สวัสดีครับต่อจากนี้ตั้งใจจะบันทึกกิจกรรมการเรียนการสอนที่ผมจะได้ฝึกปฏิบัติเป็นระยะเวลา 1 ปี ที่โรงเรียนตลาดเกาะแรต โดยได้รับหน้าที่สอนในชั้น ม. 2-3 วิชาภาษาอังกฤษ (พื้นฐาน&เพิ่มเติม) ด้วยความตั้งใจในการบันทึกนั้น ผมมีวัตถุประสงค์ให้ท่านผู้อ่านได้แนะนำวิธีการต่างๆ ให้ผมได้มาปรับใช้และทดลองในชั้นเรียนบ้าง
.........................................................................................................................................................................
โรงเรียนตลาดเกาะแรต
จากภาพนี้ อ.ขจิต ฝอยทอง และเพื่อนๆ ได้พากันมาสำรวจโรงเรียนเพื่อความสบายใจและได้เตรียมตัวเองในการมาอยู่ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนขยายโอกาส มีตั้งแต่ ชั้นอนุบาล - ม.3 ครับ นักเรียนประมาณ 150 คน ห้องละ 10-15 คน
ภาพนี้เป็นบริเวณโดยรอบซึ่งเป็นแหล่งการเรียนรู้สำคัญของนักเรียน โดยส่วนตัวผมกำลังวางแผนประยุกต์ใช้เรือนเพาะเห็ดหลังอาคารเรียน มาใช้ในการเรียนการสอนในรายวิชาภาษาอังกฤษ (เพิ่มเติม) ....
แต่ก็พยายามจะหาทุนทรัพย์เพื่อสมทบทุนซื้อก้อนเห็ด...ท่านใดใจบุญช่วยหนูหน่อย
ทีแรกผมคิดว่าการทำเรือนเพาะเห็ดนั้นยาก แต่ได้ไปลองทำกันเองมากับมือแล้วก็ไม่ยากเท่าไรครับ อ่านได้จากบันทึกของ อ.ขจิต ฝอยทอง เรื่องขั้นตอนการทำโรงเห็ด ที่นี่ครับ
แปลงผักหลังอาคาร รู้สึกว่าดินแห้งสนิทเลยล่ะครับ ถามคุณลุงนักการภารโรงบอกว่าน้ำไปไม่ถึงด้านหลัง แต่ผมเห็นคูน้ำด้านหลังแต่พงหญ้าหนาเกิน ลงไปตักน้ำคงจะได้งูเป็นแน่ครับ! ฮ่าๆ ...
.........................................................................................................................................................................
ชุมชนตลาดเกาะแรต
เช้าวันที่ 9 พฤษภาคม 2556 วันที่ 3 ของการอยู่บ้านพักครู ผมได้โอกาสเดินสำรวจชุมชนและทำความรู้จักกับชาวชุมชนตลาดเกาะแรต ตลาดแห่งนี้เป็นสถานที่สงบดูมีมนต์เสน่ห์ของความมีอายุนับร้อยปี ซึ่งชาวตลาดบอกว่าน่าจะอยู่ในยุคเดียวกับตลาดสามชุก 100 ปี (บ้านผมเอง)
เป็นที่แน่นอนของคนต่างถิ่นที่ต้องเข้ามาอาศัย ผมเริ่มด้วยการเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่วันแรก คือ พระพุทธรูปประจำโรงเรียน, ศาลพระภูมิเจ้าที่ เช้าวันนี้มีโอกาสไปไหว้ศาลเจ้าพ่อ ที่ชาวตลาดเกาะแรต เรียกว่า "ศาลแปะกง"
หลังจากนั้นก็ได้เดินย้อนขึ้นมาตามซอยตลาด มาพบกับคุณลุง 2 คน กำลังเสวนาเรื่องราวเก่าๆ ได้ทีผมจึงขอร่วมวงสนทนา คุณลุงทั้งสองเล่าว่า "ชาวบ้านส่วนมากต้นตระกูลนั้นมาจากชาวจีนแต้จิ๋ว แต่บางหลังคาเรือนก็เป็นจีนแคะบ้าง แต่รุ่นอพยพ(คนยุคต้นตระกูล) ได้เสียชีวิตหมดแล้ว จะเหลือก็เพียงรุ่นลูก ตอนนี้ก็อายุ 90 กว่าปี " ด้วยความสงสัยจึงถามต่อว่า ...ลุงครับตลาดนี้แรกเริ่มเดิมทีผู้คนเยอะไหมครับ? ...."เยอะมาก แถว อ.ดอนตูม, อ. บางเลน ก็ต้องมาตลาดนี้ทั้งนั้น เพราะมีทั้งท่าเรือ, ท่ารถพร้อม นับได้ว่าเป็นตลาดที่เจริญเลยละพ่อหนุ่ม"
จากภาพลุงคนที่ไม่ได้คล้องพระบอกว่า ตอนท่านหนุ่มๆ เคยล่องเรือจากที่นี่ไป จ.สุโขทัย เพื่อไปทำหน่อไม้ ใช้เวลาเดินเรือ 40 วัน เพราะเป็นการล่องเรือขึ้นสู่ภาคเหนือ ต้องอาศัยน้ำฝนและลมพัดพาไปครับ
ก่อนกลับบ้านพักครู....คุณลุงคนคล้องพระพอรู้ว่าผมเป็นคนสุพรรณฯ เลยหยิบตะกรุดที่ท่านคล้องคอมาให้ดูแล้วถามว่าเป็นของเกจิคนนี้ใช่ไหม? แล้วแท้ไหม? บังเอิญเกจิท่านนี้อยู่ อ.สามชุก พอดี ผมก็ศึกษามาบ้างเลยตอบว่า "แท้ครับ" ยิ้มหน้าบาน พร้อมรินชาให้อีกแก้ว บอกว่า "ก่อนกลับจิบสักนิดนะคุณครู"
จากเหตุการณ์วันนี้ก็เป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่ผมได้รับจากชาวชุมชน และผมหวังว่าการมาอยู่ในครั้งนี้จะทำประโยชน์มากเท่าที่สามารถตามกำลังครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ
.........................................................................................................................................................................
