เมล็ดพันธุ์ palliative care กำลังจะเติบโตงอกงามเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เช้าวันสุดท้ายของการทำงานของสัปดาห์ สำหรับฉันวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการเรียนการสอน หลักสูตร Basic Certificate  Course Palliative Care Nursing รุ่นที่ 2 เเละวันนี้จะมีพิธีปิดการอบรมเเละมอบประกาศนียบัตร เเก่ผู้สำเร็จหลักสูตรทั้ง 22 คน  ฉันเองรู้สึกตื่นเต้นไม่เเพ้นักเรียน เช้าวิ่งไปส่งลูก เเละไปรับดอกไม้กลัดเสื้อที่สั่งไว้ 

     เมื่อไปถึงที่นัดหมาย ภาพที่เห็นคือนักเรียนทุกคนสง่างามในชุดสูทรุ่น  กำลังกุลีกุจอกันเก็บภาพถ่ายเเห่งความทรงจำ  เเละวันนี้ก็ถือเป็นประวัติศาสตร์ของวงการ palliative care บ้านเราที่จะจารึกไว้ว่า 22 nurses วันนี้คือตัวเเทนของเมล็ดพันธุ์ เเห่งความดี ของ Palliative care ที่พร้อมจะไปเผยเเพร่เเละงอกงามในทุกที่ในประเทศไทย ที่สำคัญ 12 nurses จากศรีนครินทร์เราก็จะขยายผลในโรงพยาบาลเราเช่นกัน

                       ภาพเเห่งความประทับใจ ชื่นชมยินดี

งานเริ่มขึ้นเมื่อทุกคนพร้อมกันในห้องประชุม ผู้บริหารจากฝ่ายการพยาบาลมาร่วมแสดงความยินดี นำทีมโดยท่านหัวหน้างานบริการพยาบาลอาจารย์จินตนา บุญจันทร์  และท่านรองฝ่ายคลินิกบริการอาจารย์ศิริพร มงคลถาวรชัย  และผู้ช่วยรองฯฝ่ายคลินิกบริการอาจารย์เพชรัตน์ บุตะเขียว และพี่ๆรุ่น 1 นำโดยพี่คำหยาด พี่ธาริณีและพี่เกด  อาจารย์หมอศรีเวียง ไพโรจน์กุล หัวหน้าหน่วยการุณรักษ์ ผู้ริเริ่มจัดทำหลักสูตรนี้โดยหวังให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ในเชิงลึกในศาสตร์ของ Palliative care ซึ่งวันนี้อาจารย์มีความสุขมากๆๆ ที่การจัดอบรมประสบความสำเร็จเกินคาด หลังจากอาจารย์ได้มอบประกาศนียบัตรเรียบร้อยแล้ว อาจารย์จินตนากล่าวแสดงความรู้สึกและอวยพรผู้สำเร็จฯ จากนั้นพี่อิ๊ด ประธานรุ่นเป็นตัวแทนกล่าวขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ทั้งฝ่ายการพยาบาลเเละหน่วยการุณรักษ์ จากนั้นเป็น multivision ฝีมือการตัดต่อพี่น้อย เป็นการ รวมภาพกิจกรรม 6 สัปดาห์ที่เราร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมเรียนรู้ศาสตร์เเห่ง Palliative care จากครูที่ถือว่าเป็นกูรูโดยเฉพาะอาจารย์หมอศรีเวียง ดอกเตอร์สุเรธ ไจราม เเละครูเคท ส่วนครูกุ้งกับครูปาก็เป็นกำลังเสริมเเละครูแจ๊กกี้ด้วย เเละมื้อเที่ยงของพวกเราวันนี้ฝ่ายการพยาบาลของเราเป็นเจ้าภาพค่ะ ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้

 

