ย้ายห้อง..เจ๊อะแมง "อัตตา"
เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าวุ่นวายกับการย้ายห้องพัก จากตึกหนึ่งไปอีกตึกหนึ่ง
เนื่องจากห้องเดิม ใกล้ชิดติดสนามการก่อสร้าง
แม้มีข้อดีบ้าง คือทำให้ข้าพเจ้าไม่ตื่นสาย
เพราะ 7 โมง ก็จะมีเสียง "วี๊ด ตุ้ม ครึงๆๆ" เป็นนาฬิกาปลุก อันมีประสิทธิภาพสูง
มีแรงบันดาลใจให้ไปวิ่งออกกำลังกาย
เพราะ 5 โมง เย็น หอจึงจะสงบสุข
....
ห้องใหม่ที่คนเดิมย้ายออกไป ทำความสะอาดไว้เรียบร้อย
พร้อมทั้ง เปิดหน้าต่าง ชักมู่ลี่ให้แสงสว่างเข้ามาเต็มที่..
นีคือเหตุ ให้ความลับของข้าพเจ้าถูกเปิดเผย..
เมื่อพี่ชายที่แสนดี บอกให้ข้าพเจ้าดึงเอามู่ลี่บังแดดลง
" ทำเป็นไหม.."
พี่ชาย กล่าวเมื่อเห็น ข้าพเจ้า ชักทีละสายแบบธงชาติเก้ๆ กังๆ
" เออ..รู้น่า ของแค่นี้ " ข้าพเจ้าตอบอย่างมั่นใจ
แต่มู่ลี่เจ้ากรรม ก็ยังลงมาซ้ายที ขวาทีแบบกระโดก กระเดก แล้วมาค้างตรงกลาง
" นี่ๆ เขาทำกันอย่างนี้ "
พี่ชายที่แสนดี เอามือไปจับทั้งสองสาย โยก แล้วปล่อย..
มู่ลี่ถูกปล่อยลงมาอย่างสวยงาม..
"อะไรกัน เด็ก ป. 4 ยังทำเป็นเลย "
ขณะนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนโดนฉาบตีศีรษะ มีลมออกหู
" ว่าอย่างนั้นได้อย่างไร ทำไมเอาแต้ไปเทียบกับเด็ก ป. 4"
ว่าแล้วก็เดินออกห้อง ปิดประตูปัง ไปนั่งโซฟาสงบสติอารมณ์
เวลาผ่านไป 5 นาที
ข้าพเจ้าจึงกลับเข้ามาในห้อง
ภาพที่เห็น คือ พี่ชายที่แสนดี กำลังขันน็อต ต่อโต๊ะอ่านหนังสือ เหงื่อไหลย้อย
เมื่อเห็นข้าพเจ้า หายหน้างอ จึงแหย่อย่างอารมณ์ดี
"หมาน้อยเอ้ย..นิสัยเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้"
...
ข้าพเจ้า จำไม่ได้ ว่าในชีวิตนี้ "หลุด" ในลักษณะนี้ไปกี่รอบ
เพราะไม่เคยบันทึกไว้
เมื่อพิจารณาดู..อาจจริงที่ว่า
แม้ข้าพเจ้าได้ใช้เวลาในการศึกษาเล่าเรียนกว่า 20 ปี
แต่ความฉลาดทางอารมณ์ และทักษะการดำรงชีวิตนั้น
อาจน้อยกว่า เด็ก ป. 4 บางคนด้วยซ้ำไป
ตรรกะ ช่วยป้องกันเราจากความงมงาย
แต่บางครั้ง ตรรกะ ก็บดบัง ความงาม ความดี ความจริง
หาก..หนาแน่นไปด้วย "อัตตา"
ท่านพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ได้ยกตัวอย่างอันแยบยล
ถึงการค้นพบอันเป็นคุณูปการต่อมนุษยชาติ เพราะการใช้ตรรกะ โดยปราศจากอัตตาดังนี้
"..อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง พบสิ่งผิดปกติในจานเพาะเชื้อแบคทีเรียที่กำลังทำการทดลองอยู่ ทั้ง ๆ ที่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการแต่แทนที่จะขุ่นเคืองใจ เขากลับตั้งคำถามว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น.."
ที่มา : ขับเคลื่อนชีวิตด้วยจิตวิวัฒน์ 4 "งานบำรุงใจ"
หาก เฟลมมิ่ง คิดแต่เพียงว่า ฉันเตรียมอาหารเพาะเชื้ออย่างดี ต้องเอาไว้เลี้ยงแบคทีเรีย ไม่ใช่เชื้อรา..
เราก็จะไม่เจอ ยาปฎิชีวนะ เพนนิซิลิน
โรคซิฟิลิสต์ ก็อาจยังเป็นโรครักษาไม่หาย แบบเดียวกับ HIV..
ข้าพเจ้าจะได้รับสิ่งที่เป็นประโยชน์ สักเท่าไหร่
หากเปลี่ยนจาก "ทำไมมาว่า ฉัน เช่นนี้ " เป็น "เหตุใดเขาจึงพูดเช่นนั้น" และ "ที่เขาพูดนั้นจริงไหม"
ข้าพเจ้าจะทำตัวเป็นประโยชน์ ได้สักเท่าไหร่
หากเปลี่ยนจาก "ฉันคือผู้เชี่ยวชาญ.." เป็น "เขาให้โอกาสเราทำหน้าที่่.."
วันนี้ รู้สึกตัวเบาขึ้นนิดหนึ่ง
หลังจากพยายามจับ "แมง อ." ไปทิ้งได้..บางส่วน..
ความเห็น (20)
ผลัดกันง้อ...ผลัดกันงอน...น่ารักดีครับ
แต่อย่าบ่อยนะครับ
พอ ๆ กับการย้ายห้องนั้นหล่ะครับ
กว่าจะย้ายเสร็จเหนื่อยเลย
สิ่งของบางอย่างที่เก็บไว้...ก็หาไม่เจอไปแล้ว
เหมือนความรู้สึกที่หลุดลอยไป
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
"ในบางนิยามแง่งามแห่งชีวิต
กำหนดจิตปล่อยอัตตาแห่งตัวตน
แล้วเรียนรู้สิ่งรอบกายคือครูของผู้คน
จะหลุดพ้นพันธนาการแห่งอัตตา.....
( ด้วยจิตคารวะครับอาจารย์ หมอ)
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เสมอในชีวิตประจำวัน เมื่อยังเป็นเด็ก..อยากโต อยากโชว์ อยากช่วย..ครั้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้น บางทีโง่แต่อวดฉลาด พอพลาดแล้วจึงรู้ตัว ..เมื่อเข้าสู่วัยชรา ใครท้วง ใครว่า ข้าไม่ฟัง ฉันรู้ดีที่สุด :)
เป็นคำเตือนที่มีคุณค่าคะ
ความรู้สึกดีๆ หากเราปล่อยมันหลุดบ่อยๆ
อาจหลุดหายไปเลย
สวัสดีค่ะคุณหมอ'CMUpal'
เป็นเหมือนกันค่ะ...ตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ เป็นการแสดงออกทางอารมณ์...เป็นอุปนิสัยส่วนตัวค่ะ
แต่...จะเลือกที่จะแสดงออกกับบางคนเท่านั้น...
ในบางนิยามแง่งามแห่งชีวิต
กำหนดจิตปล่อยอัตตาแห่งตัวตน
แล้วเรียนรู้สิ่งรอบกายคือครูของผู้คน
จะหลุดพ้นพันธนาการแห่งอัตตา
เยี่ยมเลยคะ ขออนุญาตต่อกลอนแบบกระท่อนกระแท่นเล็กน้อย..
ตัวเรานี้มีดีร้ายอยู่เปปน
ลองสืบค้นแยกแยะแกะปัญหา
อาจพบสุขโดยมิต้องท่องตำรา
เพราะปัญญามีฐานคือ สติเอย..
..ด้วยความคารวะท่านผู้เฒ่า วอญา เช่นกันคะ
ฟังแล้วชอบมากๆ คะ (น่ารักแบบแสบๆคันดีจัง :-)
เอาไปใช้ต่อได้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ใช่ไหมคะ
สวัสดีคะ อาจารย์
บางที กับคนรอบข้าง ยิ่งสนิทมาก ยิ่งรักมาก เรายิ่งแสดงอารมณ์..
ซึ่งไม่ยุติธรรมเท่าไหร่ แต่ก็เป็นเช่นนั้นคะ
ไม่ทราบเหมือนที่อาจารย์ว่าเลือกแสดงกับบางคนหรือเปล่า
...
ตัวอัตตา เกิดได้ กับทุกคน
เป็นตัวตน ที่ไร้ การควบคุม
บ่อยครั้ง ที่เรา แสนจะกลุ้ม
ความทุกข์รุม ทำร้าย หัวใจเรา
ตัวอัตตา ย่อมต้อง ใช้สติ
ลบอริ ลบกิเลส ลบตัณหา
ความฉลาด ทางอารมณ์ เดินทางมา
ตัวเราหนา จะเบาลง จิตปลงใจ
...
ยินดีที่คุณหมอค้นพบธรรมข้อนี้ ;)...
สวัสดีคุณหมอค่ะ
ได้รู้จักอาจารย์จาก website visalo.org ในส่วนของ peaceful death ค่ะ จึงอยากติดตามอาจารย์เกี่ยวกับ ประเด็นนี้ค่ะ ดิฉันอยู่เชียงใหม่ค่ะ เป็นพยาบาลค่ะและสนใจเรื่องนี้ค่ะ ไม่ทราบว่าที่เชียงใหม่มีอาสาข้างเตียง หรือไม่คะ
ดิฉันเข้าไปสมัครเป็นเพื่อนอาจารย์บน facebook ด้วยค่ะ
ปริญญา พรหมเดชะ
ขอแก้ไขข้อมูลค่ะ ไม่ใช่ web visalo ค่ะ แต่เป็น web ของ เครือข่าย palliative care ในโรงเรียนแพทย์ค่ะ
ปริญญา
...ชอบจัง..ที่เอาแมง..อ..ไปทิ้ง...(ให้กำลังใจ..คนช่างคิดเจ้าค่ะ..ยายธี )
อ่านแล้วใด้ข้อคิดดีมากครับแต่ก่อนผมมีเยอะครับ
ดีนะครับที่พี่ชายคุณยังสอนวิธีที่ถูกต้องให้
ถ้าเป็นพี่ชายผมเขาคงเอาแซ่ไล่ตีก่อน
เหนื่อยก็พักหนักก็วางว่างก็คิด
ชีวิตอันน้อยนิดอยู่ถึงไหน
อยู่เพื่อเอาหรือเพื่อเอื้อเจือน้ำใจ
อยู่เพื่อได้อยู่เพื่อแข่งหรือแบ่งปัน
ซาบซึ้งน้ำใจมากคะ สำหรับบทกวี
ยังพบสัจธรรมเป็นช่วงๆ แล้วก็ลืมเป็นช่วงๆ คะอาจารย์
คุณฝนคะ ยินดีเป็นอย่างยิ่งคะ ที่สนใจงาน Palliative care งาน Palliative care ที่สวนดอก โชคดีมีทีมพยาบาลที่สร้างฐานงานมาก่อนอย่างเข้มแข็งคะ ตอนนี้ยังไม่ได้เข้าไปลุยงานเต็มตัว เพราะอยู่ในช่วงลาศึกษาต่อจนถึงต้นปีหน้าคะ
อยากแนะนำข้อมูลที่เวบไซต์ http://portal.in.th/suandokpal/pages/spc/
ปล. add เข้า facebook แล้วนะคะ
ขอบคุณคะ ยายธี
จริงๆแล้วตัวเองยังมีแมง ก-กิเลส ถึง ฮ. เลยคะ
ต้องไม้ตีแมลงวันคะ พี่ชาย
บทกลอนได้แง่คิด ทุกคำมีความหมายจริงๆคะ
สวัสดีครับคุณหมอ...
- แหมหลอกให้อ่านมาเสียเต็มเรื่องเลยนะครับกว่าจะเฉลยว่า..เจ้าแมง.. ที่ว่านะคื่อแมง
- อะไร เอ..เฮ้อ.. หรืผมจะมีความรู้สู้เด็ก ป.4 อีกคนครับนี่ แต่ก็ดีครับอย่าน้อยก็จะได้
- จับแม่ อ. ไปทิ้งกับเขาบ้าง ขอบคุณบันทึกดีๆ ครับ