เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๒ - ๖ กันยายน ๒๕๕๖
๗ กันยายน ๒๕๕๖
เรียน เพื่อนครู ผู้บริหาร และผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน
วันจันทร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๖ เต้ย หมู ภา มารับที่บ้านพัก ๘.๐๐ น. ใช้เส้นทางบางบัวทอง-สุพรรณบุรี มาแวะกินข้าวเช้าที่สถานีบริการน้ำมัน PT กินข้าวแกงปักษ์ใต้เคยแวะกินเมื่อหลายปีแล้ว ยังคงเปิดร้านและอร่อยเหมือนเดิม เดินทางต่อไปผ่านสุพรรณบุรี สามชุก เดิมบางนางบวช แวะเข้าไปชม บึงฉวากแหล่งท่องเที่ยวของสุพรรณบุรี ต้องยอมรับในอัจฉริยะของนายบรรหาร ศิลปอาชา คนดีศรีสุพรรณ ที่ทุ่มเทสร้างสิ่งดี ๆ ไว้ให้คนไทยไปศึกษา แบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วน ๆ บ้านพักเหมือนรีสอร์ท แปลกที่เสาเดียวเหมือนต้นไม้ ตัวบ้านขึ้นไปวางบนกิ่งไม้ สวยงามดี สวนสัตว์ และพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ วันนี้มาสำรวจรอบนอก หากจะชมให้ ทั่วต้องใช้เวลาเป็นวัน
กลับออกมาใช้เส้นทางเข้าเมืองชัยนาท ไปออกถนนพหลโยธิน มุ่งหน้าไปนครสวรรค์ แต่เบี่ยงซ้ายเข้าถนนเลี่ยงเมืองก่อนถึงสะพานเดชาติวงศ์มุ่งหน้าสู่กำแพงเพชร ผิวจราจรบางช่วงย่ำแย่มาก ถึงสลกบาตรเที่ยงกว่าแวะกินไก่ย่างส้มตำร้านอาหารคนกันเอง บ่ายถึงคลองแม่ลายทางแยกเข้าอำเภอคลองลาน เมื่อปี ๒๕๒๙ ผมมาลงรถประจำทางที่นี่แล้วต่อรถสองแถวเข้าไปตัวอำเภออีกประมาณ ๕๐ กม. มาครั้งนี้ไม่มีเวลาที่จะแวะไปดูความหลัง รถเลี้ยวขวาเข้าตัวเมืองกำแพงเพชรผ่านด้านหน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ข้ามแม่น้ำปิง ซี่งแม่น้ำช่วงนี้ได้รวมแม่น้ำยมด้วยแล้วแต่ก็ยังเรียกว่าแม่น้ำปิง ต้องเลี้ยวซ้ายเข้าตัวเมือง ไปบนถนนเลียบแม่น้ำปิง ไปลอดสะพานข้ามวงเวียนต้นโพธิ์จุดนัดพบสำหรับเมืองกำแพงเพชร ที่ใครก็รู้จัก เข้าถนนซากังราวเพื่อเยี่ยมผู้ใหญ่ที่นับถือกันมานาน อดีต สวญ. สภอ.คลองลาน พันตำรวจโทจัด จุลสุวรรณ เกษียณแล้วหลายปี อายุ ๘๑ แต่ยังดูแข็งแรง เมื่อก่อนเป็นกลุ่มที่ดื่มเหล้าเที่ยวฟังเพลงด้วยกันเรื่มจากคลองลาน กำแพงเพชร พิษณุโลก นครสวรรค์ พิจิตร และสุโขทัย บริเวณบ้านปลูกผลไม้จำพวกลองกอง มะม่วง กล้วยเล็บมือนาง และของกินสารพ้ดแบบเศรษฐกิจพอเพียง ได้ของฝากกลับบ้านพอสมควร คุยกันจนหายคิดถึงเสียแต่พี่สาวใจดีพี่อุบลไปสวรรค์เสียแล้ว
