A Letter from Mom and Dad

นิมิตฺตํ สาธุรูปนํ กตญฺญูกตเวทิตา. ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี

   วันนี้-๕ ธันวาคม เป็นวันเฉลิม

  เมื่อตอนต้นปี ผมได้รับหนังสือคล้ายอนุทินบันทึกเล่มหนึ่ง จัดพิมพ์และเผยแพร่โดย "อุดร  ตันติสุนทร" มูลนิธิช่วยการศึกษาตันติสุนทร ก็เก็บไว้ ตั้งใจว่าจะขออนุญาตผ่านลมไปถึงผู้กลั่นใจเขียน คือฝรั่ง และผู้แปล ผู้จัดพิมพ์ เผยแพร่ต่อในวันพ่อ ก็ขอเริ่มตั้งแต่ "คำนำ" ของคุณอุดร ตันติสุนทร ไปเลย ดังนี้

  ผมได้อ่าน A Letter from Mom and Dad จากหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ แปลเป็นภาษาไทย โดยอาจารย์แก้วสรร อติโพธิ เมื่อวันที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๕๕ ซาบซึ้งใจมาก จึงนำมาฝาก เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับนักเรียน นักศึกษา ลูกหลานของเราที่กำลังเติบโตเป็นอนาคตของชาติ ในเรื่องความกตัญญูต่อบุพการี ทั้งยังได้ความรู้ภาษาอังกฤษที่สื่อความหมายอย่างสำคัญ

  ขอให้อ่าน "จดหมายจากพ่อและแม่" ด้วยใจอย่างพินิจ พิจารณา และบอกต่อให้รู้ทั่วกัน

  ลูกรัก...เมื่อพ่อกับแม่เริ่มแก่ตัว เราหวังว่าลูกจะอดทนเราทั้งสองได้บ้าง บางคราวที่เราทำจาน ทำแก้วแตก หรือทำแกงหกบนโต๊ะเพราะสายตาไม่ดี ลูกคงไม่ตวาดใส่เรานะลูกนะ คนแก่มักจะอ่อนไหว ถูกตวาดเมื่อใดก็จะน้อยใจมากๆ เลย ลูกรู้ไหม

  My Child,When I get old,I hope you understand and have patience with me.In case I break a plate, or spill soup on the table because I am losing my eyesight,I hope you don't yell at me.Older people are sensitive.Always having self-pity when you yell.

  เมื่อใดที่หูเราดับ เราจะไม่ได้ยินลูกเลย...ขอลูกอย่าตะคอกถามเรา “หูหนวกหรือไง” โปรดพูดช้าๆ อีกครั้ง หรือจะเขียนให้เราอ่านก็ได้นะ ลูกรัก, พ่อกับแม่เสียใจที่แก่ตัวแล้วอย่างนี้

  When my hearing get worse and I can't hear what you are saying,I hope you don't call me "Deaf"Please repeat what you say or write it down.I am sorry,my child I'am getting older.

  เมื่อขาหมดแรงลุกไม่ขึ้น เพราะเข่าไม่ดี เราก็หวังว่าลูกจะช่วยพยุงให้แม่ลุกขึ้นได้เหมือนกับที่เราเคยช่วยพยุงลูกเมื่อเริ่มหัดเดินนั่นแหละลูกเอ๋ย

  When my knees get  weaker,I hope you have the patience to help me get up.like how I used to help while you learning how to walk.

  เราหวังว่าลูกจะทนฟังเราได้ เมื่อเราเริ่มพูดซ้ำซาก ขอลูกอย่าทำให้เราเป็นตัวตลก หรือกลัดกลุ้มที่จะฟังเราเลย ลูกจำได้ไหม เมื่อยังเล็กแล้วเฝ้าพร่ำวอนกับพ่อว่า อยากได้ลูกโป่งใบนั้น ลูกพูดแล้วพูดอีก จนแม่ต้องซื้อให้ในที่สุด

  Please bear with me....When I keep repeating myself like broken record,I hope you just keep listening me.Please don't make fun of me or get sick of listening me.Do you remember when you were little and wanted a balloon? You repeated yourself over and over until you got what you wanted.

  โปรดให้อภัยเรื่องกลิ่นตัวของพ่อแม่ ที่จะต้องมีกลิ่นคนแก่ๆ เป็นธรรมดา ขอลูกอย่าเคี่ยวเข็ญให้เราอาบน้ำเลยนะ ร่างกายของเราอ่อนแอมากแล้ว กระทบน้ำเย็นๆ เมื่อไหร่ เราจะไม่สบายได้ง่ายมากเลย หวังว่าเมื่อเราเข้าไปใกล้ๆ ลูกจะไม่ลุกหนีจากเราไป ลูกจำได้ไหมเมื่อยังเล็กๆ แม่ต้องวิ่งไล่ลูกอยู่นานกว่าจะอาบน้ำลูกได้แต่ละที

  Please also pardon my smell.I smell like an old person.Please don't force me to shower.My body is weak.Old people get sick easily when they are cold.Do you remember when I used to chase you atound because you didn't when to shower.

  พ่อกับแม่ก็หวังว่าลูกจะทนกับความป้ำๆ เป๋อๆ ของเราได้ ลูกเอ๋ย...ถ้าลูกเริ่มแก่ตัว ลูกจะมีเวลาว่างเหลือเฟือเลย เราหวังว่าลูกจะคุยกับเราบ้างแค่ไม่กี่นาทีก็พอแล้ว เพราะพ่อกับแม่ต้องเหงาอยู่กับตัวเองตลอดเวลาและไม่รู้จะคุยกับใครเลย เรารู้ดีว่าลูกต้องยุ่งกับธุรกิจการงาน  แต่ก็ขอเวลาคุยกับเราสักนิดเถอะลูกเอ๋ย แม้เรื่องของเราจะไม่น่าสนใจเลยก็ตาม

  I hope you can be patient when I'm always  cranky.It all part of getting old.You'll  understand when you are older.And if you have spare time,I hope we can talk even for a few minutes.I'm always all by myself all the time and have no one to talk to.I know you busy wihe work.Even if you not interested in my stories,Please have time for me. 

  ลูกจำตอนเด็กๆ....ได้ไหมว่า ลูกมีเรื่องเล่าให้พ่อแม่ฟังมากมายเหลือกเกิน แล้วเราก็เออๆ ออๆ รับฟังลูก ทำท่าเป็นสนใจและรู้เรื่องดีทุกครั้งไปลูกเอ๋ย...เมื่อวาระสุดท้ายคืบคลานมาหาพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียง เราหวังว่าลูกจะช่วยดูแลเราด้วย

  Do you remember when you were little? I used to listen to your stories about your teddy bear?When the time come,I get ill and bedridden,I hope youhave the patience to take care of me.

  เราขอโทษที่ทำที่นอนเปียกแฉะหรือเปรอะเปื้อน เราหวังในความดูแลของลูก เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง...เมื่อมันมาถึงพ่อกับแม่คงไม่ทนอยู่ได้นานนักหรอกจ้ะ เมื่อความตายมาถึง พ่อกับแม่หวังว่าลูกจะจับมือเราไว้ ให้เราเข้มแข็ง

  I'm sorry if I accidentally wet the bed or make a mess.I hope you have the patience to take care me during the last few moment of my  life.I'm not going to last much longer,anyway.When the time of my death comes,I hope you hold my hand and give me the strength to face death.

  และไม่หวั่นวิตกต่ออนาคตที่ไม่รู้ว่ามีอยู่หรือไม่...ในที่สุดแล้ว เมื่อเราได้ไปเฝ้าพระผู้สร้าง...พ่อกับแม่จะพร่ำกระซิบท่านที่ข้างหูถึงความดีงามของลูก...ที่รู้จักรักและกตัญญูต่อพ่อแม่...ลูกรัก พ่อกับแม่ขอขอบใจทุกอย่าง...ในความรักและเอาใจใส่ที่ให้กับเรา รักลูกมาก พ่อและแม่

  And don't worry....When I finally meet our creater,I will whisper in his ear to bress you....Because you loved your Mom and Dad.Thank you so much for your care.We love you.With much love.?Mom and Dad.

  พ่อแก่-แม่เฒ่า

  พ่อแม่ก็แก่เฒ่า  จำจากเจ้าไม่อยู่นาน

จะพบจะพ้องพาน   เพียงเสี้ยววารของคืนวัน

  ใจจริงไม่อยากจาก  เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน

แต่ชีพมิทนทาน  ย่อมร้าวรานสลายไป

  ขอเถิดถ้าสงสาร  อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ

คนแก่ชะแรวัย  คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

  ไม่รักก็ไม่ว่า   เพียงเมตตาช่วยอาทร

ให้กินและให้นอน  คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

  เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง  ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย

ร้องไห้ยามป่วยไข้  ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน

  เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่  แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน

หวังเพียงจะได้ยล   เติบโตจนสง่างาม

  ขอโทษถ้าทำผิด  ขอให้คิดทุกทุกยาม

ใจแท้มีแต่ความ  หวังติดตามช่วยอวยชัย

  ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง  มีหรือหวังอยู่นานได้

วันหนึ่งคงล้มไป  ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง.