รถหนังขายยา “บ้านนอกชลัญ”
วันนี้ชลัญขอเอาเรื่องเบาๆสมอง ที่ไม่ค่อยเจอบ่อยนัก แต่ที่ยังพบได้อยู่นี่ต้องบอกว่า ยังบ้านนอกอยู่ จากสัปดาห์ก่อนที่เป็นไข้ ก็ยังมีอาการ เหนื่อยเพลียอยู่บ้าง แต่พอได้พักผ่อน ก็ รู้สึกสดชื่นโล่งหัว สบายตัวขึ้นมาก
เมื่อวานนี้ กลับถึงบ้าน ขอนอนก่อนสักงีบพอตื่นขึ้นมาก็ได้ยินเสียงเพลงท้ายบ้านดังลั่น เอ๊ะ เขาทำอะไรกันไปดูซะหน่อยดีกว่า ขั้นแรก ก่อนจะไปถามพี่สาวหน่อยแล้วกัน พี่บอก “อ้อ! เขามาฉายหนังขายยา “ พี่บอก
ทำให้ชลัญเกิดความสนใจขึ้นมา ในยุคนี้ยังมีหนังขายยา อยู่หรือ ชลัญเคยเห็นตั้งแต่สมัยเด็กๆ แปลก! ในยุคที่วิทยาศาสตร์กำลังรุ่งเรืองยังมีคนหารายได้จากการตระเวนฉายหนังขายยาอยู่หรือ ต้องไปดูซะหน่อย แล้ว
เมื่อไปถึงก็พบว่า เขากำลังฉายหนังเรื่อง ปัญญาเรณู อยู่ มีคนดูอยู่น่าจะประมาณ 50 กว่าคนเห็นจะได้ มีคนถือตะกร้ายาเป็นขวดยาสมุนไพร เขาอ้างว่าอย่างนั้น เดินขายไปยังกลุ่มคนที่นั่งดูกันเป็นกลุ่มๆ แต่ดูท่าแล้ว ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจยานั่นสักเท่าไร เขาดูจนสนใจ หนังมากกว่า
ไปดูใกล้ๆ แหม! เข้าท่า ไฮเทคนะนี่ ใช้โปรเจคเตอร์ ฉายทีเดียว ชลัญก็เลยมารื้อฟื้น ตำนานรถหนังขายยามาให้ทุกท่านได้ระลึกความหลังกันหน่อยค่ะ เมื่อก่อนสมัยยังเด็กอยู่ชอบมากเวลามีหนังมาฉายในหมู่บ้าน ที่ชอบนี่ไม่ได้ไปดูหนังหรอก แต่ชอบไปดู ที่เขาขายโน่น นี่นั่น เต็มไปหมด เช่นขนมไทยๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีแล้ว เคยไปช่วยแม่ ผัดหมี่ ทอดขนมฝักบัวขาย สนุกได้ตังค์ด้วย แม่มักชอบพาไปนั่งขายของเวลามีงานแบบนี่ ประจำ เราก็เลยได้เรียนรู้การทำขนมไทยๆ มาจากแม่ด้วย
มาชมบรรยากาศรถหนังขายยาในสมันก่อน เป็นแบบนี้
ภาพจาก http://www.manager.co.th/Motoring/ViewNews.aspx?NewsID=9540000061591
ภาพจากhttp://www.manager.co.th/Motoring/ViewNews.aspx?NewsID=9540000061591
มาดูบรรยากาศรถหนังขายยาบ้านนอกชลัญ ต่อ
"มีโรตีมาขายด้วย"
ในบรรยากาศใหม่เรื่องราวคล้ายเดิมนี้มันทำให้ชลัญนึกถึง ความเป็นลูกทุ่ง ครั้งเมื่อชลัญยังเด็ก (ตอนนี้ก็ยังเด็ก สมองน่ะ) สีสรรความบันเทิงไม่ได้มีมากมายเหมือนในสมัยนี้ แต่ ความรักความอบอุ่น ความผูกพันนั้น ในสมัยนี้หาได้ยากยิ่งกว่า
ชลัญธร ตรียมณีรัตน์
คำสำคัญ (Tags): #รถหนังขายยา
หมายเลขบันทึก: 496014เขียนเมื่อ 25 กรกฎาคม 2012 22:48 น. ()ความเห็น (8)
เรียนน้องชลัญ เคยออกหน่วยหนังเราสาสุข (ฉายหนังสร้างส้วม) บรรยากาศเก่าๆดีมาก
โรตี...น่ากินจังเลย...ชลัญธร...
ขอบคุณมากนะคะ
เป็นบรรยากาศแบบบ้านๆที่มีความสุข..
เคยดูหนังขายยา...ที่หยุดเบรกขายยาบ่อยๆ...มีโหลใส่พยาธิ์มากมาย...แต่พวกเรายังกินผัดหมี่...ส้มตำ....ดึกดื่นเท่าไรไม่ยอมกลับบ้าน...ขอบคุณที่ทำให้ความหลังอันแสนหวานกลับมาอีกครั้งครับ
ตอนเด็กๆ ข้างบ้านผมมีบ่อยเลยครับ
คิดถึงอดีต..สมัยเป็นเด็กกับเพื่อน ๆจะว่ิ่งตาม รถ ขายยา..ไม่รู้ตามทำไม..อิอิอิ..สวัสดีครับ
ขอบคุณทุกท่านนะค่ะที่มาให้กำลังใจ คนบ้านนอกอย่างชลัญ
 |
ทิมดาบ |
 |
Somsri |
 |
ชยพร แอคะรัจน์ |
 |
ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ |
 |
นาง นงนาท สนธิสุวรรณ |
 |
หนูรี |
 |
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- |
 |
kwancha |
 |
แว่นธรรมทอง |
 |
|
นึกถึงอดีตจัง