ข้ามแม่น้ำปิงกลับไปฝั่งตรงข้ามสนามกีฬาจังหวัดเพื่อเข้าพักที่วังยางรีสอร์ท เจ้าของเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดนี้ คณะศึกษานิเทศก์ค่อย ๆ ทยอยกันมาเพราะขับรถมาเองบ้าง เหมารถตู้กันมาบ้าง เส้นทางที่ใช้ก็ตามอัธยาศัย ผอ.เกชา เดชา โรงเรียนอนุบาลกำแพงเพชร เพื่อน ผอ.กลุ่มนิเทศฯ ดร.อเนก ล่วงลือ มาบริการและอำนวยความสะดวก สั่งอาหารจากร้านใกล้เคียงสำหรับมื้อเย็น เพราะที่รีสอร์ทไม่มีบริการอาหาร เวลา ๑๙ นาฬิกาได้พูดคุยเรื่องการทำงานกับศึกษานิเทศก์ประมาณ ๑ ชั่วโมง กลางคืนฝนเทลงมาอย่างหนัก จึงอยํู่ฟังเพลงที่พวกเราผลัดกันร้องจน ๔ ทุ่ม จึงเข้านอน
วันอังคารที่ ๓ กันยายน ๒๕๕๖ ท่าน ผอ.เกชา เดชา โรงเรียนอนุบาลกำแพงเพชร มารับไปทานข้าวเลือดหมู ร้านสุภาโภชนา หน้าโรงแรม กอโชคชัย เป็นร้านชื่อดังของกำแพงเพชร มีทั้งข้าวเลือดหมู ข้าวขาหมู เช้าๆคนไม่มากยังพอมีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งได้ เลือดหมูชามใหญ่ เลือกได้ว่าจะเอาเนื้อเอาเครื่องใน ธรรมดาหรือพิเศษ อิ่มแล้วถือโอกาสลาเจ้าภาพกันตรงนี้ นำของฝากไปให้เพื่อนเก่าครูแอ๋วที่หน้าสนามกีฬาจังหวัด เพราะเธอคุมนักเรียนมาเดินขบวนพาเหรดพอดี ตั้งใจเดิมว่าจะไปชมโบราณสถานของกำแพงเพชร เห็นเช้านักประกอบกับเมื่อคืนฝนตกหนัก คงไม่สะดวกและจะเสียเวลาคอยเจ้าหน้าที่มาขายตั๋ว อีกประการหนึ่งเพื่อนฝูงต่างแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็เป็นข้าราชการบำนาญ เจ็บไข้ได้ป่วยกันทุกราย ได้มาเห็นกำแพงเพชรอีกครั้งในวันนี้ก็นับว่าเพียงพอแล้ว จากนั้นเดินทางไปบ้านวังเจ้า เขตจังหวัดตาก เพื่อชมงานฝีมือช่างไม้ เฟอร์นิเจอร์มีทั้งสองฝั่งถนน ได้แต่ชมเพราะไม่รู้จะซื้อไปเก็บที่ไหน ได้โต๊ะเข็นเครื่องดื่มมาไว้ที่ห้องสโมสร ๑ ตัว ราคา ๒๕๐๐ บาท เวลามีงานเลี้ยงจะได้สะดวกในการให้บริการ ขากลับมาแวะทานข้าวกลางวันที่สถานีบริการน้ำมัน เลยสลกบาตรไปหน่อย ทั้งที่ตั้งใจจะทานอาหารร้านปรีชาโภชนา ที่บ้านสลกบาตร แต่ร้านนี้เปิดเฉพาะตอนเย็นไม่เหมือนก่อน ถึงนครสวรรค์มาแวะซื้อขนมที่ร้านจันทร์สุวรรณ สาขา ๒ ก่อนขึ้นสะพานเดชาติวงศ์ ขนมโมจิร้านนี้ เขาว่าอร่อยที่สุดในนครสวรรค์ แต่เวลาซื้อมีขนมชนิดอื่นให้เลือกอีกหลายชนิด รถวิ่งยาวผ่านชัยนาท สิงห์บุรี อ่างทอง อยุธยา มาถึงบ้านพักเวลา ๑๗ นาฬิกา
