กลับบ้าน.......พาลูกสืบสานวัฒนธรรม


อยากให้ลูกซึมซับความรู้สึกดีๆ ในแผ่นดินเกิดของแม่


แม้ว่าเด็ก 2 คน จะถือกำเนิดที่ในเมือง อ. เมือง จ. ขอนแก่น  แต่ในห้วงหนึ่งของตัวตนยังมีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านนอกเมืองชายแดน อ. ด่านซ้าย จ. เลย


เมื่อมีโอกาส........จึงพาเด็กๆ กลับมาเยือนถิ่นเดิม (อีกครั้ง)

ทุกๆ ปี ของวันขึ้น 12-15 ค่ำ เดือน 6 จะมีการนมัสการพระธาตุศรีสองรัก ซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของความรักสามัคคีของพี่น้องไทยลาว

สร้างขึ้นในสมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ แห่งกรุงศรีอยุธยากัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชแห่งกลุงศรีสัตนาคนหุต(เวียงจันทร์) เมื่อปี 2103-2106

วันขึ้น 13 ค่ำ จะมีพิธีล้างธาตุ 

ผู้คนมากมาย หลากหลายวัย  มาจากที่ต่างๆ มาร่วมพิธีกรรมด้วยใจที่ศรัทธาในสัญญลักษณ์แห่งความรัก ความสามัคคี


เล่าให้เด็กๆ ฟังว่า สมัยก่อน แม่ต้องลงไปตักน้ำที่ริมน้ำหมัน ซึ่งหลังฝนตกใหม่ๆ จะมีดิน โคลน บางครั้งถึงกับลื่น ล้ม เปื้อน

แต่สมัยนี้มีการอำนวยความสะดวก ให้ตักน้ำได้แบบสบายๆ


ก่อนเริ่มพิธีกรรม.....นั่งรอ.....เป็นการฝึกความอดทนวิธีหนึ่ง  โชคดีที่มีความร่มรื่นของต้นไม้รอบๆ องค์พระธาตุ เป็นต้นดอกจำปาที่แม่เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ


หากมีโอกาส.......ผู้ชายจะเลือกเข้าไปนั่งในกำแพงเพื่อมีโอกาสได้เป็นผู้ถือน้ำและล้างองค์ธาตุ ด้วยมือของตนเอง

ส่วนผู้หญิงแม้ไม่มีโอกาสเข้าไปนั่งข้างใน ......แต่ก็ยินดี...เต็มใจเป็นฝ่ายสนับสนุนให้พิธีกรรมลุล่วง  โดยการนั่งรอรอบนอก     คอยส่งน้ำให้


ผู้นำทางพิธีกรรมคือ เจ้าพ่อกวนและพ่อแสนต่างๆ



ภาพของความมุ่งมั่น ศรัทธา ปรากฏให้พบเห็น


ผู้คนมากมาย  คุ(ถัง) น้ำหลากหลาย...........แต่รับรองได้ว่า ไม่มีหาย.......เพราะ ไม่ใช่ของ ของเรา

...เรารอให้เจ้าของมารับเอา  ส่วนเราก็รอรับของที่เป็นของเรา



รองเท้ามากมาย ที่ถอดไว้........ ต่างคนต่างจำ...ว่าตัวเองถอดวางไว้ที่ใด  เมื่อกลับ.....จึงใส่ของตัวเองไป



เมื่อครบของการหิ้วน้ำรอบที่3 แล้ว แต่ละคนจะขอน้ำล้างธาตุกลับบ้าน เพื่อความเป็นสิริมงคล รวมทั้งสองหนุ่ม ที่มีโอกาสเข้าไปในกำแพงด้วย



เนื่องด้วยเป็นเวลาราชการ เปิดเทอมแล้ว แต่โรงเรียนยังให้นักเรียนเข้ามามีส่วนร่วมในวัฒนธรรมประเพณีท้องถิ่น เพื่อให้เด็กๆ ได้ซึมซับ สืบทอด


ภาพของสายน้ำ  สัญญลักษณ์ของความร่มเย็น  ภาพของความร่วมมือร่วมใจของผู้คน

การสืบสานวัฒนธรรม......

คงอยู่ในความทรงจำของลูก.... แม่หวังเช่นนั้น


แม่ติก

22-23 พ.ค. 56


หมายเลขบันทึก: 536849เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2013 08:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม 2013 17:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

อยู่บ้านเฮามีความสุขที่สุดแล้วละครับ เอื้อยติก



นั่งพักเหนื่อย ใต้ต้นจำปา (ลั่นทม ลีลาวดี)

คิดถึงเพลงนี้เนาะ....บ้านเรา....แสนสุขใจ....แม้จะอยู่ที่ไหน  ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา.....!

เป็นประเพณี ที่งดงามยิ่งครับ...

ชื่นชมการสืบสานประเพณีดีๆเช่นนี้ค่ะ...

ครอบครัวเป็นสถาบันทางสังคมที่มีอิทธิพลมากที่สุด ต่อการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมให้กับบุตรหลาน
เพื่อให้เติบโตเป็นคนดีและเป็นพลเมืองดีของสังคม

"ไอดิน-กลิ่นไม้" ชื่นชมที่ "หนูกระติก" ได้แสดงบทบาทที่สำคัญดังกล่าว นะคะ




ป้าแดงเหมือนจะเคยได้ไป นะคะ


อักขณิช
แม่นแล้ว อยู่ไหน ก็ไม่เหมือนบ้านเรา


คุณมะเดื่อ

ใช่แล้วคะคุณมะเดื่อ มีความสุขทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน


พ.แจ่มจำรัส

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าประเพณีนี้คงยังถูกสืบทอดต่อกันไปเรื่อยๆ เหมือนรุ่นปัจจุบันค่ะ



นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่

ติกก็หวังว่าจะยังคงอยู่ชั่วลูกชั่วหลานค่ะ



ไอดิน-กลิ่นไม้
ขอบคุณอาจารย์แม่มากค่ะ

อาจารย์สบายดีนะค่ะ



kunrapee
แบ่งปันบุญให้กับชาว G2K ทุกคนค่ะ



pa_daeng
ถ้าป้าแดงเคยไปด่านซ้าย ป้าแดงต้องได้แวะแน่ๆ ค่ะ

เป็นศูนย์รวมของชาวด่านซ้าย 


Bright Lily
ขอบคุณค่ะ อยากให้ลูกได้ซึมซับบรรยากาศดีๆ แบบนี้ค่ะ


เห็นในข่าว ไม่ทราบว่าคุณกระติกอยู่ในบรรยากาศด้วย บ้านเฮาม่วนหลายเด้อ



tuknarak
ม่วนแท้ แท้ แน้ว (ภาษาไทด่าน)

มีความสุขค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท