ทุกวินาทีที่อยู่กับแม่คือความสุขที่ยิ่งใหญ่...
วันที่ยี่สิบสอง กุมภาพันธ์,
ผมได้รับเชิญจากผู้ประสานงานล่วงหน้าเป็นเดือน...
ว่าให้มารับรางวัล "ศิษย์เก่าดีเด่น" ของมหาวิทยาลัย
ครูของผม...อยากให้มาผมรับรางวัลด้วยตนเอง...
ผมเห็นว่า...สิ่งใดที่ทำให้ครูดีใจผมต้องทำให้ครู...ถึงแม้ผมไม่คุ้นเคยอยู่ท่ามกลางคนหมู่มากๆ
ผู้ประสานนัดหมายว่า..ให้แต่งกายชุดสุภาพเพื่อขึ้นเวทีรับรางวัล
ชุดทำงานของผมปกติก็จะเป็นชุดทำงานพื้นเมืองที่ปล่อยชายเสื้อ..คงไม่สุภาพแน่นอน
จึงต้องไปรื้อตู้เสื้อผ้า...ผมมีชุดสูทหนึ่งตัว...เป็นชุดที่ผมใส่ตอนแต่งงานเมื่อประมาณเก้าปีก่อน
เป็นชุดที่เตี่ย และแม่ของผม...เลือกแบบ และสี...ให้ผม
ผมจำได้ว่า...วันแต่งงานของผม ผมได้แต่งสูท ที่ดูดีที่สุดในชีวิตของผม
โชคดีที่ผมยังใส่สูทแต่งงานได้...จึงประหยัดและไม่ได้เตรียมตัวมากมาย
แต่เนคไทได้หายไปแล้ว...หยวนๆ ไม่ต้องใส่ก็ได้นะ...
วันที่ต้องเดินทางมารับรางวัล...บ้านของผมและมหาวิทยาลัย
ถ้าเดินทางปกติก็ประมาณชั่วโมงครึ่ง...ผมตื่นนอนหกโมงเช้า
แต่มีงานสะสางจึงเดินทางออกจากบ้านเจ็ดโมงเช้า...
แต่ผมคาดการณ์ผิด...เกือบสามโมงเช้าใส่เวลาพิธีการ...ผมยังติดหนึบอยู่บนถนนที่กำลังสร้าง
ก่อนที่จะถึงมหาวิทยาลัย...
ผู้ประสานงานโทรมาว่าถึงไหน...ครูก็เช่นกัน..."ถึงไหนแล้วลูก...อีกสิบนาทีจะถึงห้องประชุมไหมลูก"
ผมรับรู้ถึงพลังแห่งความอบอุ่นและความห่วงใยที่ครูให้ผมเสมอ
และแล้วผมก็มาทันเวลาที่เริ่มงาน...ผู้ประสานมาต้อนรับ...มีใครๆ มาขอถ่ายรูปมากมายไปทำข่าว
มีใครๆ มากลัดช่อดอกไม้ให้...จัดน้ำดื่ม...ขนม...กาแฟให้...และเชิญให้ไปนั่งเก้าอี้
รวมถึงนัดแนะพิธีการ...ทำให้ผมตัวลีบและตื่นเต้นมาก...
ตอนขึ้นไปรับรางวัลผมรู้สึกถึงขาทั้งสองข้างของผมพันกัน...รู้ถึงอาการ "ตัวลอย"
ลงจากเวทีกลับมานั่ง...พร้อมกับโล่และช่อดอกไม้
ช่อดอกไม้ดอกกุหลาบแดงสดโตๆ ภายหลังผมไปกราบและมอบถึงพระคุณครูที่ให้ผมเสมอ...
ภายบ่ายผมเอาสูทออก...(ดูเขินๆ เมื่อใส่สูท)...แล้วเอาเสื้อคลุมแขนยาว...มาสวมแทน
และมานั่งฟังการนำเสนอผลงานวิจัยในห้องนำเสนอหนึ่ง
ประมาณบ่ายสามโมงผมกลับมาบ้านน้องสาว...ซึ่งแม่ผมมาอยู่ที่บ้านน้องสาว
ผมเอาโล่ให้แม่ดู...แม่ผมเป็น "ผู้ป่วยติดเตียง" เวลาใกล้เคียงที่เตี่ยจากผมไป เมื่อประมาณหกปีก่อน
แม่ลูบโล่...พร้อมรอยยิ้มและมีความสุขมากๆ ...
ผมรู้สึกดีใจที่ทำให้แม่มีความมีความสุข...
ผมได้จดจำเรื่องราวที่ผมทำให้แม่มีความสุข คือ
ตอนผมเรียนมัธยมต้น และปลาย...ผมตัวสูงมาก...หนึ่งร้อยแปดสิบเซนในสมัยนั้น...สูงพอสมควร
ครูพละมาขอผมกับเตี่ยและแม่...ให้ไปเก็บตัวเป็นกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียน...