วันพุธที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๖ ภาคเช้าทำงานแฟ้มเอกสารที่ห้อง นั่งใคร่ครวญถึงนโยบายอ่านออกเขียนได้ของรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ ที่ สพฐ. จะต้องรับมาสั่งการจนถึงห้องเรียน ที่คิดได้และน่าจะสำเร็จ หากประสงค์จะให้น้กเรียนอ่านออกเขียนได้จริงก็ต้องขอหลักสูตรประโยคประถมศึกษาตอนต้น พุทธศักราช ๒๕๐๓ คืนมา ๓ วิชา คือ ภาษาไทย คณิตศาสตร์ และสังคมศึกษา และยุบเลิกบางสาระเพื่อเอาเวลามาฝึกท้กษะทางภาษาไทย เดิมหลักสูตรประโยคประถมศึกษาตอนต้น พุทธศักราช ๒๕๐๓ (๔ ปี) มุ่งส่งเสริมพัฒนาการเด็ก ให้ดํารงตนเป็นพลเมืองดีของชาติในระบอบประชาธิปไตย โดยฝีกฝนอบรมให้มีคุณลักษณะ ใหญ่ ๔ ประการ คือ ความเจริญแห่งตน มนุษยสัมพันธ์ ความสามารถในการครองชีพ และความรับผิดชอบตามหน้าที่ พลเมือง นักวิชาการค่ายตะวันตกกลับมาทำลายมรดกทางปัญญาของเราจนหมดสิ้น หากไม่นำ ก า กา กลับมาก็ควรเลิกพูดเรื่องเด็กอ่านหนังสือไม่ออกได้แล้ว เสียเวลาเปล่า
บ่ายลงไปร่วมรับมอบอุปกรณ์กีฬาจากบริษัท ไทยสแตนเลย์ การไฟฟ้า จำกัด (มหาชน) นัดโรงเรียนมารับในวันนี้ ราคาเฉลี่ยประมาณ ๑ หมื่นบาทต่อโรงเรียน บริษัท ไทยสแตนเลย์ การไฟฟ้า จำกัด (มหาชน) ตั้งอยู่เลขที่ ๒๙/๓ หมู่ ๑ ถนนบางพูน-รังสิต ตำบลบ้านกลาง อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี จดทะเบียนและจัดตั้งบริษัทเมื่อวันที่ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๒๓ เพื่อดำเนินธุรกิจการผลิต, นำเข้าและจำหน่ายหลอดไฟและอุปกรณ์ให้แสงสว่างสำหรับยาน พาหนะ โดยเป็นกิจการ ร่วมทุนไทย-ญี่ปุ่นระหว่าง บริษัท เซ่งง่วนฮง (สิทธิผล) จำกัด (ปัจจุบันคือ บริษัท สิทธิผล ๑๙๑๙ จำกัด) กับบริษัท สแตนเลย์อิเลคทริค จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทฝ่ายญี่ปุ่น เมื่อวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๓๔ บริษัทได้รับอนุญาตจากตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย สั่งรับหลักทรัพย์ ของบริษัท เป็นหลักทรัพย์จดทะเบียนสามารถทำการซื้อขายหลักทรัพย์ของบริษัท ได้ในตลาดหลักทรัพย์ฯ โดยใช้ชื่อย่อ "STANLY" ปัจจุบันบริษัทมีทุนจดทะเบียน ๓๘๓.๑๒๕ ล้านบาท เป็นหุ้นสามัญ บริษัทมีการขยายกิจการเพื่อเป็นผู้ผลิตอุปกรณ์ส่องสว่างยานยนต์อย่างครบวงจร โดยประกอบไปด้วย ฝ่ายวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ โรงงานแม่พิมพ์โลหะ(Die&Mold) โรงงานหลอดไฟ(Bulb) และโรงงานผลิต โคมไฟ(Lamp) นอกจากนั้นยังได้มีการร่วมลงทุนจัดตั้งบริษัทในต่างประเทศ เช่น ลาว เวียตนาม อินโดนีเซีย อินเดีย เป็นต้น รวมทั้งการให้ความช่วยเหลือด้านเทคนิคแก่ต่างประเทศด้วย หลังการมอบได้ถ่ายภาพเป็นที่ระลึกด้วยความยอบคุณยิ่ง
