ไม่ได้คิดไปเอง...นักเรียนเขาอ่านได้จริงๆ
หลังจากที่ครูอ้อยเพียรพยายามกับการจัดการเรียนรู้ เกี่ยวกับการอ่านออกเสียงคำที่มี 2 และ 3 พยางค์ เลยให้นึกถึงคำว่า....ทักษะ มันคือ ความสามารถในการแสดงออกมาเป็นพฤติกรรม ฝึกปฏิบัติบ่อยๆๆตามทักษะนั้นๆ ก็จะเกิดเป็นความสามารถชั้นสูง ผนวกกับความมั่นใจในเรื่องนั้นในการแสดงออก
ครูอ้อยเห็นหลายๆคน อ่านออกเสียภาษาอังกฤษแบบภาษาไทย เขาไม่พยายามที่จะออกเสียง ตามหลักการออกเสียงเลย กลับเปลี่ยนเสียงและการเปล่งเสียงเป็นภาษาไทยอย่างชัดเจน เช่น again ทนที่จะพูด เออะเก้น ก็จะพยายามออกเสียงว่า อะ เกน เหมือนแกล้งๆเสียอย่างนั้น
แต่ครูอ้อยใจเย็นกับการสอนเรื่องนี้ โดยหวังผลเพียงนักเรียนรู้ว่า คำแต่ละคำอ่านออกเสียงกี่พยางค์ และออกเสียงเน้นหนักที่พยางค์ใด เท่านั้น
เมื่อเวลาผ่านไป
นักเรียน ปฏิบัติได้ดังนี้
1. อ่านออกเสียงได้ถูกต้องตามพยางค์
2. เน้นเสียงได้ถูกต้อง น้อยครั้งนักที่จะพลาด จากคำพิเศษ
3. เมื่ออ่านเป็นประโยค นักเรียนไม่ลืมที่จะอ่านเน้นเสียงที่พยางค์ในคำได้อย่างชัดเจน
กับการเคยชิน และการฝึกปฏิบัติบ่อยๆ ทำให้นักเรียนมีความมั่นใจในการอ่านออกเสียง
ทำอย่างไร
ครูอ้อยเขียนบัตรคำขึ้นมามากมาย ฝึกปฏิบัติทุกชั่วโมงที่เข้าสอน ตลอดจนฝึกการพูด การติชมเพื่อน ซึ่งทำให้มีความมั่นใจในการนำเสนอมากขึ้น
วิจัยในชั้นเรียน ของครูอ้อยกำลังจะสรุปแล้ว ผลที่ได้เกินหวังไว้
ความเห็น (3)
- วิจัยในชั้นเรียน แก้ปัญหาที่เกิดกับเด็ก
- ไม่ยากอย่างที่คิดนะคะ ครูอ้อยคนเก่ง
ขอบคุณทั้ง สามท่านมากๆๆค่ะ 
KRUDALA, 
Dr. Ple , และ 
พ.แจ่มจำรัส.
ขอบคุณ คุณ 
คุณแจ๋ว, มากๆค่ะ