สัญชาตญาณแมวของมนุษย์

คุณเคยสังเกตไหมว่าเวลา ดึงหางแมวมาข้างหลัง มันจะพยายามหนีไปข้างหน้า และถ้าเราจับมันมาข้างหน้า มันจะถอยกรูดไปข้างหลัง

..คนเราแต่ละคน ก็มีสัญชาตญาณนี้แฝงอยู่ไม่มากก็น้อย..

 

วันนี้มีเรื่องมาแรงแซงคิว จากการได้อ่านเรื่อง "แมวเหมือนคน" ของท่าน อ.โสภณ

ประกอบกับ วันนี้มีประสบการณ์ น่ารักน่าชัง ของ "คนเหมือนแมว" มาเล่าสู่กันฟัง

 

ขอสมมติเหตุการณ์ว่า่ครั้งหนึ่ง ทางทีี่ทำงานข้าพเจ้า กำลังถกเถียงพิจารณา

ว่าจะซื้อผงโกโก้ ยีี่ห้อไหนเข้าห้องพักอาจารย์ดี

มีการถามอาจารย์ที่อยู่ห่างไกล อย่างข้าพเจ้า และรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง

ผ่านทาง Facebook

ข้าพเจ้า คิดว่ายี่ห้อไหนก็ได้ แม้ใจเอนเอียงชอบยี่ห้อหนึ่งมากกว่า

ข้อดีและข้อเสียในเวลาเดียวกันของ Facebook คือ

..เราได้เห็นคำตอบของคนอื่น..

ข้าพเจ้าตัดสินใจตอบยี่ห้อไมโล..

เมื่อรุ่นน้อง เข้ามาตอบ เป็นดั่งที่ข้าพเจ้าคาดไว้

"ไม่เห็นด้วยกับไมโล โอวัลตินดีกว่าเพราะ…."

รุ่นน้องคนนี้ เป็นคนเก่ง มีความมุ่งมั่นตั้งใจดี 

แต่มักแสดงความไม่เห็นด้วย กับผู้อาวุโสกว่าอย่างตรงไปตรงมา

ข้าพเจ้า เห็นความ "อยากโต อยากโชว์ อยากช่วย" (ขอยืมคำพี่ใหญ่มาใช้)

เพราะข้าพเจ้าก็เคยเป็นมาก่อน

ก่อนจะเริ่มเข้าใจมากขึ้นว่า..

บางครั้งเราไม่ต้องเอา 1 ไปลบ 1 ให้เป็น 0 ทันทีหรอก

เอา 1 ไปบวก 1 ให้เป็น 2 แล้วมาลบ 2 ที่หลังก็ได้ 0 เหมือนกัน

..กลับมาที่สงครามย่อยๆ ใน Facebook

ข้าพเจ้า รีบกด like ให้ความเห็นของรุ่นน้อง

จะไม่ให้ like ได้อย่างไร..ในเมื่อใจจริงข้าพเจ้านะ

…อยากกินโอวัลตินมากกว่า อยู่แล้ว..:-D

 

ตอนเด็กๆ ข้าพเจ้ามีแมวอยู่หนึ่งตัว

เลี้ยงมาตั้งแต่ ป.1 สิ้นใจอย่างสงบก่อนข้าพเจ้ารับปริญญาไม่กี่เดือน

แมวตัวเมียสามสี ข้าพเจ้าเรียกมันว่า นัง"หนู" 

แม้ข้าพเจ้าเคยแกล้งมัน และมันข่วนข้าพเจ้า

แต่ตกกลางคืน มันก็จะมาออเซาะขอนอนด้วยประจำ

ตอนอ่านหนังสือสอบ มันชอบมานอนทับหนังสือ 

ราวกับบอกว่า "สนใจฉันหน่อย"

น่าเสียดายไม่มีภาพนังหนูที่นี่..ภาพนี้คล้ายๆ มัน จาก www.pantip.com

ดังนั้น สัญชาตญาณแมว สำหรับข้าพเจ้า ไม่ใช่สัญชาตญาณมืด

เป็นสิ่งที่อาจมองว่า "น่าเอ็นดู"

เป็นธรรมชาติ ที่เชื่อว่าแต่ละคนมี..ในระดับต่างๆ กัน

นักจิตวิทยากล่าวว่า คน ก็เช่นเดียวกับสัตว์โลกอื่นๆ 

ที่ต้องระแวง ระแวด ระวัง

จึงมีแนวโน้ม "Forward" มากกว่า "Toward"

 

ไม่ว่าแมว หรือมนุษย์

ต่างต้องการความอบอุ่น อ่อนโยน ให้อภัย

หากเราให้สิ่งเหล่านี้ ความเชื่อใจ ก็มากขึ้น

แต่ลึกๆ สัญชาตญาณเดิม ก็คงอยู่

เป็นสิ่งที่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากทำความเข้าใจ 

แล้วปรับตัวเราเอง ให้อยู่กับเขาได้อย่างมีสุข.. 

[โสภณ เปียสนิท]

คราวหน้าเอาเรื่อง "คนติดแมว แมวติดคน" นะครับ 

เฉพาะเรื่องแมวก็หลายตอนแล้ว อิอิ

[โสภณ เปียสนิท]

ลืมแจ้งไปว่า ผมชอบและร้องเพลง "ล่องแม่ปิง" นี้ได้

แต่น่าเศร้า ไม่ค่อยมีใครอยากฟังผมร้องเท่าไร อิอิ

[อ.นุ]

การสังเกตเป็นครูที่ดีที่สุด

เพลงเพราะครับ ฟังแล้วคิดถึงเชียงใหม่จังเลย..

[♥อุ้มบุญ♥]

ชอบบันทึกที่อาจารย์หมอเขียนจัง...เขียนอีกนะคะจะรออ่าน

[ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ]

สวัสดีครับคุณหมอ

แมวนี่ให้ข้อคิดได้มากจริงๆ นะครับ

ทั้ง อ.โสภณ ทั้ง คุณหมอ

บอกเล่าให้รู้ว่าการปรับตัวให้ได้เป็นเรื่องดีครับ

สอดรับกับท่านพุทธทาส ที่สอนให้คนเรามองแต่ดี...

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขอบคุณค่ะที่พาดพิง..แมวน่ารักหลายอย่าง รู้บุญคุณเร็วมากและไม่เคยลืม แค่ให้ข้าวให้น้ำครั้งแรก เขาจะตามมาเคล้าเคลียใกล้ๆ พร้อมส่งสายตาแสดงความภักดี แต่ยังมีคำโบราณในทางลบเปรียบเปรยกับพฤติกรรมแมว เช่น :

* กินบนเรือน ขี้รดบนหลังคา

* อย่าปิ้งปลาประชดแมว

* ไอ้ตีนแมว

[ป.]

• ขอติดตามมินิซีรีส์ "ลูกแมวหลงทาง" (ขอตั้งชื่อภาษาอังกฤษว่า "Genious cat") ดีกว่าคะ
• เพลงล่องแม่ปิง ฟังคุณสุนทรีย์ร้อง แล้วตัวเองก็ไม่กล้าร้องเหมือนกันคะ กลัวหลงไปถึงหนองคาย :-) 

[ป.]

•  คิดถึง ของกินกาดหลังหมอ หลังประตูวิศวะด้วยหรือเปล่าคะ :-)

[ป.]

ขอบคุณคะ จะพยายามทำให้ดีที่สุดคะ

[ป.]

บทกลอนมองแต่ดี ของท่านพุทธทาสข้ามยุค ข้ามสมัย ใช้ได้เสมอคะ

ท่านพระอาจารย์ภาสกร ภาวิไล เคยสอนว่า
"หากเราอ่อนโยนต่อโลก โลกก็จะอ่อนโยนต่อเรา"  

[ป.]

• ขออนุญาตอ้างอิง นะคะ :-)
• แมวที่เคยเลี้ยง เป็นแมวประหลาดคะ..ไม่ขึ้นหลังคา เพราะมันกลัวความสูง..
  ปลาทูที่คลุกต้องนึ่งเท่านั้นคะ ปิ้งหรือต้ม เธอก็ไม่เอา แถมต้องอุ้มมากินด้วย..
  มีแต่เดินเสียงเบา เท่านั้น ที่ทำให้เป็นแมวหน่อย

[ทิมดาบ]

มีความสุขมาก ๆ นะครับ

[หมอสีอิฐ]

อ่านบทความของอาจารย์แล้วมีความสุขครับ

[หนูรี]

ขอบคุณน่ะค่ะ บันทึกน่าอ่านที่นำมาฝากกัน

ชอบแมวเหมือนกันค่ะ ^^

[ป.]

การมีสัตว์เลี้ยง ทำให้จิตใจอ่อนโยน ฝึกให้เรามีรักที่ไม่มีเงื่อนไข
คิดถึง ตัวที่บ้านเชียงใหม่เหมือนกันคะ

[Wasawat Deemarn]

 

แหม ... เวลาไม่ประจวบเหมาะ ทำให้ผมอ่านไม่เห็นบันทึกนี้ที่คุณหมอบางเวลาได้เขียนไว้ ... ผมไม่ได้ชอบแมวนะเนี่ย แต่ไอ้ "หมาจิ้ม" มันมาอยู่ด้วยเองตั้งแต่ยังไม่มีบ้าน จนปัจจุบันกลายเป็นสมาชิกหมายเลข ๒ ของบ้านไปแล้ว

โต๊ะคอมฯ คือ ตำแหน่งหลักที่หลังจากกินอาหารเสร็จต้องมานอนอยู่ตรงนี้

สงครามย่อย ณ ที่ทำงานคุณหมอบางเวลา น่าจะมาจากสภาพของคนไบร์ท ๆ ที่มาอยู่รวมกัน ปัญหาย่อมเกิดขึ้นไม่เหมือนกับที่ทำงานของคนอาชีพอื่น ๆ หรืออาจารย์คณะอื่น ๆ ... ธรรมชาตวิชาชีพเนาะ ;)...

[Wasawat Deemarn]

พิมพ์ตก "ธรรมชาติวิชาชีพ" ;)...

[ป.]

เพิ่งสังเกต ว่ามี comment จากอาจารย์คะ ขออภัย
ได้เห็น คุณจิ้ม (ตกลงหมา หรือแมว) เป็นพระเอก ในบันทีก "เล่าเรื่องแมว.." แล้ว
เป็นแมวที่ทำบุญมาเยอะนะนี่ :-) 

[ชาดา ~natadee]

มาแอบฟังคนรักแมวเขาคุยกันน่ะค่ะ ^_^