พ่อลืมไม้เท้า
พอดีมีเรื่องเล็กๆ ที่น่ารัก ซึ่งทำให้พ่อลูกได้หัวเราะขำๆ กันเล็กน้อย พอเป็นความสุขเล็กๆ ที่สร้างอมยิ้มในวันที่อากาศร้อนให้พอได้เบิกบานใจค่ะ
ช่วงบ่ายวันนี้ เป็นอีกวันหนึ่งที่พาพ่อไปเดินซื้อกับข้าวที่ตลาดเกษตรใน มอ. เมื่อไปถึงตลาด ทั้งพ่อและลูกก็แยกกันเดินซื้อของกันคนละทิศละทาง เนื่องด้วยว่าลูกก็เกรงว่าจะขัดใจพ่อเดิน เวลาเดินซื้อของกับพ่อแล้วต้องระวังนู้น นี่ นั่น ตามประสาอยากดูแลพ่อ แต่คงมากเกินไปก็เลยทำให้คนมีอายุก็พลอยรู้สึกรำคาญ ซื้อของไม่สบายใจซะงั้น ก็เลยเป็นเหตุให้แยกกันเดินซื้อของคนละทิศละทาง
วันนี้ก็เป็นอีกวัน ที่พอไปถึงเป้าหมายก็เดินซื้อของกันให้สบายใจ ต่างคนต่างเดินแล้วก็มาเจอกันที่จุดนัดหมาย จนเดินมาถึงรถมอร์เตอร์ไซต์เตรียมตัวจะกลับแล้ว พอพ่อขึ้นนั่งรถได้สักแป๊บนึง ไม่ทันจะออกรถค่ะ แกก็ตกใจขึ้นมา แล้วก็พูดออกมาว่า เอ้า...ป๊าลืมไม้เท้า .... แล้วก็บอกว่าสงสัยจะอยู่ร้านนั้นที่ไปซื้ออันนี้มา พอปรางได้ยินปุ๊บ ก็แอบขำในใจนิดนึงว่า เออ เราก็ลืมสังเกตุว่าป๊าเดินคล่องได้โดยไม่มีไม้เท้า ลืมไปเลยจริงๆ นี่ก็แสดงว่าพ่อเราแข็งแรงขึ้นแล้ว ขนาดเดินคล่องจนลืมไม้เท้าได้ ^_^
แล้วก็เลยยิ้มและหัวเราะกันทั้งพ่อลูกว่า เออ..ลืมได้ยังไง ปรางก็เลยเดินกลับไปตามร้านที่พ่อบอก พอไปถึงก็เจอร้านเป้าหมาย แม่ค้าบอกว่าไม่รู้ใครลืมเอาไว้ ก็เลยบอกว่าของพ่อหนูก็เลยกลับมาเอา แล้วก็ขอบคุณพี่แกที่เก็บไว้ให้ค่ะ
เรื่องเล็กๆ ที่น่ารักที่เกิดขึ้นก็ทำให้ได้เห็นว่าพ่อแข็งแรงแล้วเนอะ ไม่ต้องใช้ไม้เท้าก็เดินคล่องแล้วค่ะ
ความเห็น (16)
น่ารักจังค่ะ..เป็นความสุขดีๆที่มีอยู่ใกล้ตัวลูก..
สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่
ขอบคุณพี่ใหญ่มากๆ นะคะ ที่แวะมารับความสุขเล็กๆ ในบันทึกนี้ค่ะ ^_^
ขอบคุณพี่ ธวัชชัย และคุณเนิ่มด้วยนะคะ ^^
ป๊าน่ารัก ลูกป๊าก็น่ารัก
ดีใจด้วยนะคะ
น้องมะปราง พี่มีคำถามค่ะ หลังจากที่ห่างหายไปหลายเดือน แล้วแอ๊ฟ(ดูิอินเทรนนะคะ แบบว่าเรียกไม่ถูก) ทางขวาเปลี่ยนมาอยู่ทางซ้าย เผอิญว่า พี่หาหนทางที่จะไปลบปฏิทินออกไม่ได้นะคะ่ (เนื่องจากไปบังตัวอักษรที่เราบันทึกไว้) แบบรูปข้างค่ะ เพราะหน้าตาการแก้ไขก็เปลี่ยนไป
ช่วยหน่อยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คิดถึงน้องมะปราง.. คิดถึง G2K และขอบคุณมากค่ะ ได้รับเสื้อภาพวาดท่านวิรัตน์อีกตัวแล้วค่ะ
ครูสายันต์
บางครั้งความเคยชินจิตใต้สำนึกบอกว่าต้องใช้ ก้ใช้จนติด และเราก็ไม่กล้าที่จะให่ห้พ่อเดินโดยไม่มีไม้เท้า เพราะกล้วพ่อล้ม ก็เลยต้องให้ใช้ไม้เท้า ลองให้เดินไม่มีไม้เท้าบ้างซิอาจจะหนุ่มขึ้นมาอีก
เป็นความสุขที่สามารถบอกต่อกันได้ ยินดีด้วยนะสำหรับความสุขที่ต้องบอกกล่าว ณ โอกาสนี้ด้วยจิตคารวะ
อุ๊ย...อ่านแล้วยิ้มไปด้วยค่ะ
ชอบความเห็นพี่ครูอ้อย 
ด้วยคิดเหมือนกันเลยค่ะ
จำนงค์ อภิญดา
ขอแสดงความยินดีและชื่นชมครับ.
จำนงค์ อภิญดา
คุณมะปรางเปรี้ยว รูปผมหายอีกแล้ว ขอดูลิงค์ให้หน่อยครับ
นาน ๆ เข้ามา
มาชม
ถึงลืมก็ยังจำร้านที่วางไม้เท้าไว้ได้นะครับนี้...
แม้จะลืมก็ยังจำ...น่าชื่นชม
ฝากส่งกำลังใจให้คุณพ่อน้องมะปรางด้วยครับ
พวกผมตอนออกเยี่ยมบ้าน
ถ้าผู้ป่วยพอเดินได้..จะพยายามบอกว่า
ไม่ต้องใช้รถ หรือไม้เท้าครับ
สวัสดีค่ะ พี่ๆ ทุกท่าน
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ ^__^
สวัสดีน้องมะปราง ...เอาไม้เท้ามาฝาก ผู้สูงอายุเอามาให้ในสุขภาพช่องปาก
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านด้วยใจเป็นสุข เป็นกำลังใจในการดูแลคุณพ่อค่ะ