เปิดตัว Blog "Mantoknow" เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้ที่ใฝ่รู้เรื่องของ "คน"
ไม่มีใคร...ที่จะถือกำเนิดขึ้นมาได้เอง โดยปราศจากผู้ให้กำเนิด
ไม่มีใคร...ที่จะมีชีวิตรอดมาได้ โดยปราศจากการพึ่งพาคนอื่นตั้งแต่อ้อนแต่ออก
คำกล่าวที่ว่า "มนุษย์เป็นสัตว์สังคม" แสดงว่า มนุษย์มีธรรมชาติที่ต้องอาศัยอยู่ร่วมกันเป็นกลุ่มสังคม มีความจำเป็นที่จะต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันในการดำรงชีพ มีความสุขที่ได้มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมต่อกัน (Social Interaction) และมีความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย (Security) ทั้งทางกายและทางใจ เมื่อได้อยู่ร่วมในกลุ่มสังคมที่ผู้คนเป็นมิตรต่อกัน
แม้ John L. Holland จะแบ่งอาชีพในโลกนี้ออกเป็น 6 กลุ่ม คือ 1) กลุ่มที่ชอบทำงานกับวัตถุ (Objects) 2) กลุ่มที่ชอบทำงานกับคน (People) 3) กลุ่มที่ชอบทำงานกับความคิด (Idea) 4) กลุ่มที่ชอบทำงานกับข้อมูล (Data) 5) กลุ่มที่ชอบทำงานกับคนและความคิด และ 6) กลุ่มที่ชอบทำงานกับคนและข้อมูล แต่ก็ไม่มีอาชีพใด ที่ทำงานโดยไม่ได้เกี่ยวข้องกับคน
จากที่กล่าวมา จะเห็นว่า ไม่ว่าจะเป็นการดำเนินชีวิตในสังคม หรือในชีวิตการทำงาน เราล้วนต้องเกี่ยวข้องกับคน ความเข้าใจในตนเองและความเข้าใจในผู้อื่นจึงมีความสำคัญดังคำกล่าวที่ว่า "รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แต่การชนะโดยไม้ต้องรบ (ชนะใจเขา ชนะใจเราเอง) ดีที่สุด"
ถ้าท่านเป็นที่ใฝ่เรียนรู้เกี่ยวกับธรรมชาติของคน ขอเชิญมาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เกี่ยวกับ "พฤติกรรมของมนุษย์" ใน Blog "Mantoknow" นะคะ
พฤติกรรมของมนุษย์ (Human Behaviors) ที่เราจะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน จะมีทั้งพฤติกรรมภายนอก (Overt Behavior) เช่น การพูดจา (Speaking) การแต่งกาย (Dressing) การเรียนรู้ (Learning) และการทำงาน (Working) ฯลฯ และพฤติกรรมภายใน (Covert Behavior) เช่น เจตคติ (Attitude) แรงจูงใจ (Motivation) ความคิด (Thought) และความเชื่อ (Belief) เป็นต้น
แนวทาง (Approaches) ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อเพิ่มความเข้าใจในพฤติกรรมของมนุษย์ จะใช้ทั้งแนวคิดทางจิตวิทยาตะวันตก (Western Psychology) และแนวคิดทางจิตวิทยาพุทธศาสตร์ (Buddhist Psychology) ตามความถนัดของกัลยาณมิตรแต่ละท่านค่ะ
บันทึกแต่ละเรื่องที่ลงใน "Blog Mantoknow" จะมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์ (Analyse) และ สังเคราะห์ (Synthesize) พฤติกรรมของคนทุกเพศทุกวัย โดยเนื้อหาจะมี 2 ส่วน ได้แก่
1) การบรรยายพฤติกรรม (To Describe Behavior) คือ บรรยายว่า บุคคลมีพฤติกรรมอย่างไร ทั้งนี้โดยไม่ระบุตัวบุคคลที่ชี้ชัดว่าเป็นใครค่ะ เป็นการกล่าวถึง "พฤติกรรมที่หยิบยก" ขึ้นมาของคนทั่วๆ ไป ยกเว้นในกรณีที่ไม่ทำให้เกิดความเสียหาย และได้รับอนุญาตจากเจ้าตัวค่ะ
2) การอธิบายพฤติกรรม (To Explain Behavior) คือ อธิบายว่า เพราะเหตุใด บุคคลจึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น
บันทึกแต่ละเรื่อง จะเปิดประเด็นไว้ เพื่อให้สมาชิก GotoKnow เข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และ/หรือวิเคราะห์สังเคราะห์พฤติกรรมได้ ตามความรู้ ประสบการณ์และแนวคิดของแต่ละท่าน ซึ่งจะช่วยให้ผู้อ่านโดยรวม สามารถนำข้อวิเคราะห์สังเคราะห์ไปใช้ประโยชน์ ในการทำความเข้าใจพฤติกรรม (To Understand Behavior) ทำนายพฤติกรรม (To Predict Behavior) และ/หรือควบคุมพฤติกรรม (To Control Behavior) ทั้งของตนเอง และของผู้อื่น
ผู้เขียนหวังว่า จะได้รับน้ำใจจากกัลยาณมิตร ในการเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์และแนวคิด เพื่อช่วยให้ผู้อ่านเกิดความเข้าใจในตนเองและเข้าใจผู้อื่น อันจะนำไปสู่การปรับตัวให้อยู่/และหรือทำงานร่วมกัน ได้อย่างราบรื่นและมีความสุขนะคะ
ด้วยความขอบคุณค่ะ
พบกัน เย็นนี้ ด้วยบันทึกเรื่อง "มนุษยสัมพันธ์ :
ความสัมพันธ์ที่ต่างพึงใจ" นะคะ (วันนี้ขอไปทำหน้าที่จัดข้อสอบ คุมสอบกลางภาคก่อนค่ะ)
ความเห็น (75)
สวัสดีค่ะคุณพี่
สบายดีนะคะ
กำลังได้รับผลกระทบจาก "สัตว์สังคม" ค่ะ
"พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน"
ยังเป็นชื่อวิชานี้อยู่นะครับ ;)...
น่าสนใจยิ่งค่ะอาจารย์ สิ่งที่พยายามทำความเข้าใจผู้อื่น เพื่อทำงานได้อย่างราบรื่่น จากที่อาจารย์กรุณาแสดงความเห็นสามเหลี่ยม Maslow's วิเคราะห์ตนเองว่า มี motivation ที่เกิดจาก esteem need. ต้องการความเป็นเอกลักษณ์, อยากรับผิดชอบเรื่องใดเรื่องหนึ่งเต็มที่ แล้วลงลึกจนมีความเชี่ยวชาญ.
จึงมีความรู้สึกขัดแย้งในใจและยอมรับว่าไม่สุขนัก ในองค์กรที่ค่านิยมคือ "ทุกคนควรทำงานแทนกันละกันได้"
.
กำลังหาวิธีคุยกันหัวหน้า/ เพื่อนร่วมงานอย่างไร
หรือเราควรปรับวิธีคิดอย่างไรดีค่ะ
..น่าจะเปิด workshop สีลวิสุทธิ ความหมดจดแห่งศีล คือความปรกติทางกายและวาจา..(ซึ่งท่านพุทธทาสกล่าวแยกแยะไว้ใน"คู่มือมนุษย์"..).ให้.เป็นสถานะและพื้นฐานเบื้องต้น..เปรียบเหมือนแผ่นดิน..ที่มนุษย์.ยืนอยู่..ดังนั้น...
- ขอบคุณ "น้องอิน
" น้องสาวชาวอุตรดิตถ์มากนะคะ ที่มาให้กำลังใจในวันเปิดตัวการสร้าง Blog ใหม่ ไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้ใฝ่รู้เรื่องของ "คน" - พี่สบายดีค่ะ หวังว่าน้องจะสบายดีเช่นกัน
- "คน" บางทีก็แปลว่า "ทำให้วุ่น" การที่น้องได้รับผลกระทบจากสัตว์สังคม ถ้ามองในด้านดีก็คือ ทำให้เราได้ฝึกความอดทน ข่มใจ นะคะ มีคำกล่าวว่า "...ใครว่า ใครบ่น ทนเอา ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ" พี่เองก็ได้ใช้หลักปฏิบัตินี้มาตลอดชีวิตการทำงานค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจในการทำให้ใจเราร่มเย็นนะคะ
- ขอบคุณ "อาจารย์ Wasawat Deemarn
" มากนะคะ ที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจในวันเปิดตัว Blog ใหม่ - ใช่ค่ะ ได้รับผิดชอบวิชา "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน (Human Behaviors and Self Development)" มาตั้งแต่ปีการศึกษา 2542 จนถึงปัจจุบันเป็นเวลา 12 ปีวิชานี้ก็ยังใช้ชื่อเดิม ไม่เหมือนชื่ออาจารย์หลายท่าน ที่เปลี่ยนแปลงไป บางท่านก็เปลี่ยนมากกว่า 1 ครั้งจนจำไม่ได้ คราวที่ไปมอบของขวัญวันเกษียณที่ผ่านมาจึงทำให้เกิดการผิดพลาด ที่ได้เขียนมอบชื่อเดิมไปท่านหนึ่งค่ะ
- เรื่องการเปลี่ยนชื่อนี้ เกิดจากพฤติกรรมภายในด้าน "ความเชื่อ" ของคนค่ะ เรื่องนี้ก็น่าเขียนถึงเหมือนกัน
-
เรียนตรงนี้เลยนะคะ ว่า "อาจารย์หมอป.
