ยายได้กลับบ้านแล้ว...........
เป็นประโยคที่พวกเราจะพูดกับตา ยายทุกวัน นับจากที่พวกเรา คุณหมอ พยาบาล ได้คุยกันว่า ควรส่งยายกลับไปทำกายภาพบำบัดต่อที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน
สืบเนื่องจากบันทึกนี้ เพียงแค่นี้.......ก็มีความสุขแล้ว
27 กันยายน 2554
อาการของยายเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังเดินไม่ได้ ยังคงต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู และดูแลต่อไป
คุณหมอวางแผนที่จะส่งต่อยายไปทำกายภาพบำบัดต่อที่โรงพยาบาลใกล้บ้านสักระยะ แล้วจึงค่อยกลับบ้าน
วันนี้เราจึงขอให้นักกายภาพบำบัดช่วยแนะนำและให้ตาฝึกปฏิบัติเบื้องต้น
ตามีท่าทางที่สนใจ ตั้งใจฝึก
วันนี้ พวกเราประสานงานไปยังโรงพยาบาลใกล้บ้าน
หากมีมาส่งต่อผู้ป่วย แถวๆ ขอนแก่น ให้แวะมารับยายด้วย เพื่อตาจะได้ไม่ต้องจ่ายค่ารถ อยากให้ตาเก็บเงินไว้ เพื่อใช้จ่ายในส่วนที่จำเป็นต่อไป
รออีกหน่อยนะคะ ตา ยาย รอรถมารับแป๊บเดียว เดี๋ยวได้กลับบ้านแล้ว
ช่วงเที่ยงตามาป้อนข้าว ยายกินได้หมดถาด สิ่งที่ต้องระวังคือการสำลัก ตาจึงต้องให้ยายนอนหัวสูงหรือนั่งกิน
พวกเราพยายามเชียร์ให้ยายตักข้าวกินเอง ยายบอกว่า ตาอยากป้อน ตาเลยบอกว่า ยายอยากให้ตาป้อน
สรุป เลยไม่รู้ว่าใครอยากกันแน่
ที่แน่ๆ คือ เกิดภาพอย่างที่เห็น ทั้งเช้า เที่ยง เย็น
และแล้ว ..........ในที่สุด วันเวลาแห่งการรอคอยก็จบลง
รถโรงพยาบาลจังหวัดมาส่งคนไข้ที่ขอนแก่น และแวะมารับยาย เมื่อประมาณ เกือบ 2 ทุ่ม
ก่อนขึ้นรถ ขอถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก พวกเราบอกยาย ชู 2 นิ้ว ยายก็พยายามทำ
ท่ามกลางเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มแห่งความยินดีที่จะได้กลับไปอยู่ใกล้บ้าน
ขอสบตากันก่อนกลับ
หวังว่า ยายคงมีกำลังใจที่ดีในการฟื้นฟูสภาพ
ตา คงมีทั้งกำลังใจ กำลังกาย ในการดูแลยายต่อไป
พวกเราขอส่งใจช่วย
ปล. ยายกลับไปโรงพยาบาลใกล้บ้านตั้งแต่ 30 กันยายน แล้วคะ
บันทึกนี้จึงเป็นการบันทึกย้อนหลัง เพื่อรายงานความคืบหน้า
ความเห็น (21)
- มีความสุขด้วยจัง
- คิดถึงนะคะ
ยินดีกับท่านทั้งสองด้วยค่ะ ขอให้แข็งแรงนะคะ
- สังขารไปตามวัย แต่ขอให้กำลังใจนั้นยังดี ขอให้คุณยายฟื้นฟูและหายในเร็ววัน คุณตาคุณยายเป็นคู่รักที่น่าประทับใจครับ
สวัสดีค่ะน้องติกน้ำ
กลับบ้านเรา รักรออยู่ ดีใจกับยายและตาค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวค่ะ
ขอบคุณคะ
 |
คิดถึงเช่นกัน..........
เห็นภาพวันที่ 5 แล้ว เสียดาย.............
อยากเข้าร่วมกิจกรรม แต่บังเอิญว่าหลายงานชนกันมาก เป็นเดือนแห่งวิชาการจริงๆ
กระติกเลยต้องอยู๋โยง เพื่อให้คนอื่นๆ เข้าร่วมกิจกรรม
ขอบคุณพี่ใหญ่มากคะ
 |
ส่งใจไปช่วยน้ำท่วม
ส่งใจไปช่วยตาให้มีพลังในการดูแลยาย
ร่วมด้วยช่วยกันคะ
ดูภาพนี้แล้ว..Touch ( = สัมผัสได้ด้วยใจ?)
ยิ่งกว่ารูปท่ามาตรฐานของ palliative จับมือ เสียอีก
หากล้ายามใดจะกลับมาดูภาพนี้คะ :-)
น่ารักเชียวครับ คู่แท้
 |
สังขารไปตามวัย แต่ขอให้กำลังใจนั้นยังดี
ถูกใจ ใช่เลย
ขอให้กำลังใจเต็มเปี่ยม แล้วทุกอย่างจะอยู่แค่เอื้อม
พี่อุ้ม
 |
ตาบอกว่า อย่างน้อยการกลับไปอยู่โรงพยาบาลใกล้บ้าน ก็จะมีญาติพี่น้องที่มาเยี่ยมได้สะดวกยิ่งขึ้น มีคนมาผลัดเปลี่ยนบ้าง
นานๆ ไป ตาเริ่มล้าแล้ว แม้ใจจะสู้ แต่สังขารไม่ค่อยเอื้อนัก
 |
ต้องขอบคุณกล้องปัญญาอ่อน (ที่ใครๆ ชอบเรียก เพราะไม่มีfunction ยุ่งยาก)
ที่ทำให้สามารถกดได้เลย ไม่ต้องปรับอะไรวุ่นวาย
ภาพหลายภาพ ที่ดูดี เพราะกล้องแบบนี้คะ
ในความง่ายๆ ก็ให้ความรู้สึกดีๆ ได้
แวะมาเยี่ยมชมภาพคุณยาย
และมาราตรีสวัสดิ์ ค่ะ
แถมของที่อยากชิมยามดึก
ปล. ที่นอนดึกนี้ เพราะกำลังเล่นเกมส์อยู่จ้า คุณกระติกขา ^__^
ฝันดีค่ะ
-ดีใจจังที่ยายกลับบ้านได้แล้ว
-ขอเอาใจช่วยให้หายเป็นปกติเร็วๆ นะครับ
-ขอบคุณแทนยายด้วยครับ ที่เอื้อยกระติกน้ำและคุณหมอทั้งหลายได้ช่วยกันดูแลเอาใจใส่อย่างดี
สวัสดีค่ะ
แวะมาชื่นชมคุณหมอและคุณพยาบาลได้ช่วยกันดูแลเอาใจใส่ยายเป็นอย่างดีเยี่ยม...และดีใจกับยายและตา...ที่ได้กลับบ้านแล้วนะคะ
ดีใจด้วยครับ คุณยายได้กลับบ้านแล้ว พี่สบายดีไหมครับ
ดีใจด้วยค่ะคุณยาย ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
- คุณยาย คุณตา และผู้มีหน้าที่ทุกคน น่ารักจังเลย..
- นอกจากการรักษาที่ดีแล้ว คุณยายหายได้ด้วยกำลังใจจากคนรอบข้างแน่ๆครับ
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่รับรู้ด้วยความสุขครับ
มหา ก็อยากกลับบ้น
 |
อิ อิ มัวแต่กินขนมของหนูรี เลยเข้ามาตอบช้ามากกกกกกกกกก
อิ่มคะ
 |
ขอบคุณแทนยายด้วยครับ ที่เอื้อยกระติกน้ำและคุณหมอทั้งหลายได้ช่วยกันดูแลเอาใจใส่อย่างดี
ถ้าจะบอกว่า ทำ เพราะมันเป็นหน้าที่นี่ จะผิดมั้ยคะ ^__^
 |
ขอบคุณอาจารย์มากคะ ที่แวะมาเยี่ยม
เราต่างมีหน้าที่.....เมื่อทำหน้าที่ได้ผลออกมาเป็นที่น่าพอใจก็มีความสุขคะ
 |
ขอบคุณ อ. ขจิตมากคะ
พี่สบายดีบ้าง ตามอัตภาพ ^__^
 |
ขอบคุณคุณยายพี่น้อยคะ
ยายต้องฟื้นตัวได้เร็ววัน เพราะมีความรักจากคนรอบข้าง
 |
ใช่แล้วคะ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญคะ อาจารย์
 |
โบกรถกลับเลยคะ มหา ^__^
แต่จะมีรถกลับหรือเปล่าน้อ น้ำท่วมขนาดนี้