เหตุเกิดวันที่ 20 ก.ย. 49...ยิ่งให้...ยิ่งได้
หลังเที่ยงคืนของวันอังคารที่ 19 กันยายน 2549 ดิฉันรับทราบข่าวใหญ่เกี่ยวกับการเมืองของประเทศไทยเรา ใจจริงดิฉันเองก็อยากจะติดตามข่าวแต่ในวันรุ่งขึ้นต้องทำงานแต่เช้าจึงจำต้องเข้านอนเอาแรงไว้ก่อนเพื่อที่จะได้ทำงานอย่างแจ่มใส
แต่ในขณะที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่นั้น
เวลาประมาณตีห้าของวันที่ 20กันยายน 2549 ก็ได้ยินเสียง....อะฮ้า..
ตาโตกันใหญ่เชียวนะ..ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ป้าบวมแห่งบล็อก Moomiกะป้าบวม ส่งข้อความมาเตือนว่าวันนี้อย่าออกไปไหนเพราะมีการประกาศให้หยุดราชการ 1 วัน พอได้ทราบข่าวคราวนี้ก็ไม่เป็นอันหลับนอนกันแล้ว สารอะดรีนาลินเริ่มหลั่ง ดิฉันรีบลุกมาเปิดทีวีดูข่าวกับพี่เปียว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า...แต่ในทีวีก็ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรเกิดขึ้นเลย
ในช่วงเวลานั้นถึงแม้ว่าคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขได้ประกาศให้เป็นวันหยุดราชการ ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในใจดิฉันคือ..อ้าวแล้วผู้ป่วยที่เรานัดให้มาผ่าตัดล่ะ มีผ่าตัดตั้ง 6 ราย อาจจะมีผู้ป่วยที่ไม่ได้ฟังข่าวคงจะต้องมาผ่าตัดตามที่เรานัดแน่นอน แล้วจะทำอย่างไร ?
เมื่อค่อย ๆ สงบจิตใจ สติ 
ปัญญาก็เกิดดิฉันก็คิดได้ว่าเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในบ้านพักของสถาบันฯน่าจะมาได้ พี่เปียดำเนินการเรียกเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในสถาบันฯ อันมีโป่ง จิน และพี่ราตรี ซึ่งทุกคนยินดีมา รวมแล้วเราก็มีเจ้าหน้าที่ทำงานประมาณ 5 คนแล้ว มีน้องพนักงานและเจ้าหน้าที่บางคนที่ต้องเดินทางมาทำงานเมื่อรู้ว่ามีการประกาศให้เป็นวันหยุดแต่ก็โทรมาถามว่าต้องมาทำงานหรือเปล่า ดิฉันก็แจ้งไปว่าไม่ต้องมาหรอกเพราะได้เรียกเจ้าหน้าที่บางคนมาแล้ว ซึ่งต้องบอกว่าดิฉันรู้สึกดีใจที่ทุกคนมีน้ำใจเป็นห่วงผู้ป่วย
08.15 น. อันเป็นเวลาที่พวกเราจะต้อง Morning Talk กันปรากฏว่ามีเจ้าหน้าที่ของห้องผ่าตัดมาทำงาน ได้แก่ พยาบาล 9 คน ผู้ช่วยเหลือคนไข้ 1 คน และพนักงาน 4 คน รวมทั้งหมดถึง 14 คน
ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่เช้าถึงเย็น (18.15 - 16.30 น.) ของวันนั้นเราสามารถทำงานผ่าตัดในวันนั้นดำเนินไปได้ดี ไม่มีปัญหา เหตุผลสำคัญเป็นเพราะความรู้สึกที่ทุกคนเห็นใจผู้ป่วยที่ถูกเตรียมผ่าตัด หากมีการงดผ่าตัดผู้ป่วยย่อมต้องเสียเวลา เสียความรู้สึก และอื่น ๆ อีกมากมาย ฯลฯ ที่เราไม่รู้
แต่การที่เราร่วมใจกันมาปฏิบัติหน้าที่โดยคำนึงถึงผู้ป่วยมากกว่า ทำให้ผู้ป่วยที่ได้เตรียมไว้ได้รับการผ่าตัดทุกคน และนอกจากนี้ยังมีผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดฉุกเฉินด่วนในวันนั้น คือ ผู้ป่วยที่ผ่าตัดคลอดทางหน้าท้องและตั้งครรภ์นอกมดลูกก็ยังได้รับการผ่าตัดที่รวดเร็วและปลอดภัย ซึ่งถ้าหากว่าในวันนั้นเรามีเจ้าหน้าที่มาปฏิบัติงานน้อยอาจจะมีปัญหาเกิดขึ้นก็เป็นได้
ขอเล่าถึงบรรยากาศของวันนั้นสักนิ้ดว่า....วันนั้นพวกเราทำงานกันสนุกมาก ความรู้สึกที่ดิฉันรู้สึกได้คือทุกคนทำงานมีความสุข รู้สึกได้ว่าทุกคนสุขใจที่เป็นผู้ให้ ดิฉันก็รู้สึกเช่นกันว่า วันนี้ดิฉันเองก็มีความสุขมากเช่นกันถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็สุขใจที่ได้เป็นผู้ให้ เคยได้ยินประโยคประโยคหนึ่ง ที่ว่า ...ยิ่งให้....ยิ่งได้ ดิฉันรู้แล้วว่าเป็นอย่างนี้นี่เอง
ความเห็น (15)
ให้กำลังใจพี่เล็กครับ
ขอบคุณแทนผู้ป่วยครับ
- ตามมาขอบคุณแทนคนไข้ด้วยค่ะ
- การให้ หากมองดูเพียงผิวเผิน ดูเหมือนว่าเป็นการสูญเสีย แต่หากแท้จริงแล้ว การให้นั่นแหละคือ การได้รับ
ยินดีกับความปิติที่ได้รับ และขอบคุณทีมงานเปี่ยมคุณภาพของชุมชนคนชุดเขียว สบร. ค่ะ
- มาดูว่าให้อะไร ใครได้อะไร
- สัญญาว่าจะเล่าเรื่องการสอนนางสาว นาง พยาบาลต่างชาติให้อ่านนะครับ มาทวง
- ขอบคุณมากครับ ดีใจที่มีความสุขกับการทำงานครับ
ชื่นชมกับพี่หนูเล็กด้วยคนค่ะ...ยิ่งให้ยิ่งได้ เหมือนเป็นธรรมะรับอรุณสำหรับหนูด้วยค่ะ
พี่แอบไปคุยนอกรอบอะไรกับคุณครูขจิตหรือ! เขามาตามทวงเรื่องนางสาวพยาบาลภาคอินเตอร์แล้วนะ555 แล้วเราจะตามไปอ่านด้วยคน
ปล รักคนเขียนและคิดถึงคนอ่านทุกคนค่ะ
- ขอบคุณพี่มอม พี่ปิ่ง พี่ปัทม์ น้องขวัญ moomi กะป้าบวม ที่ให้ความเห็นมานะคะ
- เรารู้ว่าทุกคนที่เอ่ยนามมาก็มาทำงานในวันนั้นด้วยความเต็มใจและสุขใจทุกคน
- ขอให้พลังแห่งความรักและความศรัทธาเต็มเปี่ยมอยู่กับทุกคนค่ะ...เอ...คุ้น ๆ นะเนี่ยคำพูดของใครเอ่ย ?
- น้องเอกคะ
- ขอบคุณกำลังใจที่มีให้นะจ๊ะ
- พี่มีความรู้สึกว่าเมื่อเราเป็นคนให้แล้ว ผลจากการให้ยังทำให้เราสุขใจและบางครั้งจะยิ่งมีคนให้เราตอบกลับมาอย่างเร็วด้วยจนเราคาดไม่ถึง
- เห็นเวลาที่อ. ขจิตให้ความเห็นมาดึกจัง อ่านหนังสือใช่มั๊ยคะ ? พักผ่อนบ้างเน้อ...
- สัญญาที่ให้ไว้รอสักนิดกำลังคิดพล็อตเรื่องอยู่ค่ะ
ดีใจแทนพี่เล็กด้วยที่มีทิมงานที่คิดถึงคนไข้
คารวะทีมงานด้วยปลาซาดีนราดซอสมะเขือเทศหนึ่งกระป๋อง
- ขอบคุณค่ะท่านผ.อ.
- ทราบว่ามีเจ้าหน้าที่หลายหน่วยงานมาทำงานด้วยใจที่เต็มร้อยในการที่จะมาให้บริการผู้ป่วย มี "service mind"
- รู้สึกปลื้มใจที่เจ้าหน้าที่ของสถาบันฯ "ยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง"
ขอบคุณน้องจันทร์มาก ๆ แต่ทีมงานพี่ฝากมาถามว่าปลาซาร์ดีนราดซอสมะเขือเทศหนึ่งกระป๋องสำหรับคน 14 คนน่ะจะพอทานหรือเพ่?