บุญคุณ มะขามเทศ

นึกไปเมื่อ 5 ปีก่อนที่ ชลัญ ทำงานในชุมชนนั้น  จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีคนมาขายมะขามเทศ  ไม่ทราบเหมือนกันว่าพันธ์อะไร แต่ฟักมันใหญ่มาก  ขาย กิโลกรมละ 60 บาท   ตอนนั้นซื้อกันทุกคนเลย  มียายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่หน้าศูนย์ส่งเสริมสุขภาพตำบล  ยายคนนี้จะขี่รถจักรยานมาเก็บขยะหน้า รพ.สต.ไปขายเป็นประจำ  เมื่อชลัญถือถุงมะขามเทศผ่านหน้าคุณยาย ท่าน ถามว่า

ยาย“มะขามเทศอะไรหมอ ทำไมฟักมันใหญ่อย่างนี้”

ชลัญ “ ไม่ทราบค่ะยายเห็นเขามาขาย  ก็เลยซื้อไว้ แม่ชอบกิน”

ยาย “รสชาติมันจะเหมือนฟักเล็กๆตามถนนมั๊ย”

ชลัญ “มันคงเหมือนกันนั่นล่ะมั้ง  แต่หนูไม่ชอบกินซื้อไปฝากแม่”  ชลัญสังเกตสายตาที่คุณยายมอง มาที่ถุงมะขามเทศคงอยากลองชิมเป็นแน่ 

ยาย “เขาขายแพงมั๊ยหมอ”

ด้วยความปากเร็วของชลัญ รีบบอก “ไม่แพงหรอกยาย กิโลละ 60 บาทเอง”

ยาย”หัวเราะ   “ยายขายของหมดรถนี่คงจะซื้อได้สัก กิโลล่ะมั้ง”

ชลัญ  “เอางี้หนูซื้อให้ ยายอยากกินใช่มั๊ย”

ยาย “โอ๊ยไม่หรอกหมอ  ยายก็แค่ถามดู”

แม่ค้า  “หมอจะเอาอีกมั๊ยเหลือ ถุงเดียวเอง”  ชลัญก็เลยตัดสินใจซื้ออีกถุงที่เหลือให้ยาย  ตอนแรกยายไม่อยากรับเพราะเกรงใจ  แต่ชลัญก็เอาให้จนได้  แล้วก็กลับเข้าไปทำงาน  ชลัญก็คิดเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง  ไม่ได้คิดอะไรเลย 

ผ่านมา 5 ปี  วันนี้คุณยายคนเดิมป่วยมาหาหมอ 

คุณยายขอร้องให้น้องผู้ช่วยเข็ญรถมาหาชลัญ  

แล้วก็เอาลำใยมาฝากชลัญ 1 กิโล  คุณยายบอกว่ายังจำที่หมอซื้อมะขามเทศให้ได้ วันนี้ได้เข้ามาตลาด  เคยมา รพ.เห็นหมออยู่ที่นี่  เพราะไม่หาที่เดิมแล้ว ไม่เคยเจอ เขาบอกว่าย้ายแล้ว  วันนี้ยายตั้งใจซื้อลำไย มาฝาก  หมอ  ขอบคุณแทนมะขามเทศ ถุงนั้น ที่ทำให้ยายได้มีโอกาสกินมะขามเทศราคาแพง

ชลัญรู้สึกละอายความรู้สึกของตัวเอง  จัง

ตอนที่ให้มะขามเทศ ไม่คิดอะไรเลย  ก็ให้เพราะแม่ค้าเหลือแค่ถุงเดียว  แล้วดูเหมือนยายอยากกิน  ก็เลยซื้อให้

