เคยคาดไว้ไหม ตลอดชีวิตการทำงาน จะเดินทางมาถึงจุดนี้
จุดไหน?
จุดที่มีเพื่อนร่วมงานในแนวทางที่อยากเดินร่วมไปด้วยเสมอ
ไม่หวั่น ไม่ท้อถอย คอยจับมือ ให้กำลังใจ ก้าวไปข้างหน้า มุ่งมั่นจนถึงเป้าหมาย
คนหนองคาย ฟันดี มีสุข
ไม่ได้คาดไว้ ..... จะรู้สึกดีขนาดนี้
(แม้ตอนนี้จะยังไม่ถึงเป้าหมายซะทีเดียว อิ อิ)
^ _, ^
ขอบคุณโรงพยาบาลสังคมเอื้อเฟื้อรถตู้รับคณะน้องนักศึกษารับ – ส่ง ถึงจุดเปลี่ยนรถ
ขอบคุณท่านผู้อำนวยการมาดูแลความเรียบร้อยด้วยตนเองทั้งสองวัน
ให้ข้อมูลเชิงลึกสมกับเป็นชาวพื้นที่นี้เกิน ๒๐ ปี
คุณหมอบรรจบถูกตามให้รักษาคนไข้ด่วนตอนเช้ามืด ๑๕ พย. ๕๖
ไม่งั้นคณะเราได้มัคคุเทศก์กิตติมศักดิ์แล้ว
เพียงภาพสวยของทะเลหมอกภูห้วยอีสันที่ท่านส่งต่อใน FB ดึงดูดหมอแก้มตั้งใจตามมาช่วงเย็น
ภาคกลางวันไม่ได้มาเป็นวิทยากรด้วย ติดประชุมที่อุดร เตรียมแต่อุปกรณ์เล่นเกมให้พร้อมสรรพ
พร้อมส่งน้องหมอตวงมาช่วยจัดกระบวนการเรียนรู้
พัฒนาศักยภาพอาจารย์ร่วมผลิตทันตาภิบาลของจังหวัดหนองคาย
เข้านอนหัวค่ำ ตื่นเช้า พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางเช้ามืด ๐๔.๔๕ น.
ตามทางหลวง ๒๑๑ ขึ้นเหนือต่อไป ผ่านหน้าโรงพยาบาลสังคม จนถึงบ้านม่วง ตำบลบ้านม่วง
๒๐ นาทีต่อมา เราก็แยกย้ายนั่งรถอีตั๊ก ๓ คัน ออกแบบต่อเติมมาพร้อมให้นั่งทั้งด้านหน้าและหลัง
แม้ไม่มีรถสวนหรือวิ่งตาม ช่วงวิ่งบนถนนหลวงเสี่ยงเหมือนกัน ไฟน้อยไปนิด
(ขอเสนอให้ประชาสัมพันธ์ล่วงหน้าเตรียมไฟฉาย หรือดวงไฟติดหน้าผาก ช่วยส่องทางสว่างขึ้น)
พอเลี้ยวซ้ายออกจากเส้น ๒๑๑ ค่อย ๆ ไต่ขึ้นเนินเขา – ลงเขา ๓ – ๔ รอบ
แสงสลัวจากรถอีตั๊ก ช่วงนี้เหมาะมาก รายรอบยังมืด เงาราง ๆ ของป่ากล้วยสลับช่วงกับสวนยาง
ช่วงขึ้นเนินชัน เหมือนว่าเราจะนอนเอนราบ
ดวงดาวบนท้องฟ้าส่องแสงระยิบระยับทักทาย .... ใกล้แค่เอื้อม
เป็นเราที่เอาตัวเองไปอยู่ในที่มีแสงไฟเจิดจ้า ดาวดวงน้อยเสมือนเลือนไปจากใจ
เวลานี้ ดวงดาวเปล่งประกายสดใสเช่นเคย ..... อย่างที่เป็นมาแสนนาน
จะกี่ครั้ง ที่มีโอกาสชมดาราแสนสวย กับเพื่อนร่วมทีมที่รู้ใจ
ไม่ใช่แค่ฟ้าลิขิตแน่นอน
^_,^
ตึ๊ก ๆ ตั๊ก ๆ ทางดินเกรดพอเรียบ ขรุขระมากกว่า กว้างพอสำหรับรถอีตั๊ก
จากข้อมูลที่มี เตรียมตัวมาดี มีเบาะรองนั่งส่วนตัวแสนสบาย
เผื่อหมอนคลี่ออกเป็นผ้านวมปูรองนั่งอีกผืนเล็ก ..... เผื่อเพื่อน
ช่วงค่อย ๆ ไต่ขึ้นภู ลุ้น ๆ ช่วย เวลาคนขับเปลี่ยนเกียร์
มัวแต่ลุ้น ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
นานแล้วนา ๒๐ นาที คันที่ ๓ คุณหมอล่า น้องหมอตวง หายเงียบ
ใจชื้นนิด น้องหมอไตรเจ้าภาพจากโรงพยาบาลสังคมนั่งคันนั้นด้วย
จนมีเพื่อนรับโทรศัพท์ ให้กลับลงไปอีกคัน รับคนนั่งคันที่สามตามมา ..... รถเสียกลางทาง
อุปสรรคเล็กน้อย มาช้าดีกว่ามาไม่ถึง ได้เดินออกกำลังกายรอรถกลับไปรับด้วย ดีใช่ไหม
หน้าตายังผ่องใส พอดีรับแสงเช้าวันใหม่ ค่อย ๆ สว่างเรืองรอง
สีทองระเรื่อริมขอบฟ้า ทอแสงงามตาจากฝั่งลาว
ทาบทับริมขอบขาวคดโค้งของลำน้ำโขงเบื้องล่าง ทอดยาวไปอีกไกล
ไม่ได้ง่ายที่จะมีช่างภาพมือสมัครเล่น แต่จริงใจ
มาแนะนำการถ่ายภาพธรรมชาติให้น่าสนใจ คนดูจินตนาการเรื่องราวต่อได้
น้องหมอไตรเอาใจใส่แนะนำรายตัว ขอบคุณเกร็ดความรู้ดี ๆ นะคะ
ค่อย ๆ ฝึกไปละนะ ทักษะ ความชำนาญ ต้องสะสมประสบการณ์ต่ออีก
กล้องเล็กแบบเรา สวยในแบบของเรานี่ละ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕
เพลิดเพลินเรียนรู้มุมมองการถ่ายภาพ
ลืมไปเลยว่าตั้งใจมาดูทะเลหมอกหนา ค่อย ๆ ไหลระเรี่ยยอดไม้ทึบออกจากช่องเขาฝั่งลาว
ไหลเอื่อยๆ เหมือนธารน้ำเย็นเข้าหาตัวเราตามทิศทางลม
วันนี้บางเบา วันหน้า ..... หมอกหนาเป็นทะเล คงเป็นใจ
ไม่เป็นไร อำเภอสังคมใกล้แค่นี้เอง
คราวหน้า มาอีกเมื่อไหร่ก็ได้
คราวนี้ มิตรภาพมากมายหยั่งลึกที่นี่
อาทิตย์อุทัยสวยงาม ณ ภูห้วยอีสัน มุมมองจากฝั่งไทย
อีกครั้งของทางเดินในชีวิต ที่อบอุ่นใจมิคลาย มั่นคงยาวไกลไปอีกนาน
เพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมทาง เพื่อนร่วมทีม เพื่อนร่วมใจ
เพื่อคนหนองคาย ..... ฟันดี มีสุข
^_,^
ผู้คน...ที่มีจิตใจ...และความคิดทัศนคติที่ตรงกันมักจะได้มาพบกัน...ชื่นชมกิจกรรมและบรรยากาศที่มีธรรมชาติสวยงามมากนะคะคุณหมอ...รูปสุดท้ายใช่คุณหมอหรือเปล่าค่ะ?...