" เป็นแรงบันดาลใจให้สร้าง Blog นี้ขึ้นมา เพื่อเป็นเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องของ "คน"
- เริ่มมาจากบันทึกที่อาจารย์หมอป.เขียนเกี่ยวกับคุณป้าที่มีอาการนอนไม่หลับ (บันทึกหลายเดือนมาแล้ว) ซึ่งอาจารย์หมอป.ได้ใช้ "ความเข้าใจเกี่ยวกับคน" ผนวกกับภูมิปัญญาชาวบ้านประสานด้วยองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์การอาหาร แนะนำให้คุณป้ารับประทานกล้วยก่อนนอน จนปัญหาของคุณป้าดีขึ้น ตนเองยังได้นำไปใช้กับพ่อใหญ่สอที่มีอาการนอนไม่หลับมานาน เพราะมีกล้วยในสวนอยู้แล้ว ค่ะ
- ในบันทึกดังกล่าวจำได้ว่า ได้ยกคำพูดของ นพ.ประเวศ วะสี ที่เคยพูดในห้องประชุม ยุควิทยาลัยครูอุบลฯ ว่า "ที่หมอรักษาคนไข้ไม่หาย เพราะหมอรู้จักโรคแต่ไม่รู้จักคน"
- และอีกหลายบันทึกที่อาจารย์หมอป.ได้หยิบ มโนทัศน์ (Concept) ต่างๆ มาใคร่ครวญ (Reflect) เกี่ยวกับพฤติกรรมภายนอกภายในของตนเอง จึงเป็นแรงบันดาลใจที่สั่งสมมาจนสุดท้ายถึงจุดที่เป็นแรงขับ (Drive) ที่มีพลังผลักดันให้สร้างบันทึกนี้ขึ้นค่ะ
- ขอบคุณในการสร้างแรงบันดาลใจดังกล่าว และขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจและแลกเปลี่ยนประสบการณเกี่ยวกับคนในบันทึกนี้นะคะ
- อาจารย์หมอป. บอกว่า ได้พยายามทำความเข้าใจผู้อื่น เพื่อให้สามารถทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่่น ซึ่งก็เป็นผลดีต่อการทำงานในองค์กรค่ะ
- และอาจารย์หมอป.ได้วิเคราะห์ตนเองว่า มี motivation ที่เกิดจาก esteem need ต้องการความเป็นเอกลักษณ์ อยากรับผิดชอบเรื่องใดเรื่องหนึ่งเต็มที่ แล้วลงลึกจนมีความเชี่ยวชาญ จึงมีความรู้สึกขัดแย้งในใจในองค์กรที่ค่านิยมคือ "ทุกคนควรทำงานแทนกันละกันได้" และก็กำลังหาวิธีการว่าจะคุยกับหัวหน้า/เพื่อนร่วมงานว่าอย่างไร หรือจะปรับวิธีคิดอย่างไร
- คิดว่าพอจะเข้าใจอาจารย์หมอป.นะคะ เพราะเท่าที่ได้ติดตามผลงานกันมาตลอด แต่ก็ได้ข้ามไปหลายบันทึกที่ลงลึกเรื่องทางการแพทย์ที่ตนเข้าไม่ถึง หรือกรณีอ่านไม่ทัน เห็นว่าอาจารย์หมอป.เป็นคนที่มีความเชื่อในความสามารถของตน (Self-efficacy Belief) มีความใฝ่รู้ (Curiosity) และมีพลัง (Energetic) ในการศึกษาค้นคว้าและนำมาเขียนบันทึกแบ่งปันตลอด (เป็นคนคิดเร็ว เขียนเร็ว) ต่างกับตนเองที่คิดเร็วแต่พิมพ์ช้ามาก (จิ้มทีละตัว) และอาจารย์หมอยังมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ (Achievement Motive) สูง ทำงานแบบ Focus อยู่ที่ผลงาน ในขณะที่หัวหน้าอาจจะ Focus อยู่ที่ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล จึงทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นในใจหมอป.
- ความขัดแย้งนี้คงต้องอาศัยการพูดคุยเปิดใจในกาลเทศะที่เหมาะสม โดยการชี้แจงถึงแนวคิดและความต้องการของตนด้วยท่าทีที่นุ่มนวล ทางออกที่น่าจะเป็นไปได้มากคงจะเป็น "Win-Win Approach" คือ พบกันครึ่งทางค่ะ
- ปัญหาในการทำงานเป็นทีมเป็นปัญหาสำคัญของสังคมไทยตั้งแต่ระดับหน่วยงานไปจนถึงระดับชาติ ถ้าอาจารย์หมอป.เป็นฟันเฟืองหนึ่งที่ช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ให้ผ่านไปได้ จะถือเป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจทีเดียวแหละค่ะ
- ขอเอาใจช่วยให้ผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยดีนะคะ
- ขอบคุณ คุณ"ยายธี
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจและให้ข้อชี้แนะ - ความเห็นของ คุณ "ยายธี" ที่บอกว่า "น่าจะเปิด workshop สีลวิสุทธิ ความหมดจดแห่งศีล คือ ความปรกติทางกายและวาจา..(ซึ่งท่านพุทธทาสกล่าวแยกแยะไว้ใน"คู่มือมนุษย์"..).ให้.เป็นสถานะและพื้นฐานเบื้องต้น..เปรียบเหมือนแผ่นดิน..ที่มนุษย์.ยืนอยู่..ดังนั้น..." ทำให้ต้องไปค้นหาหนังสือ "คู่มือมนุษย์" เคยมีอยู่เหมือนกันค่ะ (เพราะเป็นศิษย์ทางธรรมของท่านพุทธทาส) แต่หาไม่เจอ สงสัยว่าลูกสาวจะหยิบไป
- วันที่ไปส่งลูกสาวกลับกทม.ในช่วงที่รอขึ้นเครื่อง ได้หยิบถุงผ้าใส่หนังสือธรรมะที่เธอพกติดตัวตลอดมาดู และหยิบเล่มหนึ่งออกมาอ่าน ลูกบอกว่า "หนูเอามาจากชั้นหนังสือธรรมะของแม่แหละ" ลูกคนนี้จะถือวิสาสะอย่างนี้แหละค่ะ กับแม่ เธอคงถือคติว่า "ของของแม่คือของของเรา" จึงได้เตือนเธอว่า การจะเอาอะไรของใครไปต้องขออนุญาตหรือบอกกล่าวก่อน แม้คนนั้นจะเป็นแม่ของตนเอง
- หนังสือดังกล่าวยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ ก็เลยเลือกอ่านเรื่องที่น่าสนใจและถ่ายภาพเนื้อหาในหน้านั้นๆ ไว้ด้วย ว่าจะนำไปฝากนักศึกษาค่ะ
- ข้อเสนอแนะของ คุณ "ยายธี" น่าสนใจนะคะ ถ้าจะเปิด Workshop ในเรื่องดังกล่าว จะขอเชิญท่านเป็นวิทยากรนะคะ
- ขอขอบคุณกัลยาณมิตร ทั้งท่านที่เคยคุ้น และท่านที่เพิ่งจะทำความรู้จัก ที่กรุณามาร่วมเป็นกำลังใจ ในวันเปิดตัว Blog "Mantoknow : ว่าด้วยเรื่องของคน" ค่ะ
"ดร.จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
" ผู้อำนวยให้เรามี GTK เป็นเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้
"หนู Poo
" : นางฟ้าผู้การุณย์ ของเด็กๆ ผู้มีบันทึกเกี่ยวกับเด็กๆที่สดใสมาให้เราได้สัมผัสเสมอๆ
และ "หนูณัฐพัชร์
" ผู้ช่างสังเกตและนำสิ่งที่ได้รับรู้ไปสู่การคิดแบบอุปมาน (Inductive Thinking) จนได้ผลผลิต (Output) ออกมาเป็นปรัชญาชีวิต
สงสัยว่า "หนูณัฐพัชร์" และ คุณ"ยายธี" เป็นสมาชิกชมรมเดียวกันหรือเปล่าคะ...อิอิ...ขออนุญาตแซว หวังว่าจะไม่เคืองขุ่นนะคะ
- ขอบคุณ "ศักดา เสือบุญทอง
" นิสิตมหาวิทยาลัยที่เปิดสอนศาสตร์แห่งแผ่นดิน ที่จ.สกลนคร มากนะคะ ที่มาให้กำลังใจ - อยู่ใต้ทำไมข้ามไปเรียนไกลถึงสกลนครล่ะคะ มีอะไรเป็นสิ่งจูงใจหรือเปล่า
- ยังไม่แน่ใจเลยค่ะ ว่า "คุณศักดา" คือ หนุ่มคนที่หวงเนื้อหวงตัว หรือว่าหนุ่มที่ใกล้ชิดสาว คะ
- ชื่อสาขาที่คุณศักดาเรียนน่าสนใจนะคะ ยังไม่เคยรู้จักสาขานี้ ถ้าจะช่วยให้ข้อมูลว่าเรียนเกี่ยวกับอะไรบ้าง ก็จะเป็นประโยชน์สำหรับผู้สนใจศึกษาด้านการเกษตรนะคะ
- ได้เข้าไปอ่านบันทึกล่าสุดของ "คุณศักดา เสือบุญทอง" ทึ่งในตัวตน "Self" ของคุณศักดามาก จะขอนำไปเป็น "The Idol" ของนิสิตนักศึกษาที่คิดทำอะไรเพื่อประเทศชาติ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจสำหรับนิสิต 29 สาขาที่เรียนในภาคเรียนนี้ และขอยกข้อความบางตอนในบันทึกไปให้นักศึกษาวิเคราะห์พฤติกรรมของมนุษย์ด้วยนะคะ
- เห็นคุณศักดากำลัง Online อยู่ ถ้ากลับเข้ามาในบันทึกนี้ก็กรุณาระบุด้วยนะคะ ว่า หนุ่มไหนในภาพคือคุณศักดา ขอบคุณค่ะ
*** รออาจารย์มาเยือนวัดพระศรีรัตนมหาธาตุอีกครั้งค่ะ
ก่อนอื่นขอ ชื่นชมด้วยใจจริง ถึงวิธีการตอบของอาจารย์ค่ะ
อาจารย์คิดทบทวนสาส์นอย่างละเอียดรอบคอบ ก่อนพิมพ์ออกมา แล้วยังมีการทบทวนความสมบูรณ์..ซึ่งสะท้อนตนเอง หลายครั้งคิดแบบกระโดดๆ และพิมพ์ตกหล่นไม่รู้ตัว หากพัฒนาได้สักครึ่งหนึ่งของอาจารย์ก็พอใจแล้วค่ะ
.
ขออนุญาตแสดงทัศนะ ประเด็นที่อาจารย์กล่าวถึง "..ปัญหาในการทำงานเป็นทีมเป็นปัญหาสำคัญของสังคมไทยตั้งแต่ระดับหน่วยงานไปจนถึงระดับชาติ.." เท่าที่สัมผัสมาดังนี้ค่ะ
การทำงานเป็นทีม ในประเทศตะวันตก เป็นการแบ่งงานตาม competency คือใครถนัดสิ่งใด ทำหน้าที่ตนให้ดีที่สุด จะไม่ข้ามหน้าที่กัน
ข้อดี คือ เขาจะรับผิดชอบงานตนเองชนิดกัดไม่ปล่อยและภูมิใจในงานตัวเองมาก
ข้อเสีย คือ เขาจะไม่รับรู้อะไรนอกเหนือขอบเขตรับผิดชอบเลยจริงๆ
ขณะที่ ทีม ในความหมายบ้านเรา ดูเหมือนนิยมผู้ที่ "สารพัดประโยชน์" และการตัดสินใจมอบหมายงาน ขึ้นกับหัวหน้าทีม
ข้อดี คือ เรามีความรู้รอบตัว ไม่รู้ก็ส่งไม้ให้คนอื่นต่อได้
ข้อเสีย คือ กดความปรารถนาจะเชี่ยวชาญในสิ่งที่ตนทำได้ดี (mastery)
..
จะคอยติดตามบล็อกนี้ต่อไปอย่างแน่นอนค่ะ
แล้วใช้เวลาสักพักในการหาช่องทางพูดคุยแบบ win win :-)
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ขอบพระคุณมากนะคะ
ใจเราร่มเย็น..ใจเราร่มเย็น..
- ขอบคุณมากนะคะ "น้องกิติยา
" ที่นำภาพวัดพระศรีรัตนมหาธาตุมาฝาก สวนหย่อมจัดได้สวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อยดีจังค่ะ ที่เห็นเป็นพุ่มเป็นแถวไม่ทราบเป็นดอกอะไรนะคะ และที่ดูเหมือนจะเรืองแสงไม่ทราบซ่อนดวงไฟประดับไว้ด้วยหรือเปล่า - ไม่ทราบว่าพี่จะมีบุญวาสนาได้ไปกราบพระพุทธชินราช ที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุอีกเมื่อไหร่ค่ะ
- แสดงว่าเราต่างก็ชื่นชมซึ่งกันและกันอย่างจริงใจนะคะ "อาจารญหมอป." นี่ก็ "Win-Win" เหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณที่มาเติมข้อมูลเปรียบเทียบความแตกต่างของวัฒนธรรมการทำงานของชาวตะวันตกกับชาวไทยค่ะ อาจารย์หมอป. เป็นการเปรียบเทียบที่ใช้หมวกสีขาวในการคิด ตามแนวคิดของ Bono คือ คิดตามข้อเท็จจริง ไม่ใช้อารมณ์ความรู้สึกที่จะทำให้เกิดความลำเอียง (Bias) และยังเป็นการมองสองด้าน ทั้งด้านบวกและด้านลบ จึงเป็นการมองที่มีความสมบูรณ์ค่ะ
- ขอบคุณที่บอกว่าจะติดตามบันทึกใน Blog นี้ค่ะ
- และขอบคุณที่ให้เกียรตินำข้อเสนอแนะไปใช้นะคะ
- น้องอิน" คะ พี่จำข้อความเต็มได้แล้วล่ะค่ะ วันนั้นในปี 2530 ที่พี่ได้จัดงานตลาดนัดแรงงานโดยริเริ่มจัดร่วมกับสถานศึกษาต่างๆ ในจังหวัด และศูนย์ข้อมูลตลาดแรงงานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (เป็นเวลา 24 ปีมาแล้ว) พี่ได้เชิญศิษย์เก่าที่จบในสาขาวิชาชีพต่างๆ จากวิทยาลัยครูอุบลฯ และประสบความสำเร็จในการประกอบอาชีพ รวมทั้งศิษย์เก่าวิชาเอกจิตวิทยาและการแนะแนว ไปเป็นวิทยากรเล่าประสบการณ์ในการพัฒนางาน
- ลูกศิษย์ของพี่บอกว่า เธอได้เข้าไปไหว้อาจารย์ท่านหนึ่ง ซึ่งท่านได้พูดกระแนะกระแหนเธอ พี่ก็เลยถามแล้วเธอรู้สึกอย่างไร เธอตอบว่า ไม่รู้สึกอะไร เพราะเธอถือคติว่า "ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด ใครเชิด ใครชู ช่างเขา ใครว่า ใครบ่น ทนเอา ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ" เออ! แปลกเหมือนกันนะที่พี่จำได้ เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อน และไม่เคยได้ยินหรือได้อ่านจากไหนอีกหลังจากนั้น
- เห็นท่องว่า "ใจเราร่มเย็น..ใจเราร่มเย็น.." หวังว่าจะเย็นได้ ตามที่ท่องนะคะ
สวัสดีน้องสาว อาจารย์วิไล
Blogใหม่ ว่าด้วยเรื่องของคน
คนหรือมนุษย์ คือสิ่งที่เข้าใจยาก ยิ่งคนที่ไม่เข้าใจตนเอง ยิ่งยากเหลือ
คน กวี จาง แซ่ตั้งเขียนไวบทหนึ่งว่า
คนคนคนคนคนคนคนคน
คนคนคนคนคนคนคนคนคน
คนคนคนคนคนคนคนคน
ข้าวเดือดแล้วคนด้วย...
มีปริศนาคำทายว่า..
อะไรเอ่ย ข้างล่างก็คน ข้างก็คน เข้าแล้วเหวย เข้าแล้ววา....
คำตอบคือ คนตากข้าวเปลือก ใช้มือคนคลุกเคล้าให้ข้าวพลิกเปลี่ยน
คน...การทำงานกับคน ยิ่งทำงานกับชุมชนยิ่งต้องนิ่งใช้หลัก อิทธิบาทสี่ยังพอ ต้องห้ามใช้
หลักอิทธิ สี่บาด ท่าทีที่บาด วาจาที่บาดหู ความเป็นอยู่ที่บาดใจ ทำงานด้วยกันไปก็บาดหมาง
คน....ทำงานชุมชนโดนคนที่ไม่เข้าใจต่อง่าก็มีบ้าง แต่ยึดหลักว่า
"สู้ทุกหน ทนทุกคำ ทำทุกอย่าง
ใครถากถาง อย่างไร ไม่เคยสน
ไม่บิดเบือน ไม่เคบเบื่อ ไม่เคยบ่น
ช่วยเหลือคน มีทุกข์ สุขใจเรา"...
ด้วยจิตรคารวะแด่บันทึกใหม่ในชื่อว่า..."คน"
เรื่องนี้เขียนไว้หลายเดือนแล้ว นำมาเสนอให้คุณพี่ได้ดูอีกครั้ง เพราะเป็นเรื่องความแตกต่างของขนาดกระติบข้าวเหนียวกับอายุของคนใช้งาน
- สวัสดีรอบดึกค่ะ "พี่วอญ่า
" - ขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจน้อง และนำข้อเขียนของ "จาง แซ่ตั้ง" มาฝาก ขอโทษนะคะที่น้องขอบอกตรงๆ (น้องเป็นคนตรงค่ะ) ว่า น้องไม่ชอบฟัง/อ่านอะไรที่สองแง่สองง่ามค่ะ
- ที่ชอบคือ การทำงานกับคน ต้องห้ามใช้ หลักอิทธิสี่บาด ท่าทีที่บาด...(คำตกไปน่าจะเป็นบาดตานะคะ) วาจาที่บาดหู ความเป็นอยู่ที่บาดใจ ทำงานด้วยกันไปก็บาดหมางคน ขอนำไปปใช้ต่อนะคะ
- พี่วอญ่าเข้านอนแล้วยังคะ ทำงานมากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- ขอบคุณนะคะ "คุณน้องคนบ้านไกล
" ที่แวะมา - เข้าใจสังเกตนะคะ "ความแตกต่างของขนาดกระติบข้าวเหนียวกับอายุของคนใช้งาน"
- กระติบข้าวที่บ้านเรือนขวัญมีหลายขนาดค่ะ กระติบหน้าตาแบบนี้ พี่เคยเห็นที่บ้านย่าตอนเด็กๆ พอเห็นมีขายรีบซื้อเลยค่ะ ชอบมากทรงสวยและคนทำก็มีฝีมือ เห็นคุณน้องพูดถึงกระติบก็เลยลงไปนำกระติบข้าวมาถ่ายรูปให้ได้โชว์ตัวหน่อย อีกภาพเป็นการนำใบลานสดๆ มาจักสานเป็นต้นไม้ที่มีกิ้งก่า แมลงปอและผีเสื้อเกาะ เมื่อวานเห็นลุงนั่งทำอยู่กับพื้นถนน เลยไปคุยและสั่งให้ทำให้ พี่ชอบงานฝีมือภูมิปัญญาชาวบ้านมากค่ะ และชอบอุดหนุนชาวบ้าน ต้นไม้ที่มีกิ้งก่าเกาะที่ใบแกขาย 40 บาท ตั๊กแตนตัวโต 20 บาท เลยสั่งให้ทำแมลงปอและผีเสื้ออีก 4 ตัวเพื่อนำมาเกาะใบไม้ตัวละ 10 บาท รวมทั้งหมด 100 บาทพอดี พี่ไม่มีเวลานั่งรอหรอกเลยให้ตังค์แกไว้ ทำเสร็จแล้วให้ฝากไว้ที่ร้านถ่ายเอกสารค่ะ
ชอบดอกเมเปิ้ลสีแดงที่คุณน้องนำไปลงที่บันทึกของหนูกล้วยไข่มากค่ะ เลยขอจิ๊กมาไว้ดูที่บันทึกนี้ ถ้าได้ไปดูของจริงคงได้นั่งวาดรูปแน่ๆ เลยค่ะ (เจอความสอดคล้องอีกแล้ว 1) ดอกไม้สีแดงมาเจอกัน /2) เลือกยกข้อความเดียวกันมาอ้างอิง)
พี่วาดรูปได้ดีพอสมควรนะคะ ตอนเรียน มศ. 3 ที่พี่เพิ่งย้ายจากโรงเรียนเอกชนที่เลิกกิจการไปเข้าเรียนโรงเรียนของรัฐ ในชั่วโมงสอบศิลปะ อาจารย์นำกล้วยน้ำว้าไปแขวนไว้ที่กระดานหน้าห้อง แล้วสั่งให้นักเรียนวาดภาพเหมือนและระบายสีด้วยสีน้ำ ในห้องอาจารย์ไปยืนดูพี่วาดคนเดียว ดูนานจนพี่อึดอัดเสียสมาธิ อาจารย์ชมว่าวาดได้สวย มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ห้อง B (พี่อยู่ห้อง A) ที่ขึ้นชื่อว่ามีฝีมือในการวาดรูป ในการสอบครั้งนั้นมีพี่กับเพื่อนดังกล่าวที่ได้คะแนน 19 จาก 20 คนอื่นๆ ได้ 16 ลงไปค่ะ
- ขอบคุณ "ดร.พจนา
" มากนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ - ดร.พจนาเรียนจิตวิทยามาเหมือนกัน คงจะได้รับเกียรติช่วยเข้ามาวิเคราะห์เรื่องของคน ในโอกาสต่อๆ ไปนะคะ
สวัสดีค่ะ 
จากแนวคิดทางจิตวิทยาตะวันตก...การที่ครูจำเป็นต้องรู้ลึกซึ้งในเรื่องจิตวิทยาเด็กก็เพื่อให้รู้พฤติกรรมต่าง ๆ ของผู้เรียนแต่ละวัย ว่ามีสาเหตุมาจากอะไรเพื่อการจัดกิจกรรม แนะนำส่งเสริม และช่วยให้ผู้เรียนได้พัฒนาตนเองให้ดีขึ้น ให้สามารถเรียนได้อย่างมีความสุข มีพฤติกรรมตามที่สังคมต้องการ ...แต่การศึกษาจิตวิทยาในวัยผู้ใหญ่(Adult Learning) จะแตกต่างออกไป เพราะเป็นการศึกษาจิตวิทยาในเรื่องของการพัฒนา ยกระดับจิตใจ ความคิด ของผู้ใหญ่เพื่อการพัฒนางาน พัฒนาองค์กรและสังคมให้มีคุณภาพ เป็นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (HRD) ให้ส่งผลต่อความสำเร็จของการพัฒนาประเทศ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ยากกว่ามากนะคะ...
