๔๖๒. การรู้ถึงความหมายของ "ชีวิต" แบบจริง ๆ

มนุษย์เราเกิดมา เริ่มตั้งแต่ลืมตา อ้าปากได้...ไปจนถึงละสังขาร...มีใครสักกี่คนที่เข้าใจ "ชีวิต" แบบจริง ๆ...ยิ่งโดยเฉพาะ...ในสังคมของการทำงาน...เห็นได้ก็เพียงแต่ แต่ละคนหวังผลประโยชน์กอบโกยให้ได้มาซึ่งการดำรงชีพ...เฉพาะตนยังไม่เพียงพอ...ยังกอบโกยเพื่อคนรอบ ๆ ข้างอีก...เข้าใจ "ชีวิต" กันมากน้อยเพียงใด...ทำแล้ว สิ่งใดที่เกิด "สุข" อย่างจริง ๆ สุขอยู่ที่ไหน? อะไร? คือ ความสุขที่แท้จริง...บางท่านบอกว่า...โลกนี้ ไม่มีสุข - ทุกข์ อย่างแท้จริง...ใช่หรือ?

เท่าที่ฉันเห็นหรือสัมผัส กับ "ชีวิต"...น่าจะมาจากการที่เรามีชีวิตอยู่ในทุก ๆ วันนี้มากกว่า...ว่า ทุก ๆ วัน ตัวเราเกิดสุขทางใจหรือไม่...เมื่อเกิดปัญหา แต่ละคน "ปล่อยวาง" ได้หรือไม่...ละได้หรือไม่...มีใครคิดถึงเรื่องแบบนี้หรือไม่...หรือขอเพียงแค่ให้มีชีวิตไปวันหนึ่ง ๆ เท่านั้นพอ...ใช่แล้วหรือกับการใช้ชีวิต...

บางคนกอบโกยมาให้ได้ซึ่งผลประโยชน์...สุดท้าย บางคนก็ไม่ทันได้ใช้ ผลประโยชน์ตกไปเป็นของผู้อื่น...ของที่คิดว่าใช่ คิดว่าเป็นของตนเอง...ใช่แล้วหรือ สุดท้ายก็ไม่มีอะไรติดตัวเราไป...พิสูจน์แล้วว่า...คนเราเกิดมาแต่ตัว มามือเปล่า...อาศัยอยู่บนโลกมนุษย์...ได้เพียงเพื่อให้ดำรงชีพตนอยู่ได้เท่านั้น...สุดท้าย...ก็ไป "มือเปล่า" เหมือนกับที่เรามา...เกิด แก่ เจ็บ ตาย...ธรรมดาของโลกมนุษย์เสียจริง ๆ...

บางคนบอกว่า...ไม่จำเป็นที่จะต้องทำความดี...จริงรึ? ใช่หรือไม่?...ไม่ทำดีแล้วเกิดสุขในใจรึ? ฉันเคยคิดที่จะทำไม่ดี...เพียงแค่ "คิด" ใจก็ไม่สุขเสียแล้ว...และแบบนี้นะหรือที่บอกว่า..."ไม่ต้องทำดี"...ใช่หรือไม่?...

อย่าลืมว่า..."ทุกคนเมื่อเกิดมาแล้ว...ก็ต้องตายกันทุกคน"...เพียงแต่ว่า ยามที่เรามีชีวิตอยู่...เราจะเลือกทำสิ่งไหน? ระหว่าง..."ความดีกับความไม่ดี"...แล้วคนเรา เกิดมาเพื่ออะไร?...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