จากใจฉัน...ถึงฉันเอง
สวัสดีค่ะ คุณสายชล ที่รัก 
ตอนนี้คุณคงกำลังนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ แล้วอ่านจดหมายของฉันอยู่สินะ ฉันคิดว่าตอนนี้คุณคงอยากได้กำลังใจอยู่สินะ เหนื่อยใช่ไหมล่ะที่ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ ทำอะไรก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิด จนคิดว่าจะหยุดทุกอย่างแล้วล้มเลิกไป ฉันรู้นะว่าคุณกำลังท้ออยู่ ฉันอยากจะเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะ อย่าพึงท้อสิ คุณจะต้องพยายามต่อไปนะ คุณยังมีแม่และพ่อที่คอยให้กำลังใจ ถ้าท่านรู้ว่าคุณไม่คิดจะพยายามทำเพื่อท่าน และเพื่อตัวเอง ท่านจะเสียใจแค่ไหน...
ฉันเข้าใจคุณทุกอย่างนะ และฉันก็รู้ด้วยว่าคุณไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ฉันจึงอยากจะเป็นกำลังใจห้คุณสู้ต่อ คุณมีความฝันที่ดี คุณมีจิตใจที่เข้มแข็ง ถึงแม้บางครั้งจะอ่อนแอบางก็ตาม แต่ฉันก็ยังเชื่อว่าคุณจะต้องผ่านมันไปได้ใช่ไหม ?
และเรื่องเรียนก็เช่นกัน ได้ข่าวว่าเรียนหนักล่ะสิเทอมนี้หนะ เห็นชอบบ่นว่าการบ้านเยอะ งานก็เยอะ เหนื่อยหน่อยนะ แต่ก็พยายามเข้าหละเธอทำได้อยู่แล้วแน่ ๆ ฉันเชื่อว่าอย่างนั้นนะ ช่วงนี้คงยุ่งจนไม่มีเวลาดูแลตัวเลยล่ะสิ รักษาสุขภาพด้วยนะ ถ้าเธอเป็นอะไรคงแย่เลยนะ ฉันเป็นห่วงเธอจริง ๆ
ฉันอยากให้เธอพักผ่อนบางช่วงนี้ เดี๋ยวไม่สบายนะ หัดนึกถึงตัวเองบ้าง อย่างไปเก็บเรื่องของคนมาคิดมากสิ เรื่องของตัวเธอเองยังคิดมากไม่พอใช่ไหม เป็นห่วงตัวเองได้แล้วนะ และอีกอย่างที่จะบอกคือ...เธอหนะ หัดนอนเช้า ๆ บ้างรู้ไหม ??? ขอบตาจะดำเป็นหมีแพนด้าแล้ว (ไปส่องกระจกดูบ้าง) มันเป็นนิสัยไม่ดีนะ...ที่รัก
สุดท้าย...
เธอบอกกับฉันได้ไหม?? "ว่าเธอจะไม่ท้อแท้กับอะไรง่าย และจะสู้ต่อไปแม้หนทางข้างหน้าจะไม่ราบเรียบอย่างที่คิด"
ฉันรู้ว่าเธอจะทำได้ จริงไหม??? ^^
สายชล เจริญศรี
23/01/57 เวลา23.23 น
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ คุณ สายชล เจริญศรี
เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจมากเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ คุณสาโรจน์ ตาหน้อย
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมนะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณศรายุทธ มาตา
ขอบคุณกำลังใจดี ๆ นะค่ะ