วัดป่า...ต้นไม้...ลมหายใจ…
พี่ผู้ช่วย...ขับรถ....ให้ผมนั่งสบายๆ...ไปเรื่อยๆ ...ฝนยังลงเม็ดบ้าง...พอให้ที่ปัดน้ำฝนได้ใช้งาน
ถนนที่เป็นดินลูกรัง...เจอฝนเข้า...เมื่อรถวิ่งผ่าน...ทำให้เกิดอาการรถเป๋ไปเป๋มา
สร้างความหวาดเสียวให้เราว่า...รถจะติดโคลนหรือเปล่า ?...หรือจะไถลลื่นลงข้างทาง
ผมเห็นกลุ่มต้นไม้มากมายไกลๆ ...นึกว่าต้องเป็นจุดหมายปลายทางของผม คือ วัดป่า
ก่อนจะถึงวัดป่า....ข้างซ้ายของผม... กำลังจะเป็นไร่ปลูกยางพารา
ข้างซ้ายของผม...เป็นไร่อ้อย
ตอนนี้...หมู่บ้านแถวๆ นี้...จะเริ่มปลูกยางพารา....จนอดคิดไม่ได้ว่า...
ต่อไปชาวบ้านต้องซื้อข้าวกินไหม ?
หรือเราจะจัดการสุขภาพอย่างไงดี...เพราะวิถีชีวิตเปลี่ยนไป...ภาวะสุขภาพของชาวบ้านย่อมเปลี่ยนไป
เรื่องเล่าจากชาวบ้านว่า...ต้องเร่งรีบดูแลต้นยางพารา...เวลากินข้าวกินปลาไม่มี
ขนาดอยากดื่มกาแฟ...ก็เอากาแฟซองทรีอินวัน...ซีกซองใส่ปาก...ให้ละลายให้ปากเลย
นับเป็นการเปลี่ยนแปลงทั้งวิถีชีวิต และพื้นที่ของป่า และต้นไม้...เพื่อถางและทำลายต้นไม้ เพื่อปลูกพืชเศรษฐกิจ
เมื่อมาถึง “วัดป่าธรรมสถาน”...
ความรู้สึกแรกๆ ของผม คือ สุขในใจที่ได้เห็นต้นไม้มากมาย
เป็นความสุขที่เกิดขึ้นง่าย...จากการมองเห็นต้นไม้
และมีเห็นพระพุทธรูปใหญ่สีขาวโพลน...ท่ามกลางเบื้องหลังที่ท้องฟ้ามีสีเทาขมุกขมัว...ยิ่งสุขและสงบในใจ
การได้เดินบนโคลนที่ติดรองเท้าหนักอึ้ง...ทำให้ผมสนุก ทั้งที่ต้องใช้เวลาก้าวทีละก้าวนานขึ้นกว่าปกติ
แต่ก็ทำให้ผมมีสติในการเดิน...เพราะพื้นดินลื่นด้วย...ทำให้ระมัดระวังในการหกล้ม
ยิ่งเข้าไปลึกต้องจำทางเข้าทางออกให้ดี...เพราะแต่ละกุฏิ และทางเดินเข้าไปคล้ายคลึงกันมาก...จนน่าจะหลงทิศหลงทาง
ยิ่งพระอาจารย์แต่ละรูป...ท่านสงบมาก...ถามคำหนึ่ง...ตอบครึ่งหนึ่ง...เหมือนปริศนาธรรมชวนให้ครุ่นคิด
พระอาจารย์ท่านหนึ่ง...ที่ผมได้สนทนาธรรมด้วย และมีความเป็นพระในการอนุรักษ์ป่าไม้ให้กับชุมชน
ท่านมีแนวคิดในการศึกษาธรรมะ...กับต้นไม้และธรรมชาติ
มีความคิดเช่นเดียวกับปู่สอน กล้าศึก...ที่ผมเคารพและศรัทธาแนวคิดท่าน
ต้นไม้บ้านเราน้อยลงเพราะ...คนปลูกวันละต้น...แต่คนโค่นวันละร้อย
เพราะมีแต่คนตัด...แต่ไม่มีคนอนุรักษ์...
ท่านให้ธรรมะที่ลึกซึ้งอีกว่า...
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของผู้คนและโลก…
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของธรรมะ...
ความเห็น (12)
- วัดป่ามัก สะอาด สว่าง สงบ
เห็นภาพแล้วเย็นใจ - ขอบคุณเรื่องดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
รู้สึกสงบ เมื่อได้เห็นรูปนี้ค่ะ
ยังไม่เคยได้มีโอกาสไปวัดป่าแบบนี้ คงสงบมากนะคะ
ขออนุโมทนาในบุญที่คุณหมอได้ทำค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของผู้คนและโลก…
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของธรรมะ...
ขอบคุณค่ะ
บรรยากาศ สมเป็นวัดป่าจริงๆ ร่มรื่น สงบ ร่มเย็น
ชอบต้นไม้ ชอบวัดที่มีต้นไม้เยอะ ๆ ค่ะ
ชอบบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติของวัดป่าค่ะ
โคลนติดรองเท้า...แต่ธรรมะติดใจ ...สวสดีครับ
ได้ความรู้...ได้ความสบายๆ (Relaxing) ทาง กาย ... จิตใจ ... ดูแลจิต (Mind Set)ด้วย พระพุทธรูป ต้นไม้ สายลม ท้องฟ้า อากาศ "โอบ กอด และ มอบความรัก ที่ไม่หว้งผล ตอบแทนจาก "เรา" ขอบคุณ พ่อทินดาบ มากๆค่ะ ฝากหอม แกล้มหลานด้วยนะค อดิเรก... ก็ต้อง ดูแลสุขภาพตนเองด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะสำหรับบทความดีๆ..ที่ให้ข้อคิด...
อ่านแล้วเบาๆ สบายๆ ใจเบาๆ กับอีกวันที่เป็นวันดีๆค่ะ ^_^
การเดินทางของคุณหมอถือเป็นการเดินทางภายในไปด้วยเลยนะคะ
- การมิสติในการเดิน
- การเห็นธรรม (ชาติ)
สาธุค่ะ
A beautifully written story. The pictures show amazing contrasts and make me wonder -- The first picture (of a little shrine with a grassy path leading it) suggests that no many people have used the path or the area. (No mud would be on shoes ;-) Then the picture of a little hut in a wooded area (mud on shoes) suggests that many people have used the area -- that why the grasses and weeds have been cleared.
So not many people fo to that shrine (or place of worship) but they do go to a place for meditation (or resting hut) a lot more. Ummmh?
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของผู้คนและโลก…
ต้นไม้ คือ ลมหายใจของธรรมะ...
ขอบคุณมากค่ะน้องทิมดาบ