กลอนเก่า เล่าใหม่ ในหัวใจความเป็นครู
จัดห้อง เก็บของที่ทำงาน ไปพบบทกลอนที่ลูกศิษย์เีขียนไว้ให้เมื่อหลายปีก่อน
ลูกศิษย์อยู่เอกภาษาไทยและเขียนประวัติไว้ว่า มีความสามารถด้านกาพย์กลอน
ในฐานะที่อุตส่าห์มาเรียนกับคุณครูเป็นวิชาที่สอง (ที่ไม่รู้ติดใจอะไรหนักหนา)
ขอให้ลองเขียนกลอนถึงครูหน่อยสิว่าเป็นยังไงบ้าง
ให้เป็นความคิดและสไตล์ของตัวเอง
ดังนั้น กลอนบทนี้จึงเป็น "กลอนเก่า เล่าใหม่" อีกครั้ง
เพื่อเก็บเป็นที่ระลึกว่า ครั้งหนึ่งมีลูกศิษย์เขียนบทกลอนดี ๆ ไว้ให้
เป็นกำลังใจในการทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
.......................................................................................................................................
ป.ล. ตอนสุดท้าย "ก็เพราะมีครูชื่อ..." ขออนุญาตไม่เปิดเผยชื่อนะครับ ;)...
ความเห็น (6)
ลายมือสวยมากค่ะ
ชื่นชมทั้งคุณครูและลูกศิษย์ค่ะ
ดีใจด้วยนะคะที่มีพลังใจดี ๆ
ใส่กรอบเก็บไว้ท่าจะดีค่ะ เก็บไว้อ่านตอนเกษียณ..อิ อิ..^_^
เอาแบบนั้นเลยนะครับ พี่สี สีตะวัน 555
ได้ครับ ๆ ;)...
ยิ้มๆๆๆ ปลื้มไปด้วยค่ะ
ขอบคุณคร้าบ ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya 555
...ปลื้มใจนะคะอาจารย์...
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ ดร. พจนา แย้มนัยนา ;)...
รางวัลของความเป็นครูเลยครับ ;)...