น้ำพริกข้าวตำ ..อาหารจานใหม่
การเคี้ยวบดอาหารเป็นความสุข (กิเลส) อย่างหนึ่งของมนุษย์ทุกชาติพันธุ์ แต่ละท่านก็มีจริตในการดื่มด่ำรสชาติต่างกันไป
สำหรับฝรั่งนั้นการกินมัน”ฝรั่ง” (จริงๆแล้วคือมัน “เปรู” ...ของพวกอินคา) มีได้หลายรูปแบบ บางคนนิยมกินเป็นหัว บางคนหั่นแว่น บางคนบดละเอียด (mashed potato)
ส่วนคนไทยกินข้าวเป็นเม็ดบ้าง หรือไม่ก็ป่นเละทำเป็นโจ๊กไปเลย (คำพังเพย..เละเป็นโจ๊ก) แต่ข้าวหักเป็นท่อนๆ หรือ ป่นหยาบๆ แบบทางสายกลางนั้น..แปลก.คนไทยกลับไม่นิยมกิน หาว่าเป็นอาหารคนจนไปฉิบ (ส่วนผมเพี้ยนไปได้ทุกเรื่อง ข้าวที่ผมชอบที่สุดคือ ข้าวแดงหัก (แบบที่เขาให้นักโทษกิน...เพราะพัสดีหักค่าหัวคิว ?) )
ข้าวยำปักษ์ใต้ เป็นอาหารจานโปรดจานหนึ่งของผม (แต่ทำไมหากินได้ยากมาก แม้ในภาคใต้เองด้วยซ้ำ) ...เป็นแรงดลใจให้ผมมาคิดว่า เอ...ทำไมข้าวน้ำพริกผักจิ้มของเรานั้น (ที่คนไทยทุกภาคนิยม) ทำไมเราไม่เอามา “ยำตำ” ผสม ให้พอแหลก (ไม่ถึงกับละเอียด) กล่าวคือ เอาข้าวมาใส่ชาม เอาผักหั่นฝอยที่ชอบมาโรย เอาปลาทูหรือแกล้มอะไรก็ตามบิใส่ลงไป (เช่นถั่วลิสง) เอาน้ำพริกราด คลุกให้เข้ากัน แล้วเอาไปโขลกตำในครกพอแหลกหยาบ (แบบตำส้มตำมะละกอ)
จากนั้นก็เทใส่จาน ตักกิน ...โดยอาจมีต้มยำ แกงส้ม แกงเลียง แกงจืด ร้อนๆ ซดแกล้ม
กินแบบนี้น่าจะดีกว่าแบบตักกินเป็นคำๆ เพราะ
1) รสชาตินัวดีกว่า สม่ำเสมอกว่า
2) กลิ่นของผักรสแรง (เช่น ผักแพว ข่าอ่อน ขิงอ่อน สะตอ) จะออกมาเพิ่มขึ้นจากการตำ ทำให้มีกลิ่นหอม ฉุน น่ากินกว่าเดิม (ตามจริต)
3) อาหารแหลกไประดับหนึ่ง ทำให้ย่อยง่ายขึ้น โดยเฉพาะสำหรับคนที่กินเร็ว กลืนเร็วเกินไป
4) ประหยัดเวลาในการกิน ไม่ต้องประดิษฐ์ดอย เด็ด ม้วน พับ ผักชนิดต่างๆ ให้เสียเวลา เปรอะมือ
5) ประหยัดจาน และการล้างจาน โดยเฉพาะร้านค้า อาจขายเมนูน้ำพริกผักจิ้มตำนี้ได้ โดยใช้พื้นที่โต๊ะนิดเดียวต่อลูกค้าหนึ่งคน แล้วให้ลูกค้าเลือกสั่งได้ตามที่ชอบ (แบบชงกาแฟ) เช่น อยากได้น้ำพริกแบบไหน ผักชนิดใดบ้าง ในการตำผสม ก็เลือกสั่งได้ หรือ ให้ตักเอง ตำเอง แบบบุฟเฟต์ (อาหารแดกดะ) ไปเลยก็ยิ่งจะสนุก ...เหมือนสุกี้ (หลอกแดก) ที่ราคาแสนแพง
...คนถางทาง (๑๙ มิย. ๒๕๕๕)
ความเห็น (10)
Another Innovation in gastronomy or shall we call it "food engineering"? ;D
ข้าวคลุกน้ำพริกเค้าก็มีขายแล้วนะคะ คล้ายๆเมนูอย่างที่ท่านอาจารย์อยากได้นี่แหล่ะ.. แล้วแต่เราจะเลือกน้ำพริกค่ะ ราคาก็เท่าๆกับข้าวแกงทั่วไปเลยค่ะ
