ชีวิตคือการแก้ไขปัญหา

สถานีความคิด  :

ชีวิตคือการแก้ปัญหา

 

 

 

 

 

 

 

          นกเป็ดน้ำฝูงใหญ่ กำลังบินอพยพลงไปทางใต้ ในตอนกลางฤดูหนาว เป็นระยะทางหลายพันไมล์

          ขณะที่กำลังบินอยู่นั้น มีนกหนุ่มตัวหนึ่งเกิดความเบื่อหน่ายขึ้นมา มันเห็นว่าชีวิตนกไม่เห็นมีอะไร มีแต่กวักปีกบินอยู่ตลอดเวลา ประเดี๋ยวก็อพยพไปทางใต้ ประเดี๋ยวก็อพยพไปทางเหนือ เป็นภาวะจำเจซ้ำซากน่าเบื่อหน่ายที่สุด

          วันหนึ่งขณะที่บินอยู่เหนือทะเลสูงขึ้นไปหลายพันฟุต นกหนุ่มไม่สามารถจะอดทนต่อความเบื่อหน่ายได้ จึงหยุดบินเสียด้วยการหุบปีกเข้ากระชับกับลำตัว ผลก็คือว่า ร่างของมันลอยละลิ่วลงสู่ท้องทะเล กระทบผิวน้ำอย่างแรง แล้วจมหายไป 

          นกแก่ที่เป็นจ่าฝูงเห็นเข้า มันได้เปล่งอุทานออกมาเบาๆ ว่า การบินเป็นหน้าที่โดยธรรมชาติของนก คุณค่าของนกอยู่ที่การบิน ถ้านกหยุดบิน นกก็ไม่เป็นนกอีกต่อไป

 

-------------------------------------------------------------

 

          ชีวิตของเราแต่ละคนก็เปรียบเหมือนนก เราเกิดมาพร้อมด้วยชีวิตร่างกายที่เต็มไปด้วยปัญหาที่จะต้องแก้ไข ปัญหาความอดอยากหิวกระหาย ปัญหาโรคภัยไข้เจ็บ ปัญหาความโง่เขลาเบาปัญญา ปัญหาการต่อสู้ดิ้นรนกับภาวะแวดล้อม นอกจากปัญหาของตนเองแล้ว ยังมีปัญหาที่คนรอบข้างนำมาให้ช่วยแก้อีก

          ชีวิตจึงเป็นกระบวนการแก้ปัญหาโดยธรรมชาติ การแก้ปัญหาเป็นหน้าที่โดยธรรมชาติของมนุษย์ เหมือนการบินเป็นหน้าที่ของนก การแก้ปัญหาทำให้ชีวิตมีคุณค่า

          เพราะฉะนั้น เมื่อเผชิญปัญหาอย่าบ่น อย่ากลุ้ม จงตั้งใจแก้มันด้วยความสุขุมเยือกเย็น

          จงบินไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็จะถึงดินแดนอันอบอุ่นที่คอยอยู่ทางซีกโลกด้านใต้

 

----------------------------------------------------------------

{คัดมาจากหนังสือ "เกร็ดธรรม" โดย  "ธรรมโฆษ" (ศาสตราจารย์ แสง  จันทร์งาม)}

 

 

 

 

ภาพประกอบ

นำมาจากเวบไซท์  http://www.weekendhobby.com/board/photo/Question.asp?ID=14109

ขอขอบคุณเจ้าของภาพถ่ายไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ

 

 

 

 

 

เพลง         "Wing to fly"

ขับร้องโดย    "Susan   Boyle"

 

 

[♥อุ้มบุญ♥]

มารับข้อคิดดีดีแต่เช้า...เป็นพลังในการดำเนินชีวิตต่อไปดีจังนะคะ

[โสภณ เปียสนิท]

