วันนี้เป็นวันพระ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 เป็นวันที่อากาศ แปรปรวน แต่เช้าตรู่ เกิดฝนต่างฤดู ขนานใหญ่ตลอดเส้นทาง จากบ้าน ชานเมืองรังสิต ถึง ใจกลางกรุงแห่งความศิวิไลซ์ ของสยามประเทศ ...
ณ ห้องทำงาน ที่สร้างสรรค์อรรถประโยชน์ .. มีเจ้าคอมพิวเตอร์ เครื่องมือทำงานทันสมัย เปรียบเสมือนเป็น "ประตูแห่งการท่องแดนมหัศจรรย์" คอยนำพา เราไปพบเพื่อน หลากหลาย ได้เรียนรู้ รับเรู้เรื่องราว มากมาย ที่เกิดขึ้น ต่างที่ ต่างเวลา ทั่วทุกที่ ของโลกใบนี้ .....
เจ้า "เวลา" ยังคงทำหน้าที่ของตนเอง ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ...ไม่ว่า สภาพภูมิอากาศ จะเป็นเช่นไร ...สภาพจิตใจ ของคนจะเป็นเช่นไร....สถานการณ์รอบรอบ กาย จะเป็นเช่นไร......
.....หลังจาก ฉันวางสายโทรศัพท์ที่ได้รับเป็นสายแรก ในเช้าวันนี้.... ฉัน นั่งนิ่งอยู่กับตนเอง ยกถ้วยกาแฟดื่ม แต่เหมือนกับว่า กาแฟถ้วยนั้น มันคือ "ยาชา" ... ที่ทำให้ฉัน สงบนิ่งเงียบ อยู่พักใหญ่...
.....ฉันทราบข่าว น้อง เพื่อนร่วมชั้นเรียนระดับปริญญาเอกคนหนึ่ง... เธอเข้ารับการผ่าตัด วันวาน ด้วยโรค "มะเร็งลำไส้" ... อาการน่าเป็นห่วง ..... ฉันหดหู่เหลือเกิน.... เธอกำลัง อยู่ในขั้นตอนการทำวิทยานิพนธ์ เพื่อใบแสดงการศึกษาในระดับที่สูงที่สุด.... ฉันเคยมีประสบการณ์ร่วมเดินทางไปต่างประเทศกับเธอ หลายวัน .... ฉันเป็นพี่คนหนึ่ีง ที่เธอมักพูดคุย สอบถาม กระบวนการขั้นตอน การเรียน และ อื่นๆ อยู่พอควร เมื่อมีโอกาส.....จนกระทั่ง เธอ ขาดหาย จากการติดต่อกับฉันไป ระยะหนึ่ง..... (ฉันพึ่งทราบว่าเธอป่วย)...
.... ในขณะที่ฉัน นั่งเงียบ อยู่ห้องทำงาน แต่เพียงผู้เดียว.... เธอ กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ที่พึ่งออกจากห้องผ่าตัด...มีสามี และ ครอบครัว ... ดูแล เป็นกำลังใจ....
.....ต่างที่ ต่างเวลา ต่างทุกข์ ต่างสุข ...... ละคนกัน.... ฉันเงยหน้ามอง ชั้นวางหนังสือ ที่วางอยู่ตรงหน้าในห้องทำงาน ...ฉันเฝ้าดู "ปฏิทินเก่า" ฉบับหนึ่ง ที่ฉัน ตั้งใจ จัดวางไว้ ณ มุม ที่ฉัน จะเงยหน้ามองเห็นได้ตลอดเวลา แห่งการทำงาน....ที่ผ่านไปแต่ละวัน
...ฉันได้ คิด พูด ทำ....อะไรไปบ้าง ....... วันพรุ่งนี้ ฉันจะยังมีโอกาสได้ทำแบบวันนี้ อีกหรือไม่......ไม่อาจทราบได้.... เพราะ "เวลา" ...เธอเดินของเธอไป โดย ไม่บอกฉันเลย ว่า "เวลาของฉัน" เหลือ มากน้อยเพียงใด..........
....ปฏิทิน มีหน้าที่ ไม่ต่างกับเวลา...แม้จะเป็นปฏิทินเก่า....แต่มีภาพบางภาพ... ที่ปรากฏอยู่บนปฏิทินนั้น ที่ย้ำเตือนฉันให้มุ่งมั่นทำงาน ให้สมกับ "คุณค่าของเวลา" ที่ผ่านไป ... ผ่านไป .... ผ่านไป....
ขอบคุณ "เวลา"ที่สร้างคุณค่า และยังคงมีให้ฉันอยู่ ณ วันนี้ ได้ต่อไป.........
มนุษย์มีเวลาอยู่ในโลกนี้ไม่นานนัก
เพียงรำลึกจักทำอย่างไรให้มีคุณค่ามากที่สุด
ขอบคุณครับ ;)...
หนังสือน่าอ่านจัง
คุณค่า..ของเวลา....ความเป็นความตาย..อสงไขย..แห่งกาลเวลา....(ขอบพระคุณกับสิ่งเขียนดีๆ..ยายธี)
ขอให้เพื่อนหายจากการป่วยไวๆนะครับ ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆครับ ที่ทำให้เห็นคุณค่าของเวลาได้ชัดแจ้งขึ้นกว่าเดิม..... ขอบคุณเวลา
ขอบพระคุณที่ทำให้เราเห็นคุณค่าของเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวินาที แม้จะมีทรัพย์สมบัติแค่ไหนก็หาซื้อไม่ได้จริง ๆ คะ
เวลาและวารีไม่คอยทีท่านผู้ใด มาเยี่ยมเยือนให้กำลังใจครับ
มีความสุขกับการทำงานทุกๆวันเวลานะคะ วันเวลาผ่านไปเร็วมากอีกเดือนเดียวก็จะขึ้นปีใหม่อีกแล้ว การเจ็บป่วยของคนรู้จักหรือไม่รู้จัก พอทราบแล้วเราก็ช่วยกันส่งกำลังใจให้นะคะ แล้วเราก็ต้องระวังตัวเองไม่ให้ป่วยเจ็บด้วยนะคะ แต่การป่วยบางอย่างก็ไม่ทราบล่วงหน้าอีก ได้อ่านมา 2 บันทึกแล้วที่ G2K เรื่องดร.ริชาร์ด ฯ ขนาดเป็นหมออายุไม่มากก็ยังไม่ทราบอาการป่วยมะเร็งปอด และลามไปหลายจุดแล้ว ล่วงหน้าเลย และเสียชีวิตแล้ว ฝากเรื่องราวเตือนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ดีมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้นึกถึงเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานคนหนึ่ง เราทำงานด้วยกันหลายโปรเจค และเดินทางไปทำงานต่างประเทศด้วยกันบ่อยครั้ง อยู่ๆ เธอก็ขอลาพักยาว 6 เดือนและหัวหน้าแผนกก็ปิดเป็นความลับ มารู้ทีหลังว่าเธอเข้ารับรักษามะเร็งเม็ดเลือดขาวแบบเฉียบพลันอยู่ ใจหายมากค่ะ
ขอให้เพื่อคุณ joy หายเร็วๆ นะคะ
ธรรมะคุ้มครองค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณตอกมัดกล้า
สวัสดีค่ะ ดร.ดิศกุล
สวัสดีค่ะ คุณ กานดาน้ำมันมะพร้่าว
สวัสดีค่ะ คุณปริม
ขอบพระคุณอย่างสูงกับมิตรภาพที่งดงาม
ตามมาเชียร์เรื่องการทำงาน การเรียนนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