แต่มะขามเทศถุงนั้น มันมีบุญคุณมาถึง 5 ปีเชียวหรือนี่ 

นี่เป็นสิ่งเล็กน้อยที่เราคิด แต่สำหรับคนรับมันยิ่งใหญ่จังเลย 

ชลัญมาฉุกคิดความแข็งกระด้างในจิตใจของตัวเองที่ไม่ค่อยเห็นคุณค่าของสิ่งของที่ได้รับ  เพราะชลัญ ไม่ค่อยชอบ เก็บของจุกจิก  บางครั้งที่คุณป๊า เขาซื้อของเล็กน้อยให้ ชลัญกลับรู้สึกเฉยๆ  เช่น  ตุ๊กตาห้อยมือถือ  ชลัญก็ทำหาย ทำลืม ทิ้งซะงั้น  นี่เป็นความแข็งกระด้างในใจของเรา ที่ รู้สึกว่า ต้องตำหนิ ตัวเอง จังเลย  ชลัญลืมนึกถึงคุณค่าทางจิตใจ  ที่มาจากความตั้งใจของคนให้  รับรู้ได้ว่า จิตใจชลัญมันไม่ได้อ่อนโยนเลย   ดูเหมือนตัวเองจะอ่อนโยน เพราะทำงานฝีมือนี่นั่นได้  แต่จริงๆ แล้ว การทำได้ทำเป็นนี่แหล่ะที่มันทำให้เราทิ้งคุณค่าทางจิตใจไป 

ขอบคุณยายที่ทำให้ชลัญคิดได้   ต่อไปนี้ชลัญจะพยายามใส่ใจความรู้สึกของคนที่เขารักเรา ความปรารถนาดี ที่เขามีให้ 

ชลัญจะปลุกจิตใจที่มันตายด้านของชลัญขึ้นมามีชีวิต  รับรู้ความอ่อนโยน ในจิตใจของคนอื่น 

ขอบคุณยายที่ให้คิด

ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ..เห็นความสุขดีๆจากภาพนี้

[โสภณ เปียสนิท]

ชลัญธรนี่ คนซ้ายหรือคนขวาครับ อิอิ

[วศิน ชูชาติ]

• สวัสดีครับ
• มาอ่านความรู้สึกดีๆ ของท่านทั้งสองครับ
• อ่านไปยิ้มไปครับ

[ชลัญธร]

อ๊ะ อ๊ะ ท่าน มีมุกเด็ด  ซะชลัญ low self เลย อิ อิ 

[ชลัญธร]

 

ขอบคุณป้าใหญ่  และ   ที่มาร่วมแสดงความรูสึกดีๆ

ขอบคุณ

	ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
	นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
	...ปริม pirimarj...
	วศิน ชูมณี
	อ.นุ
	โสภณ เปียสนิท

ที่มาให้กำลังใจ

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• ชอบคุณยาย
• ยิ้มน่ารักมากๆๆ
• บางทีของบางอย่างเราคิดว่า ไม่เกินกำลังสำหรับเรา แต่คนที่เขาไม่มีมันเกินกำลังเขาจริงๆนะครับ
• ผมเคยไปเยี่ยมบ้านคนแก่ มีหลานหนึ่งคน ไม่มีข้าวกิน ไม่มีอะไรเลย
• ในขณะที่เรามีเหลือเฟือ
• โลกเราไม่ยุติธรรมเลยใช่ไหม
• ตอนนี้เลยต้องช่วยกันทำความดีมาก จะได้มีมีพลังทำความดีต่อไป
• ขอตอบท่านอาจารย์โสภณหน่อยได้ไหมครับ
• คุณพยาบาลชลัญธร คนเสื้อสีชมพูครับ
• 55555

[โอ๋-อโณ]

อ่านมาจนจบด้วยความชื่นชมความช่างคิดของน้องโจ้ แต่พอมาถึงความเห็นแรกของอ.โสภณ เล่นเอาหัวเราะก๊ากเลย อ่าน GotoKnow นี่ก็ทำให้ขำกลิ้งได้เหมือนกันนะคะ เพราะความน่ารัก ขี้เล่นของพวกเรานี่เอง