ก้าว ๆ

สวัสดีเช้าวันเสาร์

สิ่งที่ตั้งใจไว้ ยังถูกเสียงต่อรองมาตัดรอน

กับสถานการณ์ที่ประเมินตนเอง ชัดเจน ถ้าเป็นการลงทุนยังจัดว่าเจ้ง

แต่ก็ยังมีชีวิต กำไรคือบทเรียน

เมื่อวานได้บทเรียนว่า เด็กๆเขามีธรรมชาติของการดึงกันเอง

กุศโลบายที่ครูบาอาจารย์นำพา เปิดโอกาสให้เด็กๆได้กลับเข้ามาสู่เส้นทางการสร้าวกุศล

เข้ามาวัด ยังคงพลาดโอกาสหลายอย่างมารู้ตัวตอนถูกถามว่า ปูที่นอนเรียบร้อยรึยัง

เห็นได้ชัดว่า พลาดแล้ว ที่ไม่รักษาโอกาสที่ทำให้ครู

ทั้ง ๆที่ตอนเข้ามา ใจพอไหว ไม่ลงไปอกุศลมาก

พอไปทำวัตรก็ผ่อนคลาย แต่ช่วงท้ายมีความง่วง

ทำให้ข้างในหมองได้

ตอนทำวัตรนึกถึง คำสอนของหลวงปู่ที่ถามว่า

"เอาจริงรึยัง?"

สบับกับใบหน้าของครูที่เต็มไปด้วยความเมตตา

ให้ดู กุศลและอกุศลในใจ

ทวนย้อนกับตนเอง

มันไม่เคยยอมดูเลย มีแต่ไหลลงไปกับความหลง

พอมาดูเอาตอนนั้น เหมือนควาง่วงมาเล่นงาน

ถ้าดึงเอาใจมาตั้งก่อน แล้วดูเริ่มต้นก็จะพอดูได้

แต่ถ้าไม่ตั้งเลย ไหลลงหมองทันที

ย้ำกับตนเองกับในหัวที่หมุนวน

ใจยังปฏิเสธอกุศลที่เกิดขึ้นในใจ

ในหัววนคิดถึงแต่แนวทางการสร้างโอกาสในการแก้ปัญหาที่บ้าน

แกะแคะ รีวิว พยายามดึงศักยภาพที่มีทั้งหมด

ที่ครูเมตตาแคะแกะให้ได้เห็นมาใช้

ลองจดโน๊ตไว้กับตนเอง.

คิดอะไรได้เขียนร่างไว้ก่อน

ที่ท่านชี้ไว้เขียนร่างผังต่อยอด

รู้เลยว่า แม่เชื่อมั่นในเรา

สำคัญ ใจเราตั้งตั้งหลักให้ได้

บทเรียนทั้งหมดที่ผ่านมาครูออกแบบให้เพื่อมาเจอของจริง

ตอนเรียนล้มลุกคลุกคลาน ของจริงแม้จะต้องคลานก็จะต้องผ่านมันให้ได้

ต้องยอมเสียอะไรบางอย่าง เพื่อให้ได้อะไรบางอย่าง

แต่การจะเปลี่ยนอะไรนั้นปุ๊บปับ ไม่ง่ายต้องใช้หลักเปลี่ยนน้ำตู้ปลา

แต่สำคัญคือมันเปลี่ยนได้นะ