ผ่านไป 6 วันแล้วสินะที่ไม่ได้เข้ามาบันทึกเรื่องราว อาการปวดตามกล้ามเนื้อหายไปแล้วหลังต้องทนกับอาการข้างเคียงใหม่นี้ที่เข้ามาให้รับรู้ ให้เห็นความเจ็บปวด ความทุกข์และเวทนาที่บางครั้งก็ตามทัน บางครั้งก็หลงไปกับมันด้วยความปวดเมื่อยตามร่างกาย
พยายามจะไม่บอกภรรยาและลูกด้วยไม่อยากให้รับรู้มากนัก เกรงว่าพวกเขาจะรำคาญ เกรงพวกเขาจะว่าสำออย และอยากจะให้เห็นความเข้มแข็งของผู้นำครอบครัว
ด้วยความปวดเมื่อยจึงต้องนอนพลิกตัวไปมาเกือบทั้งคืน กว่าจะหลับไปด้วยฤทธิ์ยาพารา หรืออาจจะด้วยความเพลียก็อาจเป็นได้ แต่จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ก็โชคดีที่นอนหลับได้ในคืนนั้น
กลางวันต่อมา สังเกตุเห็นว่าความปวดจะหายไปเมื่อหากิจกรรมทำ ดูกีฬา พาเจ้าทอฟฟี่ไปเดินเล่น หรือแม้แต่ไปร่วมประชุมกรรมการหมู่บ้าน อาการปวดมันหายไปได้ในระหว่างนั้น
แต่พอกลับมานั่งเฉยๆ อาการปวดมันก็กลับมาอีก ยิ่งสนใจเพ่งไปที่มันก็ดูเหมือนจะยิ่งปวดมากขึ้น เดี๋ยวตรงด้านหลัง หัวไหล่ ขา ลามไปทุกที่ จนต้องลุกเดินไปมาเพื่อให้อาการนั้นมันหายปวด
ความหงุดหงิดของใจยิ่งไม่ต้องถามถึง มันคอยจะเข้ามาซ้ำเติมเสมอเมื่อเริ่มจะตามไม่ทัน ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชควาสนาก็จะมาเป็นเพื่อนเข้ามาอีก
"ต้องอดทนหน่อยนะ สองสามเดือนนี้อาจจะต้องทนกับหลายอาการหน่อย" นึกถึงคำพูดของหมอเมื่อคราที่พบล่าสุด
ใช่สิ เราต้องอดทน นอกจากอดทนแล้วยังต้องตามมันให้ทันด้วย
พรุงนี้ต้องฉีดยาอีกแล้วสิ วันศุกร์เป็นวันที่ไม่อยากจะให้มี เป็นวันที่ทำให้ใจหนึ่งสู้ อีกใจหนึ่งก็ขยาดกลัวในเวทนาที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น
แต่ ถึงยังไง ก็ต้องผจญกับมันไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผจญไปกับมันอย่างรู้ตัวให้ได้
ต้องก้าวข้ามให้ได้
ด้วยการที่จะไม่สนใจในเวทนานั้น หากิจกรรมอื่นทำ เพื่อจะลืมและข้ามมันไปเสียให้ได้
จะพยายาม.....
ขอสอบถามทางแก้ไขทางธรรมสักนิดนะครับ
เคยทดลองทำดูหรือไม่ครับ พระว่าได้บุญมากนา
หายเร็วๆ นะครับพี่...ส่งกำลังใจไปให้ครับ....ตอนผมถูกรถชน...ผมเจ็บขาขวามากครับ...เป็นเดือน....ลองวิธีของครูใหญ่ข้างบนก็ดีครับ....ร้องเพลง...เล่นกับลูก...คุยกับต้นไม้...พยายามไม่ให้คิดกับการปวด...ก็พอผ่านได้อยู่ครับ....
ขอมอบกำลังใจให้มากๆค่ะ อดทน และแข็งแรงหายเร็วไวนะคะ
สู้ สู้ นะคะ เดินหน้ามาได้ถึงตอนนี้แล้วก็ถือว่าเยี่ยมแล้วค่ะ ถือเป็นโอกาสให้ได้เรียนรู้วิธีสู้กับความเจ็บปวดด้วยวิธีต่างๆ เชื่อว่าคุณพิชัยคงจะได้มีโอกาสช่วยคนอื่นที่ต้องเผชิญภาวะเดียวกันนี้ในภายถาคหน้าได้มากแน่นอนค่ะ ถ้าการเขียนช่วยให้ลืมความเจ็บปวดได้ด้วยก็ดีนะคะ เป็นกำลังใจให้เต็มที่ค่ะ เชื่อว่าคุณพิชัยจะผ่่านพ้นประสบการณ์นี้ได้อย่างเข้มแข็งแน่ๆค่ะ
สุดยอด บทเรียนล้ำค่า
เข้าใจความรู้สึกครับ แม้ผมไม่ใช่คุณ ..แต่ก็ใกล้เคียง...
มาให้กำลังใจค่ะ การต่อสู้ต้องได้รับบาดเจ็บกันบ้าง แต่ก็มีวันชนะรออยู่นะคะ มั่นใจึ่ะ