คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร
มองชิวิตที่เปลือยเปล่า
คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร
คนเราตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่ใช้เงินตายแล้วเงินก็ยังใช้ไม่หมด
หวางจวินเหยานักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่ในเจ้อเจียงเสียชีวิตในขณะที่อายุยังไม่มาก เหลือเงินฝากไว้ให้ภรรยา 1,900,000,000 และภรรยาได้แต่งงานใหม่กับคนขับรถของคุณหวางในสมัยที่คุณหวางยังมีชีวิตอยู่
ในขณะที่คนขับรถคนนั้นใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เขาก็คิดว่า”แต่ก่อน เรานึกว่าเราเป็นคนทำงานให้เจ้านาย ตอนนี้เราเพิ่งเข้าใจแล้วว่าเจ้านายทำงานให้เรามาตลอด"
ความจริงที่โหดร้ายนี้เป็นตัวแสดงว่า: มีชีวิตที่ยืนยาว สำคัญกว่าความรวยความหล่อ
ขอให้ทุกคนหมั่นออกกำลังกาย ระวังสุขภาพ ใครเป็นฝ่ายทำงานให้ใครนั้นพูดยาก
- โทรศัพท์ที่ทันสมัย1เครื่อง 70% ของฟังก์ชั่นในโทรศัพท์นั้นไม่มีประโยชน์
- รถหรูๆ 1 คัน 70% ของความเร็วนั้นเหลือใช้
- บ้านหรูๆ 1 หลัง 70% ของพื้นที่นั้นว่างเปล่า
- ในมหาวิทยาลัยสักแห่ง 70% ของศาสตราจารย์เป็นพวกไร้สาระ
- กิจกรรมทางสังคมหลายอย่าง 70% เป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อ
- เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน 70% ไม่ได้ใช้ ไร้ประโยชน์
- เงินที่หามาทั้งชีวิต 70% ก็ทิ้งไว้ให้ผู้อื่นใช้
สรุป: ชีวิตที่เรียบง่าย ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เป็นของคุณ
- ไม่เจ็บปวดแต่ก็ต้อง บำรุง
- ไม่กระหายแต่ก็ต้อง ดื่มน้ำ
- ว้าวุ่นแค่ไหนก็ต้อง ปล่อยวาง
- มีเหตุมีผลแต่ก็ต้อง ยอมคน
- มีอำนาจแต่ก็ต้องรู้จัก ถ่อมตน
- ไม่เหนื่อยแต่ก็ต้อง พักผ่อน
- ไม่รวยแต่ก็ต้อง รู้จักพอเพียง
- ธุระยุ่งแค่ไหนก็ต้องรู้จัก พักผ่อน
หมั่นเตือนตน: ชีวิตนี้สั้นนัก
หากเวลาของคุณยังมีเหลือเฟือ ส่งต่อข้อความเหล่านี้ต่อให้เพื่อนของคุณ ให้เพื่อนได้อ่านบ้าง เพื่อจะได้ใส่ใจตัวเองบ้าง
ดังนั้น
- อยากกิน...กิน
- อยากเที่ยว....เที่ยว
- เรื่องกลุ้มอย่าเก็บไว้
- สุขสบายทุกเพลา
- เวลาที่ยังจับมือไหว ให้เชิญเพื่อนมาสังสรรค์
- เวลาที่ยังกอดไหว ให้โอบกอดให้ชื่นใจ
- ทำหน้าที่พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา พี่ น้อง เพื่อนที่ดีต่อไป
- เวลาที่อยู่ด้วยกัน อย่าได้โกรธกันง่าย
ที่มา: https://www.facebook.com/greenfarm.organicfarm ย่านางสมุนไพร
ไม่ทราบผู้เขียน ส่งต่อๆกันมาครับ
ความเห็น (15)
เพราะตายไปแล้ว อีกเมื่อไหร่จะมาเจอกันอีก จะได้เกิดในตระกูลร่ำรวยของเราหรือเปล่าก็ไม่รู้
จะได้ยกโทษ ขอโทษคนที่เราโกรธ เกลียดหรือเปล่าก็ไม่รู้เมื่อไหร่
ทำวันนี้ ให้สมบูรณ์นะคะ ขอบคุณค่ะ ได้อ่านข้อเตือนใจยามดึกที่เมืองไทย
ราตรีสวัสดิ์แล้วนะคะ
I do agree with most points on 70/30% (perhaps 80/20%) but
I reject these
อยากกิน...กิน
- อยากเที่ยว....เที่ยว
They are just 'vanity' - an expression of "tanha" and a source of unfulfilled 'dukkha'.
I would 'eat' (what available) when I need to eat (to sustain my life)
I would travel (where possible) when I am 'fit' and ready to learn (but not to waste world resources to take pictures to show people --I have been there--.
;-)
ดิฉันซาบซึ้งกับคำว่า "พอเพียง " ของในหลวงนะคะ ถ้าได้ใคร่ครวญดีๆ และเอามาปฏิบัติ เราจะได้ประโยชน์มาก
เห็นด้วยทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่อง "กิน" กับ "เที่ยว" ก็ต้องพอดีๆ อย่างคุณ 
sr ว่า
อายุยืน ต้องแถม คุณภาพชีวิตดีด้วยนะคะ อายุยืนแต่ต้องนอนหายใจด้วยเครื่องใน รพ.ก็ไม่ดีแน่
ขอบคุณค่ะ
สาระดีๆมีประโยชน์จะขอนำไปเผยแพร่ต่อนะครับ
ขอบคุณครับ
เวลาที่อยู่..ด้วยกันนั้น..สั้น..นัก....(จาโกธรกันไปทำไม..ก็ไม่รู้นะ...เห็นจะเป็นว่า..เขาชอบดูหนังน้ำเน่า..ในไทยทีวี..กันนะจ้๊ะ)
สิงห์โตตัวนี้โกธรไม่เป็น..อ้ะๆๆ
...... เยียม ค่ะ ให้ข้อคิด คำเตือน ที่ดีมากค่ะ
บทความนี้คงแปลมาจากจีน เพราะมีภาษาจีนกำกับ คนจีนเรื่องกินกับเที่ยวเป็นเรื่องใหญ่ครับ เรื่องอื่นเอาไว้ที่หลัง
寫得真好！赤裸裸的人生觀。
เขียนได้ดีมาก ! มองชิวิตที่เปลือยเปล่า
人在天堂，錢在銀行；人活著時沒錢花，人死了錢沒花完。浙江商界巨子王均瑤英年早逝，其妻攜19億存款改嫁王生前的司機。
คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร ; คนเราตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีเงินใช้ ตายแล้วเงินก็ยังใช้เงินไม่หมด หวางจวินเหยานักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่ในเจ้อเจียงเสียชีวิตในขณะที่อายุยังไม่มาก เหลือเงินฝากไว้ให้ภรรยา 1,900,000,000 และภรรยาได้แต่งงานใหม่กับคนขับรถของคุณหวางในสมัยที่คุณหวางยังมีชีวิตอยู่
該司機幸福之時感慨道：”以前，我以為自己是在為老板打工，現在我才明白老板一直在為我打工！”
ในขณะที่คนขับรถคนนั้นใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เขาก็คิดว่า”แต่ก่อน เรานึกว่าเราเป็นคนทำงานให้เจ้านาย ตอนนี้เราเพิ่งเข้าใจแล้วว่าเจ้านายทำงานให้เรามาตลอด”
殘酷的事實說明：活的更久，遠比高富帥重要！請大家千萬要加強鍛煉，注意身體健康，誰給誰打工很難說。
ความจริงที่โหดร้ายนี้เป็นตัวแสดงว่า : มีชีวิตที่ยืนยาว สำคัญกว่าความรวยความหล่อ ขอให้ทุกคนหมั่นออกกำลังกาย ระวังสุขภาพ ใครเป็นฝ่ายทำงานให้ใครนั้นพูดยาก
一部高檔手機，70％的功能是沒用的；
โทรศัพท์ที่ทันสมัย1เครื่อง, 70%ของฟังก์ชั่นในโทรศัพท์นั้นไม่มีประโยชน์
一款高檔轎車，70％的速度是多餘的；
รถหรูๆ 1 คัน , 70%ของความเร็วนั้นเหลือใช้
一幢豪華別墅，70％的面積是空閒的；
บ้านหรูๆ 1 หลัง, 70%ของพื้นที่นั้นว่างเปล่า
一所大學裡，70％的教授是扯淡的；
ในมหาวิทยาลัยสักแห่ง ,70% ของศาสตราจารย์เป็นพวกไร้สาระ
一大堆社會活動，70％是無聊空虛的；
กิจกรรมทางสังคมหลายอย่าง , 70% เป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อ
一屋子衣物用品，70％是閒置沒用的；
เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน , 70% ไม่ได้ใช้ ไร้ประโยชน์
一輩子掙再多錢，70％是留給別人花的。
เงินที่หามาทั้งชีวิต , 70% ก็ทิ้งไว้ให้ผู้อื่นใช้
結論：生活簡單明了，享受人生守住30％便是你的. 沒病也要保養，不渴也要喝水，再煩也要想通，有理也要讓人，有權也要低調，不疲勞也要休息，不富也要知足，再忙也要休息。
สรุป: ชีวิตที่เรียบง่าย ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เป็นของคุณ ไม่เจ็บปวดแต่ก็ต้องบำรุง ไม่กระหายแต่ก็ต้องดื่มน้ำ ว้าวุ่นแค่ไหนก็ต้องปล่อยวาง มีเหตุมีผลแต่ก็ต้องยอมคน มีอำนาจแต่ก็ต้องรู้จักถ่อมตน ไม่เหนื่อยแต่ก็ต้องพักผ่อน ไม่รวยแต่ก็ต้องรู้จักพอเพียง ธุระยุ่งแค่ไหนก็ต้องรู้จักพักผ่อน
頓時醒悟：人生苦短，總會到站！
หมั่นเตือนตน: ชีวิตนี้สั้นนัก
ลองอ่านเรื่องกินกับเที่ยวของคนปฏิบัติธรรมดูบ้าง การกินของคนปฏิบัติธรรมกินน้อยอยู่แล้ว เพราะถ้าปฏิบัติก็กินแค่สองมื้อ แล้วก็เลือกกินไม่ได้ ส่วนเรื่องเที่ยวเลิกไปเลย เพราะมีความสุขในการเดินจงกลมเป็นชั่วโมงๆ
เธอเล่าว่า กลับจากวัดคราวนี้แปลกกว่าทุกครั้งตรงที่อยู่เฉยๆได้ไม่อยากออกไปไหน อยู่นิ่งๆได้ ไม่เซ็งและมีความสงบดี แต่พยายามปฏิบัติเกือบทุกวันนะ
เพิ่งเป็นอาทิตย์แรกที่กลับจากวัดที่มีความรู้สึกนี้ ต่อๆไปจะเป็นอย่างนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ความรู้สึกเป็นสุขโดยไม่ต้องอาศัยสิ่งรอบข้าง
เจ๊เธอไปคนเอาจริงตอนนี้บอกว่า อยู่บ้านปฏิบัติเกือบทุกวันมาบ้างน้อยบ้าง วันนี้ตั้งใจว่าจะเดิน ๔ ชม ก็เดินได้พอเสร็จก็ดื่มไวน์ต่อเพื่อไม่ให้เสียเวลา
เนื่องจากเจ๊เธอเกษียณแล้ว เวลามีมาก นับว่าเป็นบุญของเจ๊เกษียณเสร็จก็ได้ปฏิบัติธรรมเลย ของขวัญวันปีใหม่ที่เจ๊ให้แก่ตัวเจ๊เอง คือปฏิบัติให้มีความรู้สึกบ่อยๆ ทำให้เป็นนิสัย พอทำไปมากๆ เวลาจะเดินความรู้สึกตัวมันมาเอง เหตุเพราะฝึกมามาก สติมันรู้ตัวทั่วพร้อมตลอดเวลาครับ
คนบางคนบอกสิ่งใหม่ๆให้เรียนรู้ ก็บอกว่าไม่ว่างไม่มีเวลา ไม่ว่างทั้งปีทั้งชาติ แต่สำหรับซือเจ้ที่ผมรู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ไม่ได้เจอกันร่วมสี่สิบปี พอเจอกันก็พูดแต่เรื่องสำคัญเลย เพราะว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว แนะนำให้ซือเจ้มาปฏิบัติธรรมสายหลวงพ่อเทียน ที่วัดแพร่แสงเทียน ซือเจ้เพิ่งเกษียณมาไม่กี่เดือน ตอบตกลงทันทีทั้งๆทีไม่รู้ว่าวัดแพร่แสงเทียนอยู่ที่ไหน และจะไปอย่างไร ซือเจ้ปฏิบัติธรรมมาหลายวัดแล้ว บอกว่าไม่ไปไหนเสียที พอมาบอกก็ถูกใจโทรศัพท์ไปนัดป้าพิกุลทันที นั่งรถทัวร์ไปคนเดียว