• การบินเป็นหน้าที่โดยธรรมชาติของนก คุณค่าของนกอยู่ที่การบิน ถ้านกหยุดบิน นกก็ไม่เป็นนกอีกต่อไป.........
• คมครับคม
• มีประวัติโดยละเอียด ของอ. สองแสงหรือเปล่าครับ 
• แสง มนวิฑูร
• แสง จันทร์งาม    .....................ท่านนี้เกษียณหรือยังครับ 
• น่าสนใจดี
• ฝรั่งว่า There is life, there is hope.
• แปลเป็นไทยว่า "ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นไป"
• อันนี้ห้ามไปอ้างที่อื่นนะครับ ผมมั่วนะครับ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณ ✿อุ้มบุญ ✿

ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมแต่เช้า

คงต้องขอขอบพระคุณ ท่านผู้เขียนโดยตรงนะครับ (ธรรมโฆษ หรือ ศ.แสง จันทร์งาม)

ซึ่งท่านเป็นอาจารย์สอนหนังสือผมอยู่หลายปีสมัยที่ยังเรียนปริญญาตรี

คิดถึงท่านครับ.....ก็เลยนำเอางานเขียนของท่านมาเผยแพร่ให้เพื่อนๆ ได้อ่านและชื่นชมด้วยครับ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ ท่านอาจารย์โสภณ

ขอบคุณมากๆ ครับ ที่วันนี้กรุณาแวะมาเยี่ยมแต่เช้า

ช่วงก่อนผมเคยมีหนังสือประวัติของ อ.แสง มณวิฑูร อยู่ในครับ แต่เสียดายที่ไม่ทราบว่าใครหยิบเอาไป เลยหายจ้อยจนกระทั่งถึงบัดนี้

ส่วน ศ.แสง จันทร์งาม (ธรรมโฆษ) นั้น ตอนนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่นะครับ อายุประมาณ 80 ปีแล้ว สุขภาพยังแข็งแรงและความจำยังดีอยู่ครับ ผมมีประวัติของท่านเพียงย่อๆ จากหนังสือนะครับ ไม่มีโดยละเอียดแต่อย่างใด

ท่านแต่งหนังสือที่เคยโด่งดังหลายเรื่องเลยนะครับ เช่น ลีลาวดี, ธรรมธารา, พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก,ศาสนศาสตร์,เกร็ดธรรม,ธรรมหรรษา  เป็นต้น

ในอดีตท่านเคยสอนผมอยู่หลายปี ทั้งภาษาอังกฤษ พระสูตร และพระอภิธรรมปิฎก(ผมได้ A ทุกวิชาเลยครับ คิคิคิ) ผมรักการเขียนหนังสือและเข้าใจชีวิตมากขึ้น ก็เพราะท่านนี่แหละครับเป็นต้นแบบ

[อ.นุ]

สวัสดีครับ คุณอักขณิช

ปัญหามีไว้ให้แก้ (ให้ดีที่สุด)

แก้ได้ ไม่ได้...ใจก็ต้องปล่อยวางครับ

แต่ Susan Boyle งดงามมากนะครับ

ขอบคุณครับ...

[อักขณิช]

สวัสดีครับ อาจารย์ อ.นุ

ความทุกข์หรือปัญหามีไว้แก้นะครับ

หากทุกข์ทางกาย....ก็ต้องแก้ไขที่กาย(ไปหาหมอ)

หากทุกข์ทางใจ....ก็ต้องแก้ไขที่ใจนะครับ

ในโลกนี้ไม่มีความทุกข์ใดที่เราจะแก้ไขไม่ได้

 

คนที่เต้นใน MV ไม่ใช่ Susan Boyle นะครับ

คุณป้า Susan Boyle ตัวจริง อายุเกือบ 50 แล้ว รูปร่างท้วมๆ อารมณ์ดี

แต่ก่อนเป็นคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่ชีวิตเกิดพลิกผันและโด่งดังเพียงชั่วข้ามคืน จากการเข้าประกวดรายการ British's got a talent 2009 โดยเธอร้องเพลง I dreamed a dream ได้อย่างไพเราะเพราะพริ้ง

แม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นแชมป์ของรายการ แต่เธอก็โด่งดังมากกว่าคนอื่น จนทำให้บริษัทเพลงนำเธอไปร้องเพลงและจัดจำหน่ายไปทั่วโลก

เรียกว่า....ดังตอนแก่จริงๆ นะครับ

[ลำดวน]

สวัสดีค่ะ

การบินเป็นหน้าที่ของนก....

การแก้ปัญหาเป็นหน้าที่ของเราทุกคน...

ขอบคุณข้อคิดดีๆที่นำมาให้นี้ค่ะ

[ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ]

สวัสดีครับ...อาจารย์ อักขณิช

ตามมาบินไปกับนกด้วยคนครับ

หากหน้าที่ของนกคือการบิน

หน้าของมนุษย์คือการแก้ปัญหา

เพราะปัญหาเริ่มที่เรา จึงต้องแก้ที่เรา เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนครับ...

[ป.]

มารับข้อคิดชีวิตดีๆ คะ

ย้านอยู่ใกล้กับ บ้านของท่าน อาจารย์แสง จันทร์งาม คะ

เคยตามคุณพ่อคุณแม่ไปรดน้ำดำหัวท่าน

บ้านท่านมีห้องสมุดใหญ่ แสดงถึงความเป็นนักอ่าน นักคิด นักค้นคว้า ตลอดชีวิต

การเรียนรู้ ก็เป็นหน้าที่มนุษย์ ดั่งการบินของนก เหมือนกัน ว่าไหมคะ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณป้าลำดวน

ข้อคิดทั้งหมดเป็นผลงานของ ท่านธรรมโฆษ หรือ ศ.แสง จันทร์งาม นะครับ

ผมเพียงแค่ทำหน้าที่นำมาแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้อ่านและได้ชื่นชมเท่านั้นเองครับ

ความดีงามที่เกิดขึ้นจากบันทึกนี้....ผมขอมอบให้กับท่าน ศ.แสง จันทร์งาม ผู้เป็นอาจารย์ของผมนะครับ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณพาดีซอ

ขอให้ทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีที่สุดนะครับ

ไม่ว่าเราจะเป็นหรือทำอะไรก็ตาม

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณหมอแต้ CMUpal

ฮั่นแน่....โลกกลมจริงๆ เลยนะครับ

ไปๆ มาๆ ผมกับคุณหมอก็มีความเกี่ยวเนื่องและเชื่อมโยงกันจนได้นะครับ

เป็นการยืนยันถึง "แนวคิดแบบวงกลม"(minesigth,oneness) ได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว คิคิคิ

ถูกต้องครับ และเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ....ที่คุณหมอบอกว่า การเรียนรู้ก็เป็นหน้าที่อย่างหนึ่งของมนุษย์ด้วยเช่นกัน

[ยุวนุช]

มีนกเป็ดน้ำสองคู่บินมาให้เห็นเสมอที่ท่าน้ำที่บ้านเห็นแล้วนึกถึงนกเป็ดน้ำอพยพมาที่อ่างแก้ว มช.ทุกปี สมัยเรียนได้ชื่นชมตื่นตาค่ะ

เมื่อพบปัญหาก็ต้องหาทางแก้ไข ไม่ทำให้ปัญหาเป็นความทุกข์

ยินดีที่ร่วมการเดินทางที่พบความสุขในปัจจุบันขณะด้วยกันค่ะ

[ทิมดาบ]

เห็นด้วยครับ...ชีวิตคือการแก้ไขปัญหา

สบายดีนะครับ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณนายดอกเตอร์

เพิ่งทราบนะครับว่าเป็นศิษย์เก่า มช.(เช่นเดียวกับแม่บ้านของผม)

ปัญหาทุกอย่างล้วนมีทางออกนะครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็ตาม

ขอเพียงแค่เราไม่ยอมแพ้และมีความอดทนเท่านั้นเอง

ขอบคุณมากๆ เลยครับ ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมเป็นประจำ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณหมออดิเรก(ทิมดาบ)

