คิดถึงนิสิตใหม่
การจากไปเรียนของน้องปอ ทำให้การพูดคุยกันทางโทรศัพท์มากขึ้นกว่าตอนที่อยู่ด้วย ไม่ว่ากับคุณแม่และตัวผู้เขียนเอง ทำให้คิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่จะต้องซื้อโทรศัพท์ประเภทสมาร์ทโฟนเพื่อการติดต่อสื่อสารกันให้รวดเร็วและทันสมัยมากขึ้น
นอกจากคอมฯ PC เครื่องเก่าที่บ้านเท่านั้นที่พอจะใช้ส่งรูปภาพและเรื่องราวได้
"ถามว่าหนูอายเพื่อนๆไหม หนูไม่อายและยังคิดว่าไม่จำเป็น มหาวิทยาลัยก็มีให้ใช้" น้องปอบอก
"แต่พ่อว่ามีไว้ใช้ก็ดีนะ อย่างน้อยก็ส่งรูปให้พ่อเห็น(ให้หายคิดถึง)บ้าง"
"เผื่อในอนาคตเพื่อนๆจะส่งงาน ส่งเอกสารที่จำเป็นก็ช่วยได้ในยามฉุกเฉิน"ผู้เขียนให้เหตุผล
น้องปอเป็นเด็กที่แปลก ในวัยนี้ทั้งที่จะอ้อนพ่อแม่เพื่อจะได้โทรศัพท์รุ่นใหม่ เล่นไลน์ เข้าเฟส เหมือนเด็กในวัยเดียวกันนี้ทั่วไป แต่น้องปอกลับตรงข้ามไม่ชอบเข้าเฟสเท่าไหร่ นานๆจะเข้าทีเวลาส่งการบ้าน งานด่วน อะไรประมาณนั้น
ผู้เขียนเองเสียอีกที่พยายามจะซื้อให้ ตามที่เคยสัญญาไว้ว่าให้เข้ามหาวิทยาลัยก่อนจะซื้อให้ อย่างน้อยก็ได้เห็นความเป็นไปของลูกที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเคย แม้เมื่อก่อนผู้เขียนจะไม่ค่อยได้เข้าเฟสบุ๊คเช่นกัน
แต่ครานี้ผู้เขียนที่เข้าเฟสฯมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเพราะเผื่อจะได้เห็น ได้ข่าว เกี่ยวกับลูกสาวบ้าง และก็สมดั่งที่คิดไว้ น้องปอได้โพสรูปถ่ายกับเพื่อนใหม่ โดยยืมโทรศัพท์ ให้ผู้เขียนได้เห็นรูปลูกสาว ให้หายคิดถึง
เป็นผู้เขียนเองเสียอีกที่จะหาวิธีที่จะได้เห็นลูกมากขึ้น ได้คุยมากขึ้น ให้หายคิดถึงที่มีมากขึ้นทุกวันๆ...
ภาพน้องปอ (คนขวามือ)ที่ยิ้มแย้มให้ผู้เขียนเองอดยิ้มตามไม่ได้ ที่เห็นรอยยิ้มแห่งความสุขของน้องปอ สุขที่ได้ไปเรียนที่นั่น มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ...
ที่ที่เป็นโรงเรียนแห่งความสุข มหาวิทยาลัยแห่งความฝัน
.....................
ในวันหนึ่งที่คิดถึง
14 มิถุนายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (13)
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อีก 4 ปี ก็เรียนจบแล้วละครับ 555
น้องปอน่ารักมาก ๆ จ้ะ ภูมิใจแทนคุณพ่อพิชัยที่มีลูกสำนึกดี และน่ารักอย่างนี้
อ่านแล้วอมยิ้มขึ้นมาทันใดครับ
สดใสวัยน่ารักมากค่ะ...ยุคนี้มีตัวช่วยสื่อถึงกันหลายรูปแบบ...คุ้มค่านะคะ...
ขอบคุณทุกดอกไม้กำลังใจครับ
...ความสุขของพ่อแม่ที่คอยเฝ้าดูความเจริญเติบโตของลูก, ชื่นชมในความสำเร็จทางการเรียนของลูก, ภูมิใจในความก้าวหน้ามีอาชีพที่สุจริตของลูก สุขใจที่ลูกมีคู่ครองที่ดีมีครอบครัวที่อบอุ่น......แต่ก็ไม่หมดเพียงเท่านี้ความสุขยังมีต่อถึงรุ่นหลานนะคะ...ความสุขค่ะ
น่ารัก ทั้งพ่อ และลูก
อ่านแล้วนึกถึงลูกตัวเอง .....ยังใช้โทรศัพท์แบบธรรมดาอยู่เหมือนกันค่ะ...อยู่ ปี 3 บอกว่ายังไม่จำเป็น
ชื่นใจนะค่ะ
ยิ้มเปิดเผย น่ารัก ดูเหมือนพ่อคร้บ
เมื่อวันที่ 14 ตามหาพี่และน้องปอไม่พบครับ น้องปอ รหัสอะไรครับ
56...... ผมจะได้หาจากระบบของมหาวิทยาลัย
มาให้กำลังใจน้องปอด้วยค่ะ
ต้องขออภัยอาจารย์ ขจิตด้วยนะครับ ที่วันที่ 14 ไม่ได้ไปหาน้องปอ เพราะมีกิจกรรมทั้งเสาร์อาทิตย์ ไว้ได้รหัส น้องปอ จะบอกอาจารย์ครับ
ถ้าไม่พลิกอีก เสาร์หน้า 22 มิ.ย. คงได้ไปรับน้องปอ ไปส่งจักรยาน
ขอเบอร์โทร.อ.ขจิตด้วยครับ...เผื่อไปจะได้ติดต่อง่ายหน่อย
ณ วันนี้ คุณพ่อพ. น้องปอ และ ดร.ขจิต ก็ได้พบกันแล้วนะคะ
คุณพ. บอกว่า "...แต่ครานี้ผู้เขียนที่เข้าเฟสฯมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเพราะเผื่อจะได้เห็น ได้ข่าว เกี่ยวกับลูกสาวบ้าง และก็สมดั่งที่คิดไว้ น้องปอได้โพสรูปถ่ายกับเพื่อนใหม่ โดยยืมโทรศัพท์ ให้ผู้เขียนได้เห็นรูปลูกสาว ให้หายคิดถึง"
เข้าใจหัวอกพ่อเลยค่ะ ไอดินฯ เอง ยังตามดูลูกสาวทาง facebook เลย เวลาเข้าไป ไม่ได้ไปที่หน้าแรกของตนเองหรอกนะคะ แต่เข้าไปดูหน้าแรกของลูกแทน
ไอดินฯ ดีใจมากค่ะ ที่ได้เห็นหลานในภาพลักษณ์ของนิสิตใหม่ผู้น่ารักสดใส ของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ...น่าอุ่นนะคะ ที่ได้ไปอยู่ในความดูแลของอาจารย์ผู้เปี่ยมด้วยความเอื้ออารี...ดร.ขจิต ฝอยทอง