คนคุ้นคิด...อาจจะคุ้นเคย...แต่ไม่คุ้นหน้า.... :R2R ครั้งที่ 5
งานประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากงานประจำสู่งานวิจัย (R2R) ครั้งที่ 5 ...
ศูนย์การประชุม อิมแพ็ค ฟอรั่ม เมืองทองธานี
ถึงผมมีโอกาสและเวลาเพียงวันเดียว...วันที่ 11 ก.ค.55...
แต่อยากให้วันเดียวมีคุณค่ามากที่สุด...
ทั้งในการบอกเล่าประสบการณ์ตัวเองกับ R2R...เล่าถึงทุกข์ของตนเอง...แบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น
การได้รับความรู้และแรงบันดาลใจกับผู้ที่มีความรักกับ R2R
และการที่ได้พบปะกับบล็อกเกอร์ในโกทูโนว์...ทั้งท่านที่เจอกันแล้ว และท่านที่ไม่เคยเจอกันเลย
ผมเดินเข้าห้อง Grand Diamond Ballroom....บรรยากาศผู้คนคึกคัก
ผมหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้...ปราศจากใครนั่งด้วย...หลบมุมเหมาะ...องศาที่แม่นที่มองบนเวทีชัดเจน
ผมดูเอกสารและหนังสือ...ด้วยแสงที่ละมุนละไม...ไปค่อนข้างสลัวๆ...
หูสองข้างยังฟังอาจารย์วิทยากรข้างบน
สายตาแอบเหลือบมอง...ปล่อยสายตา....
จนมาสะดุดหยุดสายตา...มุมมองข้างหน้า...ที่ผ่านเสาไมโครโฟน
ผมว่า...เป็นบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งที่ผมชื่นชม
และเป็นเจ้าของรางวัลสุดคะนึง เดือนล่าสุด...พฤษภาคม 2555
ที่มีชื่อว่า...ท่านอาจารย์หมอ ป.
ผมรู้สึกคุ้นๆ ถึงมองเพียงด้านขวามือของอาจารย์เท่านั้น
คุ้นๆ....ทรงผม และรูปทรงกะโหลกศีรษะของอาจารย์
ผมอยู่ใกล้อาจารย์เพียงชั่วมือที่เอื้อมอีกหน่อยก็คว้าได้แล้ว...
ผมแอบถ่ายรูปเหมือนคนเป็นโรคจิตประมาณนั้น...ถ่ายมาสองรูป
ระหว่างถ่าย..ภาวนาขออย่าให้เกิดแสงแฟลช...เพราะจะทำให้ผู้ถูกถ่ายตกกะใจ
ในใจของผม...ตื่นเต้นเหมือนผมได้เจอดาราที่ชื่นชมในวัยเด็ก
ผมกะจะเดินไปหา....หรือแกล้งเดินไปข้างหน้า....และเดินกลับมาผ่านอาจารย์หมอ
แล้วแกล้งสะดุด...อาจารย์ต้องจำผมได้แน่...เพราะผมใส่เสื้อยืด
คำว่า GTK ตัวใหญ่...หราอยู่ในนั้น...
ปล่อยใจเพลินๆ ไปเรื่อยๆ อย่าดีกว่า....
อาจไม่ใช่อาจารย์หมอจริงก็ได้...เพราะท่านอยู่ตั้งเชียงใหม่...ไม่น่าจะมากรุงเทพฯ
ไปทานอาหารว่างข้างนอกห้องประชุมดีกว่า...หิวแล้ว
สักพัก....ฝูงคนก็กรูออกจากห้อง Grand Diamond Ballroom
ผมมองเห็นสุภาพสตรีคนนั้นอีก...ผมเห็นเพียงด้านหลังอีกแล้ว
ผมตัดสินใจลองเรียกไปว่า...
อาจารย์หมอ ป. ครับ....สองครั้ง...เงียบ...เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คงไม่ใช่แล้วมั้ง....แต่ลองรีบเดินเข้าใกล้ตัว....เรียกอีกครั้ง...
สุภาพสตรีท่านนั้น...หันหลังมา...
ใช่ครับ...อาจารย์หมอ ป. จริงๆ....อาจารย์โด่งดังและมีแฟนคลับมาก....
และมีภาพเคลื่อนไหววีดีทัศน์ตอนท่านอาจารย์ชัด
และคณะไปมอบรางวัลและดอกไม้....
อาจารย์หมอ ป. งงมาก...และค่อนไปทางงงที่สุด....
คนคุ้นคิด...อาจจะคุ้นเคย...แต่ไม่คุ้นหน้า...เช่นนี้
แต่ท่านก็อุตสาห์จำผมได้....คุณทิมดาบใช่ไหมค่ะ?
ผมเรียกอาจารย์ไปทำธุระในห้องน้ำก่อน
เมื่ออาจารย์ออกมา....ผมจึงพาอาจารย์ไปพบกับคุณชลัญธร
ที่กำลังเฝ้านิทรรศการ และได้รางวัล R2R ครั้งนี้ด้วย
ผมดีใจที่ได้เจออาจารย์หมอ ป. และคุณชลัญธร
และสำหรับคุณชลัญธร....ผมคงไม่พลาดที่จะเขียนอีกหนึ่งบันทึก
นับเป็นมิตรภาพของกัลยาณมิตรผู้เขียนบันทึกใน GTK
นับเป็นความสุขและความงดงามของชีวิตของผมยิ่งนัก...
กับคนคุ้นคิด...อาจจะคุ้นเคย...แต่ไม่คุ้นหน้า....
ความเห็น (9)
R2R ==> เกิด กัลยาณมิตร
ดีจริงเลยนะคะ ต้องขอบคุณ Go to Know ที่สร้างระบบนี้ขึ้นมานะคะ
คนสวยถ่ายรูปคู่ ก็เลย สวยกำลังสอง เสียดายอีกคนนกกำลังเยอะไปหน่อยเลยอวบซะ
ชอบการตั้งชื่อเรื่องมากครับ ชวนติดตาม ชวนอ่าน .... สวัสดีครับ
ตามมาติดติดๆ (กับคนคุ้นคิด...อาจจะคุ้นเคย...แต่ไม่คุ้นหน้า.) ทุกครั้งที่พบ คนกทน. จะตื่นเต้นดีใจ ไปทุกหนเช่นกัน...พ่อน้องทิมดาบ
เสียดายไม่เจอหมอ ป แต่เจอคนนี้
ภาพจาก ดร กะปุ๋มค่ะ
อ่านแล้วได้อารมณ์ความรู้สึกไปด้วยเลยค่ะ สมัยหลายปีก่อนที่พี่โอ๋เคยไปงานรวมพลคน Gotoknow ก็เคยมีความรู้สึกประมาณนี้ แอบมองคนโน้นคนนี้แล้วพยายามเดาว่าใช่คนที่เราคิดหรือเปล่า ทักเขาแล้วเขาจะรู้จักเรามั้ย ฯลฯ ที่แน่ๆคือดีใจที่ได้เจอ
ขอบคุณคุณอดิเรกที่เก็บบรรยากาศและความรู้สึกมาฝากกันนะคะ อ่านไปยิ้มไปอยู่ค่ะ
ได้พบกันสักทีนะทิมดาบนะ...
ขอบคุณ พลาดบันทึกนี้ไปจนได้มาเก็บตก อ่านบทความย้อนหลังได้เห็นตัวตนความเป็นคนใส่ใจเห็นใจผู้อื่นอย่างแท้จริง ข้อความณที่นี้คะ