ขอบคุณครับ ที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอ

ตอนนี้ผมสบายดีและมีความสุขนะครับ ทุกอย่างในชีวิตดำเนินไปด้วยดี

หวังว่าคุณหมอก็คงจะสบายดีเช่นกันนะครับ

ฝากความคิดถึงไปยังน้องทิมดาบ(ว่าที่ลูกเขยของผม)ด้วยละกัน

ขอให้มีความสุขตลอดเวลานะครับ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขอบคุณข้อคิดเพื่อเป็นกำลังใจต่อการอยู่อย่างมีคุณค่าค่ะ :)

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณป้าใหญ่ ( นงนาท สนธิสุวรรณ)

ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจอยู่เป็นประจำ

ขอให้คุณป้าใหญ่มีกำลังใจในการทำงานและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดเวลานะครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณกับบันทึกดีๆนี้

ทำให้ผมกางปีกต่อไปได้อีกนานแน่ๆ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณ พ.แจ่มจำรัส

เรื่องนี้คงจะต้องขอบคุณผู้แต่งตัวจริง (คือ ศ.แสง จันทร์งาม) นะครับ

ผมเป็นเพียงผู้ที่นำเอางานเขียนของท่านมาแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันอีกทีหนึ่งเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม.....ผมรู้สึกยินดีมากๆ เลยนะครับ ที่ทำให้คุณพิชัยมีกำลังใจในการต่อสู้กับชีวิตมากยิ่งๆ ขึ้น

ขอให้มีความสุขในทุกๆ เวลานะครับ

[ถาวร]

สวัสดีค่ะคุณอักขณิช

เพลงเพราะ ภาพประกอบสวย เนื้อหางดงามค่ะ

บินไปเพราะหน้าที่ จุดหมายมีอยู่ข้างหน้า

คงได้พักเมื่อถึงเวลา แม้อ่อนล้าอย่าอ่อนแอ

ทุกปัญหามีทางออกเสมอ

ขอบคุณที่แบ่งปันบันทึกดีๆนี้ ให้กำลังใจดีมากค่ะ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณถาวร

ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา

ขอให้มีความสุขกับทุกๆ ช่วงเวลาของชีวิตนะครับ

[Boo]

อาทิตย์สวัสดีค่ะ

เป็นเกร็ดธรรม ที่เติมพลังใจอย่างดีเลยค่ะ คุ้นๆ ชื่อหมวดธรรมโฆษ แต่ปูมักจะจำชื่อผู้แต่งไม่ได้

พอมาเห็นอีกเรื่อง ชอบ พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก ชอบจังเลยค่ะ .. สุขสันต์และ ขอบคุณค่ะ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

สวัสดีค่ะ'เมื่อเผชิญปัญหาอย่าบ่น อย่ากลุ้ม จงตั้งใจแก้มันด้วยความสุขุมเยือกเย็น'

ตอนนี้พออายุมากขึ้น ไม่บ่น ไม่กลุ้ม มีความสุขุมเยือกเย็น...มองทุกสิ่งทุกอย่าง...ไม่เป็นปัญหา...ก็เลยไม่ต้องแก้ปัญหาค่ะ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ คุณ Poo

หมวดธรรมโฆษณ์ เป็นชุดหนังสือของ "ท่านพุทธทาสภิกขุ" ครับผม

ส่วน "ธรรมโฆษ" เป็นนามปากกาของ "ศาสตราจารย์ แสง จันทร์งาม"

ผลงานที่โด่งดังมากที่สุดของท่าน ก็คือ นวนิยายเรื่อง "ลีลาวดี" นะครับ ซึ่งได้มีการนำไปทำเป็นละครวิทยุจนติดกันงอมแงม เมื่อราว 40 ปีก่อน

แม้แต่ในภาคอีสาน คณะหมอลำ "ประถมบันเทิงศิลป์" ก็นำไปเป็นเรื่องเอกและแสดงมาจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้

หากสนใจหนังสือที่ท่านเขียน ก็ลองไปค้นดูตามห้องสมุดใหญ่ๆ นะครับ น่าจะมีให้ยืมมาอ่านได้

[อักขณิช]