ตอนนั้น...นอกจากเรียนแล้ว...ผมและเพื่อนๆ ต้องซ้อม..ซ้อม...และไปแข่งบาส
ได้เหรียญบ้าง...ไม่ได้เหรียญบ้าง...แต่ถ้าได้เหรียญ...ผมจะกลับมาให้แม่
แม่จะดีใจมาก...และเก็บไว้ที่ตระกร้าหมาก...ที่แม่เพิ่งเลิกเคี้ยวหมากตอนป่วยหนักๆ
ผมจดจำว่า...แม่จะเอาเหรียญต่างๆ ของผม...มาดู...และถ้ามีญาติๆ มา...แม่ผมชอบเอามาอวด
ถึงแม้เหรียญ....จะเป็นสิ่งเล็กๆ สำหรับใครๆ แต่แม่บอกว่า...ลูก คือ ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ของแม่
ลูกชายและภรรยาของผม...มาสบทบกันที่บ้านน้องสาว...พี่น้องของผมก็มา
ทิมดาบ...ลูกชาย...ดีใจตามประสาเด็กว่า...โล่สวยจังเลย
ผมเพียงบอกว่า...ขอให้ลูกค้นหาสิ่งที่ลูกรัก
และลงมือทำสิ่งที่ลูกรักอย่างสุดพลังและตั้งใจ...
ลูกอาจจะไม่ได้โล่หรือรางวัล...แต่ลูกจะภูมิใจกับสิ่งที่เราทำเพราะรัก...และลูกไม่ท้อ...ถึงแม้จะไม่ประสบความสำเร็จ
เพราะเราได้ทำสิ่งที่เรารักอย่างเต็มพลัง
ผ่านมาอีกวันเป็นวันเสาร์...
ผมมาสระผมให้แม่...เพราะผมเป็นคนเดียวที่สระผมให้แม่ได้
โดยแม่ไม่ต้องลุก...เพราะถ้าลุกต้องใช้กำลังคนหลายคน
ผมคุยกับแม่หลายเรื่อง...
ผมบอกว่า...ถ้าไม่มีเตี่ยกับแม่...ผมคงไม่ได้เติบโตแบบที่มองโลกด้วยมุมบวกมากกว่ามุมที่ไม่บวก
และโลกผมที่ไม่มี "แม่" ชีวิตของผมคงว่างเปล่า
ชีวิตของผมโชคดีที่มี "ครู" และ "ทุกคน" ช่วยเหลือผมมาโดยตลอด
ผมได้ทำงานที่ผมรู้สึก "รัก"
และโชคดีที่เป็นลูก...ที่ได้..."สระผม" ให้แม่...
แต่ถึงอย่างไร...ถ้านับจำนวนครั้งแล้ว...
น้อยกว่าที่แม่สระผมให้ผม และลูกๆ ทุกคน...ใช่ไหมแม่...
ความเห็น (16)
ยินดีด้วยนะคะกับรางวัลที่ได้รับ
ชอบบันทึกนี้มากค่ะ ให้ดอกไม้ไว้ 10 ดอกเลย
...โชคดีที่เป็นลูก...ที่ได้..."สระผม" ให้แม่...
(◠‿◠✿)❤•♥
มอบดอกไม้ไว้อีกช่อ...สำหรับ...การเป็นลูกที่ได้สระผมให้แม่... ยินดีด้วยจริงๆ
ขอแสดงควมยินดีด้วยครับ ชอบตอนสระผมให้แม่ครับ
เด็กน้อยท่าทางดีใจกับคุณพ่อด้วย...
ยินดีด้วยครับคุณหมอ ความภาคภมูิใจในสิ่งที่หมอรักและตั้งใจมั่น มันล้นออกมาจนคนอื่นเห็นแล้วครับ...
ขอบคุณบันทึกดีๆ...
อบอุ่นด้วยความยินดีของครอบครัวและมิตรสหาย....คนดีย่อมได้รับแต่สิ่งดีๆในชีวิต...มาร่วมชื่นชมค่ะ...
พ่อแม่เป็นผู้ประเสริฐนะ ในโลกนี้ไม่มีใครที่จะรักเราเมตตาเราเท่ากับคุณพ่อคุณแม่
แม่คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา คนเราถ้าได้ระลึกถึงคุณพ่อคุณแม่ใจมันมีความสุข “พ่อแม่ท่านจึงเปรียบว่าเหมือนพระอรหันต์ของลูก เป็นผู้ที่มีแต่ให้แล้วก็ให้…”
พ่อแม่เป็นผู้ที่ให้ทั้งร่างกาย ให้ทั้งจิตใจ ให้ความอบอุ่นความดีทั้งหลายทั้งปวง เป็นเด็กก็ยังให้ โตมาแล้วก็ยังให้ ให้โดยไม่มีที่สิ้นสุด นั่นคือความรักของพ่อของแม่
ท่านจึงเปรียบว่าพ่อแม่นี้เป็นพระอรหันต์ เป็นพระพรหม คือผู้ที่มีเมตตา มีความกรุณา มุทิตา อุเบกขากับลูก ๆ ทุกคน เป็นพรหมสี่หน้าที่คอยเมตตาพวกเรา เป็นเทวดาของบุตร เทวดานี้คือผู้ที่อวยชัยอวยพร นำในสิ่งที่เจริญ นำในสิ่งที่มีความสุขมาให้และปกป้องคุ้มครองภัยให้ลูก ๆ...
