เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนการเริ่มต้นของการเรียนรู้
ฟ้าคราม...อายุย่างเข้า ๒ ขวบ ๑๐ เดือน หนูเริ่มเรียนรู้ชีวิตรอบตัวของหนูเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ...หนูเกิดมาบนโลกใบนี้เมื่อ ๒ ปี ๑๐ เดือนที่ผ่านมา...ณ ช่วงเวลานั้น หนูอาจยังไม่มีความจำได้เท่าที่ควร...รู้บ้างแต่อาจยังไม่มากนัก...มา ณ บัดนี้..."ความจำ" ของหนูเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ...และย่าก็คิดว่า...หนูเริ่มจำความได้ เช่นเดียวกับย่า ๆ ก็จำความได้ในระหว่างอายุใกล้เคียงกับหนูนี่แหล่ะ!!! สมัยเด็ก ๆ ย่าจำความได้ว่า...ย่าเรียนอนุบาลที่โรงเรียนธรรมวิทยา จังหวัดชลบุรี...จำได้ถึงท้องทะเลที่สาดคลื่นเข้าฝั่งในตอนเช้า...จำชื่อเพื่อน ๆ ยามที่ย่าได้เรียนชั้นอนุบาลว่าชื่อไรบ้าง? จำได้ว่าสร้างวีรกรรมยามฝนตกแล้วย่าเกิดอาการปวดฉี่...ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร? บอกครูว่าจะลงไปฉี่ที่ห้องน้ำ...แต่ไปไม่ทัน...ก็เลยยื่นฉี่ที่กลางสายฝนให้มันเปียกเสียงั้นเอง ครูจะได้ไม่ว่า...จำได้อีกว่า...วิ่งหนีครูกลับบ้านไปหาแม่เพราะไม่อยากเรียนที่โรงเรียน...นี่คือ "ความจำของย่าในวัยเด็กเล็ก ๆ" ตอนอายุใกล้เคียงกับหนู...
ย่าคิดต่อว่า...ฟ้าครามเองก็คงเช่นกัน...คงจำความได้เช่นเดียวกับย่า...รู้ไปหมด สารพัดที่หนูจะพูด จะเจรจา ช่างต่อว่า...แม้กระทั่งย่ามาทำงานในวันเสาร์ - อาทิตย์ ที่ไม่ได้นำหนูมาด้วย...หนูจะให้แม่อ้อม Line มาหาย่าว่า...จะกลับเมื่อไร? ฟ้าฯ คิดถึง...มีบางคนบอกว่า...พี่บุษไม่ได้เลี้ยงฟ้าฯ แต่ทำไม? ฟ้าฯ จึงติดพี่จริงจัง...ฉันคิดอยู่ในใจว่า..."ก็คำว่า...สายเลือดไง ความผูกพัน...จิตลึก ๆ ที่เรา ย่า + หลาน มีความผูกพันกันลึก ๆ ที่ไม่มีใครรู้ได้ไง ที่เป็นสายใยโยงถึง..."ความคิดถึง" ซึ่งเราสองคนมีต่อกัน...
ช่วงวัยนี้ ฟ้าคราม เริ่มเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัวมากขึ้น สำหรับเรื่อง "ชีวิต" มนุษย์ หนูจะต้องเรียนรู้มากขึ้นเรื่อย ๆ รู้เพื่อทำอย่างไรจึงจะอยู่รอดในสังคมโลกนี้ได้ด้วยตัวของหนูเอง...ชีวิต คือ การเรียนรู้...เรียนรู้จากสิ่งที่ไม่รู้และเรียนรู้จากสิ่งที่ได้เรียนรู้แล้ว...นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นของการเรียนรู้ชีวิตของหนูเองจ๊ะ "ฟ้าคราม"...ย่าจะเป็นกำลังใจและเป็นหลักให้หนูได้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดีต่อสังคมนะจ๊ะ
รักหนูมากนะคะ
จาก...ย่าบุษ
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น