อนุทิน...ใช้ให้เป็น ดีแน่นอนค่ะ คือ การบันทึกเรื่องราวสั้นๆ กระชับ แว้บอะไรรีบจดไว้ มีเวลาเมื่อไรกลับมาอ่านทวน ก็จะนึกออกในเรื่องราวที่ผ่านมา ว่าเรากำลังจะอยากทำอะไรอยู่
เมื่อเวลาผ่านไปหรือเมื่อถึงปลายปีงบประมาณ นั่นคือเรามีเนื้องานของคนทำงานที่จะนำมายืนยันการทำหน้าที่ สถิติต่างๆมากมาย บันทึกไว้ดีแน่นอน
.... สถิติต่างๆ ถึงมันจะยิบย่อยและมีมากมาย. ให้ลองออกแบบระบบจัดเก็บที่ง่ายๆ ถนัดไอทีก็ใช้ไอที ไม่ถนัดเลยก็ใช้กระดาษรีไซเคิล. บันทึกแต่ละวันๆ ไว้ดีแน่นอน ....ก็พร่ำสอนพร่ำแนะนำคนภายในงานไป...
นั้นคือสิ่งที่สอนคนในงาน แต่เค้าจะรับไว้ได้มากน้อยแค่ไหน สุดแท้...ค่ะ
สรุปบทเรียนรายวัน เราได้เรียนรู้เพิ่มมาใหม่ว่า จริงแล้ว ..น้อต..ไม่จำเป็นต้องขันแน่น หลวมบ้างพอให้ขันเกลียวไปมา เป็นการยืดหยุ่น บทเรียนเดิมที่เคยบันทึกไว้วันนั้นคิดว่าใช่ แต่วันนี้อาจไม่ใช่ และวันหน้าก็อาจจะกลับไปใช่ก็ได้ แน่นอนโดยกฎของมันไม่มีอะไรถูก-ผิด เสมอไป
บางทีเราก็รู้สึกว่าเราใส่เกียร์สามหรือสี่ซึ่งมันสูงเกินไปไหม หรือจริงอย่างที่ผู้ใหญ่เตือนว่าเราจะวิ่งเร็วไป คนที่อยู่ด้วยอาจจะตามเราไม่ทันแล้วเราจะถอนคันเร่งลงมาเท่าไรดี(เนี่ย!)
อีกหนึ่งอนุทินของฉัน...นับหนึ่งไปนานแล้ว แต่แล้วยังไปไม่ถึงสอง...
การดำเนินงานภาคคุณอำนวยเริ่มจะเข้มข้นขึ้นเมื่อมีคนหนึ่งเปิดประเด็นหารือว่าทำอย่างไรดี ในเรื่องงาน...
ความทรงจำย้อนคืน ไปที่เหตุการณ์ในชีวิตหน้าที่งานประจำวันครั้งหนึ่ง ผลักดันตามกระบวนการ ได้บ้างไม่ได้บ้างก็ยังถือว่าได้เริ่มต้น การจะลงมือทำอะไรสักอย่างย่อมมีทั้งผู้ได้ประโยชน์และเสียประโยชน์ แม้ว่าครั้งนั้นต่างจากครั้งนี้ตรงที่ฉันไม่มี "พี่เลี้ยง" คอยส่งกำลังใจ คอยจุดประกายความคิด และสงสัยฉันจะต้องทำหน้าที่เป็น "พี่เลี้ยง" เสียเอง
ฉันรู้ว่าอะไรจะเกิดตามมา อย่างน้อยจะมีคนไม่เห็นด้วยกับวิธีการทำงานในลักษณะนี้ ลักษณะงานที่เอะอะอะไรก็ขอเชิญมาสุมหัวคุยกัน ถามความคิดเห็นทั้งหมดทุกคน ถามแนวทางที่น่าจะทำได้ ถามในทำนองให้เสนอแนะแล้วถามหาความเห็นชอบเพื่อให้เกิดกระบวนการขั้นตอนของแนวปฏิบัติ
ความรู้สึกบวกลบคูณหาร ไม่ได้จะเกิดกับคนในวงล้อมที่สุมคุยกันเท่านั้น เพราะคนเริ่มต้นก่อนอย่างฉันหรืออย่างคนที่ได้ทำหน้าที่อำนวยความสะดวก (Facilitator) ให้กับกลุ่มในระบบจัดการความรู้ มักจะ....(อ่านว่า จุดจุดจุดนะคะ) กับการต้องยอมรับสภาพความจริงที่จะต้องเกิด จนกว่าเวลาผ่านไป จนกว่าประสบการณ์จะผ่านมา เราเคยรอกันได้มาแล้ว เราก็จะชวนให้ทุกคนรอต่อไปด้วยกัน
จบบันทึกเรื่องดีฯ วันนี้ (พยายามจะกลับมาเขียนบ่อยๆ ให้ได้ดังตั้งใจค่ะ)
อนุทิน บันทึกสั้นๆไว้ ดีแน่นอนค่ะ
ผมก็ไม่ได้เขียนนานนนนน
เป็นเรื่องที่ดีม๊ากมากเลยนะคะ ฝึกตนในการบันทึก ประจำตน
ขอบคุณมากคะ
แวะมาสวัสดีเพื่อนเก่าที่นี่ค่ะ สบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ ..... อัลโหลบันทึกไว้ด้วยนะคะ ....
สวัสดีค่ะ ดร. Somsri
สวัสดีค่ะคุณพี่อร Bright Lily
มายกมือสนับสนุนการใช้อนุทินในฐานะผู้ใช้ค่ะเพราะทำให้สมองว่างลงไปได้เยอะไม่ต้องจำอะไรมากค่ะ และทางทีมงานจะเพิ่มความสามารถในการค้นหาเข้าไปด้วยต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ดาวลูกไก่
ถ้าทำได้ทุกวันดีแน่นอนครับ ขอเชียร์
สวัสดีค่ะอาจารย์จัน
สวัสดีค่ะคุณไข่ ทองหยอด
:-) ขอบคุณมากนะครับ
สรุปบทเรียนรายวัน เราได้เรียนรู้เพิ่มมาใหม่ว่า จริงแล้ว ..น้อต..ไม่จำเป็นต้องขันแน่น บทเรียนเดิมที่เคยบันทึกไว้วันนั้นคิดว่าใช่ แต่วันนี้อาจไม่ใช่ และวันหน้าก็อาจจะกลับไปใช่ก็ได้ .. ขอชมเป็นพิเศษว่า ตรงนี้ ยอดเยี่ยมค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ต๋อย...
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ต๋อย...
บันทึกทีละน้อย แต่บ่อยๆ ก็ดีเหมือนกันนะคะ
จากกระดานดำ เป็น ipad
(ไปถอย the new มาหรือยังคะพี่)^^
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
สวัสดีค่ะอาจารย์ ป.
สวัสดีค่ะน้องอิงชาดา
สวัสดีบล็อกเกอร์ทุกๆ ท่านนะคะ ขอบคุณที่แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ
ทางสายกลาง หรือ Balance ตามที่ท่านพุทธองค์สอนไว้ "น็อตขันไม่แน่นเกินไป ไม่หลวมเกินไป" เป็นวิถีของการอยู่ในสังคมอย่างมีความสุขครับ ถ้าทุกคนพยายามทำบันทึกทุกวัน เท่ากับเราสนใจตัวเราเองทุกวัน เราก็จะรู้ตนเองทุกวันว่าเราทำอะไรบ้าง เราทำดี ทำไม่ดี เราบันทึกไว้ พระพุทธองค์สอนไว้อีกว่าให้เราเตือนตน รู้ตนเองตลอดเวลา เราจะได้ไม่หลงทาง (ทางชีวิต) บันทึกที่อาจารย์แนะนำ "บันทึกเรื่องดี ชีวีมีสุข" สุขจริงๆครับ
สวัสดีค่ะคุณลุงเหน่ง
ขอบคุณค่ะที่ช่วยเติมเต็มความรู้ และรู้สึกตัวตามวิถีธรรมให้บันทึกของดาวลูกไก่มีคุณค่าเพิ่มขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะ
พี่ก็ไม่ได้เขียนบ่อยๆ
แต่เขียนเดือนละ 2-3 เรื่องทุกเดือน
ถือว่าเป็นประจำไหมจ๊ะ
คิดถึงนะ
อนุทิน..ในอีกมุม ก็คือการสร้างพิพิธภัณฑ์ชีวิตนั่นเอง.. ชื่นชม ครับ
สวัสดีค่ะคุณครู krusorn , พี่เขี้ยว มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย) , คุณ แผ่นดิน และอาจารย์ เอื้องแซะ และขอบคุณดอกไม้จากอีกหลายๆ ท่าน