กิจกรรมสุดท้ายที่ทำให้ทุกคนบ่อน้ำตาแตกไปตามๆกันก็คือพิธีกรรมเปิดใจ ฉันได้รับมอบหมายจากอาจารย์ให้ทำหน้าที่ผู้นำในพิธีกรรมนี้ เมื่อพร้อมให้ทุกคนจัดเก้าอี้ล้อมวง พร้อมกับถือปากกามาคนละด้าม ผู้ช่วยช่วยกันแจกกระดาษคนละ 2 แผ่น ฉันเชิญทุกคนให้เข้ามานั่งล้อมวงภาพวงกลมสวยงามแทบจะไม่มีช่องว่าง ทำให้ฉันนึกถึงความเป็นPalliative care พวกเราจะแนบแน่นอย่างนี้ตลอดไป

“เมื่อพร้อมขอให้ทุกคนหลับตาลงช้าๆ หายใจเข้าลึกๆช้าๆ หายใจออก อ่อนโยน เบาสบาย  หายใจเข้าลึกๆช้าๆ หายใจออก อ่อนโยน เบาสบายให้…..ทุกคนนึกถึงภาพเหตุการณ์ ความรู้สึก วันแรกก่อนที่จะมาเรียนหลักสูตรนี้ วันแรกที่ได้รู้จักกัน … ตลอดจนภาพเหตุการณ์ระหว่างร่วมเรียนเขียนอ่าน เรียนรู้งาน Palliative care  จนกระทั่งเราทุกคนได้เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางคือความสำเร็จในวันนี้ ถามตัวเองว่า วันนี้พวกเรารู้สึกอย่างไร และเมื่อพร้อมให้ทุกคนลืมตาขึ้นและตอบโจทย์ 2 ข้อ คือ

1.        ก่อนมาเรียนรู้สึกอย่างไร

2.       หลังเรียนรู้ รู้สึกอย่างไร

เมื่อพร้อม เริ่มค่ะ…………….ฉันให้เวลาในการเขียนตามเหมาะสม เมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มวางปากกาจึงบอกให้ทุกคนกลับมาอยู่กับตัวเอง เมื่อพร้อมให้ค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง หายใจเข้าลึกๆช้าๆ หายใจออก อ่อนโยน เบาสบาย  หายใจเข้าลึกๆช้าๆ หายใจออก อ่อนโยน เบาสบายให้” กระดาษแผ่นที่ 2 เป็นชิ้นที่ทุกคนจะหยิบมาวางไว้ตรงผ้าสี่เหลื่ยมที่วางไว้กลางวงล้อมพวกเรา พร้อมกับสิ่งของที่เราเลือกให้เป็นสัญลักษณ์ ที่เชื่อมโยงกับความรู้สึกของเราต่อการอบรมครั้งนี้   ทุกคนค่อยๆ ทยอยวางสิ่งของที่แต่ละคนเลือกพร้อมกระดาษแผ่นที่ 2  ซึ่งได้แก่ ดอกไม้ เข็มกลัดสัญลักษณ์ Palliative care ปากกา มือถือ  ปากกา ป้ายชื่อ กำไร ดินสอเมื่อพร้อมเริ่ม….ได้และจะไม่เวียนไมค์ ใครพร้อมจึงค่อยพูดซึ่งฉันเรียน รู้สิ่งนี้จากการไปเข้าอบรมจิตตปัญญาศึกษา การพูดเมื่อเราพร้อมจะได้ความรู้สึกที่อยู่ลึกๆข้างใน ที่ไม่ใช่เราบังคับให้พูด บรรยากาศขณะนี้บอกได้เลยว่าซาบซึ้งและประทับใจอย่างที่สุด บางคนบอกว่าจะไม่ร้อง แต่สุดท้ายก็ไม่ไหว…ฉันเชื่อว่าน้ำตาของทุกคนวันนี้เป็นน้ำตาแห่งความปิติ น้ำตาแห่งความภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของงาน Palliative care   ฉันเองนั่งติดอาจารย์หมอศรีเวียง ก็แอบเห็นว่าอาจารย์เองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน  สิ่งที่ทุกคนพูดในวันนี้ ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าทุกคนซึมซับรับรู้ องค์ความรู้ที่แท้จริงที่จะนำไปใช้ในการทำงาน ซึมซับเอาความดี ความงาม ในความเป็นอาจารย์หมอที่ทุ่มเทให้กับงาน Palliative care อย่างเอาจริงเอาจังโดยที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย กลับบ้านค่ำๆมืดๆถ้า round คนไข้ไม่เสร็จก็จะไม่ยอมกลับบ้าน  ทุกคนเห็นมีบางความรู้สึกบอกว่าสงสารอาจารย์ อยากช่วยอาจารย์ทำงานนี้ให้ขยายผล อาจารย์เป็นเหมือนเเรงบันดาลใจให้กับทุกคน  เเละขอบคุณครูทุกคน ครูเคท ครูแจกกี้ ครูกุ้ง ครูปา

 

ความรู้สึกที่เชื่อมโยงกับสิ่งของที่วางลงไปอยู่บนผืนผ้าเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นวางดอกไม้ ดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ของความสดชื่น งานของพวกเราก็ต้องมีความชื่นบานบ้าง หรือบางท่านวางเข็มสัญลักษณ์ หน่วยการุณรักษ์ มีผีเสื้อที่แปลงร่างเป็นตัวเต็มวัยแล้ว เหมือนกับทุกคน transforming เป็น  Palliative Care Nurses เต็มตัวแล้ว และมีเข็มมุ่งเดียวกันคือพัฒนางาน Palliative care ให้ก้าวไกลขยายผล บางท่านวางปากกา ดินสอ นั่นหมายถึงการบันทึกเรื่องราว ความรู้ที่ได้รับ ซึ่งมันมากมายลึกซึ้งกว่าที่เราเคยรู้จัก Palliative care มา บางคนวางโทรศัพท์ ซึ่งหมายถึงการสื่อสารติดต่อเชื่อมโยงกันได้ในทุกที่ และงาน Palliative care การสื่อสารจำเป็นที่สุด อาจารย์วางกำไร ซึ่งหมายถึงตัวแทนของทุกคนที่วันนี้เราได้มีพันธสัญญาใจต่อกันแล้วว่าพวกเราจะช่วยผลักดันงาน Palliative care ให้ก้าวหน้าก้าวไกล

ส่วนฉันถ้าจะวางคิดว่าตัวเองจะวางกล้องถ่ายภาพ ซึ่งเป็นอุปกรณ์ในการบันทึกเรื่องราวของคนไข้ คนไข้ทุกคนมีเรื่องราวเรื่องเล่าเราทำงานตรงนี้เราต้องเข้าไปอยู่ในเรื่องเล่าของเขาซึมซับรับรู้เพื่อให้การช่วยเหลือได้อย่างดีที่สุด ขอบคุณท่านอาจารย์หมอศรีเวียงที่ให้ความรัก ความเมตตา สนับสนุน ทั้งงานและ สอนสั่งดูแลกุ้งกับปาเหมือนลูก และกล้องถ่ายภาพก็ยังช่วยในการเขียนเรื่องราวเรื่องเล่าในงาน Palliative care ให้ทุกคนได้รับรู้ว่างานของพวกเรานั้นมีค่ามากมายแค่ไหนต่อคนไข้ระยะท้ายและครอบครัว…….