ท่านรัชนีครับ ผมเข้าใจว่า ข้าวคลุกน้ำพริกดังว่านั้น เป็นข้าวผัด ใส่น้ำมัน และไม่ได้ตำผสมนะครับ
ท่าน sr ครับ gastro-engineering น่าจะดีนะครับ ต่างจาก food eng. ที่มีอยู่แล้ว
แถบบ้านชลัญเขาก็กินกันแบบนี้แหล่ะอาจารย์ แต่เห็นรายการปลาทูแล้วหยอง จนวันนั้นมาวันนี้ยังไม่กล้ากินเลย คนในครอบครัวพลอยอดไปด้วย อ้อ! แต่ที่ไปเที่ยวสัตหีบมาได้ปลาทูสดค่อยยังชั่วหน่อย วิตกจริต น่ะ 55555555555
อ้าวท่าน ชธ...มีจริงๆด้วยหรือ แล้วเขาเรียกอาหารจานี้ว่าอะไรครับ
ผมเคยเห็นในกาดหลวง โรบินสันเชียงใหม่ แสดงว่ามีกันทั่ว
แต่รายละเอียดในกรรมวิธี
ของท่าน กับ ของที่มีอยู่อาจจะต่างอยู่บ้าง เพราะของเขา
เป็นสารพัดน้ำพริก แต่ของท่าน เอาคอนเซ็ปข้าวยำข้าวไปใส่
เอาไอ้ที่กินแล้ว ไม่ติดคอ ต้มยำ แกงเลียง เข้าไปด้วย
ที่ดีกว่ากาดหลวงอีก ก็คือท่านชวนแหกค่าย ได้ดีจริง ๆ ครับ
แล้วจะเขียนเรื่องข้าวยำให้อ่านบ้าง เพราะฝีมือเมีย นี่ไม่เบาเหมือนกัน 555 ขอบคุณครับ
ท่านชัดครับ ขอบคุณครับที่มาร่วมยำ
ของผมมีการตำนะครับ ไม่ใช่แค่ "คลุก" เพราะการตำ มันทำให้รีดกลิ่นออกมาได้มากกว่า และมีการผสมกันในะระดับโมเลกุล มันจึงต่างจากการคลุก ที่เป็นเพียงการสัมผัสที่ผิวเท่านั้น
ผมเน้นไปที่การตำหยาบ เพราะถ้าตำละเอียดเกินไป มันอาจดูไม่น่ากิน (กิเลสที่เคยชิน)
สำหรับข้าวยำ นั้น ผมเสนอไปแล้วในบทความก่อนว่า ควรกำหนดให้เป็นหนึ่งในอาหารประจำชาิตไปเลย เสริฟบนสายการบินไทยได้ไหม คงไม่ได้ เพราะไอ้บอดการบินไทยมันคงไม่ฉลาดพอทีี่จะคิดออกได้หรอก ไม่เชื่อลองไปค้นรายชื่อดูสิ แต่ละตัวไม่จืด เข้ามาด้วยเส้นทั้งนั้น ความรู้ธุรกิจ การตลาด ปฎิภาณ หามีไม่
ชอบไอเดีย ข้าวตำ ที่ไม่เคยได้ยินใครทำมาก่อน จะลองทำดูสักวัน ครับ
ข้าวยำสูตรเมิยผมเสร็จแล้วกำลังจะขึ้นครับ กลับมาหาอ้างอิงที่มาเรื่องที่เขียนครับ
สมัยเรียนมัธยม ไปเที่ยวกับครูฝรั้ง จะกินข้าวบนรถไฟ เขาถามพนักง่านบนรถไฟว่า ".มีข้าวยำไหมครับ" พวกนี้ปากถึง ตาถึง ไม่ได้บอดเหมื่อนการบินไทย
เอามาแพ็คกิ้งให้ดูดี เป็นข้าวยำ หรือ Thai herb rice for health จะกลายเป็นอาหารอีกชนิดที่ติดครัวโลกเหมือนท่านว่า
จะเอาสูตรเมียผมไปใช้ ให้ฟรีเลย 555
บาปนะคะอาจารย์..ที่ทำให้ kunrapee
รู้สึกหิวยามดึก
kunrapee กินยามดึกไม่ดีนะครับ ยกเว้นเข้าเวรดึก
ว่าไปแล้วยามดึกกินเบาๆ ..... โจ๊กยำก็ไม่เลวนะครับ