บ่ายวันนี้...ผมมีคิวงานเพียบเลย...ออกเยี่ยมบ้าน จำนวนหกคนครับ
ผมมีความสุข...ในการฝึกใจตนเอง...และเรียนรู้กับชีวิตทุกชีวิตที่อยู่ตรงหน้า
ผมได้เยี่ยมบ้านผู้ป่วยเบาหวาน คนพิการ...และคนไข้ที่กลับจากโรงพยาบาล
ที่อัมพาตซีกซ้าย...
ลูกสาวและลูกชาย...ลาออกจากงานที่เกาะสมุย และกรุงเทพฯ
เพราะอยากดูแลพ่อเป็นพิเศษ...
ผมอดคิดไม่ได้ว่า...ถ้า "ผม" เป็น "พวกเขา"
ผมจะกล้าทำอย่างนั้นหรือเปล่า?
สิ่งที่เผชิญในความโหดร้ายยังมีความงดงามเสมอๆ ครับ
เกือบห้าโมงเย็น...ผมเพิ่งมาถึงบ้านผู้ป่วยเบาหวานคนสุดท้ายของวัน
มาเยี่ยมบ้าน เพราะวันเสาร์ผมอยู่เวรที่อนามัย...
บ่ายสอง...สามีของยายที่ผมไปเยี่ยม...มาถึงอนามัย ร้องตะโกนให้ผมไปช่วย
เพราะยายกำลังหนาวสั่น...อาจจะชักได้
ผมวางมือจากการล้างแผลคนไข้...แล้วรีบขับรถไปถึงบ้าน...เพียงห้านาทีก็ถึง...
ผมตรวจดูไม่มีไข้...ความดันโลหิตก็ปกติ...แต่ค่าน้ำตาลสี่ร้อยกว่า
ผมจึงเรียก 1669 ให้มารับผู้ป่วยถึงบ้านดีกว่า
ระหว่างรอผมก็เช็ดตัว...และเขียนใบส่งตัว...พลางบอกให้ลูกสาวยาย
เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า...คงได้ไปนอนจริงๆ...
ยายก็ได้นอนโรงพยาบาลสามคืน...ออกมาสายๆ ของวันนี้
ผมทราบข่าวเลยแวะไปหา...ยายบอกว่า...หมอบอกว่าติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ
ผมก็ถามและแนะนำไปตามสิ่งที่ควรแนะนำและที่ยายอยากรู้
ยายจึงชวนผมคุย และที่เป็นความรู้ใหม่สำหรับวันนี้ของหมู่บ้าน
"หมอรู้ไหม ที่เดือนนี้...คนในบ้านเราตายห้าหกคนแล้ว...เพราะผีแม่ม่าย"
(หมู่บ้านที่ตั้งของอนามัยและบ้านยาย เป็นบ้านใหญ่ประมาณหกร้อยหลังคาเรือน
เดือนนี้มีคนตายหกคน...ผู้ชายสี่...ผู้หญิงสอง...มีที่ตายกะทันหันในวัยหนุ่มสาวถึงสามราย)
ผมเคยเขียนถึง "ผีแม่ม่าย" ในบันทึก "
บางบ้านมีทั้งเสื้อแดงและสับปะรดด้วยนะคะ... ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
อ้อ..มีเสื้อกับสับปะรด นึกว่าเสื้อลายสับปะรดใส่แล้วเก็บเงินใส่ตามลายสับปะรด...ไม่ลบหลู่นะคะเพราะความเชือมีมาทุกยุคทุกสมัยแล้วแต่ว่าจะบูมข่าว หรือเล่าลือเพียงใดนะคะ
เป็นความรู้ใหม่แท้ๆ ไม่เคยทราบเรื่องสับปะรดมาก่อนเลยค่ะ สมัยเด็กๆ เคยได้ยินแต่ใบหนาดกันผีปอบค่ะ
ที่สันกำแพงมีคนใส่เสื้อสีแดงเดินไปมาทั้งอำเภอทุกวันเลย
สงสัยจะกลัว "ผีแม่ม่าย" เหมือนกันนะครับ 555
..... ความเชื่อ .... มีผลต่อ "การสร้างเสริมสุขภาพ" ของผู้ป่วยมากเลยนะคะ ..... เมื่อไหร่จะพาหลานชาย มาเยี่ยมป้าเปิ้นจ๊ะ .... ว่างเมื่อไหร่ก็มากันนัคั มาเที่ยวหัวหิน นะคะ
พี่ทิมดาบ...อยากมีหมออนามัยแบบพี่ๆจริงที่พงพื้นที่แบบนี้ทำจริงและใส่ใจชาวบ้าน สำหรับผมขออนามัยคือคนใกล้ชิดชาวบ้านมากที่สุดเลยครับ..
เป็นเรื่องแปลก ๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ชอบคุณหมอที่ให้การเอาใจใส่คุณยายด้วยใจหมอจริง ๆ ค่ะ
แต่รักคุณยายมากกว่า...ที่ไม่ทอดทิ้งความเชื่อแบบดั้งเดิม ... แม้ว่าเราจะอยู่ในโลกยุคไร้พรมแดนกันแล้ว
แต่ที่สำคัญยิ่งกว่า...คือได้รู้สึกถึงความเชื่อแบบคุณยายที่ส่งผ่านความเป็นห่วงคุณหมอด้วยเช่นกัน
(@^____________^@)
ขอให้คุณพระคุ้มครองคุณหมอค่ะ โชคดีที่ชาวบ้านแถวนั้นมีคุณหมอแบบคุณหมอค่ะ