พ่อ เป็นที่ผู้ให้กำเนิดผมมา แล้วพ่อก็ทิ้งผมไปตั้งแต่ยังเล็ก โดยที่ผมไม่ทันได้จดจำใบหน้าได้เลยผมแต่ถึงแบบนั้นผมก็ไม่เคยเกลียดพ่อเลย
เพราะผมคิดว่า พ่อมีเหตุผลบางอย่างที่ทิ้งผมไป ไม่นานถ้าผมเจอพ่อผมก็จะถามคำถามนั้น แต่ปัจจุบันผมมีพี่ชายแสนดีคอยดูแลผมไม่ว่าจะคอยให้กำลังใจ ให้ทุกอย่าง
ผมจึงไม่รู้สึกว่าขาดพ่อเลย ผมขอบคุณพ่อมากๆที่ทำให้ผมเกิดมา สักวันหนึ่งถ้าผมเรียนจบผมจะไปตามหาพ่อนะครับ
รักและคิดถึงพ่อเสมอนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผม ผมดูแลตัวเองได้นะครับ
สวัสดีครับ คุณศรายุทธ มาตา
อ่านแล้วประทับใจครับ ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน
ขอบคุณครับ