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร. พจนา - แย้มนัยนา

ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมเป็นประจำ

ผลดีของการมีอายุมาก ก็คือ ใจนิ่ง สุขุมเยือกเย็น และมองเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายๆ และธรรมดาๆ นะครับ

ซึ่งจะช่วยทำให้ทุกข์หรือปัญหาลดน้อยลง และทำให้ใช้ชีวิตอย่างเข้าใจและมีความสุขมากยิ่งขึ้น

ขอให้อาจารย์มีความสุขกับทุกๆ เวลานะครับ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

• เห็นด้วยกับแนวคิดของ "ท่าน ศ.แสง จันทร์งาม" ที่คุณอักขณิช นำมาแบ่งปันต่อ ทุกประการค่ะ
• เมื่อวานเพิ่งคุยกับครูกายที่ยะลาว่า "ถ้ามองในแง่ดี อุปสรรคของชีวิตก็เป็นโอกาสอันดีที่เราจะได้ฝึกความอดทน และความแกร่ง ทำให้ไม่เปราะบาง สู้ปัญหาได้สารพัด"
• ยินดีที่ได้รู้จัก "คนอีสานที่ไปสานฝันอยูทางเหนือ" นะคะ คุณอักขณิชมี "ประวัติและปัจจุบันชีวิต" น่าสนใจที่ต้องติดตามแล้วล่ะคะ
• หนูน้อยน่ารักบนตักดวงใจของคุณพ่อ คงได้ผลามาจากทางแม่นะคะ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ อาจารย์ ผศ.วิไล แพงศรี

รู้สึกยินดีมากๆ เลยครับ ที่ได้รู้จักกับอาจารย์

และขอขอบคุณมากๆ ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ

ขออนุญาตแนะนำตัวนิดหนึ่งนะครับ......ผมเป็นคนศรีสะเกษครับ แต่ลมพัดมาตกอยู่ที่เชียงใหม่ 21 ปีแล้ว และก็คงจะปักหลักอยู่ที่นี่จนกว่านาทีสุดท้ายของชีวิตจะมาถึง 555

แม่บ้านผมเป็นคนเชียงใหม่ครับ เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ลูกสาวทั้งสองคนของผมก็ดูเหมือนจะถอดแบบไปจากแม่ของเธอมากกว่าผมนะครับ

 

ที่จริง.....ผมรู้จักกับอาจารย์ที่ มรภ.อุบลราชธานี หลายท่านนะครับ ในฐานะที่เคยไปใช้ชีวิตร่วมกันที่อเมริกามาก่อน ส่วนใหญ่จะอยู่ภาควิชาดนตรี กับนาฏศิลป์ เช่น อ.ทินกร-อ.ศิริเพ็ญ อัตไพบูลย์ อ.ขรรค์เพชร อ.ประณต อ.วรรณิกา เป็นต้น ส่วนภาควิชาอื่น ก็มีหลายคนเหมือนกัน เช่น อ.จิตรกร โพธิ์งาม อ.นิราศ กิ่งวาที ผศ.สมคิด เครือรัตน์ เป็นต้น ซึ่งหลายท่านก็เกษียณไปแล้ว แต่หลายท่านก็ยังอยู่ (รวมทั้ง สายัณห์ ทองละมูล จนท.หอศิลปวัฒนธรรม ก็เป็นน้องชายที่สนิทกับผมมากเลยครับ)

ขออนุญาตแนะนำตัวคร่าวๆ แค่นี้ก่อนนะครับ  เดี๋ยวจะยาวเกินไป  คิคิคิ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

• เหมือนจะรู้ใจนะคะว่า ดิฉันอยากรู้ว่า "คุณอักขณิช" เป็นคนอีสานจังหวัดไหน จึงขอขอบคุณ "คุณอักขณิช" ที่ให้ข้อมูลซึ่งช่วยให้รูจักคุณอักขณิชมากขึ้น
• อาจารย์ใน มรภ.อุบลราชธานี ที่คุณอักขณิชกล่าวถึงทุกท่านดิฉันรู้จักคุ้นเคยดี สำหรับ ผศ.สมคิด เครือรัตน์ ท่านเป็นอาจารย์ที่บรรจุเข้ารับราชการในปี 2513 ที่ดิฉันเรียนป.กศ.สูงปีสุดท้าย ตอนนี้ท่านเกษียณไปแล้ว ส่วนคุณสายัณห์ ทองละมูล จนท.หอศิลปวัฒนธรรม นั้นดิฉันไม่รู้จักค่ะ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ อาจารย์ ผศ.วิไล แพงศรี

-ดูเหมือนว่าจะมีอาจารย์ใน มรภ.อุบลฯ อีกหลายท่าน ที่ผมลืมบอกชื่อท่านไป เช่น อ.เบญจา พันธุรัตน์ ภาควิชานาฏศิลป์ และ อดีตอธิการบดี ท่านสมชาย วงษ์เกษม เป็นต้น

-นอกจากนี้ ก็ยังรู้จักกับแม่นิด (แม่บานเย็น รากแก่น) น้องแคนดี้ (รากแก่น) และพ่อสมาน หงษา หมอลำชื่อดังของเมืองอุบลฯ ด้วยนะครับ....ทั้งนี้ เนื่องจากช่วงที่ผมอยู่ที่สหรัฐอเมริกา คณะครูอาจารย์ได้ไปพักอยู่ที่วัดซึ่งผมไปจำพรรษาอยู่ ผมทำหน้าที่ดูแลและอำนวยความสะดวกให้ จนทำให้สนิทสนมและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีเลยทีเดียว

- สายัณห์ ทองละมูล จะตัวเล็กๆ นะครับ เล็กกว่าคนปกติ ขนาดเท่าๆ กับเด็กปฐมฯ แต่เล่นตีกลองและเป่าแคนเก่งครับ เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ทินกรครับ.....ช่วงก่อนอยู่กับ อ.ทินกร ที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ แต่ปัจจุบัน ไม่แน่ใจว่ายังอยู่ที่นั่นหรือเปล่าก็ไม่ทราบ

- ยินดีมากๆ เลยครับ ที่ได้รู้จักกับท่านอาจารย์ครับ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

• วันนี้ขออนุญาตคุยยาวกับคุณอักขณิชนะคะ (แม้คุณอักขณิชจะกลายเป็นคนเชียงใหม่ไปแล้ว) เพราะรู้สึกว่าชีวิตของตนเองจะสัมพันธ์กับคนศรีสะเกษมาก คือในด้านการทำงานราชการนั้น ตอนที่สอนที่วิทยาลัยครูสุรินทร์จากปีการศึกษา 2520-2526 ลูกศิษย์ทั้งภาคปกติ และครูที่ไปเรียนเสาร์อาทิตย์ รองจากสุรินทร์ก็มาจากศรีสะเกษ ตอนที่สอนที่วิทยาลัยครู สถาบันราชภัฏ และมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลฯ จากปีการศึกษา 2526-ปัจจุบัน ลูกศิษย์รองจากคนอุบลฯ ก็เป็นคนศรีสะเกษ อาจารย์ในคณะครุศาสตร์ด้วยกัน ก็มีชาวศรีสะเกษเป็นจำนวนมาก และที่อบรมครูแนะแนวในเดือนกรกฎาคมจำนวน 10 รุ่น 1-3 รุ่นก็เป็นครูจากศรีสะเกษรองจากอุบลฯที่มี 6 รุ่น

   

• ลูกศิษย์ปริญญาโทสาขาวิจัยฯ ที่เคารพรักอาจารย์และถืออาจารย์เป็นแม่คนที่สอง (เจอกันทุกปีใหม่และ/หรือวันแม่จากปี 2548 ถึงปัจจุบัน) ก็เป็นคนศรีสะเกษ และลูกศิษย์ (ครูที่ไปเรียนเสาร์-อาทิตย์) สาขาจิตวิทยาการแนะแนวที่เคารพรักมีของไปฝากอาจารย์บ่อยๆ (ห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง) ก็เป็นคนศรีสะเกษ    
• ในด้านความสัมพันธ์ส่วนตัว เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งแต่ ป.กศ., ป.กศ.สูง และปริญญาตรี และไปมาหาสู่กันจนถึงปัจจุบันก็เป็นคนปรางค์กู่
• ด้าน วค., สรภ. มรภ. อุบลฯ นั้น อาจารย์ด้านดนตรีมีความคุ้นเคยกันเพราะตนเองเคยเป็นนักร้องวงสโมสรอาจารย์ ส่วนอาจารย์เบญจาคุ้นเคยกันเพราะต้องฝึกซ้อมรำให้บ่อยๆ เพราะในอดีตเวลามีงานเกษียณฯ ตนเองจะได้รำทุกครั้งเพราะเป็นศิษย์เก่าวค.อุบลฯ
• พอคุณอักขณิชบรรยายลักษณะของ "คุณสายัณห์ ทองละมูล" ก็นึกออกค่ะ เพราะดูการแสดงโปงลางบ่อยๆ 
• สำหรับ "ท่านอดีตอธิการบดีสมชาย วงศ์เกษม" นั้น ประทับใจท่านตั้งแต่ตอนที่เรียนปริญญาโทรุ่นเดียวกันที่มศว.ประสานมิตร ท่านย้ายไปเป็นอธิการบดีในวันเกิดเราเอง มีความเคารพรักภรรยาของท่าน (เป็นอาจารย์สอนจิตวิทยาและการแนะแนวด้วยกัน) และอธิการบดีไว้วางใจให้เตรียมคำบรรยายให้ท่านตอนที่ท่านไปเป็นวิทยากรอบรมตำรวจ (ตนเองเคยทำหน้าที่เป็นวิทยากรสตรีคนเดียวที่อบรมตำรวจชุดมวลชมสัมพันธ์ภาค 2 จำนวน 7 จังหวัดอยู่หลายปีค่ะ) 

[อักขณิช]

สวัสดีครับ อาจารย์ ผศ. วิไล แพงศรี

-ได้คุยกับอาจารย์แล้ว.... ผมรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังได้พบกับญาติผู้ใหญ่ที่คุ้นเคยท่านหนึ่งหลังจากที่ไม่ได้พบกันมาเป็นเวลาเนิ่นนานเลยทีเดียวนะครับ คิคิคิ

-อาจารย์มีความผูกพันกับคนศรีสะเกษมากเป็นพิเศษ ในขณะที่ผมเองก็มีความผูกพันกับคนอุบลฯ มากเป็นพิเศษเช่นเดียวกันนะครับ(พ่อบุญธรรมของผมก็เป็นคนอุบลฯ ครับ).....เป็นความเหมือนที่กลับด้านกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง 555

-ท่านสมชาย วงษ์เกษม ตอนนี้คงเกษียณไปแล้วกระมังครับ?

-หากผมไปเยี่ยมบ้านเกิดอีก จะหาโอกาสแวะเข้าไปเยี่ยมเยือนที่ มรภ.อุบลฯ นะครับ.....หากอาจารย์มีโอกาสผ่านมาทางนี้ ก็ขอให้บอกล่วงหน้าด้วยครับ เผื่อจะได้เชิญมาแอ่วที่บ้านครับ

-ผมมาอยู่เชียงใหม่ ตั้งแต่ปี 2533 (แต่หักเวลาตอนไปอยู่ต่างประเทศออกไป 5 ปีนะครับ)....ผมเป็นคนเชียงใหม่เฉพาะในทะเบียนบ้านเท่านั้นแหละครับ แต่ในสายเลือดแล้วยังมีความเป็นอีสานอยู่อย่างเต็มเปี่ยม ยังชอบกินส้มตำปลาร้า ข้าวเหนียว และแจ่วบอง เช่นเดิมครับ คิคิคิ

- อาจารย์สามารถเข้าไปคุยกับผมทาง Facebook ได้นะครับ /akkhanich sridarat

-ขอบคุณมากๆ ครับ