วันว่าง ๆ ระหว่าง "ย่ากับฟ้าคราม"
ถ้าพูดถึงเรื่อง "วันว่าง ๆ " แล้วละก็ ในชีวิตของย่า แทบหาไม่ได้เลย ย่าสงสัยเหมือนกันว่า "ทำไมในชีวิตของย่า จึงมีแต่งาน ๆ" แต่ก็ต้องทำเพราะเราเกิดมาเพื่อทำงาน (ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า?)...แต่ย่าก็จะพยายามปลีกเวลามาให้กับครอบครัว (ถ้าทำได้ ย่าก็จะรีบทำทันที เพราะย่าถือว่า...ครอบครัวของเราสำคัญที่สุด สำคัญกว่าสิ่งใดในโลกนี้)...เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ย่าก็พยายามปลีกตัวเองออกมา เพื่อมาดูแล "ตาทวด" มาอยู่กับครอบครัว "พ่อเพรียง + เจ้าฟ้าคราม" ซึ่งปู่เรคอยดูแลอยู่ แต่ย่าก็ต้องการมาเห็นด้วยตา สัมผัสด้วยตัวของย่าเองมากกว่า เพราะปู่เรก็อายุมากแล้ว จะให้ดูแลตาทวดแทนย่า ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี...เพราะตาทวดปัจจุบันสมองเริ่มเลอะเลือน จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง บางครั้งปู่เรทำอะไรให้ก็บอกว่า "ไม่ถูกใจของตาทวด" ทำเอาย่าก็เป็นห่วงสุขภาพจิตของปู่เรแทน...
ใครไม่ได้ป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์ ก็คงไม่รู้หรอกว่าลักษณะอาการมันจะเป็นผลกระทบอย่างไรบ้างกับคนรอบข้าง ย่าสัมผัส ย่าจึงรู้ แต่ปู่เรก็คอยบอกย่าเสมอว่า "ไม่เป็นไร? อดทน อโหสิกรรม" เพราะคนเราก็เท่านี้ สุดท้ายก็จะต้องอยู่กับครอบครัว ถ้าครอบครัวดีก็ดีไป แต่ถ้าครอบครัวไม่ดี ไม่อบอุ่น ก็จะเป็นอย่างที่ข่าวต่าง ๆ นำมาให้ดู...
ยามว่างคราวใด ย่าจะไปหาเจ้าฟ้าครามของย่าตลอด เพราะย่าต้องการสร้างความอบอุ่นให้กับพวกลูก ๆ หลาน ๆ เพราะนี่คือ ภูมิคุ้มกันที่ดีอันดับแรกของครอบครัว...หนูจะได้ไม่รู้สึกว่า "ขาดความอบอุ่น" ย่าก็สังเกตเห็นหนูเป็นเช่นนั้น หนูเป็นเด็กร่าเริง ช่างพูด ช่างสังเกต ไม่ว่าสิ่งใด ถ้าหนูสงสัย หนูก็จะถาม ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็พยายามจะแปลความหมายที่หนูได้พูดให้ฟังว่า "มันหมายความว่าสิ่งใด" บางครั้งย่าก็ให้แม่อ้อม พ่อเพรียง แปลให้ย่าฟังว่า...ที่หนูพูดนั้น มันหมายถึงสิ่งใด...
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ย่าได้อยู่กับหนู พาหนูไปฉีดวัคซีน ป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่...คราวนี้ หนูรู้เรื่องขึ้นมากกว่าตอนแรก ๆ หนูสามารถเดินเข้าไปหาหมดในห้องตรวจได้เอง โดยที่ย่าไม่น้องอุ้มหนูเลย ไปถึง หนูก็จะสวัสดีหมอ...ย่าอุ้มหนูขึ้นนั่งบนตัก หนูมองดูหมอที่กำลังเปิดสมุดประวัติของหนูและก็เขียนหนังสือลงไปในสมุดประวัติการฉีดยาของหนู หนูนิ่ง ไม่โวยวายเหมือนทุกครั้ง หมอตรวจตรงหัวใจของหนู ๆ ก็ยอมให้ตรวจโดยดี ไม่ร้องเหมือนทุกครั้ง หมอพูดกับแม่อ้อม + ย่า เสร็จแล้วก็สั่งให้ไปฉีดยาที่ห้องฉีดยา หนูก็ลาหมอโดยการสวัสดีเพื่อลาหมอ...หมอยิ้ม พร้อม ๆ กับทักหนูว่า "เก่งมาก...โตขึ้นมากเลย" พอมาที่ห้องฉีดยา หนูร้องนิดเดียว คราวนี้ไม่มีน้ำตาเหมือนทุกครั้ง...เหมือนกับหนูรู้เรื่องขึ้นมากกับเรื่องราวต่าง ๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ย่าลืมกี๊ปติดผมไป แต่ย่าคิดว่า...ย่านำไป ทั้งย่า + แม่อ้อม หากันทั่วรถยนต์ ก็ไม่เห็นมี...หนูเห็นอาการของแม่อ้อมกับย่าบ่นกันเรื่องกี๊ปติดผม...หนูก็เอ่ยขึ้นมาถามพวกเราว่า...หาของกันเหรอ?...เหมือนกับหนูรู้ว่า พวกเรากำลังหากี๊ปกัน...นี่คือ ปรากฎการณ์ใหม่ในวัยนี้ของหนู ทำเอาพวกเราแซวหนูกันว่า...รู้เสียด้วย ว่าเขากำลังหาของกัน คริ ๆ ๆ...ย่าได้มีเวลาอยู่กับหนูในสัปดาห์นี้ การอยู่ใกล้กันทำให้พวกเรามีความสุข + อบอุ่น เป็นความสุขของพวกเราในครอบครัว เป็นพื้นฐานของการที่ทุก ๆ คนสามารถสร้างได้เพื่อให้เกิดขึ้นกับคำว่า "ความสุขในครอบครัว"
อ่านเรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ทั้งหมด ได้จากที่นี่...เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม"...
และนี่ก็คือ "อิริยาบทในช่วงวันว่าง ๆ ที่ย่ากับฟ้าครามได้อยู่ร่วมกันในวันหยุด...ถึงแม้มันจะมีไม่ค่อยมากนัก...
เป็นภาพที่หนูถ่ายก่อนเข้าไปพบหมอเพื่อฉีดวัคซีน...ที่โรงพยาบาลพิษณุเวช...
ภาพเหล่านี้ เป็นภาพที่แม่อ้อมไปรับหนูมาจากบ้านยายในคราวที่ย่าไปหาที่บ้านปู่เร แล้วหนูต้องไปอยู่กับยายก่อนที่ย่าจะไปหา...(หมวกแม้วที่ลุงภัครซื้อมาให้ ลุงภัครก็กะไม่ถูกว่าควรซื้อเบอร์ไหน ที่ซื้อมามันขนาดเล็ก เลยไม่พอดีกับหัวของหนูสักเท่าไหร่?) หนูใส่กางเกงขายาวมาด้วย ย่าเห็น ย่าเลยบอกหนูว่า...มา ๆ ถ่ายรูปสาวแม้วบนดอยกันหน่อยเร็ว...หนูก็วิ่งมาย่าทันที พร้อมกับแอ๊คชั่นท่าทางให้ถ่าย...
เป็นรูปที่ หนูฟ้าครามทำเอง ในการเรียนรู้ของหนูใน i Phone โดยที่ย่าและใคร ๆ ไม่ต้องบอก...
และนี่ก็คือ อีกรูปแบบหนึ่งของการให้อาหารให้กับแมวได้กิน หนูก็สามารถป้อนให้เอง และการทำเลียนเสียงของหนู เช่น หนูจะพูดว่า "ฟ้าจ๋า" แมวก็จะพูดในโทรศัพท์ว่า "ฟ้าจ๋า" ตามคำพูดของหนูเช่นกัน ทำเอาหนูชอบใจที่แมวสามารถเลียนเสียงของหนูได้
ช่วงนี้ หนูเริ่มทำท่าเพื่อให้ถ่ายรูปได้บ้างแล้ว...แต่ละภาพสุดยอดจริง ๆ
ความเห็น (8)
น่ารักมากมายค่ะ
่น่ารักมาก ฟ้าครามแอ๊คชั่นเป้นด้วยครับ
อ่านแล้วมีความสุขมากๆกับสายสัมพันธ์ที่อบอุ่นระหว่างวัยเช่นนี้...ภาพน่ารักน่ากอดมากค่ะ..
มีความสุขน่ะครับ คุณย่าและหลานน้อยฟ้าคราม โตขึ้นเหมือนใครนะเนี่ย...
หลานน่ารักมากๆเลยครับพี่
...อ่านเรื่องราวความรักของย่าและหลาน...น่ารักค่ะ
น่ารักจังเลยค่ะ
ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ
และขอขอบคุณดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ
