เหินฟ้ามาเหนือเมฆ

ตื่นเต้นเหมือนกันนะ ที่ลูกจะพาพ่อแม่ขึ้นเครื่องบิน บอกว่าจะได้คุ้นเคย ถ้าปีหน้าพ่อกับแม่จะไปเยี่ยมลูกหลานที่เมืองนอก แม้ว่าแม่จะเคยขึ้นเครื่องบินแต่เป็นช่วงสั้นๆ จากเชียงใหม่ไปแม่ฮ่องสอน บินแป๊บเดียวก็ถึง แต่พ่อทำงานมาจนเกษียณแล้วยังไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลย แม้ว่าจะไปสนามบินบ่อยๆแต่ก็ไปรับและส่งลูกๆเท่านั้น ก็อาชีพเราไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับเครื่องบินนี่นะ วันนี้ก็เป็นโอกาสดี ได้ขึ้นเครื่อง โดยสายการบินแอร์เอเชีย ชมบ้านเมือง ชมเมฆ เห็นเส้นขอบฟ้าจรดกับผืนดิน จากสนามบินเชียงใหม่ ถึงดอนเมือง ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง

เครื่องบินออกประมาณ 9.00 น. ทำให้ต้องออกจากบ้าน 6.00น.

ไปนั่งรอที่สนามบินนานพอสมควร

ตื่นตาตื่นใจกับภาพที่มองผ่านกระจกออกไป เมฆรูปร่างต่างๆที่ลอยอยู่รอบๆ

บนท้องฟ้าเป็นอย่างนี้เอง

หลังจากเที่ยวแล้ว อีก 2 วันต่อมา กลับถึงสนามบินดอนเมืองช่วงบ่าย

และเย็น มองออกไปเห็นเครื่องบินจอดรออยู่หลายลำ

นกแอร์ นกน่ารัก สีม่วง สีฟ้า สีเขียว

เราขึ้นเครื่องลำนี้ Air Asia

เมื่อเครื่องบินเริ่มบินขึ้นจากสนามบินตอนพระอาทิตย์ตกดินท้องฟ้ามืดมิด

สิ่งที่ปรากฏกับสายตาทำให้ตลึงกับความสวยงามจับใจ แสงสว่างหลากสี เขียว แดง ม่วง เหลือง วิบๆ วับๆ

เต็มไปหมด เหมือนแสงเพชร นิล จินดา สารพัดสี ที่มีอยู่เต็มท้องทะเลอันกว้างใหญ่

เมื่อเครื่องบินสูงขึ้นแสงนั้นก็ค่อยๆเล็กลงๆ และหายลับสายตาไป

และเมื่อใกล้จะถึงสนามบินเชียงใหม่เครื่องร่อนลงต่ำ่สิ่งที่เราสังเกตุได้คือแสงไปสว่างเบื้องล่าง คนที่นั่งข้างๆบอกว่า

นิคมอุตสาหกรรมลำพูน สักพักเครื่องก็ร่อนลงแตะพื้นกลับถึงบ้านโดยขับรถออกมาจากสนามบินตามเส้นทางที่เรา

เห็นเป็นทางสว่างบนเครื่องบิน

เขียนใน GotoKnow โดย KRUDALA
ใน ทฤษฏีการเชื่อมต่อ

คำสำคัญ (Tags): #ขึ้นเครื่่องบิน

หมายเลขบันทึก: 509703เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2012 01:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม 2012 22:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (10)

เพชรน้ำหนึ่ง

เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2012 12:32 น. ()

-สวัสดีครับครู...

-ตามมาขึ้นเครื่องบิน..

-ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน ก็เพราะว่าอาชีพเราไม่เกี่ยวข้องกับเครื่องบินนี่นา....555

-ฉะนั้นเราก็เลยต้องมองเครื่องบินที่บินอยู่บนท้องฟ้า..

-ไปแต่สนามบิน.รับ-ส่งเพื่อนฝูง....

-ไม่เป็นไร...ไว้มีโอกาสจะไปลองนั่งเครื่องบิน....

-หากผมได้ขึ้นเครื่องบินคงมีเรื่องเล่าเยอะแน่ ๆ ครับครู 5555

-ขอบคุณครับ..

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2012 16:51 น. ()

ได้เห็นหน้ากันทั้งครอบครัวบนเครื่องบินเที่ยวนี้ค่ะ..

KRUDALA

เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2012 18:36 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะคะ
ขาไปลูกให้พ่อนั่งติดหน้าต่าง ก็ได้ดีที่ได้มองเห็นเมฆ เห็นอะไรต่างๆเต็มที่ และยังชวนให้เราดูแต่คนพูดบังหน้าต่างไว้หมด จนแอบคิดว่าขากลับเถอะจะมองให้เต็มตาเลย
แต่พอขากลับเป็นกลางคืน ได้เห็นแสงไฟของกรุงเทพที่เหมือน เพชร นิล จินดา ครู่เดียว ก็มืดตื้อ มองไม่เห็นอะไรเลย
กะว่าจะชมเมฆให้เต็มที่เลยอดค่ะ