ดูภาพนี้แล้วคุ้นตายังไงชอบกล
...เป็นความทรงจำที่ดีนะคะ...
เป็นความทรงจำที่มีความสุขนะครับคุณหมอ
น้องแป้งคงโตมากแล้วนะครับ
แป้งโตจนขึ้นม.๑ แล้วครับอาจารย์ขจิตที่รัก
ส่วนน้องจ้าอยู่ ป.๒ ตามมาห่างๆ
เวลาผ่านไปเร็วครับ แป๊บเดียว ลูกเป็นสาวแล้ว
ครับ ดร.พจนา
คิดแล้วก็รู้สึกดีครับ ผมมองตัวเองในกระจกแล้วก็เห็นพ่อที่เคยเห็นตอนเด็กๆ เหมือนกันครับ
ความทรงจำที่ไม่เลือนหายขอบคุณกับความทรงจำที่ดีๆนำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
ซื้อกล้องถ่ายรูปให้เจ้าต้นไม้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หวังว่าลูกจะช่วยถ่ายรูปพ่อกับแม่ให้ได้มากที่สุด :)
ขอบใจอาจารย์ธวัชชัย
ผมดูรูปนี้อยู่ตั้งนาน มองไปมองมาจึงอ๋อ เหมือนจริงๆ
ส่วนอาจารย์จันทวรรณ
เดี๋ยวนี้ไม่ได้เจอกันเลย ทำไมนิ
จันไปส่งลูกทางถนนฝั่งอนุบาล เลยไม่ได้เจอกันนะซิจ้ะ ต้นไม้ชอบนกฮูกใหญ่มากเลย เล่นจนเหม็นเหงื่อกลับมาทุกวัน
เหม็นจริงเหม็นจัง
ขึ้นรถทีนึง เปรี้ยวไปทั้งคัน
ดีใจ ที่จันและลูกรู้สึกมีความสุข ที่เรียน รร.นี้
จริงๆ ด้วยครับ