พ่อ เป็นคำสั้นๆคำเดียว แต่เมื่อได้ยินคำว่า "พ่อ" ขั้นมาเมื่อไหร่แล้วจะมีความรู้สึกต่างๆมากมายที่มีอยู่ในก้นบึ้งของความรู้สึกของหัวใจ เป็นที่แน่นอนว่าทุกคนส่วนใหญ่จะมี พ่อ เป็นแรงบันดาลใจ สำหรับผมแล้วก็เช่นกัน ถ้าถามว่าทำไมมันเป็นค่านิยมเหรอ ผมตอบได้อย่างมั่นใจเลยครับว่าไม่ใช่แน่นอน แล้วหากถามต่อว่าแล้วอะไรหล่ะที่ทำให้ผมรู้สึกว่า พ่อ เป็นแรงบรรดาลใจของผม
พ่อผมมีอาชีพรับราชการอยู่ที่สำนักงานสาธารณะสุขอำเภอทุ่งช้าง จังหวัดน่าน ครับ พ่อเป็นคนที่รักครอบครัว เป็นคนที่ขยันทำงานทุกอย่าง ภาระกิจของพ่อผมทุกวันคือ ตื่นเช้ามาออกกำลังกาย หลังจากนั้นก็จะออกไปสวนผลไม้บ้าง ไปสวนบ้าง ไปทุ่งนาบ้าง หลังจากนั้นก็กลับมาบ้านและออกไปทำงานรับราชการตามปกติ พอตกเย็นมาก็จะออกไปไร่ ไปสวนอีก เวลาทุกนาทีของพ่อมีค่าเป็นอย่างมาก พ่อเริ่มต้นจากไม่มีอะไรเลย แต่ทุกวันนี้ พ่อมีครอบครัวที่อบอุ่น มีสวนผลไม้หลากหลายชนิด มีสวยยางพารา ปลูกข้าวกินเอง
ผมเคยถามพ่อว่า พ่อทำงานหนักแบบนี้ไม่มีเวลาว่างเลยพ่อไม่เหนื่อยหรือครับ พ่อผมตอบว่า "เวลาทุกนาทีมีค่า หากเราไม่ขยันไม่หมั่นทำงานแล้ว ใครที่ไหนจะมาช่วยเรา" พ่อสอนอีกว่าคนเราถ้าอยากสบาย อยากได้อะไร เราต้องหมั่นทำงาน หมั่นหาความรู้ให้กับตนเอง ให้เป็นคนซื่อสัตย์ รู้จักบุญคุณคน เราก็จะเป็นที่รักของผู้คนอื่นๆ
(จริงๆแล้วอาชีพของพ่อเป็นทั้งข้าราชการ เป็นทั้งชาวไร่ ชาวสวน เป็นแม้กระทั้งชาวนา) แต่พ่อไม่เคยบ่นเลยว่าเหนื่อยท้อ แม้ว่าพ่อจะทำงานหนักสักเพียงใด สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงบางส่วนที่ผมภูมิใจในตัวของพ่อผม นี้แหล่ะครับพ่อของผม "ผมรักพ่อครับ"
สวัสดีครับ คุณสุภกิณห์ สิทธิยศ
อ่านแล้วประทับใจครับ ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ ธนดล ศรีมะลิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ อัจฉราภรณ์ สุจริต
ขอบคุณครับ
สวัสดรครับ คุณเบญจมาภรณ์ ทาเปี้ย
ขอบคุณสำหรับกำลังใจน่ะครับ