- ขอบคุณ "คุณอุ้มบุญ
" พยาบาลวิชาชีพคนเก่ง จากโรงพยาบาลป่าติ้ว จ.ยโสธรมากนะคะที่มาให้กำลังใจ
- ขอบคุณ "ดร.พจนา" ค่ะที่แวะเข้ามาคุย
- เห็นด้วยตามที่กล่าวค่ะ ขอบคุณนะคะที่การคุยของดร.พจนาทำให้คิดขึ้นได้ว่า การเปิดตัว Blog น่าจะลงกรอบความคิดในการเขียนบันทึกใน Blog ให้ชัดขึ้นกว่านี้ จึงจะนำส่วนเพิ่มเติมดังข้อความข้าล่าง ไปเพิ่มเติมในบันทึก เพื่อให้กัลยาณมิตรท่านอื่นๆ ได้รับทราบด้วยค่ะ
- บันทึกที่จะลงใน "Blog Mantoknow" จะมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์ (Analyse) และ สังเคราะห์ (Synthesize) พฤติกรรมของคนทุกเพศทุกวัย ค่ะ เพื่อประโยชน์ในการนำไปใช้เพื่อการทำความเข้าใจตนเอง และการทำความเข้าใจในพฤติกรรมของบุคคลแวดล้อม เนื้อหาในบันทึกแต่ละเรื่องจะมี 2 ส่วนค่ะ ได้แก่
1) การบรรยายพฤติกรรม (To Describe Behavior) คือ บรรยายว่า บุคคลมีพฤติกรรมอย่างไรโดยไม่ระบุตัวบุคคลที่ชี้ชัดว่าเป็นใครค่ะ เป็นการกล่าวถึงคนทั่วๆ ไป ยกเว้นที่ไม่ทำให้เกิดความเสียหายและได้รับอนุญาตจากเจ้าตัวค่ะ
2) การอธิบายพฤติกรรม (To Explain Behavior) คือ อธิบายว่า เพราะเหตุใด บุคคลถึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น
เมื่อบุคคลเข้าใจลักษณะและสาเหตุของพฤติกรรมแล้ว ก็จะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ในการทำนายพฤติกรรม (To Predict Behavior) และ/หรือการควบคุมพฤติกรรม (To Control Behavior) ของตนเอง และ/หรือของผู้อื่นได้ตามต้องการค่ะ
- อ่านบันทึกนี้นานมากแล้ว
- แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นสักที
- เรื่องพฤติกรรมมนุษย์แสดงให้เห็นะไรหลายอย่าง
- มาเฉลยให้อาจารย์แม่ก่อน
- น้องศักดาเสือบุญทอง
- คือคนที่สองนับจากทางซ้ายมือครับ
-
- เสื้อเข้มๆครับ
- แต่น้องเขาเรียนที่เกษตรศาสตร์ สกลนครนะครับ
- เอาไทยทรงดำมาอวดก่อนครับ
-แวะมาให้กำลังใจอาจารย์นะครับ
-ผมไม่ค่อยประสีประสาเกี่ยวกับวิชาการหรืองานวิจัยเท่าไหร่ (เขียนงานวิชาการไม่เป็น/อ่านของคนอื่นก็รู้สึกงงๆ 555)
คงจะขอทำหน้าที่เป็นเพียงผู้อ่าน(ที่ดี)อย่างเดียวนะครับ คิคิคิ
-อย่าลืมโทร.ไปหาคุณครูวิราชด้วยนะครับ
- ขอบคุณ "ลูกขจิต
" มากจริงๆ ค่ะ ที่งานยุ่งยังอุตสาห์มาเฉลยว่าใครเป็นคุณศักดา ทำให้อาจารย์แม่ได้ข้อมูลทันไปใช้ตอนสอนวันนี้เวลา 10.30 น.พอดี อาจารย์แม่รู้ว่าเขาเรียนที่สกลนครเพราะในคนที่เข้าไปปรากฏตัวครั้งแรกในบันทึกของอาจารย์แม่ อาจารย์แม่ต้องไปดูประวัติก่อนที่จะกลับไปตอบความเห็น แต่เห็นเขาแสดงความเห็นราวกับคุ้นเคยกับกล้วยไข่ ก็เลยสอบถามจากกล้วยไข่ว่าภาพไหนคือคุณศักดา - ลูกขจิตเป็นคนที่มีคุณภาพไปทุกเรื่อง เป็นลูกชายที่อาจารย์แม่ชื่นชมจริงๆ ค่ะ
- อาจารย์แม่เป็นคนที่เชื่อในอัตลิขิต จึงไม่เคยไปดูหมอ แต่พี่สาวทั้งสองชอบ และพี่คนติดกันยังชอบดูหมอให้คนอื่นด้วย เคยบังคับดูให้อาจารย์แม่และบอกว่าอาจารย์แม่เป็นคนมีวาสนาแต่อาภัพ อาจารย์แม่ถามกลับไปว่า มีวาสนาแล้วจะอาภัพได้ยังไง เธอก็บอกว่า ก็กำพร้าพ่อแต่ยังเล็กไง อาจารย์แม่เลยหัวเราะบอกว่าแหมเธอ (อายุมากกว่ากัน 2 ปีพอดี เธอเกิดเดือนมกราคมอาจารย์แม่เกิดเดือนธันวาคม แต่คบกันแบบเพื่อนเพราะไปนั่งเรียนป.1 ด้วยกัน) ของมันรู้อยู่แล้วโดยที่ไม่ต้องดูหมอ ก็เลยโดนเธอค้อนเข้าให้
- ถ้าอาจารย์แม่จะมีวาสนาจริง ก็เพิ่งจะมีตอนที่มีลูกชายเป็นคนดีมีคุณภาพให้ชื่นใจนี่แหละ ก่อนนั้นไม่มีอะไรที่จะบอกได้ว่าเป็นคนมีวาสนา เดี๋ยวจะบอกพี่สาวให้เธอดีใจว่าเธอดูหมอแม่นล่วงหน้านับสิบๆ ปี
- ได้อ่านบันทึกที่หนูกล้วยไข่เขียนเกี่ยวกับเตี่ยและแม่ เรื่อง ไม้ไผ่กันยุงทำอาจารย์แม่เสียศูนย์ไปเลยเพราะไปจินตนาการเชื่อมโยงว่า เป็นไม้ไผ่ตัดแต่งพันธุกรรม [GMO] สามารถให้กลิ่นที่ยุงเกลียด เป็นนวัตกรรมที่ลูกขจิตให้หนูกล้วยไข่นำไปแสดงในงานเกษตรแฟร์ ที่ไหนได้ กลายเป็นไม้ทับชายมุ้งไปเสียนี่ แต่ก็เห็นความน่ารักของเธอ เวลาที่เธอพูดถึงเตี่ยและแม่ อยากได้เป็นลูกอีกแล้ว ต้องกระซิบเพราะเดี๋ยวนังลูกแหง่ของอาจารย์แม่จะอิจฉาเหมือนตอนที่อิจฉาลูกขจิต ตอนตีหนึ่งครึ่งเธอก็โทรไปคุยบอกว่าเพิ่งจะสวดมนต์จบ)
- เออ! อาจารย์แม่เพิ่งไปเห็นที่หนูกล้วยไข่ เขียนบันทึกเรื่องปิยวาจา กล่าวพาดพิงถึงความเห็นที่อาจารย์แม่ประกาศหานางที่คู่ควรให้กับลูกชาย แล้วมีผู้เข้ามาถามว่า มีใครสมัครแล้วยัง แล้วหนูกล้วยไข่ก็บอกว่าตอบไม่ได้ เจ้าตัวล่ะคะ จะตอบว่ายังไง เห็นหนูกล้วยไข่แซวด้วยว่า ลูกขจิตเปลี่ยนรูปประจำตัวนับได้ 5 ครั้ง สงสัยจะกำลังมีความรัก ถ้ามีจริงก็กระซิบด้วยนะอาจารย์แม่จะดีใจด้วย (ถ้าครบถ้วน คู่ควร พึงใจ และรับได้)
- ก่อนมาแสดงความเห็นในบันทึกนี้ อาจารย์แม่ได้กลับไปแสดงความเห็นในบันทึกจัดงานเกษตร 3-11 ธ.ค. และนำภาพจากฟาร์มไปร่วมจัดนิทรรศการด้วย
- และได้ไปอ่านบันทึกประกวดสุนทรพจน์และร้องเพลงภาษาอังกฤษ จะแนะนำให้นัศึกษาที่กำลังพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ (1 ธ.ค. 54 -31 ม.ค. 55) เข้าไปศึกษาด้วยค่ะ
*ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่คิดถึงความหมายของคำว่า "คน"..และเห็นภาพแม่ครัวกำลัง "คน" เครื่องแกงและส่วนผสมอื่นๆในหม้อ เพื่อให้ได้แกงอร่อยๆสำหรับบริโภคอย่างมีความสุข
* เราทุกคนต่างจิตต่างใจที่มาอยู่ร่วมกันโดยธรรมชาติกำหนด การใช้ศาสตร์และศิลป์ของปฏิสัมพันธ์ดีๆต่อกันจึงเป็นพื้นฐานอันมั่นคงที่ต้องสร้างอย่างต่อเนื่องและยั่งยืนนะคะ
- ขอบพระคุณมากค่ะ "พี่ใหญ่
" ที่มาเป็นกำลังใจและให้ความรู้สึกอบอุ่นกับน้องแต่เช้าตรู่
- น้องรู้สึกขอบคุณ "GotoKnow" จริงๆ ค่ะ ที่ได้ให้มากกว่าที่คาดไว้ การสมัครสมาชิกก็ด้วยแรงบันดาลใจที่เป็นจุดเริ่มต้น 2 ประการ คือ 1) ต้องการนำแนวคิดและประสบการณ์ในการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่ได้ทำอย่างทุ่มเทตลอดเวลากว่า 30 ปี มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับอาจารย์รุ่นหลังๆ จึงที่ได้สร้างบล็อก "LearntoKnow ขึ้นมา (แต่แปลกนะคะ ได้พบกับอาจารย์อุดมศึกษาค่อนข้างน้อย คุณหนานวัฒน์จากมรภ.ก็มาหายไปอีก) และ 2) ต้องการเขียนอะไรที่เป็นการระลึกถึงและเทิดพระคุณแม่ จึงได้สร้างบล็อก "PridetoKnow" ขึ้นมา เพื่อเขียนเรื่องเกี่ยวกับ"ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" ซึ่งเป็นฟาร์มที่เกิดขึ้นจากความเป็นคนรักต้นไม้ใบหญ้าตามที่แม่ได้หล่อหลอมมา ค่ะ
