ก้อนหินอวิชชา (4-105)


ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ...ใจเธอแบกรับ...มันเอง


ตอนที่พบเจอสิ่งที่ไม่พึงพอใจ

ไม่เข้าใจ อธิบายให้ตัวเองยอมรับไม่ได้

ไม่ชอบ ไม่เอา ไม่ ๆๆๆๆๆๆ 

เฝ้าแต่ถาม.... ทำไม ๆ เกิดอะไรขึ้นๆ...


เหนื่อยหนักทั้งกายและ...ใจ

ราวกับได้แบกยึดถือ..."ก้อนหิน" หนักๆ ไว้


ก้อนหินแห่งอวิชชา

ยึดถือแบกไว้...เหนื่อยบ้างไหม

ก็สุดแต่ใจแล้ว


เอาล่ะ...

ถือก็หนัก วางก็เบา

เลือกเอาเอง...



หมายเลขบันทึก: 507602เขียนเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2012 20:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม 2012 16:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (19)

ท่านอจ. เปลี่ยนรูป  แล้ว สวยมาก เลยนะคะ

สวัสดีค่ะพี่หมอเปิ้น

อย่าเรียกท่านอจ.เลยค่ะ ... เขินเลย

เพื่อนๆหลายคนบอกว่าควรจะใช้โปรไฟล์ภาพจริงบ้าง จะได้แสดงตัวตนจริงค่ะ

และคิดว่าตัวเองห่างไกลจากคำว่าสวย อีกเยอะเลยค่ะ

ขอบคุณค่ะ  :)

 

ภารสุตตคาถา
(หันทะ มะยัง ภาระสุตตะคาถาโย ภะณามะ เส)
เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวคาถาแสดงภารสูตรเถิด

ภารา หะเว ปัญจักขันธา        ขันธ์ทั้งห้า เป็นของหนักเน้อ
ภาระหาโร จะ ปุคคะโล          บุคคลแหละเป็นผู้แบกของหนักพาไป
ภาราทานัง ทุกขัง โลเก         การแบกถือของหนักเป็นความทุกข์ในโลก
ภาระนิกเขปะนัง สุขัง            การสลัดของหนักทิ้งลงเสียเป็นความสุข
นิกขิปิต๎วา คะรุง ภารัง           พระอริยเจ้าสลัดทิ้งของหนักลงเสียแล้ว
อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ         ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก
สะมูลัง ตัณหัง อัพพุย๎หะ       เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้กระทั่งราก
นิจฉาโต ปะรินิพพุโต             เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนาดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ

http://www.aia.or.th/prayer35_main.htm  

(ขยาย font ไม่เป็นขออภัยครับ)

 

 

ภารสุตตคาถา
(หันทะ มะยัง ภาระสุตตะคาถาโย ภะณามะ เส)
เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวคาถาแสดงภารสูตรเถิด

ภารา หะเว ปัญจักขันธา        ขันธ์ทั้งห้า เป็นของหนักเน้อ
ภาระหาโร จะ ปุคคะโล          บุคคลแหละเป็นผู้แบกของหนักพาไป
ภาราทานัง ทุกขัง โลเก         การแบกถือของหนักเป็นความทุกข์ในโลก
ภาระนิกเขปะนัง สุขัง            การสลัดของหนักทิ้งลงเสียเป็นความสุข
นิกขิปิต๎วา คะรุง ภารัง           พระอริยเจ้าสลัดทิ้งของหนักลงเสียแล้ว
อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ         ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก
สะมูลัง ตัณหัง อัพพุย๎หะ       เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้กระทั่งราก
นิจฉาโต ปะรินิพพุโต             เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนาดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ

highlight ไปมา สรุปทุกคำสำคัญหมด เลยระบายสีซะหมดเลย....:):)

แต่หลวงปู่เคยดุว่า สวดมนต์นั้นได้แต่สวดไป มันไม่รู้ไม่เข้าใจหรอกว่าหมายถึงอะไร (แปลไม่ค่อยถูกเหมือนกัน )

คือท่านจะสอนว่ารู้ความหมายจริงๆของบทสวดที่นั่งสวดๆกันอยู่ไหม

ใจเราที่แบกไว้ ทำให้หนัก สาธุค่ะ

สวัสดีค่ะท่าน Ico48

ขอบคุณที่นำบทพระสูตร ภารสุตตคาถามาให้พิจารณาค่ะ

ขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็น "ของหนัก" จริงด้วยค่ะ

เพิ่ง "สำรอกพิษ" โดยการเสวนากับ "พี่ชายคนดี" เพราะรู้สึกว่ายิ่งพยายามปฏิบัติ กลับยิ่งทุกข์ใจง่ายขึ้น จิตตกง่าย อ่อนไหวง่ายแม้เรื่องที่ไม่เคยมีผลกับจิตใจ...ฯลฯ

พี่่บอกว่า...ดีแล้ว นี่คืออาการ รู้ ของจิตที่เริ่มละเอียดขึ้น เพราะจะไวต่อสุขทุกข์ดีงามอัปลักษณ์ของคนรอบตัว... พี่เรียกว่า "สำรอกพิษทางอารมณ์"...ค่ะ

เลยเล่าให้ฟังในฐานะเพื่อนร่วมทาง...ที่กำลังพยายาม ปฏิบัติ เหมือนกันค่ะ

อย่าเพิ่งท้อ ถอย ทุกข์... นี่คือ เส้นทางที่ผู้ฝึกฝืนต้องได้พบค่ะ  :)

จริงค่ะคุณ Ico48

หนักงาน หนักคน หนัก...แค่ไหน หากใจไม่หนัก...เราก็คงไม่ทุกข์ค่ะ

สาธุค่ะ  :)

-สวัสดีครับ..

-ถือก็หนัก..วางก็เบา...

-ขอบคุณครับ..

 

ขอบคุณคุณ Ico48 ค่ะ

ส้าผักกาดน่าทานมากค่ะ 

ท่าน หยั่งราก ฝากใบ Ico48  

ตอนนี้ผมกำลังฝึก ดึงสติของตัวเองด้วย คำแผ่เมตตา  เปลี่ยนจาก พุธ-โธ เป็น บทแผ่เมตตา ถ้าไม่ทันจริงๆ เมต- ตา เอาเลย 

ให้ผลดีอยู่นะครับ แม้สติที่ยังไม่คม แต่ลมปากที่ออกมาโดยไม่มีสติ ก็ไม่ใช่ด้วยอารมณ์ โกรธ หรือ เกลียดใคร  

เมื่อวานทำไม่ได้ เป็นทุกข์

วันนี้ทำพอใช้ได้ เป็นปลื่ม ....... สลับ ทุกข์-สุข กันไป.... แต่ทุกข์ซะส่วนใหญ่

เมื่อวานก็บังเอิญมากๆๆๆ ครับ เพื่อนแนะนำให้ไปทำวัตรที่วัดหลวงพ่อบุญเพ็ง ผมขับรถไปดูสถานที่แล้ว ตอนมา post บทสวดให้ ท่านIco48 แปลกมาก มันคือหน้า web ของ หลวงพ่อบุญเพ็ง เลย สุดยอด!!!!  เห็นมั้ยครับ ธรรมะ จัดสรร โดยแท้  ทราบมาว่าท่านสอนกรรมฐานด้วย สงสัยผมต้องขอไปดูนะครับ

http://www.aia.or.th/luangpor_boonpeng.htm

สวัสดีค่ะท่าน Ico48

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะที่ได้ไปวัด ฟังธรรม และยังมีแบบฝึกหัดจริงมาให้ได้ฝึกสติอีกด้วย...

ฝึกไปบ่อย ๆ จะรู้ตัวไวขึ้นๆ ๆ 

ยิ่งนานๆๆ ไปก็ยิ่ง เห็น เมื่อ เห็นก็จะยอมรับ ยอมรับแล้วก็จะเข้าใจ และ...ไม่ติดใจ ในที่สุดค่ะ

ตอนมีเรื่องให้โกรธก็จะท่องติดใจว่า... เอาล่ะ ๆ เพื่อนร่วมสังสารวัฏนะๆๆๆๆ

หายโกรธไปเอง เห็นใจแทนในที่สุดค่ะ

นี้แหล่ะมนุษย์ ที่ไม่รู้คุณค่าของตัวเอง ทะยานอยากอย่างไม่รู้จบ แล้วจะพบความสุขได้อย่างไร เป็นบทความที่มีความหมายมากม๊ากครับ

นานๆ ถึงจะอวดโฉม อิๆๆ สีเหลืองทองอร่าม

ขอบคุณคุณ Ico48 ค่ะ

ความทะยานอยากและความไม่รู้ของมนุษย์...น่าเห็นใจเสมอค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณครู Ico48

แดดยามบ่าย ขนำไม้ไผ่ และเสื้อผ้าฝ้ายสีส้ม... เลยเหลืองไปทั้งตัวเลยค่ะ  :)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท