รักแท้ที่ว่าแน่ ยังไงก็แพ้รักแม่ที่ไม่มีเหตุผล


ความรักนี่เป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ ไม่มีเหตุผลที่มาอธิบายได้ว่ารักหรือไม่รัก รู้เพียงเอิบอิ่มใจมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้คนที่เรารัก แต่การแสดงออกซึ่งความรักกลับตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้ มีกี่คนที่จะแสดงออกว่ารักของเรายิ่งใหญ่ปานใด การแสดงออกมักแสดงเมื่อมีโอกาสเอื้ออำนวย รอวันพิเศษ รอโอกาสพิเศษเหตุใด แล้วถ้าโอกาสนั้น มันยังมาไม่ถึงแต่คุณได้สูญเสียคนที่คุณรักแล้ว .... คุณเคยคิดมั๊ยว่าคุณจะทำอย่างไร

          ความรักนี่เป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ ไม่มีเหตุผลที่มาอธิบายได้ว่ารักหรือไม่รัก รู้เพียงเอิบอิ่มใจมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้คนที่เรารัก แต่การแสดงออกซึ่งความรักกลับตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้ มีกี่คนที่จะแสดงออกว่ารักของเรายิ่งใหญ่ปานใด  การแสดงออกมักแสดงเมื่อมีโอกาสเอื้ออำนวย  รอวันพิเศษ  รอโอกาสพิเศษเหตุใด  แล้วถ้าโอกาสนั้น มันยังมาไม่ถึงแต่คุณได้สูญเสียคนที่คุณรักแล้ว ....  คุณเคยคิดมั๊ยว่าคุณจะทำอย่างไร 

            ความรักของทุกคนที่ก่อเกิดในใจ   มักแจกรักให้ใครต่อใครไปเรื่อย เช่น

           รักเมื่อวัยรุ่น “รักเพื่อน  = >> เพื่อนเป็นแล้วรักษาไม่หาย  เพื่อนข้าเพื่อนตาย  เพื่อนเดือดร้อนข้าร้อนใจ  เพื่อนถูกทำร้ายข้าจักเอาคืน  เพราะข้ารักเพื่อน  ไป ลุย”    

              ด้วยความรักที่แจกจ่ายให้คนไกลตัวนั้นมักเกิดเรื่องสลดตามมาเสมอ เราลืมนึกถึงความรักบริสุทธิ์ของคนใกล้ตัวที่ เราเรียกเขาว่าแม่ไปหรือเปล่า   ทุกครั้งที่ลูกกลับบ้านผิดเวลา  ลูกหายไปไหน คนที่ทุกข์ใจคือใครเล่า  ลูกไปมีเรื่องราวทะเลาะ  บาดเจ็บกลับมา ขับรถซิ่ง  อุบัติเหตุ อยู่โรงพยาบาล ถูกจับอยู่สถานพินิจ  ติดยา shock เข้าโรงพยาบาล  เพื่อนที่รักกันนักหนา  เป็นคนมานั่งป้อนยา เช็ดขี้ เช็ด อ๊วกหรือไม่  มีไข้นั่งเช็ดตัวให้ไข้บรรเทา  เวลาหนาว ผ้าห่มที่มี เอามาให้  เวลาไม่มีเงินใช้ใครคอยดูแล  ....ถ้าไม่ใช่หญิงคนนั้น ที่คุณเรียกว่าแม่

 

               รักวัยหนุ่มสาว รักแฟน === >>> เฝ้าถนุถนอมความรัก  รักไม่ให้ทุกข์ใดมาระคาย  เธออยากได้ดาว เราก็หามาให้ ใกล้กับดาวแสงพราวระยับ  เพชรกี่กะรัตเท่าที่มีปัญญา  หามาให้เธอ  อยากไปดูหนัง  ฟังเพลง  กินอาหารหรู  เราทำได้เพราะรักแท้  ไม่มีวันตาย  ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าฉันขาดเธอ แค่จุมพิต ที่เขาและเธอ แจกให้  ฉันสุขใจ ไม่รู้ลืม ฝันหวาน ช่างสุขอะไรเช่นนี้  ..... แจกความรักอีกแล้ว

             แต่รักของคนคนนี้ เธอไม่ต้องหล่อ หรือสวยงาม  เธอจะเกิดมาพิการหูหนวกตาบอด ปัญญาอ่อน หญิงคนนี้ก็บรรจงจูบเธอด้วยความรัก  ยังป้อนข้าว อาบน้ำ ทาแป้ง  ให้เธอ  เพชรนิลจินดาหามาเก็บไว้ให้เท่าที่ปัญญาจะมี  วางแผนอนาคต  พร้อมเตรียมทรัพย์สมบัติไว้ให้เธอเมื่อครั้งโตขึ้นมาจะได้ไม่ต้องลำบาก   ยอมทน อาบเหงื่อต่างน้ำ เพื่อซื้อ มือถือรุ่นใหม่  เสื้อผ้า เทรนดัง  รถแฟชั่น กำลังฮิต  tablet  เงินจ่ายค่ายค่าเรียนพิเศษ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เธอมักนำไปให้คนรักที่เธอแจกให้เสมอ  .....หญิงคนนี้ที่ทำ คือคนที่เธอเรียกแม่ 

 กี่ครั้งที่เธอไปฉลองกับเพื่อน กับแฟน== >>เทียบกับกี่ครั้งที่เธอฉลองกับแม่

        ผลลัพธ์     มากกว่า   == >>  น้อยกว่า 

 กี่ครั้งที่เธอเสียใจเพราะคนที่เธอแจกรัก== >>เทียบกี่ครั้งที่แม่ที่รักเธอจะทำให้เธอเสียใจ

            ผลลัพธ์     มากกว่า   == >>  ไม่มีทาง

 

            รักวัยทำงาน  “รักงาน == >> เป็นความรักที่ดูเหมือนจะเป็นข้ออ้างที่ใครก็ไม่กล้าเถียงว่าคุณนั้นเป็นคนดี  รับผิดชอบในหน้าที่การงาน อย่างเต็มกำลังความสามารถ  ได้ 2 ขั้นทุกปี  โบนัส ได้มากกว่าใคร 

         อนิจจาที่แผนกผู้ป่วยนอกชลัญ  “ยาย มักบอก มาคนเดียวลูกติดงาน” ชลัญนั่งนึกทบทวนเมื่อสมัยที่เรายังเล็กอยู่  ไม่มีแม่คนไหนบอกว่า ลูกเอ๋ย  แกป่วยไปก่อนนะแม่ติดงาน  มีแต่รีบรนลานพามาหาหมอ   แต่ปัจจุบันเวลาแม่บอกให้เราพาไปหาหมอ เรามักบอกแม่ว่า ไม่ว่างติดงานสำคัญ ไว้วันหลังได้มั๊ย              หรือเดี๋ยวไปส่งเสร็จแล้วบอกนะจะไปรับ  มันทำให้ความรู้สึกของคนเป็นแม่เกิดอาการเกรงใจ ไม่กล้ารบกวนลูก  จนกระทั่งถึงวันนั้นแม่สิ้นลมไป แล้วเธอมานั่งร้องไห้  แจกธูปไหว้ศพ  ชลัญถามว่าจะร้องทำไม  ในเมื่อคุณปล่อยให้เวลาที่มีค่ากับคุณค่าของชีวิตหมดไปแบบเรียกกลับไม่ได้ 

            นี่แหล่ะคือรักที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีเหตุผลของคนที่เรียกว่า “แม่”

            ก่อนจะแจกจ่ายรักแท้ให้ใครๆ  คุณได้พิจารณาหรือไม่ว่า รักใครที่ยิ่งใหญ่ที่คุณควรมอง

 

สำหรับชลัญ   Mother is one

 

 

ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์

 

หมายเลขบันทึก: 497112เขียนเมื่อ 3 สิงหาคม 2012 23:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 สิงหาคม 2012 16:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

"ยายมักบอก ลูกติดงาน พาแม่มาหาหมอไม่ได้" แต่พอท่านจะเสีย หรือตอนเสียไปแล้ว ลงทุนทำทุกอย่าง เท่าไหร่เท่ากัน .. น่าคิดมากๆ ค่ะ

บันทึกนี้อาจไม่ลึกซึ้งกินใจแต่คงพอทำให้ใครหลายคน นึกถึง " แม่" คนที่มีความรักให้เราอย่างไม่มีเหตุผล

แม่คือรักแท้..รีบกลับไปหาแม่ก่อนที่จะหมดโอกาสดีที่สุดของชีวิตค่ะ..

เห็นผู้สูงอายุที่มารับบริการคนเดียวที่ OPD นี่แหละ.. คุณพี่ถึงไม่เคยให้แม่ไปไหนมาไหนไกลๆคนเดียวเด็ดขาด (หมายถึงที่ต้องขึ้นรถไปนะ)

ความรักมีหลายรูปแบบ.. ที่นี่ก็มีความรักและประทับใจให้กันเนาะ G2K

 

รักแม่เกินคำบรรยายครับ คุณชลัญ

น้องชลัญค่ะ..ลึกซึ้งค่ะ..ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆจาก บันทึกที่กลั่นกรองจาก ตัวตน บุคลใกล้ตัว เพื่อนพ้องกัลยาณมิตรผู้ร่วมงานและ ผู้ป่วย...เห็นรักในหลากหลายมิติ ..สุดท้ายนรักพิสุทธิ์คือรักของแม่ :-))

รักในมิติและนิยามที่แตกต่าง
แต่เหมือนกันในสิ่งเดียวคือ

"รักด้วยใจ"...

ชื่นชมครับ

ขอบคุณทุกท่านค่ะที่มาร่วมรำลึกพระคุณแม่ mother is one

กินใจเป็นที่สุดคะพี่ชลัญธร

หากตั้งใจจะทำเพื่อแม่

ไม่มีคำว่าไม่มีโอกาส ไม่มีเวลา

อยู่ที่เราจะเลือกทำเพื่อท่านในรูปแบบไหน

มากกว่าคะ ผู้เขียนเองอยู่ไกลแม่ แต่เลือกการติดต่อ

สอบถามพูดคุยทุกวัน กลับบ้านทุกครั้งที่มีวันหยุด

และหน้าที่อื่นๆ ที่ลูกคนนึงพึงกระทำให้ท่านได้

อย่างเต็มกำลังคะ (วันไหนๆแม่ก็สำคัญที่สุด)

 

  • ชอบมากเลย
  • รักแม่ไม่มีเหตุผลจริงๆ
  • ฝากรบข้อมูลข้างบนด้วยครับ
  • ที่เป็น spam
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท