บักหว่าสุก
เดินออกกำลังกายรอบบึงแก่นนคร กว่าจะครบรอบก็เล่นเอา ลิ้นดำ ฟันดำ ( เป็นพ่อมากพระโขนง ) เพราะว่ากินลูกหว้าสุก(บักหว่า)ไปตลอดทาง ลูกใหญ่อวบอ้วน เพราะต้นยังเตี้ย พอเก็บได้ เดินไปก็คอยเมียงมองหาลูกหว้าสุก พอเจอก็เก็บ เช็ดกับผ้าเช็ดหน้า แล้ว ก็..อ้ำ...หวาน..อร่อย...คนเมือง(ในเมือง)มองแบบสงสัย อ้าว....
กินได้ด้วยเหรอ....แล้วก็ทำหน้าแบบบอกไม่ถูก.....อิอิ (หัวเราะเห็นฟันไม่ได้ ฟันดำ) เก็บใส่กระเป๋ากลับมากินต่อที่บ้านอีกต่างหาก เอามาฝากเพื่อน ชาว G2K ด้วยค่ะ
ความเห็น (7)
ผมปลูกไว้ต้นหนึ่งครับ โตเร็วดีมากแต่ยังไม่ออกลูกครับ
ลูกหว้าไทยต้นที่หน้าห้องสมุดของคุณมะเดื่อ หมดต้นไปแล้วจ้ะ
อยากกินจังเลยครับ
เด็ก ๆ กินกันฟันดำ ลิ้นม่วงครับ แต่โตแล้ว อยู่ในบางกอกหากินยากครับ
เห็นภาพแล้วคิดฮอดบ้านเกิด เด้....
ไม่ได้กินนานมากเลยครับ..อยากกินจัง ถ้าทางเหนือจะเรียกว่า "บ่าห้า" รสชาดอร่อยมากๆเลยครับ...ขอบคุณภาพนี้เห็นอล้วอยากกินอีก
ตอนเด็กๆกินบ่อยค่ะ แต่ตอนนี้หาต้นจะไม่เจอแล้ว