สุขจากรอบ ๆ ตัว จากสิ่งที่มี
ลูกรัก
หลังจากที่เราคุยกันเสร็จ แม่เปิดเสียงธรรมของพระไพศาล วิสาโลฟังอีก
วันนี้ฟังเรื่องเกี่ยวกับความสุขและความทุกข์
จึงคัดลอกบางส่วนมาส่งให้ลูกอ่านและคิดตาม
พระอาจารย์สอนว่า เราควรหลีกเลี่ยงจากการเป็น ผู้ทุกข์
ให้เป็นเพียง คนที่เห็น ทุกข์
ขณะเดียวกัน ในแต่ละวัน วินาที ตลอดเวลาอย่างนั้นนั่นเอง ขอให้ มองให้เห็นสุข เสมอ
แม่แปลความตามประสาแม่ได้ว่า
สุขแบบง่าย ๆ สุขกับปัจจุบัน สุขกับความแข็งแรงของร่างกาย
สุขกับความหนาวเย็นที่เราไม่ได้จะอยู่กับมันตลอด เวลานี้เป็นช่วงดีที่ได้มีประสบการณ์ ได้เรียนรู้ว่า เป็นอย่างนี้นี่เอง คนทางบ้านเมืองเขาจึงอยู่แต่ในบ้าน หมกตัวอ่านหนังสือ (หรือเล่นเกม_ ไม่ใช่นะ แม่แซว)
สุขกับอาหารแบบแปลก แปลกไปจากที่เราเคยกิน เหมือนพายแบบนี้ ที่เขาเขียนไว้บนรายการอาหารว่า Cornish Pie แล้วแม่พาซื่อคิดว่าเป็น พายข้าวโพด ฮา
*
สุขกับการหัดทำขนมสโคน ง่ายมาก เดี๋ยวแม่จะเล่าให้ฟังอีกฉบับ
ขนมแม่ทำเอง อร่อยจนหมดในครัว มีเหลือกลับห้องแค่สามชิ้น ทั้งที่แม่ลงทุนซื้อแยมมารอไว้ ยังไม่ทันได้เปิดขวดแยม (ขนมอร่อยจนหมดก่อน ขนาดนั้นเลย)
*
โดยสรุปคือ
คนเราทุกคนมีความสุขเสมอ อยู่ที่มองเห็นความสุขหรือเปล่า
บ่อเกิดแห่งความสุขมีอยู่กับเราทุกคนในขณะนี้อยู่แล้ว
เพียงแต่เรามองข้ามไปหรือไม่รู้จักใช้เท่านั้น
เมื่อใดที่เรามีความทุกข์ แทนที่จะมองหาสิ่งนอกตัว ลองพิจารณาสิ่งที่เรามีอยู่และเป็นอยู่ ไม่ว่า มิตรภาพ ครอบครัว สุขภาพ ทรัพย์สิน รวมทั้งจิตใจของเรา
สิ่งเหล่านี้ล้วนสามารถบันดาลความสุขให้แก่เราได้ทั้งนั้น ขอเพียงแต่เรารู้จักชื่นชม รู้จักมอง และจัดการอย่างถูกต้องเท่านั้น
แทนที่จะแสวงหาแต่ความสุขจากการได้ ลองหันมาแสวงหาความสุขจากสิ่งที่มี
หรือจากสิ่งที่ มี เช่นมีเวลาเหลือเฟือในห้อง ในหอพักสำหรับอ่านหนังสือ สำหรับหัดทำขนม มีความหนาวให้สัมผัสไม่ต้องเสียค่าไฟเปิดเครื่องปรับอากาศ
ขั้นต่อไปคือการแสวงหาความสุขจากการ ให้
กล่าวคือยิ่งให้ความสุข ก็ยิ่งได้รับความสุข
(ทำขนมแล้ว สำเร็จ แบ่งให้เพื่อนชิม ให้เฮกันหลังจากลุ้นกับมือใหม่)
สุขเพราะเห็นรอยยิ้มของเพื่อน
สุขเพราะภาคภูมิใจที่ได้ทำความดีและทำให้ชีวิตมีความหมาย
สุขเพราะเพียรฝึกตนในเรื่องเรียน(ของลูก)
สุขเพราะแต่ละวันได้พบวิธีที่เพิ่มความรู้ให้เรากลับไปตั้งแล็บกล้ามเนื้อได้(แม่)
จากจุดนั้นแหละก็ไม่ยากที่เราจะค้นพบความสุขจากสิ่งที่มี
และสุขได้้จากการ ไม่มี
หมายถึงเดิมแม่คิดว่าเหงา ไม่มีเพื่อน ไม่มีร้านข้าวแกงอร่อยให้กิน ไม่มีส้มตำ(อันนี้ทำใจยากเชียว)
นั่นคือสุขจากการปล่อยวางในที่สุดไม่ยึดถือในสิ่งที่มี และเพราะเหตุนั้น แม้ไม่มีหรือสูญเสียไป ก็ยังเป็นสุขอยู่ได้
เกิดมาทั้งที น่าจะมีโอกาสได้สัมผัสกับความสุขจากการ ให้ และ การ ไม่มี
เพราะนั่นคือสุขที่สงบเย็นและยั่งยืนอย่างแท้จริง
รักลูกมาก(แม่) รักเยอะ(สำนวนพ่อ)
แม่เอง
มาสรุปไว้เพิ่มเติมว่า เป็นบันทึกว่าด้วย พื้นที่ความสุขเล็ก ๆ ที่เรามีได้จาก
สุขจากสิ่งที่ มี อยู่รอบตัว
สุขจากการ ไม่มี
และ
สุขจาก การให้
ความเห็น (15)
สัมผัสได้ถึงความสุขเชียวค่ะ (ขนมน่าทานจัง)
แม่แต่คนที่ไม่ใช่ลูกก็รู้สึกรัก คุณหมอภูเลยนะครับ สุขที่ได้อ่านบะนทึกที่เขียนจากใจ @รักษาสุขภาพนะครับ@
กลับมาอยู่ประเทศไทยอย่าถาวรแล้วหรือครับ
ถึงได้มีความสุขขนาดนี้
...กำลังฝึกอยู่เจ้าค่ะ..ขอขอบพระคุณกับ..อนุทินที่ยิ่งใหญ่เตือนใจได้ดี..เจ้าค่ะ..ยายธี
มีความสุขเช่นกันค่ะคุณหมอที่ได้อ่านบันทึกนี้
อยากให้ลูกอ่านจัง
สุขกับการหัดทำขนมสโคน ง่ายมาก
วันนี้ทำอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่มีกองเชียร์ ผู้คนออกจากหอไปเดินอาบแดด
เราละเลงด้วยความมั่นใจ
ใช้เวลานิดเดียว ผสมแป้งปั้นแป้งเสร็จภายในยี่สิบนาที
อุ่นเตาอบไว้ก่อนตามสูตร แล้วอบขนมอีกสิบนาที
สำเร็จ หน้าตาน่ากินมาก ชิ้นใหญ่ ๆ แบบร้านคลาสสิค
พอลองชิมเท่านั้น
เค็มมาก กลายเป็น สโคนที่ต้องไว้กินแบบอาหารคาว กินกับเบคอนหรือแฮม
มาอ่านสูตรทบทวน
โธ่เอ๊ย ไม่ได้ใส่แว่น เหยาะเกลือลงไปครึ่งช้อนโต๊ะ (tsp อ่านเป็น tbsp)
ฮิ ฮิ
ไม่เป็นไร ได้อาหารเช้าแทนขนมบ่าย
พรุ่งนี้ทำอีก จนกว่าจะเชี่ยวชาญ
พี่ตุ๊กตาคะ ทำรอบสองผิดสูตร กลายเป็นอาหารคาว เค็มต้องกินแกล้มกับแฮม เป็นอาหารเช้า ดีที่ทำผิด ได้ความรู้อีกบทหนึ่งค่ะ
ก็ ทาน ศีล ภาวนา อย่างไรเล่าครับอาจารย์
ภูสุภา,
หวังใจว่า ลูกจะอ่านและคิดตาม อาจได้มุมมองจากเขาต่างๆ ออกไป
แล้วจะมาเล่าอีกค่ะ
น้องแสงสุขสบายดีนะคะ พี่เพชร น้องดวงใจและคุณแม่ด้วย
พี่คะ ยังพเนจรอยู่ที่ลอนดอน เร่งงานเพื่อกลับบ้านค่ะ
อีกอึดใจ ขอบคุณค่ะที่มาแวะเยี่ยมบ่อย ๆ
ด้วยความสุขง่ายๆ ...และรอบๆ...ตัว....ขอบคุณอาจารย์มากครับ
ยายธี เริ่มฝึกก่อนใครใคร มีชัยไปกว่าครึ่งค่ะ คุณพี่(ยายธี)
cornish pie
cornish (adj. from cornwall) หมายถึงคนอังกฤษทางตอนใต้ค่ะ ไม่เกี่ยวกับข้าวโพดเลย..