แต่ที่ประทับใจมากๆๆ อีกคนก็คือน้องนิวที่ร้องไห้จนไม่สามารถพูดได้ในตอนแรก  น้องนิว บอกว่าพ่อแม่คือพรหมที่ 1 ของลูก ส่วนอาจารย์คือพรหมที่ 2 อาจารย์ใช้หลักพรหมวิหาร 4 ในการทำงาน อาจารย์ถึงพร้อมทั้งเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา  ขอบคุณที่ให้โอกาสนิว พุดเสร็จก็ปล่อยโฮพร้อมกับกราบที่ตักอาจารย์ ทำเอาทุกคนทั้งห้องอดร้องตามนิวไม่ได้ พี่กุ้งเห็นด้วยและกด like ให้กับนิวจ้า  ทุกคนพูดครบหมดแล้ว….ฉันให้ทุกคนกลับมาอยู่กับตัวเอง “หายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ…………………และบอกทุกคนว่าตอนนี้อยากกอดใคร อยากขอบคุณใคร ขอให้เดินเข้าไปกอด อยากบอกอะไรกับเขาขอให้บอกวันนี้ …เมื่อพร้อมเชิญค่ะ” คราวนี้นะคะให้ภาพบรรยายดีกว่าค่ะ …กอดคือพลังอันยิ่งใหญ่นะในความรู้สึกของฉัน กอดวันนี้ของทุกคน Hug วันนี้คือฮักกันค่ะ ฮัก ฮักแปลว่า รัก เราฮักกันเรารัก Palliative care

 

 

  พวกเรารักอาจารย์ พวกเรารัก Palliative care

เราสำเร็จแล้วคือสิ่งที่อาจารย์กระซิบข้างหูขณะที่สามคน

กอดกัน เสียดายไม่มีภาพตอนกอดพร้อมปาด้วย

 

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

น้องกุ้งนาง ที่รพ.ปากพะยูนก็มีอาสาพาลลิเอทีฟแคร์ แล้ว

http://www.gotoknow.org/blogs/posts/488627

[Sila Phu-Chaya]

• กอดกับรักสื่อความหมายเดียวกันได้เลยนะคะ
• หลักสูตรที่ให้ทั้งความรู้และความรัก หายากมากค่ะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

งดงาม..

ขอบคุณที่เรามีคนดี คนเก่งและคนเสียสละ..ในองค์กร

สบายใจ..กับสิ่งที่เห็น

คงเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทุกคนจะนำสิ่งที่ได้..ไปใช้ให้กับคนที่รอเราอยู่

[Kesanee Sottas]

All the best:):-)

[ทิมดาบ]

อ่านด้วยความงดงามและปิติใจมากครับ

[กุ้งนาง สุธีรา]

ไปชื่นชมยินดีเเล้วค่ะลุงวอญ่า พี่ฟ่งกับพี่เเยก็เป็นอีกคู่ที่ทุ่มเทให้กับงาน palliative care ปากพะยูนโชคดีมากค่ะ สู้สู้ คนรัก palliative care

[กุ้งนาง สุธีรา]

ขอบคุณค่ะพี่ศิลาที่เเวะมาให้กำลังใจน้อง คิดถึงพี่เสมอค่ะ เเละคิดถึง gotoknow

[กุ้งนาง สุธีรา]

ขอบคุณค่ะ ทิมดาบ

[กุ้งนาง สุธีรา]

ใช่ค่ะพี่เเก้วพวกเราทุกคนโชคดีที่มีอาจารย์หมอศรีเวียงค่ะ ที่เป็นเหมือนเเสงเทียนส่องทางให้เราเดินไปในทิศทางที่ถูกต้อง งดงาม ถนนสาย palliative care ถึงเเม้จะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เเต่ข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ผลิดอกออกผล คนไข้คนเเล้วคนเล่าที่เราได้เข้าไปดูแลให้เขาได้จากไปอย่างสงบ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เรายิ้มได้ ค่ะพี่เเก้ว ขอบพระคุณพี่เเก้วนะคะที่เเวะมาเติมกำลังใจ

[กุ้งนาง สุธีรา]

many thanks ka p'ked

[กุ้งนาง สุธีรา]

many thanks ka p'ked

[ขจิต ฝอยทอง]

• ทุกคนดูมีความสุข
• ร้องไห้เต็มเลยครับ
• แงๆๆ

[ไพรินทร์]

ยินดีด้วยค่า...กับทั้งผู้ปลูก และเมล็ดพันธุ์ที่จะเติบโตให้เพื่อนมนุษย์อิงอาศัย...สักวันถ้ามีโอกาส จะมาขอสมัครเรียนรู้ด้วยค่า...:)