หมา...แมว...กับชีวิตของผม...
ชีวิตช่วงนี้...จนถึงปลายเดือน...มีงานที่ต้องสะสางมากมาย...จนเขียนอนุทินไว้ว่า...จะไม่สามารถมาเขียนบันทึกได้
แต่ก็เหมือนกลืนน้ำลายของตนเอง...เพราะเมื่ออ่านบันทึกของท่านอื่น...และเมื่อจรดนิ้วบนแป้นพิมพ์
มันทำให้ผมมีความสุขได้อย่างประหลาด...รู้สึกผ่อนคลายความเหนื่อยล้า...
จากการทำงานมาทั้งหมด...การทำงานอยู่เวรต่อจนมืดค่ำ...และงานที่ต้องสะสางยามวิกาล
วันนี้...ศุกร์ที่ 24 สิงหาคม 2555...มีโอกาสได้ตรวจสุขภาพพระสงฆ์ตามสำนักสงฆ์และวัดหลายแห่งทั้งตำบลของผม
เป็นงานภาคบังคับที่ทำให้เร่งดำเนินการ....ด้วยคนน้อย...ผมและพี่ผู้ช่วยจึงได้ออกกันไปสองคน
มีสำนักสงฆ์และวัดมากมาย....มีทั้งวัดบ้าน และวัดป่า...
โดยเฉพาะวัดป่า...วันนี้ฝนตกพร่ำๆ หยุดบ้าง...โปรยบ้าง....ผมเดินทางไปเรื่อยๆ....ตามกุฏิต่างๆ...ที่อยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน
รองเท้าเริ่มติดโคลน...ที่เหยียบแล้ว...ก็ติดรองเท้ามาเรื่อยๆ...จนรองเท้าหนักมากขึ้นๆ...จนเดินต่อไปไม่ไหว
ต้องเอาไม้มาแคะออก...แล้วก็ล้างน้ำที่ขังตามแผ่นดิน...
มองขึ้นบนท้องฟ้าสีเทา...ฝนโปรยลงมาบนแว่นตา...ต้นไม้น้อยใหญ่มากมาย...ทำให้หลงทางและหลงทิศ...
ความเงียบสงบของวัดป่า...ทางเดินเล็กๆ ที่เหมาะสำหรับการเดินจงกรม...
ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยมาก...แต่ก็เกิดความสุขใจประหลาด...
เพราะความโชคดี...ที่ผมได้ออกมาทำงาน...และดูแลตรวจสุขภาพพระ...ในใจก็รู้สึกชุ่มเย็นมาก...
นอกจากนั้น..พระอาจารย์หลายรูป...ให้ธรรมะ...เป็นเครื่องเตือนใจอย่างดีให้กับชีวิต
เช่น คำว่า “นันทิ”…
พระอาจารย์แนะนำถึง...ความเพลินที่ทำให้เกิดราคะ...และกิเลส….ให้กับชีวิต
เป็นสิ่งที่ต้องกลับไปกลับไปในการทบทวนชีวิต...ชีวิตที่มีการเกิด-ดับมากมาย...ที่เกิดขึ้นในช่วงหนึ่งวินาที
หนึ่งช่วงนาที...หลอดไฟมีการกระพริบมากมายหลายครั้ง
แต่หนึ่งนาทีเช่นนาที...ในใจของเรามีสิ่งที่เกิดขึ้นมากมายหลายครั้งกว่า
เช่น...ผมรู้สึกว่า..ลมมาพัดที่แขน...เพราะรู้สึกว่า..เย็น...แต่ผมเพียงไม่ใส่ใจว่ามีการเกิด-ดับ..เกิดขึ้น
เมื่อตะล่อนไปสำนักสงฆ์และวัดมากมายหลายแห่ง...
ผมได้เจอกับหมา และแมวมากมาย...
หลายตัว...เห่าหอนและกระโจนจะเข้ามากัด
หลายตัว...เช่นกัน...นอบน้อมและถ่อมตน
เมื่อคิดทบทวนถึงชีวิตของผม...ผมก็คงไม่แตกต่างกับเช่นหมา และแมว...ในวัด...
ความเห็น (1)
หากการเขียนคือความสุข ทำไมจะต้องหยุดละคะ
งานเขียนของคุณหมอใช่จะสร้างความสุขกับคุณหมอคนเดียว กับคนอ่านด้วยค่ะ ยิ่งกลับไปอ่านบันทึกเก่าๆ ของคุณหมอก็ยิ่งได้สัมผัสถึงสุขที่สะสมมาหลายปีค่ะ
สุข สงบ วันหยุดค่ะ