'พี่ทศ' หัวหน้างานที่ถูกให้ไปขายกล่องกระดาษ
คุณ ชัชกร โรจนศิริโชติ หรือ ชื่อเก่าที่พวกเรารู้ๆกันคือ คุณ ทศพล เมืองศิริ หรือเรียกกันติดปากว่า'พี่ทศ' เหตุที่เปลี่ยนชื่อใหม่คงเพื่อความเป็นศิริมงคล ทำมาค้าขึ้น แม้ พี่ทศเองจะไม่ได้ค้าขายอะไรแต่เป็นพนักงานตำแหน่ง Suppervisor
พี่ทศ โดนโอนย้ายมาจากบริษัทคู่ค้าเมื่อหลายสิบปีก่อน เพื่อนบางคนยอมรับเงินชดเชยที่ต้องให้ออกจากงาน แต่เขาเลือกที่จะทำงานต่อ แม้จะถูกให้ทำในตำแหน่งที่ไม่ถนัดและไม่มีประสบการรณ์ก็ตาม
เนื่องจากบริษัทที่โอนย้ายมามีฐานเงินเดือนที่ค่อนข้างสูง เงินเดือนของพี่ทศเมื่อมาอยู่ที่นี่จึงสูงพอๆกับระดับผู้ช่วยผู้จัดการเลยทีเดียว และนั่นคือเหตุที่ผู้จัดการใหญ๋มีความคาดหวังในเนื้องานที่มากกว่าระดับหัวหน้างาน
เพราะด้วยอายุที่ใกล้ 50 แล้วหรือเปล่า พี่ทศเหมือนจะถึงจุดอิ่มตัว การอบรมสัมนาบุคคลากรของบริษัทที่จัดบ่อยๆทั้งภายในและนอกสถานที่ พี่ทศปฏิเสธที่จะเข้าร่วม แม้จะเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เขาก็จะมีเหตุผลต่างๆนานาเช่น ไปธุระต่างจังหวัดบ้าง ไปทำบุญ ไปฝึกภาวนาสมาธิบ้าง
จะด้วยเหตุผลใดไม่ทราบได้ แต่นั่นคือพฤติกรรมที่ถูกผู้บริหารเพ่งเล็งอยู่แล้ว
ในที่สุดพี่ทศก็ถูกย้ายแผนก ไปอยู่ที่ที่ไม่มีใครอยากไป ที่ที่มีความสำคัญน้อย รับผิดชอบงานในระดับพนักงานธรรมดาๆคนหนึ่ง โดยมีจุดประสงค์ใดก็ไม่อาจจะคาดเดาได้
แต่พี่ทศ ก็ทำมาได้หลายปี ในหลายๆแผนกและหลายๆผู้จัดการ
ปีนี้เขาถูกย้ายอีกแล้ว พวกเราเพื่อนๆหัวหน้าด้วยกันก้ถือเป็นเรืองธรรมดาที่เขาจะถูกย้ายในแต่ละปีที่ผ่านไป แต่ปีนี้ค่อนข้างแรงกว่าหลายปีที่ผ่านมา
พี่ทศ ถูกย้ายให้ไปขายกล่องกระดาษ หลังโรงอาหาร...
เป็นข่าวที่หลายๆคนรับรู้แล้วคงจะเข้าใจว่า นั่นคือการบีบ ครั้งสุดท้ายของฝ่ายบริหาร ประมาณว่าอยู่ได้ก็อยู่ไม่ได้ก็ลาออกไป และพวกเราก็คาดว่าพี่เขาคงจะลาออกแน่ๆในปีนี้
................
ทุกๆวันผู้เขียนจะขับรถไปจอดด้านหลังโรงอาหารตรงข้ามที่ขายกระดาษ ขายไม้พาเลท ขายซีลพลาสติก และวัสดุอื่นๆที่ขายได้โดยมีรถบรรทุกร้านรับซื้อของเก่ามารับซื้อทุกวัน ซึ่งวันๆหนึ่งจะมีจำนวนมหาศาล
"ฝากจอดรถด้วยนะพี่" ผู้เขียนตะโกนบอกทุกตรั้งที่เห็นเขาอยู่ตรงนั้น
"ตามสบายครับ คิดค่าจอดตากแดดด้วยแล้วกัน" พี่ทศแซวด้วยความคุ้นเคย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า สบายดีนะพี่" ผู้เขียนหัวเราะพร้อมถามสารทุกข์สุขดิบ
ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าว รถรับซื้อของเก่าบรรทุกลังกระดาษสูงท่วมตัวรถสามสี่คันจอดเรียงรายอยู่ พี่ทศ จะชุลมุนวุ่นวายกับการตรวจงานการชั่งกระดาษขาย ดูคล้ายเถ้าแก่ที่เป็นเจ้าของกิจการเองอย่างนั้น
..................
วันก่อนผู้เขียนขับรถไปจอดตามเคย ห้องชั่งกระดาษเงียบว่างเปล่า มีพี่ทศนั่งอยู่เงียบๆคนเดียว
"ฝากจอดรถด้วยนะพี่" ผู้เขียนตะโกนถามตามเคย พี่ทศหันกลับมาตอบว่า
"วันนี้คิดค่าจอดตากฝนแล้วกัน ดูสิมีดครึ้มมาแล้ว "เขาชี้ไปบนฟ้า
"วันนี้ไม่เปิดกิจการเหรอพี่"ผู้เขียนถามที่เห็นรถซื้อกระดาษไม่มีสักคัน
"อ้อ วันนี้คนซื้อหยุดหนึ่งวัน เราก็พลอยได้หยุดไปด้วย ฮ่า ฮ่า"พี่ทศพูดพลางหัวเราะ
หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ผู้เขียนเดินกลับมาที่รถ มองไปที่ห้องขายกระดาษเห็นพี่ทศนั่งหันหลังนิ่งๆ เข้าใจว่าพี่เขาคงนั่งทำสมาธิ ที่เขาชอบทำเป็นประจำ
ทำให้ผู้เขียนลืมไปว่า ตกลงนี่เป็นการบีบให้ออก หรือเป็นการย้ายงานที่เหมาะสมกันแน่...
เพราะพี่เขาดูทำงานด้วยความสุขและมีเวลาที่พักผ่อนอ่านหนังสือ มีเวลาทำสมาธิได้ มากกว่าพวกเราที่เอาแต่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ วิ่งไล่ตามเจ้าตัว KPI อย่างไม่รู้จบรู้สิ้น
หรือพวกเราเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า....
.......................
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและขอให้มีความสุขสงบ
ในค่ำคืนที่หมุนเปลี่ยนเวียนว่าย
13 กันยายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (7)
มีขายให้พี่บ้างไหมค่ะ กล่องกระดาษ มือสอง นะคะ
กล่องใหม่ แพ๊ง แพง งานเล็กๆของพี่ จ้างทำไม่ไหว อิอิ
555 ต้องไปถามเฮียทศล่ะครับ พี่หนูรี
งานที่แผนกนี้พี่เขาอาจจะชอบก็ได้นะคะอย่างที่คุณ พ. ทิ้งท้ายไว้นั่นแหละค่ะ :)
จันทวรรณ
คนที่ทำงานอย่างมีความสุข
ถูกย้ายไปไหนก็มีความสุขครับ
สบายดีไหมครับ
"สิ่งที่ดำรงอยู่.ดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง!!!"
ขอให้พี่ทศดำรงอยู่ได้!!!