๑๔๔.แบ่งปันพลังคติชีวิต : ปณิธานของอาจารย์ป๋วยเมื่อวัยหนุ่มสาว
ศาสตราจารย์ ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เมื่อกลับสู่แผ่นดินไทย
ลายเส้นปากกา โดย วิรัตน์ คำศรีจันทร์ ๒๕๓๑
ความเห็น (4)
รูปวาดงดงามมากครับ...ผมหวังว่า เด็กรุ่นใหม่...คงได้อ่านเรื่องราวของอาจารย์ป๋วยบ้างนะครับ...เพราะเมื่อคิดถึงอาจารย์รู้สึกว่า...มีพลังในการทำงานเพื่อผู้อื่นมากครับ
สวัสดีครับทิมดาบครับ
งั้นเอางานความคิดของท่าน เรื่อง คุณภาพแห่งชีวิต จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน มาฝากอีกครับ ทิมดาบและหลายท่านคงได้อ่านมาหลายครั้งแล้ว ถือว่าเป็นการนำมาชวนกันให้มีวาระอยู่กับการคิดดีๆอยู่กับตนเองเป็นระยะๆ เพื่อมีพลังชีวิต เป็นกำลังใจตนเอง และเป็นที่พึ่งแห่งตน ได้อยู่เสมอๆก็แล้วกันนะครับ
เมื่อผมอยู่ในครรภ์ของแม่
ผมต้องการให้แม่ได้รับประทานอาหารที่เป็นคุณประโยชน์
และได้รับความเอาใจใส่ และบริการอันดีในเรื่องสวัสดิภาพ
ของแม่และเด็ก
ผมไม่ต้องการมีพี่น้องมากอย่างที่พ่อแม่ผมมีอยู่ และแม่ จะต้องไม่มีลูกถี่นัก
พ่อกับแม่จะแต่งงานกันถูกกฏหมายหรือธรรมเนียมประเพณีหรือไม่ไม่สำคัญ
แต่สำคัญที่พ่อกับแม่ต้องอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข
ทำความอบอุ่นให้ผมและพี่น้อง
ในระหว่าง 2-3 ขวบแรกของผม ซึ่งร่างกายและสมองของผมกำลังเติบโตในระยะที่สำคัญ
ผมต้องการให้แม่ผมกับตัวผม
ได้รับประทานอาหารที่เป็นคุณประโยชน์
ผมต้องการไปโรงเรียน
พี่สาวผมหรือน้องสาวผมก็ต้องการไปโรงเรียน
จะได้มีความรู้หากินได้ และจะได้รู้คุณธรรมแห่งชีวิต ถ้าผมมีสติปัญญาเรียนชั้นสูงๆขึ้นไป
ก็ให้มีโอกาสเรียนได้ ไม่ว่าพ่อแม่ผมจะรวยหรือจน จะอยู่ในเมืองหรือชนบทแร้นแค้น
เมื่อออกจากโรงเรียนแล้ว ผมต้องการอาชีพที่มีความหมายทำ
ให้ได้รับความพอใจว่า ตนได้ทำงานที่เป็นประโยชน์แก่สังคม
ผมจำเป็นต้องมีเวลาว่างสำหรับเพลิดเพลินกับครอบครัว
มีสวนสาธารณะที่เขียวชะอุ่ม สามารถมีบทบาทและชมศิลปะ วรรณคดี
นาฏศิลป์ ดนตรี วัฒนธรรมต่างๆ เที่ยวงานวัด ลอยกระทง
งานนักขัตฤกษ์ งานกุศลอะไร
ได้พอสมควร
ผมต้องการอากาศบริสุทธิ์สำหรับหายใจ น้ำบริสุทธิ์สำหรับดื่ม
เรื่องอะไรที่ผมทำไม่ได้ หรือได้แต่ไม่ดี ผมก็จะขอความร่วมมือกับเพื่อนฝูง
ในรูปสหกรณ์หรือสโมสร หรือสหภาพ จะได้ช่วยซึ่งกันและกัน
เรื่องที่ผมเรียกร้องข้างต้นนี้ ผมไม่เรียกร้องเปล่า
ผมยินดีเสียภาษีอากรให้ส่วนรวมตามอัตภาพ
ผมต้องการโอกาสที่มีส่วนในสังคมรอบตัวผม ได้มีส่วนในการ
วินิจฉัยโชคชะตาทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมของชาติ
เมียผมก็ต้องการโอกาสต่างๆเช่นเดียวกับผม และเราสองคน
ควรจะได้รับความรู้และวิธีการวางแผนครอบครัว
เมื่อแก่
ผมและเมียก็ควรได้ประโยชน์ตอบแทนจากการประกันสังคม
ซึ่งผมได้จ่ายบำรุงตลอดมา
เมื่อจะตาย
ก็ขออย่าให้ตายอย่างโง่ๆ อย่างบ้าๆ
คือตายในสงครามที่คนอื่นก่อให้เกิดขึ้น
ตายในสงครามกลางเมือง
ตายเพราะอุบัติเหตุรถยนต์ ตายเพราะน้ำหรืออากาศเป็นพิษ
หรือตายเพราะการเมืองเป็นพิษ
เมื่อตายแล้วมีทรัพย์สมบัติเหลืออยู่ เก็บไว้ให้เมียผมพอใช้ในชีวิตของเธอ
ถ้าลูกยังเล็กอยู่ก็เก็บไว้เลี้ยงให้โต แต่ลูกที่โตแล้วไม่ให้
นอกนั้น รัฐบาลควรเก็บไปให้หมด
จะได้ใช้ประโยชน์ในการบำรุงชีวิตของคนอื่นๆบ้าง
ตายแล้วเผาผมเถิด อย่าฝัง
คนอื่นจะได้มีที่ดินอาศัยและทำกิน
และอย่าทำพิธีรีตองในงานศพให้วุ่นวายไป
นี่แหละคือความหมายแห่งชีวิต นี่แหละคือการพัฒนาที่จะควรให้เกิดขึ้นเพื่อประโยชน์ของทุกคน
สุดท้ายนี้ ขอขอบพระคุณท่านทั้งหลาย ที่อุตส่าห์อ่านมาจนจบ ขอความสุขสวัสดีและสันติสุข
จงเป็นของท่านทั้งหลาย
และพระท่านกล่าวไว้ดังนี้ เกี่ยวกับความสวัสดี
" เราตถาคต ไม่เห็นความสวัสดีอื่นใดของสัตว์ทั้งหลาย นอกจากปัญญาเครื่องตรัสรู้
ความเพียร ความสำรวมอินทรีย์ และความเสียสละ "
ขอร่วมรำลึกถึงปูชนียบุคคลของแผ่นดินท่านนี้ด้วยค่ะ
ได้พลังชีวิตจากอาจารย์ป๋วย... ท่านมากเลยครับ
ชีวิตของท่านงดงาม แม้กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต
...
ขอร่วมรำลึกถึงท่าน ผ่านบันทึกของอาจารย์วิรัตน์ นะครับ