล้ว การเรียนได้เกรดเฉลี่ย 2.5 พูดน้อยเหมือนคนแรก ท่าทางเศร้า ๆ แต่ตอบคำถามอย่างมั่นใจว่าอยากเป็นนักฟุตบอลมืออาชีพ ผู้เขียนแจ้งความจำนงกับมูลนิธิว่าอยากให้น้องรักษาตาจนสุดความสามารถ จนหายเป็นปกติหรือจนกว่าจะไม่สามารถรักษาได้แล้ว อยากให้น้องมีอาชีพเป็นนักกีฬาสมความตั้งใจ มูลนิธิจะให้เครือข่ายในพื้นที่ติดต่อโรงพยาบาลแห่งใหม่เพื่อให้รักษาน้องต่อไป

ครอบครัวที่ 3 ค่อนข้างอบอุ่นกว่าครอบครัวอื่น มีลูกชาย 2 คน พ่อแม่แจ่มใส ดูมีความสุขอยู่พร้อมหน้ากัน น้องเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ย 3.6 ร่าเริง ยิ้มง่าย สบตากล้าพูด ตอบคำถามอย่างมั่นใจว่า "ผมอยากช่วยชาติ อยากเป็นทหารครับ" พี่ชายจบอาชีวศึกษาแต่ขาหักจากอุบัติเหตุ อยู่ระหว่างรักษาตัว ทำงานไม่ได้ ก่อนจากกันครอบครัวนี้ฝากไข่เค็มและมะม่วงงาม ๆ 5 ผลที่เก็บจากต้นที่ปลูกไว้ที่บ้านให้ผู้เขียนมาทานด้วยค่ะ

ครอบครัวที่ 4 พ่อแม่มีลูก 13 คน (ไม่กล้าถามว่ามีภรรยากี่คน) พ่ออารมณ์ดี ร่าเริงแจ่มใส แต่แม่หน้าเศร้ามาก ไม่ค่อยพูด ก้มหน้ามองพื้นตลอดเวลา น้องเป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก ผิงพรรณดี ท่าทางเอียงอาย กำลังเข้าสู่วัยรุ่น มีผ้าคลุมผมแบบอิสลามออกมาต้อนรับพวกเรา การเรียนน้องได้เกรดเฉลี่ย 2.4 อยากเป็นครูสอนภาษามลายู ครอบครัวนี้เป็นชาวประมง พอจะมีรายได้มาจุนเจือครอบครัว วันนั้นแม่และน้องช่วยกันทำโมบายจากหลอดพลาสติกสีสวย ๆ ให้ผู้เขียนมาเป็นที่ระลึก 2 สาย นำมาแขวนไว้ที่บ้านแล้วค่ะ

หลังจากการเยี่ยมครอบครัวนักเรียนที่อุปการะแล้ว ผู้ร่วมเดินทางทุกคนได้ร่วมกับมูลนิธิทำกิจกรรมสันทนาการกับเด็ก ๆ 120 คน ร่วมบำเพ็ญประโยชน์ในการปรับปรุง ซ่อมแซมอาคารเรียนบ้านท่าโพธิ์ จัดเลี้ยงอาหารกลางวันพร้อมแจกอุปกรณ์การศึกษานักเรียนค่ะ

ทริปนี้ นอกจากความอิ่มใจที่เกิดจากการร่วมกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์กับมูลนิธิแล้ว ผู้เขียนยังมีโอกาสได้ไปนมัสการพระบรมสารีริกธาตุที่วัดเขาสุวรรณประดิษฐ์ (วัดหลวงพ่อจ้อย) ซึ่งห่างจากชุมชนอำเภอดอนสัก ประมาณ 1 กิโลเมตร ได้ไปนมัสการพระบรมสารีริกธาตุที่วัดพระบรมธาตุไชยยา ราชวรวิหาร ตำบลเวียง อำเภอไชยยา ห่างจากอำเภอเมือง ประมาณ 54 กิโลเมตร มีโอกาสไปทำบุญที่วัดสวนโมกขพลาราม หรือวัดธารน้ำไหลในวันวิสาขบูชา ได้รับประทานอาหารอร่อย ๆ ของชาวท้องถิ่น พวกเราบางคนเลือกไปล่องเรือของชาวประมงชมปลาโลมาสีชมพูในท้องทะเลขนอม (ส่วนผู้เขียนกับเพื่อนเลือกไปวัด) ทุกคนได้เดินเล่น ชื่นชมความงามและความสงบเงียบของชายหาดและทิวทัศน์โดยรอบทั้งในยามเช้าและยามเย็นทุกวัน

ขอขอบคุณมูลนิธิศุภนิมิตแห่งประเทศไทย (The World Vision Foundation of Thailand) ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย กุหลาบ มัทนา
ใน Beautiful World

คำสำคัญ (Tags): #..ทริปอิ่มใจ

หมายเลขบันทึก: 568071เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2014 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม 2014 20:02 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (18)

ธิ

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2014 21:52 น. ()

เยี่ยมมากค่ะพี่

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2014 22:10 น. ()

ได้ไปหลายที่มากเลยครับ

ดูเหมือนว่าไปวัดอาจารย์พุทธทาสและสวนลุงมพรด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ

สาธุๆ

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2014 22:39 น. ()

เจอคุณ กฤตพล บรรจงสุทธ์มั้ยครับ ย้ายไปจากพัทลุงมาอยู่สุราษฎร์

เคยทำค่ายเยาวชนพี่สอนน้องด้วยกัน

http://www.gotoknow.org/posts/466903

Pojana Yeamnaiyana Ed.D.

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 04:38 น. ()

...ขอชื่นชมมากๆค่ะ

กุหลาบ มัทนา

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 12:04 น. ()

ขอบคุณคุณหมอธิรัมภา ที่มาเยี่ยมชมบันทึกนี้และให้กำลังใจนะคะ

กุหลาบ มัทนา

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 12:30 น. ()

ขอบคุณอาจารย์ขจิตที่ร่วมอนุโมทนานะคะ ทริปนี้ได้ทำกิจกรรมหลายอย่างและได้ไปหลายแห่งมากค่ะ ได้ไปกราบไหว้บูชาหุ่นขี้ผึ้งของท่านพุทธทาส ได้ชมกุฏิ สถานที่อาพาธ สถานที่อาบน้ำ และอื่น ๆ ในวัดสวนโมกข์ ที่มีผู้มาปฏิบัติธรรมเป็นจำนวนมากตลอดวัน โดยเฉพาะวันนั้นเป็นวันวิสาขบูชาด้วยจึงมีคนมากกว่าวันอื่น ๆ และพวกเราก็โชคดีที่มีโอกาสได้ สวดมนต์ฟังธรรม และรับพรในวันนั้นด้วยค่ะ

อาจารย์เห็นภาพคงจำสวนคุณลุงสมพร สถานที่ฝึกลิงอย่างเป็นทางการได้ หลังจากคุณลุงสมพรสิ้นแล้ว ลูกสาวของคุณลุงก็รับช่วงต่อมา และเธอก็ทำได้ดีมาก มีอารมณ์ขันทำให้คนดูหัวเราะความน่ารักของลิงได้ตลอด ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ

rojfitness

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 12:32 น. ()

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ คุณกุหลาบ มัทนา

อิ่มบุญตลอดทั้งทริปนี้เลยนะครับ

Dr. Ple

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 12:33 น. ()

ได้บุญ และได้ความสุข นะคะ ขอบคุณค่ะ

กุหลาบ มัทนา

เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2014 13:00 น. ()

ขอบคุณคุณลุงวอญ่ามากค่ะที่ให้กำลังใจและส่ง link มาให้ รู้สึกชื่นชมมากค่ะที่คุณลุงได้นำความรู้มาให้เยาวชนทราบและทดลองปฏิบัติ ซึ่งเป็นประโยชน์โดยตรงกับเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ทุกคน โดยเฉพาะที่อยู่ในพื้นที่ทางภาคใต้ ก็ยิ่งเกี่ยวข้องโดยตรงและมากด้วยค่ะ

กุหลาบไม่ได้พบ คุณกฤตพล ในวันนั้นค่ะ ลองไปหาภาพคุณกฤตพลใน google image ก็ไม่พบชื่อนี้ พบแต่คุณ ชาติชาย นามสกุลเดียวกัน หรือว่าเขาเปลี่ยนชื่อคะ วันที่มีกิจกรรมที่โรงเรียนบ้านท่าโพธิ์มีคุณคนที่ใส่เสื้อดำ สวมแว่นตา (กุหลาบจำชื่อไม่ได้) เป็นเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิศุภนิมิตมากล่าวต้อนรับ และมีสุภาพสตรีอีกสองคน เป็นเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิคนหนึ่งและเป็นอาสาสมัครอีกคนหนึ่ง เป็นผู้ประสานงานการเยี่ยมเด็กและพาเที่ยวชมสถานที่ค่ะ ขอบคุณคุณลุงมากนะคะ (เรียกว่า "คุณลุง" เพราะคุณลุงรับและเรียกตัวเองว่า "ผู้เฒ่า" ทั้งที่ไม่เฒ่านี่คะ .. อิอิ)