เพิ่มเติม
ผมได้สำรวจแหล่งการเรียนรู้ของนักเรียนมาเพิ่มเติมแล้วครับ วันนี้ได้เดินสำรวจโรงเรียนบุกเข้าป่าหลังโรงเรียนกับเพื่อนๆ อีก 2 คน คือ แมว (นิสิตฝึกสอนพลศึกษา) และ เสทือน (นิสิตฝึกสอนคณิตศาสตร์)
เรือนเพาะเห็ดของทางโรงเรียนมีสภาพที่สมบูรณ์ครับ ภายในจัดเรียงแถวได้ 5 แถว ในแต่ละแถวแบ่งเป็น 6 ชั้นวาง ซึ่งสามารถอัดก้อนเชื้อเห็ดได้ไม่ต่ำกว่า 1,000 - 2,000 ก้อน ได้อย่างสบายๆ แต่กลัวว่าถ้ามากเกินไปจะเก็บเห็ดไม่ทันครับ
แหล่งเรียนรู้ต่อไป คือ โรงเลี้ยงเปิดเทศ ซึ่งมีเป็ดอยู่ประมาณ 5-6 ตัว ตั้งอยู่ใกล้กับเรือนเพาะเห็ดครับ
ถูกเป็ดเทศ!!! เพื่อนๆ ของผมเลยยกมือไหว้ฟังเป็ดเทศน์ (ฮาๆ) สาธุ!
ในปีการศึกษา 2556 นี้ โรงเรียนตลาดเกาะแรตมีนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพ 3 คน ได้มาจากคณะศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จำนวน 3 สาขาวิชา ดังนี้
1. นายเสทือน มีศรี สาขาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์
2. นายวศิน ชูมณี สาขาภาษาอังกฤษศึกษา
3. นายรณชัย ทองงามขำ สาขาพลศึกษาและสุขศึกษา
นี่แหละคนเป็น " ครู" ความสุขเล็กๆ น้อยของ " ครู" เป็นกำลังใจให้จ้ะอาจารย์
ชุมชนน่าสนใจมาก เรื่องทำเห็ดจัดสถานที่ได้เลย แล้วค่อนนัดวันมาเอาเห็ดดีไหม
สอนม 2-3 นะครับ ท่าทางน่าสนุก รออ่านอีกครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาชมบันทึกนี้ค่ะ
ขอส่งกำลังใจให้นะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ^^
สวัสดีค่ะน้องอาร์ม
กลับมาคราวนี้หน้าขาวขึ้นนะคะ ฮาๆ
คุณวศินเรียนหลักสูตรกี่ปีคะ ปีนี้คงเป็นปีสุดท้ายนะคะ เพราะกำลังออกฝึกประสบการณ์ 1 ปี ถ้าเป็นหลักสูตรของม.ราชภัฏ ปีสุดท้ายจะเป็นปีที่ 5 ซึ่งต้องฝึกประบการณ์ทั้งปี โดยภาคเรียนที่ 1 เป็น Internship 1 และภาคเรียนที่ 2 เป็น Internship 2 ค่ะ ซึ่งภาคเรียนสุดท้าย 1/55 ก่อนเกษียณ อาจารย์แม่ก็เป็นอาจารย์นิเทศนักศึกษาที่ฝึกประสบการณ์ สอนภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ ป.1-ม.3 ค่ะ จะติดตามอ่านบันทึกของคุณวศินใน Blog นี้ต่อๆ ไปนะคะ
คุณวศินมีประสบการณ์ในการพัฒนาโรงเรียนมามาก และเป็นผู้มีมนุษยสัมพันธ์อันดี คงจะใช้ทั้งประสบการณ์และนิสัยส่วนตัวที่ดี ในการฝึกประสบการณ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ/ประสิทธิผล อาจารย์แม่ขอเป็นกำลังใจนะคะ
อยากให้นักศึกษาที่กำลังฝึกประสบการณ์ของสถาบันต่างๆ ได้เข้ามาอ่านและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันในวงกว้างจังค่ะ
* ดีจังเลยค่ะ่...มาให้กำลังใจงานจิตอาสาเช่นนี้...น่าเสียดายโรงเรียนเล็กๆขยายโอกาสจะอยู่ในนโยบายถูกยุบด้วยหรือไม่?...สงสารเด็กๆ...
* อยากส่งเงินทุนไปช่วยที่โรงเพาะเห็ดอีก...ขอประสานกับอาจารย์ดร.ขจิตนะคะ...
แวะมาทักทายค่ะ
พี่ใหญ่ติดต่อช่วยเรื่องโรงเห็ดแล้วครับ ขอบคุณพี่ใหญ่มากๆครับ
คนจีนแคะ นะคะ ไม่ใช่ "แคระ" เขาเรียกว่าจีนฮากกาด้วยค่ะ
เป็นบันทึกที่สื่อสารถึงมิติแห่งสถานศึกษากับชุมขนได้เป็นอย่างดีครับ....
ชื่นชมครับ
สวัสดีท่านอาร์ม ร.ร. และชุมชนน่าอยู่มากเลย ดูอบอุ่นดีจัง