ซือเจ้เล่าว่าไปใหม่ๆก็เฉยๆ แต่พอใกล้วันจะกลับ บอกชอบๆๆๆๆๆ ขอบคุณผมที่ได้แนะนำวัดนี้ให้ เลยไปครั้งที่สองอีกเดือนกุมภา ซือเจ้บอกว่าได้สภาวะธรรมมา ชอบอีกนั่นแหล่ะ เขียนมาบอกผมว่าอธิษฐานบุญให้ผมทุกวัน
กลับมาบ้านซือเจ้บอกว่า เมือก่อนอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ ต้องออกจากบ้านเป็นประจำ หลังจากการปฏิบัติอยู่บ้านเฉยๆคนเดียวก็มีความสุข บางวันเดินจงกลมวันละหกชั่วโมง ชอบมากถูกนิสัยเพราะไม่ต้องนั่งสมาธินานๆ เดินก็รู้สึกตัว ทำงานบ้านก็รู้สึกตัว สวรรค์อยู่ไม่ไกลแล้ว ผมก็เลยนัดสัมภาษณ์ซือเจ้ เจ็ไม่อยากจะบอกใครเพราะเจ้เป็นคนธรรมดาไม่ไใช่คนดังอะไร แต่ผมมาคิดดูว่าถ้าคนอ่านบทสัมภาษณ์ของเจ๊แล้ว เห็นแนวทางปฏิบัติ ก็ถือว่าให้ธรรมเป็นทานอย่างหนึ่ง ก็เลยนำบทสัมภาษณ์นี้มาลง คนสัมภาษณ์อยู่อเมริกา คนถูกสัมภาษณ์อยู่เมืองไทย แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ขอให้คิดถึงกัน โลกที่กว้างก็แคบนิดเดียวครับ
ทำอย่างไรจึงยังสวยเช้งอยู่ตลอดเวลา ทำอย่างไร ทำมานานเท่าไรแล้วครับ
อย่าเอาไปบอกต่อเลยอายเขาเพราะเราไม่ใช่คนดังอะไร ไม่มีใครสนใจหรอก เอาเป็นว่าเราคุยกันสองคนดีกว่านะ
ทำอย่างไรยังสวยตลอดเวลา อย่าใช้คำว่าสวยเลยเพราะเราไม่ใช่คนสวย เอาเป็นว่าดูดีดีกว่านะ อาจจะเป็นเพราะเราดูแลตัวเอง ดูแลมาเรื่อยๆ ตอนอายุน้อยธรรมชาติช่วยเยอะ พออายุมากขึ้นต้องช่วยตัวเองด้วยเพราะธรรมชาติไม่ช่วยแล้ว อายุมากขึ้นระบบเผาผลาญก็ช้าลง ก็ต้องลดปริมาณการกินลง แต่เป็นคนค่อนข้างจะโชคดี ระบบการเผาผลาญโอเค ก็ทานได้เรื่อยๆไม่อดอาหาร ประกอบกับเป็นคนออกกำลังมาตลอดตั้งแต่เด็ก ไม่เคยหยุดออกกำลังเลยตั้งแต่ว่ายน้ำ โยคะ เทนนิส ดำน้ำ ขี่ม้า( ดำน้ำกับขี่ม้าเล่นช่วงสั้นๆเท่านั้น) ตอนนี้เหลือแต่โยคะ ฝึกมาตั้งแต่อายุ 24 จนปัจจุบัน จะเล่นทุกครั้งที่มีเวลาว่าง
จะพยายามไม่เปลี่ยนsize เสื้อผ้า ถ้าน้ำหนักขื้นก็พยายามลด
อาหารไม่ทานของมัน เพราะร่างกายไม่ค่อยย่อยพวกนี้
ตอนอายุ 50 มีโอกาสได้บำรุงใบหน้า เช่นนวดหน้า ลงไวตามินหน้า ธรรมชาติ/ไม่ค่อยช่วยแล้วต้องวิทยาศาสตร์ช่วยด้วย
ตอนนี้ไปปฏิบัติธรรมที่ไหน ทำไมถึงชอบ
เกษียณแล้วมาเกือบปี อยู่อย่างไร ทำอะไร เที่ยวที่ไหน มีความสุขมากขึ้นหรือเปล่า
มีอะไรที่อยากจะทำอีกบ้าง
โอมากครับ ชีวิตคนราก็เท่านี้จริงๆ
ขอบคุณมากค่ะ
ชอบตรงที่ อยู่คนเดียวก็มีความสุข ไม่เหงา
เพิ่งรู้สึกคล้ายกันตรงนี้ค่ะ พอจะรู้สึกว่าเหงา เงียบ จะรีบดึงสติมากำกับตนว่า ก็เราอยู่คนเดียวก็ต้องเจอความเงียบเป็นธรรมดา แล้วเปลี่ยนอิริยาบถเป็นเดินไปดูต้นไม้ หยิบงานค้างมาอ่าน(มีเยอะมาก) แล้วจึงตระหนักได้ว่า อิสระ อิสระ ไม่ต้องมีสิ่งเร้าเราก็มีชีวิตสงบได้
เขียนซะยาว แฮ่ม!
สวัสดีครับคุณครูวุฒ ชีวิตเราก็เท่านี้ ปรงได้ก็ดีนะครับ
สวัสดีครับคุณตุ๊กน่ารัก ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านเสมอๆ
สวัสดีครับคุณน้องหมอ ติดตามอ่านบันทึกของคุณน้องเสมอ สงสัยไปได้ไกลแล้วในทางธรรม เพราะเห็นเขียนเรื่องธรรมบ่อยมาก อนุโมทนาด้วยครับ เพิ่งจะได้ความรู้ใหม่จากพี่ชาย พี่ชายสรุปวิธีชนะความคิดให้ มีอยู่สี่อย่างครับ
Change direction
Find solutions
Meditation
Wisdom
Change direction: คนทั่วไปใช้เสมอๆโดยไม่รู้ตัว เช่นการเปลี่ยนอิริยาบถ ไปดูหนัง โทรไปหาเพื่อน ตอนผมไปฝึกกับซือฝูแปดวันที่สุราษฏร์ ต้องเดินเร็วเพื่อที่จะจับความคิดให้ทัน จับแล้วปล่อย ฝึกอย่างนี้วันละสี่ชั่วโมง ระหว่างทางก็ต้องเปลี่ยนอิริยาบถ มองไปไกล ดูต้นไม่้ใบไม้ พยายามให้ช่องว่างระหว่างความคิดให้มันยาว ยาวขึ้น กลับมาถึงที่อเมริกาก็พยายามฝึกต่อครับ
Find Solutions: ต้องหาเหตุผลให้จิตยอมรับ ว่าทุกอย่างมันไม่แน่ มันเป็นไตรลักษณ์ เกิดขึ้นแล้วก็ดับ ถ้าได้เหตุผลดีๆ จิตมันก็จะยอม ถ้าไม่ดี จิตมันก็คิดวนไปวนมาอยู่นั่นแหล่ะครับ จิตมันยังไม่ได้คำตอบ
Mediation: สมถะ ทำให้จิตมีกำลัง จะได้จับความคิดได้เร็วขึ้น ไม่ใช่หลงไปหลายวันแล้วถึงจะรู้ว่าหลง
Wisdom: ปัญญาที่เกิดจาการรู้จริง รู้ทุกข์ของกายทุกข์ของใจ ผมเองก็ยังไปไม่ถึง เลยบอกไม่ได้
ปล ซือเจ๊ของผมไปไกลแล้วครับ ไปปฏิบัติที่วัดแพร่แสงเทียนเดือนเว้นเดือน ไปมาสิบครั้งแล้ว นับรวมก็ร้อยกว่าวันแล้ว ซ้ำกลับมายังมาปฏิบัติต่ออีกทุกวัน ไม่รู้ว่าได้สภาวะธรรมขั้นไหนแล้ว แต่เจ๊พูดเสมอๆว่า สวรรค์อยู่ไม่ไกลแล้วครับ
สวัสดีค่ะ..คุณคนบ้านไกล..(วันนี้กลับมาอ่าน..บันทึกนี้..ค่อยๆอ่าน...)...
มาวัดหลวงตาบัวที่เพอรน..เมื่อไรคะ......