พาลลิเอทีฟแคร์ (เพื่อรอยยิ้มเมื่อสิ้นลม) พบบล็อกเกอร์GotoKnow
วันนี้เวที่เสริมสร้างความตระหนักด้านพาลลิเอทีฟแคร์ ผ่านพ้นไปด้วยความสวยงามแห่งการเรียนรู้ จากเรื่องเล่าการถอดบทเรียนในการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคอง มีกรณีย์ให้ศึกษาหลายเรื่องของ อาจารย์ พี่ฟ่ง
ท่านผู้อำนวยการ คุณหมอพิพัฒน์ ได้มาต้อนรับด้วยตนเอง หวหน้าฝ่ายการคุณ ศุภวัลย์ มั่นจิตรก็มาให้กำลังใจจนจบเวที และคุณหมอนิพนธ์ ก็มาร่วมรับฟังด้วย ในงานนี้ได้พบกับบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งคือ อาจารย์ สุณี (น้องแย) นิยมเดชา นามนิกเนม"นกเป็ดน้ำ" ที่ห่างหายไปจากบ้าน โกว์นานมากๆ ตั้งแต่ผู้เขียนยังไม่ได้เข้ามาเป็นสมาชิก ได้คุยกันถึงบ้านแห่งGotoKnow น้อง"แย" รับปากว่า จะกลับไปค้นหาระหัสผ่านเพราะนานจนจำไม่ได้
อาจารย์ พี่ฟ่งได้กรุณามอบหนังสือ "เพื่อรอยยิ้ม เมื่อสิ้นลม"ให้กับผู้เข้าประชุม วันนี้มีความยินดีที่ได้ทำงานนอกเหนือหน้าที่ ทั้งรันเวที ทั้งเก็บภาพ ทั้งบันทึก และทั้งช่วยอำนวยเวทีให้มีบรรยากาศแห่งการแลกเปลี่ยน ทั้งยังเป็น อัศวพักตร์ในบางช่วง ที่ผู้เขียนเรียกว่า"เป็นการทำทำเหลือ ทำเผื่อเพื่อสังคม"ที่น่าอยู่ (ขอนำภาพมาแบ่งปัน ) พบกันเวทีที่ 2 วันที่ 17 มิถุนายน 25555 ที่เก่าเวลาเดิม
ผอ.คุณหมอพิพัฒน์ พิพัฒนเสรี มาต้อนรับ
หัวหน้าฝ่ายการคนงามมีความพึงพอใจกับทีมงานที่มาประชุม
คุณหมอนิพนธ์ ว่างจากตรวจคนไข้ก็มาให้กำลังใจ
อาจารย์สุณี นิยมเดชา กับอาจารย์ พี่ฟ่งคุณกานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ
น้องเปิ้ล ศิริพร เจ้าการชี้แจงวัตถุประสงค์โครงการ
เจ๊เจี๋ยบก็มา ตั้งใจฟังอย่างแรง(ระยะนี้ต้องเยียวยากันหน่อย)
น้องแดง น้องนี เครือข่าย PCU มาเหมือนกับนัดกัน
น้องอ้อยน้องกัน สาวมั่นชาวเกาะ
งานประชุมเสร็จสิ้น มีน้ำใจจากผู้จัดเล็กๆน้อยเป็นที่ระลึกให้นึกถึงปากพะยูน
สร้างภาพร่วมกัน แต่นักสร้างภาพมักอับโชคไร้ภาพตัวเอง
ความเห็น (18)
เพื่อรอยยิ้มเมื่อสิ้นลม ---
- จากไป ==> "อย่างไม่ห่วง"
- คนอยู่ข้างหลัง ==> อาลัย อาวรณ์ เพราะความดี ความงาม ในความทรงจำ
- ขอบคุณค่ะบัง .... หมอเปิ้นคิดถึงแม่ที่จากไปจัง คิดถึงจับใจ
"ไปไม่กลับ....หลับไม่ตื่น" .... ได้แต่ สร้างภาพในใจ เวลาคิดถึงแม่
I somehow have this thought -- "...เพื่อรอยยิ้มก่อนสิ้นลม..." is more useful in life. The time of palliative care before THE moment can be now. Before it becomes palliative.
เราล้วนมีภาระของชีวิต..ทั้งเพื่อตนเอง และคนรอบกาย
นั่นคือ ศาสตร์และศิลป์อันเป็นความจริงของชีวิต..
ชื่นชมและให้กำลังใจ-ครับ
นักสร้างภาพมักอับโชค...555
เรียนหมอเปิ้น หมอนับว่ายังโชคดีที่ได้เห็นหน้าแม่
ผมคลอดได้2 วัน แม่กับพี่สาวสองคน พี่ชายหนึ่งเสียชีวิตวันเดียวกัน ด้วยห่า อหิวาห์
เรียนท่าน sr การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ใช่จะสิ้นสุด เพราะต้องดูแลไปถึงครอบครัวหลังการสูญเสีย
ต้องประคับประคองให้กำลังใจที่อยู่ บางเกิดการเสียก็ตายตาม นี้ต้องเข้าไปดูแลและเยียวยา
คือจิตปัญญาทางสังคม
เรียนท่านอาจารย์แผ่นดิน...การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย และการบริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์
คุณหมอ คุณพยาบาล คุณสหวิชาชีพ และคุณ สาธารณสุข (นักสร้างสุข)ทุก ท่านมีโอกาสมากๆ ในการทำงาน ได้ทั้ง "บุญ ได้
ทั้ง เบี้ย" เพียงแค่ทำหน้าที่ ให้เหลือ ทำให้เกินหน้าที่ ทำให้ดี เพื่อให้ผู้ใช้บริการมีสุข (เป็นการทำเหลือเพื่อสังคม)
ภาพที่ประกอบหนังสือหรือเวบไซต์ Palliative care สังเกตดู มักเป็น
ใบไม้แห้ง
บังวอญ่าคิดว่าอย่างไรค่ะ ?
เรียนท่านแว่นธรรมทอง......โดนใจมากๆครับ นักสร้างภาพมักอับโชคในการมีภาพ
เรียนอาจารย์หมอ ป.คิดเหมือนครับ มองดูใบไม้ที่เป็นเหมือนอวัยวะในที่ชำรุด สิ่งที่ต้องรักษาคือใจ รักษาใจรักษากาย
เป็นโครงการที่น่าสนใจมากๆค่ะ
น่าจัดมั่ง..
รพ.ปากพะยูนโชคดีที่อาจารย์จาก มอ.เลือกมาเป็นพี่เลี้ยงเป็นแห่งแรก การดูแลผป.ระยะสุดท้าย ด้วยจิตปัญญา
มีอะไรใหม่ๆ ที่ดีดี ให้เรียนรู้ตลอดเลยนะ ที่ รพ.ปากพะยูน . ...คิดถึงที่ปากพะยูน เสมอ..มีโอกาสตอนอายุ 60-70ปี ค่อยไปให้น้องๆลูกๆหลานๆดูแลที่โน่นนะ
สวัสดีค่ะ ท่านวอญ่า ผู้เฒ่าใจดี
ยามใดที่น้องๆเครียด มักพูดกับน้องๆเสมอว่า ไม่มีใครมีโอกาสเท่าเราอีกแล้ว ที่ได้ทำงานแล้วได้ทั้งบุญ ได้ทั้งเบี้ย ยามใดที่จิตตก ก็ขอให้มีสติ ให้รู้โมโห ให้รู้โกรธ
หนังสือของพี่กานดาวสี หนูได้เป็นเจ้าของทั้งสองเล่ม เมื่อไปงาน HA Forum 13
ดีใจกับเครือข่ายปากพะยูน ที่มีปรมาจารย์ไปแบ่งปันกันถึงที่ แม้นอกเวลาราชการ ก็มีคนอยากเรียนรู้
ขอบคุณบันทึกนี้ค่ะ
เรียนท่าน สพช.ภาคใต้.....รพ.เรามักมีอะไรสนุกๆมีสาระมาให้เรียนรู้เสมอๆ
สวัสดีน้องน้ำชา....คงภาระงานเยอะ ไม่ค่อยเห็นในบันทึก
ต้องขอบคุณ น้องน้ำชา ที่ช่วย เป็นฟาให้บังได้มีวันนี้ ได้เรียนรู้ ได้พัฒนา งาน ha และงานด้านสุขภาพ
งานครู ฟา ของน้องเอกที่บ้านอาจารย์ นุก็เป็นผลมาจาก การ ฟา ของน้องๆ
เห็นเเล้วรู้สึกชื่นใจ เเละชื่นชมค่ะลุงวอญ่า พี่เเยกับพี่ฟ่งนี่ถือเป็นสองทหารเสือของทางใต้เลยนะคะที่จะช่วยพัฒนางาน Palliative care ให้ก้าวไกล เป็นเมล็ดพันธุ์ความดีความงามที่ภาคภูมิใจค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ปากพะยูนสู้ๆนะคะเเละเป็นกำลังใจให้พี่เเย พี่ฟ่งด้วยค่ะ
เรียนน้องกุ้งนาง วันนี้ต่อยอดpalliative care เด็ก
พบคุณ ฟ่ง น้อง แย และอาจารย์ หมอสกล
และในเวทียังมีการเล่าเรื่องจากพื้นที่
จากรพ.ยะลา ยังได้กล่าวชื่นชมชาวขอนแก่นด้วย