วันพฤหัสบดีที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๖ เช้าไปแวะดูการเตรียมการทำเขื่อนกั้นดินสไลด์สถานที่ก่อสร้างสำนักงานใหม่ ผู้รับจ้างมาหล่อแผ่นคอนกรีตในพื้นที่ก่อสร้าง งานยังไม่แล้วเสร็จ จากนั้นเดินทางไปกองบังคับการตำรวจภูธรจังหวัดปทุมธานีเพื่อประชุม กตร. จังหวัดในฐานะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธาน เรื่องการศึกษา เรื่องเยาวชนเป็นประเด็นที่นำมาถกเถียงกันยาว คำถามเรื่องคุณภาพการศีกษา ความรับผิดชอบของเยาวชน การทะเลาะวิวาท เลิกประชุมเที่ยงพอดีมาแวะทานข้าวที่ร้านรัชชานนท์ เรียกว่าเป็ดทั้งห้า บ่ายกลับสำนักงานเขตเพื่อประชุมผู้บริหารโรงเรียนที่ได้รับจัดสรรอัตราครูเพื่อคัดเลือกจากครูอัตราจ้างฯไปเป็นครูผู้ช่วย ที่เรียกว่า ว.๑๒ ตามเลขหนังสือเวียนของสำนักงาน ก.ค.ศ. หลักการ คณะรัฐมนตรีอนุมัติให้กันอัตราว่างไว้ร้อยละ ๒๕ เพื่อคัดเลือกครูผู้ช่วยจากกลุ่มลูกจ้างชั่วคราว และพนักงานราชการ ที่มีอายุงาน ๓ ปี เขตได้สำรวจจำนวนคนและจำแนกวิชาเอกเพื่อให้โรงเรียนได้เลือก เมื่อรับสมัครทุกคนจะได้มีโอกาสเข้ารับการคัดเลือก หลังการประชุมออกมาลงชื่อในแฟ้มเอกสาร
วันปศุกร์ที่ ๖ กันยายน ๒๕๕๖ เช้าเดินทางไปโรงเรียนคลองสระ อำเภอสามโคกเพื่อรับมอบอาคารเรียนจากองค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานี เป็นอาคาร ๓ ชั้น ๖ ห้องเรียน นายชาญ พวงเพ็ชร นายก อบจ.ปทุมธานี เป็นประธานส่งมอบ ผมเป็นประธานรับมอบ ตัวอาคารยกระดับพื้นสูงพอที่จะพ้นระดับน้ำท่วมได้
ก่อนเที่ยงเดินทางไป สพฐ. เพื่อลงชื่อขยายเวลาสอบสวนวินัยเพราะสอบปากคำพยานไม่ครบ บางรายอยู่ต่างประเทศ จะบินไปสอบถึงอังกฤษ สพฐ. คงไม่สนับสนุนค่าเครื่องบินให้ กลับมาแวะกินข้าวที่ร้านครัวเมืองลุง บ่ายทำงานแฟ้มอีกเล็กน้อย เดินทางไปห้องสมุดสำนักงานศาลปกครอง ถนนแจ้งวัฒนะ เพื่อค้นคำพิพากษาที่เกี่ยวข้อง ได้อ่าน blog ที่คิดว่าเป็นข้อคิดสำหรับอาชีพรับราชการอย่างพวกเรา เสียดายที่ผมอ่านช้าไปคือได้อ่านเมื่อเหลืออีก ๕ ปีก็เกษียณอายุราชการแล้ว จึงนำมาเป็นของฝากสำหรับคนที่เหลืออายุราชการมาก ๆ ได้คิดและตัดสินใจใช้เวลาให้คุ้มค่า
นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง
มีขนสวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้ครอบครองเป็นจำนวนมาก
แต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย
อยู่มาวันหนึ่งมี อาบัง ขายถั่วมานั่งใต้ต้นไม้ที่มีนกแสนสวยอยู่
พอนกแสนสวยเห็นถั่วของอาบังก็เกิดอยากกินขึ้นมา จึงร้องบอกอาบังว่า
อาบัง อาบัง ขอถั่วให้ฉันกินหน่อยสิ
อาบังได้ยินดังนั้น ก็ตอบกลับไปว่า
ได้เลย ได้เลย แต่ขอขนให้ฉันเส้นนึงนะ
พอนกได้ยินดังนั้น ก็ก้มลงมองที่ขนของตนเอง
แล้วคิดว่า ขนของตนเองนี่มีเยอะมาก เสียไปสักเส้นคงไม่เป็นไรหรอก
นกแสนสวยก็เลยให้ขนอาบังไปหนึ่งเส้น แล้วก็ลงไปกินถั่วของอาบัง
วันต่อมานกแสนสวยก็บอกกับอาบังอีกว่าขอถั่วให้ฉันกินหน่อยสิ
อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่าขอขนให้ฉันเส้นหนึ่งก่อน
นกแสนสวยก็คิดเหมือนเดิมว่าขนมันยังมีอยู่เยอะก็เลยให้ขนอาบังไปอีก
เป็นอย่างนี้ต่อไปอีกหลายวัน
จนวันหนึ่ง นกแสนสวยก็ขอถั่วอาบังกินอีก
อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่า ขอขนให้ฉันเส้นหนึ่งก่อน
นกก็ไม่รีรอรีบให้ขนอาบังไปทันที แล้วลงมากินถั่วของอาบัง
อาบังก็เลยจับนกตัวนั้นไว้ได้
เพราะว่าขนของมันเหลือน้อยแล้วไม่สามารถที่จะบินหนีอาบังได้
- เรื่องนี้ถ้าอ่านผ่านไปอาจจะไม่ได้อะไรเลย
แต่ถ้าเราลองคิดให้ดี เปลี่ยนจากนกแสนสวยเป็นตัวเรา
ขนของนกแต่ละเส้นคือเวลาของเราที่เสียไป
และอาบังเป็นนายจ้างของเราส่วนถั่วที่อาบังให้ก็เหมือนกับเงินเดือนที่นายจ้างให้เรา
หมายความว่า ทุกวันนี้
ถ้าเรายังประมาทในการใช้ชีวิตยังพอใจแค่เงินเดือนที่นายจ้างให้เราทุกเดือน
เวลาของเราก็จะค่อยๆหมดไปเรื่อยๆ เวลาของเราไม่ได้มีมากมายหรอก
ถ้าอายุซัก ๑๐๐ ปี ก้อมีเวลา ๓๖๕๐๐ วัน เดียวเดี๋ยวมันก็หมดไปแล้ว
ซึ่งเงินเดือนที่นายจ้างให้เราเนี่ยก็ให้แค่พอเราอยู่ได้ทุกเดือนเท่านั้นแหละ
บางคนอาจจะคิดว่าการทำงานประจำเป็นอาชีพที่มั่นคง
แต่เราถูกจำกัด เพราะการเป็นลูกจ้างเค้าเนี่ยเราไม่สามารถที่จะกำหนดวิถีชีวิตของตัวเองได้
เราถูกนายจ้างเรากำหนดให้ต่างหากว่าจะหยุดวันไหนวันนี้จะทำอะไร
หลายคนยึดติดกับความคุ้นเคยกับความสบายเพียงแค่วันนี้
แต่ลองมองให้ไกลๆ มองถึงอนาคตของเราว่า
เราจะหยุดทำงานเมื่อไหร่เราจะใช้ชีวิตในวัยเกษียณอย่างไร
อย่าเป็นเหมือนนกแสนสวยที่รู้ตัวก็ตอนที่ตัวเองไม่มีขนอยู่ที่ตัวแล้ว
ดังที่ Jim Rohn นักปรัชญาของโลกกล่าวไว้
" เงินเดือนทำให้คุณสามารถยังชีพได้
แต่ผลกำไรสามารถทำให้คุณเป็นเศรษฐีได้ "
กำจัด คงหนู
ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑
ความเห็น (1)
นายสุนทร ธนะไชย
ขอหลักสูตรประถมศึกษาตอนต้น พ.ศ. 2503 คืน 3 วิชา คือ ภาษาไทย คณิตศาสตร์ สังคมศึกษา ขอบคุณท่านกำจัด คงหนู
ผมขอด้วย และขอบพระคุณอย่างยิ่งกับ "นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง"