ดอกไม้ที่ปลายทาง
คนเราเกิดมาล้วนปรารถนาความสำเร็จในการดำเนินชีวิต
จะมีมาก มีน้อย หลากหลาย แตกต่างกันไปตามเหตุปัจจัย
ของแต่ละบุคคล ซี่งความมุ่งหวังหรือความสำเร็จที่ว่า
อาจสำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จบ้างคละเคล้ากันไปไม่มีความแน่นอน
เป้าหมายขีวิตของแต่ละคน เปรียบได้ดั่งดอกไม้ที่ปลายทาง
ที่ทุกคนล้วนอยากเก็บมาเด็ดดม เมื่อบรรลุจุดหมายหรือถึงเส้นชัย
แต่จะมีสักกี่คน ที่สามารถไปถึงปลายทางที่หวังไว้ได้ และหยุดชื่นชมไว้เพียงแค่นั้น
เพราะมันจะมีเป้าหมายใหม่ ความต้องการใหม่ๆ เข้ามาเย้ายวน
และชวนให้เกิดแรงขับให้ต้องเดินต่อไปอีกไม่มีที่สิ้นสุดนั่นเอง
และแล้วสุดท้าย..คนเราก็จะดิ้นรน ขนขวายอยู่ตลอดเวลา
ไม่มีที่สิ่้นสุด ดอกไม้ที่ปลายทางก็ยังคงอยู่ที่ปลายทางเหมือนเดิม
หากไม่หยุดคิดและไตร่ตรองให้ดี เราก็จะดิ้นไปจนวันตาย...
ถึงเวลาที่จะหันมาทบทวนจุดหมายหรือความสำเร็จของชีวิต
ที่อดีตเราเคยวาดฝันไว้ แล้วถามตัวเองว่า
- คนเราเกิดมาทำใม
- แล้วความสุขที่แท้จริงของคนเราคืออะไร
- แล้วความสุขที่แท้จริงของเราเหมือนหรือต่าง....
- แล้วจุดที่เรามุ่งไปนั้นใช่หรือไม่
- ......ฯลฯ
ถึงเวลาทื่จะค้องคืดทบทวนแล้ว....อย่าปล่อยให้เวลาผ่านล่วงไปนานไกล
กว่านี้ เพราะสุดท้ายที่ปลายทางนั้น..ไม่มีดอกไม้
บันทึกไปเรื่อยเปื่อย ตามประสาคนที่เคยหลงทาง...
ความเห็น (7)
น่าคิดนะคะ.... 
ชีวิตเปรียบได้กับลูกธนู..ที่หลุดจากแหล่ง..ตรงสู่เปิ้าหมายท่ี่ชัดเจน..โดยปราศจาก..การรอคอย..แห่งสุนทรียการยิง..สู่เป้าหมาย..ชีวิต
- สวัสดีครับคุณไอดิน-กลิ่นไม้
- เป็นด้านดีอีกด้านหนึ่งที่มักถูกมองข้าม
- เพราะจะช่วยให้เรา "ฉุกคิด"
- สว้สดีครับคุณแสงแห่งความดี
- ลปรร.นะครับ
- สวัสดีครับยายธี
- ขอบคูุณครับ
หากไม่พูดถึงการตั้งเป้าหมายชีวิต...มีคำถามว่า...ทำไม?ชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกัน...ทั้งทักษะ...ความสามารถ...นิสัยใจคอ ทัศนคติ รสนิยมความชอบ ความไม่ชอบต่างๆ ...มันมีความต่อเนื่องมานาน...ไม่ใช่เกิดขึ้นจากพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม ...สิ่งเหล่านี้ทำให้เป้าหมายชีวิตของแต่ละคนมีความแตกต่างกัน...แม้ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้องสายเลือดเดียวกันนะคะ...