- แต่สิ่งที่น้องได้เกินความคาดหมาย ก็คือได้รับน้ำใจอันดีงามจากกัลยาณมิตรชาว G2K หลายๆ ท่านทำให้รู้สึกผูกพันยิ่งกว่าญาติบางคน ทั้งที่ไม่เคยได้เห็นตัวตนของกันจริงๆ
- เมื่อคืนน้องก็ได้พูดคุยอย่างมีความสุขฝ่ายเดียวกับลูกรัก ตื่นมาก็ได้พบกับใบหน้าแววตาและรอยยิ้มที่มีเมตตาของพี่ใหญ่ เป็นความสุขในวัยใกล้เกษียณจริงๆ ค่ะ
- คำว่า "คน" ในคำที่เป็น "คำกริยาอย่างที่พี่ใหญ่บอกว่า "พี่ใหญ่คิดถึงความหมายของคำว่า "คน"..และเห็นภาพแม่ครัวกำลัง "คน" เครื่องแกงและส่วนผสมอื่นๆในหม้อ เพื่อให้ได้แกงอร่อยๆ สำหรับบริโภคอย่างมีความสุข" ทำให้น้องนึกถึงแกงเลียง แกงเทโพ แกงป่า แกงส้ม แกงโฮะ (คล้ายๆ ต้มจับฉ่าย) ที่เป็นแกงโปรดขึ้นมาค่ะ พี่วอญ่าเองก็ได้นำข้อเขียนเกี่ยวกับคนที่เป็นคำกริยามามอบให้ก่อนนี้
- ส่วนคำว่า "คน" ที่เป็นคำนามนั้น พี่ใหญ่ได้กรุณาชี้ทางปฏิบัติว่า "เราทุกคนต่างจิตต่างใจที่มาอยู่ร่วมกันโดยธรรมชาติกำหนด การใช้ศาสตร์และศิลป์ของปฏิสัมพันธ์ดีๆ ต่อกันจึงเป็นพื้นฐานอันมั่นคงที่ต้องสร้างอย่างต่อเนื่องและยั่งยืนนะคะ"
- น้องขอเรียนว่า น้องได้ใช้ "ความจริงใจ ความบริสุทธิ์ใจ และความปรารถนาดี" เป็นพื้นฐานของการสร้างปฏิสัมพันธ์กับกัลยาณมิตร GTK ส่วน "ศาสตร์และศิลป์" ที่พี่ใหญ่พูดถึงนั้น น้องใช้เป็นเครื่องมือในการสื่อสัมพันธ์ค่ะ
ครับผมจะนำเป็นข้อคิดในหลาย ๆ ด้านครับ อาจารย์ จาก http://www.nature-dhrama.com
สวัสดีครับ อาจารย์ ผศ.วิไล แพงศรี
- "คน" หรือ "มนุษย์" ในทัศนะของพุทธศาสนามีหลายมิตินะครับ ขึ้นอยู่ที่ว่าจะอธิบายให้เข้ากับมิติทางด้านใดเท่านั้นเอง
-ผมอายุ 41 ปีครับ คงเป็นรุ่นหลานๆ ของอาจารย์ ผมจะใช้สรรพนามแทนอาจารย์ว่า "อาจารย์" เช่นเดิมนะครับ ส่วนอาจารย์จะเรียกผมอย่างไรก็ได้นะครับ
-ตอนนั้นผมขายกบที่ทรงเกษมสำราญอย่างดีในราคากิโลละ 80 บาท พะยะค่ะ 555
-คุณครูวิราชไม่ได้เลี้ยงปลาดุกครับ หากเอาไปฝากแบบเป็นๆ ท่านก็คงจะนำไปปล่อยลงหนองน้ำหมด เนื่องจากช่วงนี้ท่านกำลังทำบุญทำทานอย่างหนัก เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับ "น้องแพท" ลูกสาวของท่านที่เสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว จากอุบัติเหตุทางรถยนต์(ที่ ม.มหาสารคาม) ซึ่งตอนนี้ท่านและภรรยายังทำใจไม่ได้เลยนะครับ น่าสงสารมากๆ เลย
-ไปทานข้าวเที่ยงที่บ้านคุณครูวิราชก็ได้นะครับ เพราะแม่ยายของท่านตำส้มตำอร่อยมาก และปลาแดก(ปลาร้า)ที่ยายทำก็ชั้นหนึ่งเลยครับ ผมไปทีไรก็ขนปลาแดกที่ยายทำกลับมาเชียงใหม่เกือบทุกทีเลย โอ้ว! พูดแล้วน้ำลายจะไหล 555
-อย่าลืมถ่ายรูปมาฝากด้วยนะครับ
- เรียน "อาจารย์ประทีป วัฒนสิทธิ์
" - ตอนนี้ดิฉันกำลังติดตามนำอนุทินของอาจารย์ไปสร้างเป็นใบความรู้ ให้นักศึกษาที่อยู่ในกระบวนการพัฒนาตนเรียนรู้ ในหัวเรื่อง "เรียนรู้ภาษาอังกฤษไปกับธรรมชาติธรรมค้าจุนโลก : ประทีป วัฒนสิทธิ์" เพื่อประกอบการพัฒนาด้านจิตวิญญาณ (Spirit) อยู่ค่ะ และได้เสนอแนะให้อาจารย์ลงข้อความทั้งหมดในอนุทินเดียวกันค่ะ น่าจะอ่านได้ความต่อเนื่องมากกว่าที่ตัดเป็นอนุทินละ 1 ประโยค/วลี ตอนนี้รวบรวมข้ความได้ดังนี้ค่ะ (ภาพปร่กอบจะลงให้ดูทีหลังค่ะ)
The heart of Dharma-nature is the existence of human live as it is normal and nature. : หัวใจหลักของธรรมชาติธรรม คือการดำรงชีพของมนุษย์
As with other organisms that live in the world , those are plants and animals. เช่นเดียวกับชีวิตอื่นๆ ที่ดำรงชีพอยู่บนโลกนี้เช่นเดียวกัน นั่นคือพืชและสัตว์
In contrast, a wise man has the opportunity to improve well being than those organisms. เพียงแต่มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีความเฉลียวฉลาด จึงมีโอกาสที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตของตนได้มากกว่าพืชและสัตว์
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ สำหรับธรรมทาน (ซึ่งเป็นทานที่มีค่ายิ่ง)
-
ที่คุณอักขณิชบอกว่า "ผม
อายุ 41 ปีครับ คงเป็นรุ่นหลานๆ ของอาจารย์ ผมจะใช้สรรพนามแทนอาจารย์ว่า "อาจารย์" เช่นเดิมนะครับ ส่วนอาจารย์จะเรียกผมอย่างไรก็ได้นะครับ"... คุณอักขณิชอายุเท่ากับลูกชายคนโตของพี่สาวคนโตของผศ.วิไล ที่มีอายุมากว่าผศ.วิไลประมาณ 9 ปี ก็เท่ากับว่า คุณอักขณิชเป็นหลานคนโตนะคะ คำสรรพนามต่อไปนี้ขอใช้คำว่า "ป้า" แล้วกันนะคะ
- ป้าได้โทรฯ คุยกับคุณครูวิราชแล้วค่ะ ประมาณ 07.30 น. เมื่อเช้านี้ นัดหมายกันแล้วว่าจะขอไปเยี่ยมช่วงบ่าย
- คุณอักขณิชบอกว่า "ไปทานข้าวเที่ยงที่บ้านคุณครูวิราชก็ได้นะครับ แม่ยายของท่านตำส้มตำอร่อยมาก และปลาแดก (ปลาร้า) ที่ยายทำก็ชั้นหนึ่งเลยครับ ผมไปทีไรก็ขนปลาแดกที่ยายทำกลับมาเชียงใหม่เกือบทุกทีเลย โอ้ว! พูดแล้วน้ำลายจะไหล 555" ทำให้ป้าน้ำลายไหลไปด้วยนะคะนี่ คิดถึงอาจารย์วรรษชนชาวศรีสะเกษที่สอนเทคโนโลยีการอาหาร คณะเกษตรฯ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณอักขณิชนี่แหละ นั่นก็เรียกป้าว่าป้าเหมือนกัน อาจารย์เป็นคนที่คุยได้ "ฮา" มาก เรื่องหนึ่งเล่าว่า มีชาวขุนหาญไม่รู้ชื่ออักขณิชไหมไปสั่งส้มตำ ว่า "ตำไม่ใส่ปลาร้านะ" พอแม่ค้าหันมาดูหน้า คนสั่งก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับกลืนน้ำลายเอื้อก (หลายส่วนป้านำมาเล่าต่อแบบใส่สีตีไข่) ว่า "พาดเอา" ป้าฟังแล้วก็ไม่เข้าใจ อาจารย์เขาต้องอธิบายเพิ่มเติมว่า ไม่ให้ใส่ปลาร้าตอนตำ แต่ให้นำปลาร้าเป็นตัวๆ พาดไว้ข้างจานหลังจากที่ตักส้มตำใส่จานแล้ว (ฮา) ...โธ่เอ๋ย! ตอนสั่งครั้งแรกนึกว่าจะรังเกียจปลาร้า...
- จะไปทานส้มตำฝีมือแม่ยายคุณครูวิราชตั้งแต่ครั้งแรกเลย เดี๋ยวจะถูกมองว่า "เป็นคนซวดลวด" ขอรักษาภาพลักษณ์ไว้ก่อน เอาไว้คุ้นเคยก่อนแล้วถึงจะรบกวนค่ะ
- ถามคุณครูวิราชเหมือนกันว่าได้เลี้ยงปลาดุกไหม ท่านบอกว่า มันหนีออกไปหมดแล้ว วันก่อนแม่ค้าส้มตำแนะนำให้ป้านำปลาดุกไปทำปลาร้า ป้าหรือจะทำเป็น เอาเป็นว่า จะนำปลาดุกไปให้แม่ยายของคุณครูวิราชทำปลาร้าไว้เป็นของฝากคุณอักขณิชเมษาหน้าก็แล้วกันนะคะ น่าจะดีเป็นแน่แท้
- โอ! เศร้าใจจริงๆ ค่ะ กับการสูญเสียลูกสาวของคุณครูวิราช การสูญเสียด้วยอุบัติเหตุของสมาชิกในครอบครัวที่เป็นแก้วตาดวงใจ ต้องเป็นความโศกสลดที่เกินจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำใดๆ "ขอให้ธรรมะ และกาลเวลา ช่วยเยียวยาจิตใจของครอบครัวคุณครูวิราช ให้ผ่อนคลายจากความทุกข์โดยเร็วด้วยเถิด"
- คุณอักขณิชบอกว่า "ตอนนั้นผมขายกบที่ทรงเกษมสำราญอย่างดีในราคากิโลละ 80 บาท พะยะค่ะ 555" ..."ราคาต่ำพอๆกับกบตลาดเมืองอุบลฯ ที่เสด็จสวรรคตเลยนะเพคะ (อิอิ)"
- เอาไว้ป้าลงบันทึกใน Blog "Mantoknow" เมื่อไหร่ จะขอรบกวนคุณอักขณิชมาช่วยอธิบาย "คน" หรือ "มนุษย์" ในทัศนะทางพุทธศาสนานะคะ
- ขอบคุณมากนะคะ ที่ได้ให้การสงเคราะห์ป้าที่ผ่านมา และที่จะมีในอนาคตค่ะ
- กราบนมัสการ และกราบขอบพระคุณ "ท่านพระมหาวินัยฯ
" มากค่ะ ที่เมตตามาให้กำลังใจ - ตอนที่ดิฉันลงบันทึกเกี่ยวกับพฤติกรรมของคน ขอกราบนิมนต์ท่านได้กรุณาให้ธรรมทานเกี่ยวกับ "คน" ตามแนวคิดทางพุทธศาสนาด้วยนะคะ กราบขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับ เรียน ท่านอาจารย์ ผมกำลังดำเนินการเรื่องแปลในขณะนี้ คิดว่าทีมงานคงช่วยกัน ตั้งใจจะแปล ในเนื้อหาทั้งเว็บไซต์ คิดว่าคงมีประโยชน์ยิ่งขึ้นครับ ผมเองภาษาอังกฤษไม่ถนัดครับ ต้องขอแรง ครับขอบคุณท่านอาจารย์อย่างมาก ตอนนี้เพิ่มเนื้อหาใหม่ "คำควรคิดจากธรรมชาติธรรม" วันนี้ได้นำเสนอไปแล้วครับ
"สวัสดีคุณน้อง วิไล แพงศรี
บันทึกนี้ มีสิ่งดูดใจ ให้ใคร่ครวญ
อ่านแล้วคิด พิจารณา มาทบทวน
เรื่องทั้งมวล ของคน ในโกทูโนว์..."
- ขอบคุณท่าน "อาจารย์ประทีป วัฒนสิทธิ์" มากนะคะ ที่กรุณาเข้ามาแจ้งให้ทราบเรื่องการแปลเนื้อหาเกี่ยวกับ "ธรรมชาติธรรม"
- ดิฉันจะติดตามศึกษา และขออนุญาตนำบางส่วนไปสร้างเป็นใบความรู้ให้นักศึกษาได้เรียนรู้นะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ ค่ะ "พี่ชาย" ที่ไม่หาย ห่างหน้า
แวะเข้า มาเจรจา ให้น้องยา ได้อุ่นใจ
เรื่องของ "คน" นี่ซับซ้อน จึงขอวอน มิตรไกลใกล้
ช่วยวิเคราะห์และขานไข เหตุไฉน จึงเป็นฉะนี้
- ขอบคุณ "น้องรินดา
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - หวังว่า น้องจะเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์เกี่ยวกับ "คน" ในบันทึก ที่จะลงใน Blog "Mantoknow" นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
"ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด ใครเชิด
ใครชู ช่างเขา ใครว่า ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ"...
ตั้งแต่ 23 พย.54 เป็นต้นมา ถึง ณ 30 พย.54 ค่อนข้างได้รับผลกระทบที่ถึงขั้นรับประทานอะไรเข้าไป มันช่างไร้รสชาติ ซะเหลือเกิน..แต่ณ วันนี้ ได้ใช้หลัก..ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ"...จึงได้รสชาติที่อร่อยกลับคืนมาทุกมื้อของอาหารที่ทานค่ะ..
ขอบพระคุณคุณพี่ที่มีอิทธิพลต่ออารมณ์ ความรู้สึก..ที่ปกติสุขกลับมาอีกครั้งหนึ่ง..นะคะ
ขอให้พลังคิดนี้ส่งผลให้คุณพี่มีพลังในการปฏิบัิตงานด้วยความสุขค่ะ
สวัสดีครับ ดร.วิไล
การที่จะชนะใจเขาโดยที่ไม่ต้องรบ...ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร...เพราะเราเองยังไม่ชนะใจเราเองเลยครับ....
สวัสดีค่ะ
นำมาลัยขาวมาฝาก สบายดีนะคะ คืดถึงเสมอค่ะ
-
สุขใจจริงๆ ค่ะ ที่ "น้องอิน" บอกว่า พี่มีอิทธิพลต่ออารมณ์ ความรู้สึกที่ปกติสุขของน้องให้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง
- การที่เราทำให้ใครมีความสุขได้ ความสุขนั้นจะเกิดกับเรามากเป็นทวีคุณนะคะ
- และขอบคุณมากค่ะสำหรับคำอวยพร "ขอให้พลังคิดนี้ส่งผลให้คุณพี่มีพลังในการปฏิบัติงานด้วยความสุข" คำอวยพรนี้แสดงถึงการเป็นคนรู้ใจกันจริงๆ ว่าพี่จดจ่ออยู่กับงาน และความสุขในการทำงานเป็นส่วนใหญ่ของความสุขในชิวิต
- ขอบคุณ "ท่านโสภณ
" ภาพสายชล (ฯลฯ) ที่มอบมา
อยากยินถ้อย เจรจา รจนา ถึงภาพนี้ (ค่ะ)
- สวัสดีค่ะ ท่าน "เดชา
" คำชี้แจงท่านเรื่อง "ดิฉันไม่ได้เป็น ดร." อยู่ในบันทึกเรื่อง "เรื่องนี้ มีโมชิแสดงนำ" แล้วนะคะ - สำหรับคำปรารภกึ่งคำถามที่ว่า "การที่จะชนะใจเขาโดยที่ไม่ต้องรบ...ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร...เพราะเราเองยังไม่ชนะใจเราเองเลยครับ...."
- ขอตอบว่า การที่เรายังไม่ชนะใจเราเอง เป็นเพราะ "การตามใจตน" ต่างหาก หากใครต้องการจริงๆ ที่จะชนะใจตนแล้วไม่มีหรอกค่ะ ที่จะเอาชนะไม่ได้ คนที่ไม่สามารถเอาชนะใจตนได้ ต้องย้อนกลับไปถามตัวเองว่า "ฉันต้องการเอาชนะใจตนเอง จริงไหม ฉันมีความแน่วแน่ไหมที่จะหาทางเอาชนะใจตนเองให้ได้"
- ส่วน "การที่จะชนะใจเขาโดยที่ไม่ต้องรบ" ก็คือ "การใช้ใจแลกใจ" ไงคะ ปัญหาอยู่ที่ว่า "คุณมีความบริสุทธิ์ใจในการใช้ใจแลกใจหรือเปล่า"
-
- ขอบคุณ "คุณสกุลเสือ
" นะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - คราวก่อนสร้างปริศนาให้ว่า "หนุ่มคนไหนคือคุณศักดา เสือบุญทอง" มาคราวนี้เป็นปริศนามากกว่าเดิมอีก เพราะทำให้ฉงนใจว่า "คุณศักดากลายเป็นสาวน้อยได้อย่างไร"
สวัสดีครับ ผศ.วิไล
-เข้าใจแล้วครับสำหรับคำนำหน้าท่าน
-ขอบคุณสำหรับตำแนะนำ..ชนะพยายามเอาชนะใจตนเองครับ.....
สวัสดีครับ ผศ.วิไล
-ผมสนใจเรื่องคนมากๆครับ...โดยเฉพาะเรื่อง "มนุษยสัมพันธ์" ตอนทำวิทยานิพนธ์ก็ทำเรื่องเกี่ยวกับคน เรื่อง การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการใช้มนุษยมัมพันธ์ในการบริหารของผู้อำนวยการวิทยาลัยพลศึกษากับบรรยากาศองค์การตามทัศนะของผู้ใต้บังคับบัญชา....ถ้าจำไม้ผิดทำรูปเล่มแล้วเสร็จผมส่งให้ห้องสมุดโรงเรียนยโสธรพิทยาคม
-อ่านประวัติท่าน...ท่านแต่งตำรามนุษยสัมพันธ์ไว้ก็สนใจอยากอ่าน...ตอนทำวิทยานิพนธ์หาตำราเกี่ยวกับมนุษยสัมพันธ์แทบแย่
-สอนนักศึกษาก็สอนวิชามนุษยสัมพันธ์
-เคยได้รับทุน วช.ทำวิจัยเรือง "การพัฒนาบทเรียนการสอนผ่านเว็บวิชามนุษยสัมพันธ์" ให้น้องปทุมริยา(ตอนนี้จบ ดร.ที่มน.แล้ว)นำขึ้นเว็บให้เพราะตัวเองเอาขึ้นไม่ได้ตอนนั้น 555 น้องปทุมาริยาเรียกค่าขึ้นเว็บ 20,000 บาท 555 ต้องยอมเพราะในโครงการเขียนไว้อย่างนั้น
http://www.ipecp.ac.th/cgi-bin/decha51/(ถ้าจำไม่ผิดเมื่อทำเป็นรูปเล่มแล้วได้ส่งให้มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และมรภ.อุบลราชธานี)
-ก่อนเกษียณอายุราชการปี 53 ก็อุตสาหะทำผลงานปรับเปลี่ยนตำแหน่งทางวิชาการกับเขาก็ทำ "เอกสารประกอบการสอนวิชามนุษยสัมพันธ์"(เพื่อนGTOบางท่านยังช่วยอ่านช่วยส่งตำรามาให้)ป่านนี้ยังไม่ทราบผล 555
- เห็นน้องเอ๋ถ่ายภาพวัดอรุณฯ
- แล้วดูสงบจริงๆด้วย
- จะมาถามอาจารย์แม่ว่า
- ที่อุบลฯมีชาวไทยทรงดำแบบนี้ไหมครับ
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/471419
- ขอบคุณ "ท่านเดชา" ที่แวะมาในช่วงเช้า
เรื่องของ มนุษย์เรา "มนุษยสัมพันธ์" เป็นหัวใจ
ท่านเขียนเอกสารประกอบการสอน สอน และทำวิจัยเกี่ยวกับมนุษยสัมพันธ์ แสดงว่า ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านมนุษยสัมพันธ์ ได้แล้วล่ะค่ะ
ตำราวิชามนุษยสัมพันธ์ ดิฉันทำในช่วงพิมพ์ดีด จึงไม่มีไฟล์ข้อมูลและไม่มีที่เป็นเล่มเหลืออยู่เลยค่ะ ให้คนและหน่วยงานไปหมด เพราะตอนหลังวิชานี้ไม่มีในหลักสูตร ไปแทรกอยู่ในวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน ที่ดิฉันสอนอยู่ในปัจจุบันค่ะ
เอาเป็นว่าจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับ "มนุษยสัมพันธ์" เป็นเรื่องแรกใน Blog นี้ ขอเรียนเชิญท่าน ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านมนุษยสัมพันธ์ เข้ามาเติมเต็มเนื้อหาด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
Link ที่ท่านให้มา เปิดดูแล้ว มีข้อความภาษาอังกฤษ แปลโดยสรุปได้ว่า "ไม่พบไฟล์ อาจจะถูกลบออกไปแล้ว หรืออาจมีการเปลี่ยนชื่อ" ลองตรวจสอบดูด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
- ลบคำตอบเก่าออกค่ะ เพราะเข้าใจผิดในข้อความ "นำมาลัยขาวมาฝาก" ของคุณกานดา แต่พอดูภาพที่นำมาฝาก เห็นเป็นภาพไม้แคระเฟื่องฟ้าสีขาว" เลยเข้าใจว่าคุณกานดาลงภาพผิด เพราะเข้าใจว่าจะเป็นภาพพวงมาลัยสีขาว เพิ่งได้คำตอบจากการเข้าไปอ่านบันทึกล่าสุดของคุณกานดา ว่า คำว่า "มาลัยขาว" เป็นชื่อพันธุ์ของเฟื่องฟ้า ได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกค่ะ
- คิดถึง "คุณกานดา
" เช่นกันนะคะ ไม่ได้คุยกันไปพักใหญ่ๆ แต่ตอนนี้ก็ได้คุยให้หายคิดถึงแล้ว - ขอบคุณมากค่ะ ที่นำของชอบมาฝาก "ไม้แคระเฟื่องฟ้าขาว" นี่ ไม่เคยเห็นมาเลย จึงเป็นของแปลกสำหรับพี่
- ที่ "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" มีเฟื่องฟ้าแทบทุกสี และหลากหลายชนิด รวมทั้งเฟื่องฟ้าดัด แต่ไม่มีเฟื่องฟ้าแคระเลยค่ะ อย่างที่เคยคุยกันไว้ว่าด้วยเรื่องไม้แคระนะคะ ว่า คงหลังเกษียณถึงจะได้ศึกษาและลองทำดู และรวบรวมไม้แคระค่ะ ซึ่งบันทึกที่คุณกานดานำมาแบ่งปันเกี่ยวกับไม้แคระจะช่วยได้มากเลยค่ะ
ผมขออนุญาตเป็นผู้เก็บเกี่ยวความรู้นะครับ ขอบคุณครับ
- เพิ่งมาตอบ "ลูกขจิต" เพราะไปตามดูไทยทรงดำมาค่ะ
- อาจารย์แม่ไปคุยยาวในบันทึกนั้นนะคะ รวมทั้งที่ตอบคำถามที่ถามในบันทึกนี้ค่ะ
- ลูกเอ๋บอกว่าถ่ายภาพขณะนั่งเรือจากสาธรไปวัดพระแก้ว เวลาประมาณ 6 โมงเย็นค่ะ ตอนแรกอาจารย์แม่คิดว่าเธอนั่งมาจากฝั่งธนฯ ยังสงสัยอยู่ว่าไปทำอะไรที่ฝั่งธนฯ
- เธอคงดีใจที่ลูกขจิตแสดงความเห็นเกี่ยวกับภาพของเธอ เดี๋ยวจะบอกเธอให้นะคะ ปกติเธอสวดมนต์จบจะโทรฯ คุยกับอาจารย์แม่ (ช่วงนี้สวดมนต์ทุกคืน ถึงหลังเที่ยงคืนค่ะ)
- ขอบคุณ "ท่านผอ.บวร
" ค่ะ - ความเข้าใจเรื่องของคนสำคัญมากนะคะสำหรับผู้บริหาร เคยดูสัดส่วนความรู้ที่ผู้บริหารควรรู้ รู้สึกว่าเรื่องของคนจะมีอัตราส่วนมากกว่าเรื่องอื่นๆ เพราะผู้บริหารต้องบริหารคนเพื่อให้คนทำงานให้องค์กร ใช่ไหมคะ
- ขอบคุณ "หนู
" หนูปริมนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจอาจารย์แม่
- ขอบคุณ "คุณครูบบรรณารักษ์ห้องสมุดโรงเรียนวัดกิ่งแก้ว
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - เคยถามหนูนานมาแล้วว่า รู้จักผศ.สรศักดิ์ แพรดำ ไหม แต่ตามดูคำตอบระยะหนึ่งไม่เห็นหนูตอบ ก็เลยขอถามใหม่ตรงนี้แล้วกันนะคะ ไม่ทราบว่าหนูจะกลับเข้ามาอีกไหม
สวัสดีน้องสาว เข้ามาทักทายหลายหนในบันทึกนี้
เป็นการเรียนรู้จากบันทึก และความเห็นที่หลากหลายที่ให้ปัญญา
ระยะนี้ทางใต้ฝนตก ต้องต้องอยู่ดึก หรือบางคืนก็นนอนดึก
คอยเฝ้าระวังภัยธรรมชาติ เมื่อภัยมา
คืนนี้สบายใจ ฝนไม่ตก นั่งท่องไปตามบันทึกต่างๆด้วยความสบายใจ
"แวะมาบอกว่า..ขอบคุณมากที่ห่วงใยในสุขภาพ"
คนอายุมากมักไม่ค่อยนอน อยู่เป็นผู้รู้ราตรีกาล รัตตัญญู
"การเป็นคนรู้ใจกันจริงๆ"..ยิ้มมมม..วันนี้มีความสุขนะคะ
แต่..คุณพี่..จดจ่ออยู่กับงาน ..ถึง 2.00น.แล้วนะคะ
ดึกเกินไปไหมคะ..คุณวอญ่าด้วยนะคะ..
..อยู่เป็นผู้รู้ราตรีกาล รัตตัญญู..
..คนอายุมากมักไม่ค่อยนอน..จริง ๆ แล้ว
คนอายุมาก ควรพักผ่อนนะคะ..
ด้วยความห่วงใยด้วยใจจริงค่ะ
ก่อนราตรีสวัสดิ์ค่ะอาจารย์แม่ของท่านพี่ฯ
เข้ามาชมบันทึกนี้ไม่มีผิดหวังเลยค่ะ ชอบอ่านการตอบความเห็นของอ. แม่ฯ ค่ะ
ช่วงปลายฝนต้นหนาว เอาน้องน้ำค้างมาฝากเด้อค่า .. นึกถึงที่สวนอ. แม่ฯ คงจะได้เจอหลายๆกว่านี้
หากมีเวลาอย่าลืมจับภาพ น้องน้ำค้าง ที่สวนอ. แม่มาให้ชมกันบ้างนะคะ สุขสันต์ค่ะ
- ฟังข่าวดูเหมือนจะมีพายุเข้าพัทลุงบ้านของ "พี่ชาย" จึงถามข่าวมาด้วยความเป็นห่วงค่ะ ขอให้พี่ชายและครอบครัว รวมทั้งญาติๆ และชาวพัทลุงทุกท่านปลอดภัยด้วยเถิด
- ขอบคุณนะคะ ที่ตอบให้ทราบว่า ในภาพใครเป็นผบ.ทบ. แถมด้วยน้องสาวของผบ.ทบ.
- เดินทางไปด้วยกันหลายๆ คนดูอบอุ่นนะคะ เปิดดูแผนที่แล้ว โอ้โห! พัทลุง-ตราด ดูห่างไกลกันไม่น้อย ยิ่งพัทลุง-อุบลฯ ยิ่งไกลเข้าไปอีก
- เห็นคำว่า "ผู้รู้ราตรีกาล รัตตัญญู" จากพี่ชายหลายครั้ง เพิ่งเปิดพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานดูถึงได้รู้ว่า คำว่า "รัตตัญญู" แปลว่า ผู้รู้กาลนาน ผู้มีอายุมาก จำกิจการต่างๆ ได้มาก ไม่เคยเห็นใครใช้คำนี้มาก่อน
- คราวหน้าคงได้เจอพี่ชายในบันทึกเรื่อง "มนุษยสัมพันธ์ : ความสัมพันธ์ที่ต่างพึงใจ" และขออนุญาตพาดพิงถึงพี่ชาย ในบันทึกนั้นด้วยนะคะ
- ดีใจจังเลยค่ะ ที่ "น้องอิน น้องสาวผู้อ่อนหวาน" บอกว่า "ยิ้มมมม..วันนี้มีความสุขนะคะ"
- และยังแสดงความเป็นห่วง สอง "รัตตัญญูู" ผู้ชอบท่องราตรีกาลผ่าน 'net ด้วย ขอบคุณจริงๆ ค่ะ พี่เขียนเรื่องการนอนไว้ในอนุทินเมื่อเช้านี้ เพราะเป็นส่วนหนึ่งของการตอบคำถามในแบบทดสอบ "Human Relations Test" ที่เข้าไปลองทำ เพื่อนำข้อมูลมาใช้ประกอบการเขียนบันทึกเรื่อง "มนุษยสัมพันธ์ : ความสัมพันธ์ที่ต่างพึงใจ" ที่ตั้งใจจะลงใน Blog "Mantoknow" วันนี้ค่ะ ดูเหมือนจะมีน้องอินเป็นนักแสดงในเรื่องด้วยนะคะ
- "หนู Poo" ผู้เป็นนางฟ้าของเด็กๆ ไม่รู้ว่าช่วงนี้หนูอยู่มุมไหนของประเทศนะคะ
- น้ำค้างหยาดหยดบนกลีบลีลาวดีสีเหลืองปนขาว ดูราวหยดน้ำใจอันใสพิสุทธิ์ของใครคนหนึ่ง ที่กลั่นออกมารินรดใจให้เด็กๆ ได้เติบใหญ่อย่างมีคุณภาพชีวิต ขอบคุณแทนเด็กๆ กับผู้ที่มอบหยดน้ำแห่งความเมตตากรุณานั้น
- เมื่อวานได้ใช้เวลารดน้ำไม้ดอกไม้ประดับที่ฟาร์มเป็นเวลา 4 ชั่วโมงค่ะ ต้องใช้สายยางวางทิ้งไว้แต่ละกอแต่ละพุ่ม แล้วทำงานอื่นไปด้วย พราะสงสารต้นไม้ที่อยู่ในสภาพอากาศที่ดูแห้งแล้งมาก ผู้จัดการฟาร์มก็หนีไปหาความสดชื่นกับงานพืชสวนโลกที่เชียงใหม่ ไม่รู้จะมีวันที่ได้เห็นหยดน้ำค้างเมื่อไหร่นะคะ
- ดอกลีลาวดีสีเหลือง 1 กิ่งเล็กชนิดขยายพันธุ์ด้วยการปักชำ ที่แตกเป็นสองกิ่งเล็กๆ ราคา 250 บาท นำไปปลูกใต้ต้นใหญ่ 2 ต้น (พันธุ์ชมพูชาววัง และพันธุ์แคทลียา) ไม่ยอมโตเลยค่ะ จึงได้ย้ายเขาไปปลูกกับกิ่งชำที่ชำเองพันธุ์ขาวพวงขนาดใกล้เคียงกัน ไม่รู้เมื่อไหร่จะเห็นดอกชุดใหม่ให้ชื่นชม แต่ดูเขาโตช้าจังค่ะ
-
- ขอบคุณ "คุณมนัสดา
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - ได้พบกับรอยยิ้มนี้ใน Blog ของคนอื่น มานาน ดีใจค่ะที่มีรอยยิ้มนี้มาประดับใน Blog ของตนเองบ้าง
- เสียดายอยู่หน่อยค่ะ ที่ตามไปดูประวัติ แล้วไม่มีให้อ่าน เลยไม่รู้ว่าคุณมนัสดาอยู่ที่ไหนของประเทศไทยค่ะ
สวัสดีครับ
ขอสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยครับ สำหรับกิจกรรมที่มีคึุณค่า ในการพัฒนาตัวเอง ก่อนไปพัฒนาผู้อื่น
ขอบคุณกิจกรรมดีๆที่มีประโยชน์เพื่อเพื่อนมนุษย์ครับ
- ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่ Blog นี้ ได้มีโอกาสต้อนรับ "ท่าน small man
" ผู้ที่ชื่อเล็ก แต่มีจิตใจกว้างขวาง มุ่งประโยชน์เพื่อคุณภาพการศึกษาของชาติ จากจังหวัดตราดค่ะ - ดิฉันได้มีโอกาสไปเที่ยวกับลูกๆ ที่เกาะช้าง จังหวัดตราด 14-16 พฤษภาคม 2554 และประทับใจหาดทรายขาวสะอาด น้ำทะเลใส ฟ้าสวย แต่งแต้มด้วยเมฆขาว ดังภาพที่ปีนขึ้นไปถ่ายบนหอชมวิวของที่พักแห่งหนึ่งแถวหาดไก่แบ้ค่ะ (วิวที่ได้สัมผัส ทำให้แว่วเสียงเพลง "เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า ทะเลสีครามที่ทอดยาว เธอเห็นความรักฉันบ้างไหม..."
- ต้องขออภัยด้วยนะคะ ที่อาจจะมีพฤติกรรมไม่สมวัย...ทำให้ขัดตา คือว่า...เป็นนักร้องในอดีตน่ะค่ะ เลยค่อนข้างจะมีจินตนาการด้านเสียงเพลง...
- ขอบคุณ "อ.นุ
" มากนะคะ ที่ให้กำลังใจ
*** มาเยี่ยมเยียนนะคะ และลองศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ เพื่อเทียบเคียงกับของตนดูค่ะ...ขอบคุณสาระดีๆ จากบันทึกค่ะ ! ***
- ขอบคุณ "หนู K. Paully
" มากนะคะ ที่แวะมา - กำลังปรับต้นฉบับบันทึกแรกที่จะลงใน Blog นี้อยู่ค่ะ เห็นหนูสนใจศึกษาเพื่อการเข้าใจตนเอง ในบันทึกที่จะลงจะมีตอนที่แนะนำให้เข้าไปทดสอบ "Human Relations Test" Online ด้วย อยากเชิญชวนหนูเข้าไปทดสอบและนำมา Share ด้วยค่ะ ว่า ผลการทดสอบตรงกับความเป็นจริงไหม ตอนนี้ยังไม่ได้ลงบันทึก แต่ได้ลงแนะนำแบบทดสอบนี้ไว้ในอนุทินล่าสุดค่ะ "คุณโอ๋-อโณ" บอกว่าเคยทดสอบนานแล้ว และตอบตรงกันทุกข้อ แปลกมากเลยค่ะ
สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะ
- มอบน้องอิน น้องสาวที่รักนะคะ
- ขอบคุณ "หนูพัชราภรณ์
" นะคะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ - หนูกำลังศึกษาเรื่องของ "พฤติกรรมมนุษย์" อยากจะเห็นการแสดงความเห็นของหนูด้วย ซึ่งนอกจากจะเป็นการสื่อถึงความรู้สึกนึกคิดของตนให้ผู้อื่นได้ทราบ ยังจะเป็น "การพัฒนาตนด้านการอ่าน คิดวิเคราะห์ และเขียนสื่อความ" ซึ่งเป็นทักษะที่สำคัญทั้งต่อการเรียนทุกวิชาในปัจจุบัน และต่อการทำงานในอนาคตของหนูด้วยนะคะ
- ครูมีข้อคิดคิดดีๆ ในการเรียนและการดำเนินชีวิต จาก kapook.com มาฝากหนูด้วยนะคะ