ฉะนั้นพ่อแม่จึงเหมือนเทวดา...
ตอนเด็ก ๆ ตอนเล็ก ๆ พ่อแม่ท่านก็ดูแลเรา ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ทะนุถนอมปกป้อง บางคนรักจนไม่อยากให้ทำอะไร กลัวนิ้วจะเสีย กลัวผิวจะเสีย คุ้มครองในเวลาเด็ก โตขึ้นมาแล้ว ก็ยังคุ้มครองรักษา “ความรักที่ยิ่งใหญ่ท่านจึงเปรียบเสมือนเทวดา...”
แม่ท่านจึงยกตำแหน่งอันสูงสุดว่าเป็นผู้ที่มีแต่ให้...
ถ้าเปรียบอยู่กับน้ำท่านก็เรียกว่าแม่น้ำ เป็นผู้สงบเป็นผู้ร่มเย็น เป็นแม่น้ำที่ชุ่มฉ่ำ ให้ความดี ไปอยู่ในที่ใดก็ยกความยิ่งใหญ่ให้หมด เปรียบเสมือนแผ่นดินมีความสงบนิ่งไม่หวั่นไหว อดทนได้ รับได้ ทนได้ ในสิ่งที่ลูกทำ ในสิ่งที่ลูกคิด ในสิ่งที่ลูกปรารถนา
ถ้าอยู่ในบ้านท่านก็เรียกว่าแม่บ้าน เป็นใหญ่ในบ้าน แม้แต่ในสงครามท่านก็ยังเรียกว่าแม่ทัพ
ดังนั้นคำว่าพ่อคำว่าแม่จึงเป็นคำที่ยิ่งใหญ่จากคุณภาพของจิตใจที่งดงาม เป็นจิตใจที่เปี่ยม ไปด้วยคุณธรรมด้วยความดี ผู้ที่เมตตาเราจริง ๆ เรารักจริง ๆ ก็คือพ่อคือแม่นี้นะ ดังนั้นพ่อแม่ จึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเราทุกคน
เริ่มที่พ่อก่อที่แม่...
เป็นบันทึกที่สร้างแรงบันดาลใจ...ทำให้ผมรักแม่ของผมมากขึ้น...ยินดีและขอบคุณมากครับ
ผมมาสระผมให้แม่...เพราะผมเป็นคนเดียวที่สระผมให้แม่ได้
โดยแม่ไม่ต้องลุก...เพราะถ้าลุกต้องใช้กำลังคนหลายคน
ผมคุยกับแม่หลายเรื่อง...
ผมบอกว่า...ถ้าไม่มีเตี่ยกับแม่...ผมคงไม่ได้เติบโตแบบที่มองโลกด้วยมุมบวกมากกว่ามุมที่ไม่บวก
...อ่านแล้ว ซึ้งใจ ขอบคุณ คุณแม่ ที่หล่อหลอมคนที่ทำให้โลกนี้มีพลังบวกเพิ่มมหาศาลคะ
..... ดีใจด้วยนะคะ ... การทำอะไรดีดีเพื่อแม่ คือ รางวัลจากใจของลูก ... คนเป็นแม่ไม่ต้องการรางวัลอะไรที่มากมายจากลูกมากนัก .... ขอเพียงทำสิ่งเล็กน้อย ... ก็มี ความหมาย & สุข นะคะ (พูดในฐานะที่เป็นแม่นะคะ) .....
"ลูก คือ ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ของแม่" ซึ้งค่ะ
ยินดีด้วยค่ะน้องทิมดาบ เสียดายจังไม่ได้ไปแสดงความยินดีในงาน
คิดถึงนะคะ มีโอกาสคงได้พบน้องอีก
ชื่นชมค่ะ
ยินดีด้วยครับ.........
เรื่องราวเล่าขานสืบสานสัมพันธ์ ช่วยเหลือแบ่งบันสร้างสรรยั่งยืน............:)
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
เห็นด้วยที่สุดค่ะ เมื่ออยู่กับแม่มีความสุขเสมอ
ยินดีด้วยนะค่ะ
ยินดีด้วยนะจ๊ะ
มาชื่นชมและยินดีค่ะ
น่ารักมากเลยครับ
อ่านแล้วน้ำตารื้น ๆ โดยเฉพาะตอนคุยกับแม่
ยินดีและภูมิใจไปด้วยค่ะ